Haven van Halifax e.o.

[v+d]

Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met een voorraadje aanleggen, zonder zaag!

je kunt er niet vroeg genoeg mee beginne.JPG (487.58 KiB) 2405 keer bekeken

[Harry G. Hogeboom]

voorraadje aanleggen, zonder zaag

Voor het echte werk moet je die jongelui leren werken met wat die ouwe knakkers een
" Hudson Bay bijl"( of zo!) noemden Jan, dat zijn van die knijters van dubbele bijlen, daar doen ze hier nog wedstrijden mee, boompie door hakken of zo EN ook het in de stam hakken van een "fikse keep" waar ze dan een plank in steken en vervolgens al hakkende OP gaan staan en zo de boom in klimmen. Ik zal eens naar een video zoeken, kan je die jonge houthakker het echte spierballen wark laten zien.
Ik kan hier trouwens best een flinke houthakker gebruiken Jan voor een poossie in de bos als jij hem overstuurt dan zal ik hem leren werken en geef hem een dak boven z'n hoofd en wat "water en droog brood" en een keer in de week een gehaktbal

Ondertussen gaan we even een reissie maken met de speedy "E.J. Spicer", ze was kennelijk een snelle zeiler en er werden verschillende snelle oversteken mee gemaakt. Ik moet eerst nog wat huiswerk doen, dus daar kom ik op terug, hier is alvast een plaatje van dat jacht.

[Harry G. Hogeboom]

beginnen met een voorraadje aanleggen, zonder zaag!

Je moet die kleinzoon van je natuurlijk wel even goed in de spullen steken Jan , ik geloof dat ik de naam verkeerd had, maar hier is zo'n fatsoenlijk bijltje waar je als een jonge vent in de bos mee uit de voeten kan.Als het dan eenmaal een beetje goed gaat, dan doe je mee aan die houthakkers wedstrijden en kom je allerlei goed uitgerustte deerntjes tegen en ook van die klanten die op een wankel plankie stammen staan te hakken.
Onderaan zet ik er nog een 3.5 pondertje bij, leuk om mee te beginnen voor een jong houthakkertje!!

[v+d]

Harry, wat is het nut van die "double bit"? Het lijkt mij redelijk gevaarlijk, als je een beetje onbenullig uithaalt hak je jezelf in de rug. Enfin, weer eens wat anders als een snee in je neus

[Jos Komen (R.I.P)]

"Het mes snijdt aan twee kanten" is ook op deze bijl van toepassing.
Bomen omhakken doe je door de bijl in horizontale richting te zwaaien en als je merkt dat je met de botte bijl bezig bent dan draai je hem effe om.
Ach, ik lul maar wat, heb net een SAW MANS BREAKFAST achter de kiezen.

[Harry G. Hogeboom]

Harry, wat is het nut van die "double bit"?

Tjaa kijk nou eens Jan, vroegaah toen ik nog houthakker in de Sahara was..........( daarom staan d'r nou geen Hoge bomen meer!! ).........toen hakten wij altijd met het zgn " Dubbele Bit"....1e dan had je 2 scherpe bijlen bij de hand en 2e de bijl is veel beter gebalanceerd ( die mooie wijfies hierboven gebruiken die dubbele bijlen als "werpbijl"...zie ook hieronder. en 3e met de beter gebalanceerde bijl EN meer staalgewicht aan het einde van de steel vliegen de spaanders dat het een lieve lust is. Ooit heb ik dat eens in werkelijkheid gezien bij een wedstrijd " palen doorhakken"............je doet in je pendekkie als je die klanten met die giga scheermessies te keer ziet gaan vlak bij hun eigen kakkies.
Zie hieronder de "Real MacCoy's" uit de dagen van " The Hatfield's & MacCoy's"..........en dubbele bijlen EN keepies hakken in de stam en op plankies staan.Die wijfies met die dubbele bijltjes daar heppik het persoonlijk niet zo op....maar dan...ik had natuurlijk een introduktie titel kunnen bedenken -zoals ander verhaaltjes makers- zoiets als " Tits & Axes"

[v+d]

Het wordt niet duidelijker Voor een werpbijl snap ik het! Zo'n mooie zaag ligt hier ook nog in de schuur. Maar bij het laatste plaatje zie ik wel: two tits but only one bit .
Het bijltje dat dat grietje vast houdt gebruiken we hier voor kloven van kleine blokkies. Staan die oude gasten op die plankies omdat ze dan beter en sneller kunnen hakken? Ik ben slechts nieuwsgierig, dat zit er nu eenmaal in. Dat grietje in dat bruine shirtje laat precies zien wat er gebeurt als je iets te ver door zwaait, je kunt beter uit de buurt blijven

[Harry G. Hogeboom]

Het wordt niet duidelijker

Tjaa Jan, je kunt een paard bij het water brengen, maar drinken moettie zelluf doen
Maar ik zal dat plaatje van de " Speedy Spicer" nog maar eens opvissen en dan - na al dat zigzaggen, wat trouwens wel mag van Martje - wat later proberen om weer op de ouwe koers te komen met een ietwat triest verhaaltje over de stuurman van dat windjammer.

[Harry G. Hogeboom]

Zaterdag 03 Mei 2014.

Hopelijk kunnen we nou een poossie op koers blijven met het verhaal van de:

Snelle zeiler “ E.J. Spicer” uit Parsboro.
Uit het hierboven verschillende malen aangehaalde boek van Wallace.

De E.J.Spicer was genoemd naar een lid van de bekende Spicer familie van Spencer’s Eiland, een familie van windjammer Kapiteins, scheepsbouwers en reders.
Het was een schip met fraaie lijnen en er is een foto van haar geplaatst in dit boek. ( Zie hierboven 2 x)
Met Kapitein George D. Spicer, een doordouwer en eerder schipper van de J.F.Whitney en de Servia waarmee hij goede reizen had gemaakt, vertrok de E.J. Spicer uit Norfolk Virginia USA op de 14e January 1881 en kwam op de 4e February in Liverpool aan, een oversteek van 20 dagen. Ze maakte de rondreis Norfolk-Liverpool en weer terug naar New York, inclusief de tijd in de havens in de snelle tijd van 58 dagen.
Kapitein Spicer maakte een aantal goede reizen met dit schip.

Spencer's Island. ( deels Wipikedia)zie hieronder bij het zwarte kruissie.
Eerst maar eens een beetje navigeren, naar 45°21′18″N 64°42′57″W waar je Spencer’s Island vindt als ( nog steeds) een hele kleine gemeenschap, vlak bij Parsboro in Cumberland County- zie hierboven- aan de Baai van Fundy. Vlak bij ligt een klein eilandje met de zelfde naam en ook Kaap Spencer, allemaal genoemd naar een man die op dat eilandje is begraven.
Spencer's Island was used seasonally by the Mi'kmaq who called it Wochuk, meaning small kettle island. The first recorded settlement was by the Spicer families in 1778. Spencer's Island became an important shipbuilding centre during the latter days of the Age of Sail. The first large vessel from its shipyards was the Amazon built in 1861 and later to become famous as the ill-fated Mary Celeste. Many larger vessels followed including the full-rigged ship Glooscap in 1891, the largest ship built in Cumberland County and the last square rigger built along the Parrsboro Shore. The former shipyard area is now part of the Old Shipyard Beach Campground.

De Moord van de stuurman van de E.J. Spicer.
De E.J.Spicer werd een beroemde Blue Nose windjammer omdat de stuurman door een van de matrozen aan het mes werd geregen. Op 4 Augustus 1882 lag ze op stootgaren in de Lower Bay van New York, op het punt om naar London te vertrekken.
Daniel Spicer, de stuurman, een kloeke jonge ,fitte Nova Scotian, nog geen 30 jaar oud en familie van de schipper ging naar de bak en kommandeerde een matroos, een Ierse Cockney Patrick Creay, om een handtakel te grijpen en mee voor naar de bak te komen.
De matroos had kommentaar, waardoor de stuurman kwaad werd en joeg hem vervolgens over het dek. Creay sprong voor een handspaak en de stuurman met hem. Beide kerels worstelden voor het bezit van de handspaak en vielen aan dek. Spicer wrong de handspaak uit de vuisten van de Zeeman, waarop laatsgenoemde z’n mes tevoorschijn toverde en in de stuurman’s borst stak met zo’n geweld dat hij 2 ribben doorstak.
Spicer viel vrijwel onmiddellijk morsdood neer.
Creay werd opgesloten in de bak en werd vervolgens door de politie ge-arresteerd. In z’n verslag voor de rechter gaf Creay- een klein kereltje- zijn kijk op de zaak in Cocknet Engels als volgt:
“ Toen ik aan boord kwam, zei deze kerel, die nou dood is en de Here Zegene zijn ziel: “ Kom hier , ik wil dat je aan dek komt”………Ik zei: OK, geef ons even de tijd om onze spullen te klaren. We begonnen met orde op zaken te stellen. Komt hij naar de bak om moeilijk te doen en ik kwam naar voren en zei: “ Ik ben bereidt om te doen wat je zegt” Later op de bak zegt ie “ Jij hoerenjong en voor dat ik wist wat er loos was had een, twee, drie trappen voor m’n donder en twee klappen voor m’n kop. Toen ik overeind kwam worstelden we allebei en vielen. Zo gauw hij overeind kwam had ie een handspaak. Ik worstelde met hem op m’n knie-en terwijl hij die handspaak omhoog zwaaide, ik wist dat een klap met die handspaak m’n dood zou betekenen, ik trok m’n mes uit zelf-verdediging en stak hem ermee
Voor hij viel zei ie iets maar ik kon het niet verstaan. Ik keek naar hem en naar m’n mes en gooide het over de muur.
Een Andere versie van het verhaal kwam van het enige bemanningslid – Edward Fish een Engelse bediende- die binnen gehoorsafstand was en zicht op de affaire had.
“Ik was aan dek bezig met de overledene, toen ik de order betreffende de handtakel hoorde.Toen de overledene aan de gevangene opdracht gaf om dat takel naar het voorschip te brengen toen zei de laatstgenoemde : “ Noem me bij m’n naam —Paddy”
De stuurman schopte toen Paddy een keer, die zich vervolgens met een handspaak bewapende toen de stuurman op hem afkwam en beide kerels vochten over die spaak.De stuurman wrong die spaak van Paddy en greep hem bij z’n nek, toen laatstgenoemde z’n mes trok en hem in z’n linkerzij stak. De stuurman viel morsdood neer.
Spicer was net getrouwd en had net afscheid van z’n vrouw genomen, die van Parsboro naar New York was gereisd om bij hem te zijn voor het schip vertrok. Mede door het gebrekkige bewijsmateriaal van de gebeurtenis kreeg Creay een lichte straf. Een paar dagen na deze affaire werd de stuurman van een grote Yank door een Ierse Zeeman in de buik gestoken, vlak na vertrek uit New York.
Gedurende de 1880tiger jaren kregen de Kapiteins en stuurlieden een hoop gesodemieter met bemanningsleden en de Blue Nose stuurlieden behandelded de oproerkraaiers met een straffe hand.
Het kwam maar zelden voor dat een British North American schip in een haven aankwam en dat er geen stel van de bemanning naar de Consul kwam met klachten.
Messteken kwam regelmatig voor en in enkele gevallen schoten de stuurlui muiters dood. In het algemeen waren het de oproerkraaiers die straf werden behandeld en ze verdienden alles wat ze kregen!!

[Harry G. Hogeboom]

Zondag 4 Mei-2014.

Sable Island
Sable Island is een klein – als een banaan gevormd- eiland in de Atlantic ongeveer 300 km Zuid-Oost van Halifax. N.S D’r woont zogezeid 1.5 man en een paardekop, in dit geval veeel meer paardekoppen dan personen i.v.m.de daar nu al honderden jaren levende wilde en bekende Sable Island Ponies. Het heeft ongeveer 5 inwoners op jaarbasis , in de zomer neemt dat toe door toeristen, wetenschappers, zeehonden tellers en ander loslopend volk. Het eiland is een beschermd gebied via de Canada Shipping Act en je moet toestemming hebben van de Canadese Kustwacht om er te geen kijken. Sinds een paar jaar is het ook beschermd als een Nationaal Canadees Park.
Het eiland staat verder bekend als Het Schepenkerkhof van de Atlantische Oceaan.
Bovenstaande deels overgenomen van Wikipedia.

Voor verdere informatie zie. http://en.wikipedia.org/wiki/Sable_Island

De reden voor dit kleine zijstraatje kwam boven drijven toen ik Sable Eiland op het bovenstaande kaartje zag, in de rechter onderhoek op de Atlantic.
I.v.m. offshore werkzaamheden betreffende het Sable Island Gasveld ben ik ontelbare malen over het eiland heen gevlogen.

http://en.wikipedia.org/wiki/Sable_Offs ... gy_Project

Dat was in de tijd dat het door de locale en op Sable Eiland woonachtige milieu beschermer ontiegelijk moeilijk werd gemaakt om er even te gaan kijken. Met de helicopter er landen mocht slechts in de hoogste noodgevallen. Heden ten dage is het wat makkelijker geworden- niet noodzakelijk veel goedkoper, zoniet nog duurder???- omdat het nu een Nationaal Park is en er op jaarbasis een aantal personen wordt toegelaten.

In 1999 was ik bij een seismic project rond het eiland betrokken en kreeg de kans om er te gaan kijken, stom toevallig was dit bezoek tegelijkertijd met wat later bleek de laatste stranding op Sable Island in de 20e eeuw te zijn, het zeiljacht Merrimac liep in een dikke mist vast op het zand van Sable Island, een dag of 2 voor ik er was en werd daarmee het laatste scheepswrak van een lange lijst in de 19e en 20e eeuw. Ik meen dat ik dit hier al eens op Kombuis heb aangehaald, maar kan het nu nergens vinden.

Hieronder een fatsoenlijk kaartje van Sable Island, tesamen met een wrakken kaartje en een wrak.