Februari 1953

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Jaap5
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 nov 2005 04:06

Februari 1953

Bericht door Jaap5 »

Goedenavond kombuisvrienden

Ik zal nu beginnen met het relaas van de ramp zoals die door een
18 + jarige leerling van de zeevaartschool "De Ruyter"" te Vlissingen ervaren is.
Om te beginnen nog het volgende. Ik ben geboren en getogen op het eiland Goeree en Overflakkee. Dus de zee en de zeesromen tussen de eilanden waren mij bekend en ik had in mijn leven dan ook meerdere stormen en hoog water meegemaakt'
Ik was n.l altijd als opgroeiende jongen te vinden bij het water en bij het laden van de coasters die met uien en graan naar Engeland gingen enz.De roep van de zee was enorm. Ik ben dan ook op de zeevaartschool terecht gekomen in Vlissingen . eerlijk gezegd had ik liever aan dek gewerkt,maar scheepswerktuigkundige leek mij een goede tweede.Alleen zo,n opleiding werd bekostigd door een rederij en daar er geen geld was ,was de keuze gauw gemaakt.
Zodoende kwam ik in 1951 in Vlissingen en lag daar met twee andere
leerlingen n,.l Peet Rietveld en Ties Bronsvoort bij twee oudere dames in de kost
De regels van school waren streng en dat komt later ook weer wel ter sprake.
Op de Zaterdagavond 31 Januari was ik zoals gewoonlijk na een paar rondjes door de binnenstad in het Katholiek zeemanshuis terecht gekomen. Dat tehuis was daar omdat Vlissingen ook een Marineplaats was. Veel Jantjes waren er niet en zodoende werden wij BLIKKEN zoals wij daar genoemd werden ,ook toegelaten.
Het was daar echt niet verkeerd toeven.
Om elf uur ongeveer ben ik naar buiten gegaan en het was noodweer . Vooral in de buien. Het tehuis was op het Bellamypark dat is onderaan de afrit bij het standbeeld van Michieltje .
Ik wilde dan ook via de oprit en de boulevard tot aan de strandtrap naar mijn kosthuis.Het was hardstikke hoog water en de golven sloegen over de boulevard Maar ik kwam vooruit. Ik zag toen het gevaar nog niet
Net voorbij de loodsen societeit stond een kiepauto van de gemeente zakken met zand te storten in een bres die daar reeds een beginnetje gemaakt had.
Je kon niet met elkaar praten want de wind sneed gewoon je adem af maar volgens die mensen kon ik maar beter verder op gaan want het was daar niet te vertrouwen.
Ik ben verder gelopen langs de bomvrije toren en de oprit waar ik van begrepen heb dat Jan Dikker daar in de kost lag,naar het Strandhotel
Daar kon ik beschutting vinden en zo de zaak gadeslaan.
Nu het was in één woord ANGSTAANJAGEND'
Je staat daar in het donker naast de zee,die met donderende slagen tegen de Boulevard aanbeukt en dat weer gevolgd wordt door een of meerdere brekers die over de Boulevard heen slaan
Er brandden toen maar een paar straatlantarens De zgn nachtbranders.
Ik ben naar mijn kosthuis gegaan. Daar zaten de kostjuffrouws nog op en ik heb ze verteld vanwat ik had gezien . Ik ben daarna weer naar de Boulevard gelopen,Het was nog erger geworden
De wind was nog even sterk ,maar het water kwam nog hoger en dus nog meer water over
.Het zal zorond een uur of een ,half twee geweest zijn dat ik even uit mijn beschutting vandaan liep om even voor het strandhotel de Boulevard langs te kijken
Net dat ik uit de luwte kom hoor ik een enorm lawaai voor me en zie ik een straatlantaarn met het trottoir en de helft van de rijbaan verdwijnen in de kolkende zee
Ik voelde mezelf heel klein worden bij zoveel natuurgeweld Ik denk dat we daar met een man of acht stonden en voor de rest zag je geen sterveling een hoop mensen waren gaan slapen en door het lawaai van de storm vernamen ze niets.Voor ons in de Wielingen en op de rede ging het ook mis,want daar werden vuurpijlen afgeschoten en herhaaldelijk met de Aldislamoen naar het loodswezen geseind.,want er waren diverse schepen[zoa;s ik later hoorde] die voor twee ankers liggende met de machines bij tegen de wind en de zee en de stroom niet op hun plaats bleven en tegen elkaar aanknalden. Als dat een andere keer gebeurd was had dat Hot nieuws geweest voor de pers maar toen het grote nieuws van de ramp er was ,werd de zeeman vergeten. En die hebben daar aan lager wal ook menig benauwd uurtje gekend.
Op een gegeven ogenblik kwam er zoveel water achter de Cosy Corner over de boulevard dat da landzijde van de boulevard werd weggespoeld Wij als toeschouwer zijn toen maar uitgeweken naar de voet van de Nollendam
Ik had al gauw begrepen dat ik getuige was geweest van een natuurexplosie van ongekende omvang.
Het is heel raar,maar er is bij mij die nacht geen enkele keer de gedachte naar boven gekomen over de zeedijken op de andere eilanden of zelfs niet over de binnenstad die zoveel lager lag en die ik nog maar net op tijd uit was
Tegen de ochtend ben ik weer naar mijn kosthuis gegaan. Even het zout van mijn gezicht gewassen en wat gegeten en toen weer naar dat zelfde stukje boulevard Waarom zal ik wel nooit doorgronden maar ik was daar nu eenmaal op gefixeerd en het zou de eerste 11/2 dag en nacht mijn werkplek worden
Morgen verder

Gebruikersavatar
Akwanaut
Berichten: 2292
Lid geworden op: 03 okt 2005 08:40
Locatie: Oud-Beijerland

01 februari 1953

Bericht door Akwanaut »

Foto's overgezet uit het topic "Groeten uit Zeeland" plus er nog wat bijgeplakt.

Groet Frank


Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Afbeelding

Afbeelding


Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Groet Frank
Jaap5
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 nov 2005 04:06

Re op foto,s Febr 53

Bericht door Jaap5 »

Hallo Frank
Ik heb het gezien Petje af voor zo,n fraaie collectie foto,s.Zij zijn werkelijk fantastisch en hoe langer ik er naar kijk ontdek je weer meer.Hardstikke bedankt voor het plaatsen Met vr gr Jaap5
Bram

Bericht door Bram »

:D
Hoi Frank en Jaap5 een goeie zaak zo wordt het herkenbaar bij ons,
ik moest toen naar school (Amsterdam,spijbelen was er niet bij
(uchekuch) maar gelukkig had ik een beschermengeltje want nog geen meter achte me knalde ineens een dakpan op de stoep,en toen volgde er meer ,ik kon nog net een portiek induiken,anders had ik nu een een toupetje moeten dragen.
Groets ,en blijf doorgaan Bram :D
Jaap5
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 nov 2005 04:06

Februari 1953

Bericht door Jaap5 »

vervolg

Tegen de tijd dat het een beetje licht begon te worden ben ik naar de Boulevard terug gegaan. De ravage was enorm maar het water was een eind gezakt Er kwamen steeds meer mensen en de een of de ander heeft het voortouw genomen Op een gegeven ogenblik werden stapels met zakken en schoppen aan de landzijde van de boulevard aangelevert en werdt er door vrijwillegers begonnen met het vullen van zandzakken op het strand en die werden dan op aanwijzing van in mijn ogen deskundigenin de geslagen bressen neer gegooid. Dat legertje mensen die de handen uit de mouwen staken werd steeds groter en de zakken werden even later al door schoolkinderen en dames gevuld, zodat elke kerel met een zak zand liep te zeulen.
Dat was geen licht werk want het strand was nog maar net droog gevallen en de dames hadden geen flauw benul er van hoe zwaar zo,n zak wel was en hoe zo,n jute zak in je nek kon schuren.Daarbij kwam nog dat je de bres vanaf het strand trapsgewijs ging opvullen
Hoe verder je kwam des te hoger moest je klimmen Zo ging het uren door maar het water kwam weer op en op een gegeven ogenblik moesten we daar mee stoppen.
Weer werd een groep mensen gevormd die met een vrachtwagen achter de centrale van de PZEM zandzakken gingen vullen.
Nu wij waren al bek af en tijdens de rit achter op de vrachtwagen kon je even uitrusten ,maar we laden en losten de wagen zelf. Tot diep in het donker Zondag doorgewerkt ,en we kregen de grote bres al aardig gevuld
Ik moet zeggen dat ersteeds meer mensen op de boulevard kwamen.Harde werkers van diverse pluimage Oud ,jong het liep allemaal door elkaar.
En dan had je die beroerde lui die als ramptoerist kwamen kijken en je voor de voeten liepen. Van dit soort waren er jammerlijk ook genoeg. Dat zijn dan de mensen die vinden dat zoiets niet bij de particulieren hoort maar bij de staat (Wie dat dan ook moge zijn)
Ik weet wel dat ik in de nacht van Zondag op Maandag niet best in slaap kon komen, want er waren meldingen op de radio van zware overstromingen op Goeree en Overflakkee en er werd gesproken over talloze slachtoffers.
Dat nieuws had ik van mijn kostjuffrouw te horen gekregen.
Gelukkig werd het Maandag en ik ging weer naar de boulevard. Met mij weer diverse anderen en gingen weer verder waar we gebleven waren.Op een gegeven ogenblik stond onze schoolconcierge mij te wenken dat ik bij hem moest komen en ik kreeg te horen dat wij in schoolverband zouden gaan helpen.
Nu daar had ik geen enkel bezwaar tegen. We moesten ons bij de school om 1 uur melden.
Onze klas werd aangestuurd door ene leraar B. Op de vraag van wat wij moesten doen vond hij dat we maar moesten beginnen met de weggeslagen trottoirtegels opnieuw te leggen Groot was mijn verontwaardiging toen bleek dat naast ons meisjes van de meisjes HBS uit naar ik meen Middelburg bezig waren om vrachtwagens met gevulde zandzakken tr lossen.
Dus ik stap naar de leraar toe en ik vertelde hem hoe ik er over dacht'Nu ik moest mijn grote mond houden en hij zou wel uit maken wat noodzakelijk was.
Dit plus de onzekerheid over mijn familie deed mij besluiten om te drossen.
Ik ben even naar mijn kosthuis gegaan om het te zeggen en toen naar de keersluis.
Dat was altijd het punt van vertrek als je ging liften. Daar ontmoet ik een leerling van de MTS , Die z,n ouwelui woonden op een binnenvaart scheepswerf aan pier 7 in de Waalhaven in Rotterdam Hij verwachtte dat thuis ook alles onder zou staan en wilde dus ook naar huis.Nu hadden wij al vrij spoedig een lift en kwamen niet verder dan Goes in eerste instantieToen kwam Leen met het lumineuze idee om naar Wemeldinge te gaan.Hij had veel bekenden jn de binnenvaart en toendertijd moest al het binnenvaartverkeer nog daar langs.We kregen een lift van een Rode Kruis auto en waren vlug bij de sluizen. De eerrste boot die klaar lag om te vertrekken was de Telegraaf X!V op weg van Anterpen naar Rotterdam
Leen deed het woord en we konden zo mee
In de Oosterschelde kwamen we al gauw dode drijvende dieren tegen'Dat gaf al te denken en de radioberichten werden steedsindringender. aan de ene kant werd er om hulp en ondersteuning gevraagd en aan de andere kant werd dat in groot formaat aangeboden Ik hoorde toen ook dat je niet met de veerboot Hellevoetsluis middelharnis naar het eiland toe mocht. Dat was voor mij een teleurstelling. Maar Leen loste dat op door mioj uit te nodigen naar zijn ouders mee te gaan en dan de andere dag eens verder te kijken Nu wij kwamen rond elf uuraan bij z,n huis

Ik werd eerst door z,n moeder verwend met een lekkere maaltijd en ik mocht ook in hetbad.Daar was ik bijna in verdronken want door de warmte en de vermoeidheid sukkelde ik lekker onderuit en in slaap.Maar wat isnu voorzienigheid of hoe je dat wil noemen
De voorman van de werf z,n ouders woonden ook in Middelharnis en die had Leen z,n vader s,middags om weten te praten om samen met een Zeeuwse schipper naar Middelharnis te varen in de motorvlet van de werf.Ze zouden Woensdagmorgen vijf uur uit de Waalhaven vertrekken en ik kon mee.
Morgen weer verder
Bram

Bericht door Bram »

:D Hoi Jaap5 ,ik zie het helemaal voor me,je omschrijving is een pracht alleen de werkelijkheid was een brok ellende. :( :(
prachtig neer gezet mijn complimenten :P :D
ik ga effe pittuh ,de rust.
Bram :)
Adrie

Bericht door Adrie »

Hoi Jaap, Wacht met spanning af naar de rest. de herineringen komen weer terug. Ik heb veel Familie verloren op het eiland Tholen,in Stavenisse en St. Annaland.
Gr. Adrie
Gebruikersavatar
Akwanaut
Berichten: 2292
Lid geworden op: 03 okt 2005 08:40
Locatie: Oud-Beijerland

Vervolg 01-02-1953

Bericht door Akwanaut »

Groet Frank

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Groet Frank
Jaap5
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 nov 2005 04:06

Februari 1953 vervolg

Bericht door Jaap5 »

Uitgeleide gedaan ddoor de familie Koster vertrokken wij in het hardstikke donker met de vlet de Nieuwe Maas op tot vlak bij de Botlek en dan de Oude Maas en Spui Dat was uren varen want het ging echt niet hard Wij zaten onbeschut in die boot.We hadden een stuk zeildoek over ons heen getrokken om niet al te nat te worden van het overkomende buiswater Toen wij bij de botlek de Oude Maas opdraaiden krege we wat meer luwte .,maar toen kon je ons al uitwringen.Net voorbij Goudswaard zagen we een visserman omhoog zitten op een ondiepte. Die hadden ons ook gezien en wij werden aangeroepen . Of wij hun er af konden trekken. Nu vastgemaakt en na een tijd scheuren kregen wij de visser vrij. Er waren al diverse gegevens uitgewisseld en wij kregen te horen dat het schip de SCH 141 helemaal geladen was met spullen van het Rode Kruis afd Den Haag en op weg waren naar Middelharnis. Er waren zelfs twee grote rubberboten en ook nog twee artsen aan boord.De schipper van de 141 vroeg aan onze schipper of wij hem voor wilde gaan want hij had geen flauw benul waar hij zat. Zo gevraagd zo gedaan.Maar toen wij het Spui uit kwamen en het Haringvliet opgingen kregen we zulke klappen dat wij moesten minderen. Dat gaf weer problemen op de vissersboot die ons trouw volgde maar elke keer ons dreigde te overvaren Zegt onze schipper tegen mij. Jij kent hier het water wel een beetje en weet waar ongeveer de tonnen behoren te liggen . Ik antwoorde bevestigend en het leek hem een goed idee dat ik op de Sch 141 zou stappen Dan kon die vooruit en de vlet zou op eigen tempo volgen Nu ik ben gelukkig zonder kleerscheuren overgestapt want ik was zo stijf als een plank van de nattigheid en kou Het was erg wild op het Haringvliet De wind stond recht tegen de Eb stroom in dus dat zwiepte de golven extra op .
Maar druk dat het was. Het leek wel de Kalverstraat op Zaterdag middag.Aan alle kanten zag je schepen van groot en klein formaat waarvande meesten richting Middelharnis gingen.
Nu moesten we de havenmond nog in .Daar liep de eb nog hard door dus hoog ophouden en eigenlijk de ingang voorbij varen Dan SB uit en volaan naar de monding met de stroom dan zowat haaks op je. Ik had dat wel een paar keer gedaan met een zeilsloep,en altijd perfect door de veerbootbemanningen. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dat al onder de knie hebt Wij vlogen eigenlijk langs het uiteinde van de keiendam en moesten het opnieuw proberen. De tweede keer lukte het wel en wij de Rijkshaven in. daar lagen de schepen rijen dik langs de wal Aan de pontons waar normaal een verboot aan afmeerde was de ponton met opbouw afgemeerd van de Rotterdamse Spidoboten. Dat ding lag normaal in Rotterdam bij hetWillemsplein en is bij menig oud zeeman bekend Vooral als je naar een schip op stroom liggend moest en natuurlijk de havenrondvaarten Nu ik was in Middelharnis/haven aangekomen.Dat lag nog twee kilometer af van Middelharnis Dus ik zat al aardig in de goede richting.De schipper vroeg of ik met hem mee wilde gaan want hij moest zich melden bij de Marine die zich in het gebouw van de havenmeester had genesteld.Na herhaald aandringen ben ik met hem mee gegaan en na alles doorgesproken te hebben,waren wij daar niet nodig en moesten door naar de Platen van Oude Tonge. Daar zou HM van der Steng liggen en daar moesten we ons melden, Zij gingen er vanuit dat ik gewoon met de Sch 141 en de vlet mee zou gaan Jk stemde daar in toe,maar wel dat ik eerst naar mijn familie op zoek zou gaan
Wij zouden toch niet meer die dag kunnen vertrekken want onze bestemming was de zuid oost kant van het eiland en aangezien er boeien weggeslagen waren moest je een hoop op de wal orienteren dus daglicht was een vereiste Samen met mijn reisgezel mochten wij meerijden met een vrachtwagen Die was luguber genoeg geladen met lege doodskisten Daar kon ik bovenop zitten en het eerste eidje ging best maar toen moesten we over de kruin van de dijk die langs het havenkanaal liep. Nu ik viel bijna van de wagen af en ik kon nog net bij de stalen ring komem die op het cabinedak was gelast. Het was een voormalige legertruck.en volgens zeggen werd in de oorlog op die ring een mitrailleur gemonteerd
Kompleet verkrampt en stijf kon ik in Middelharnis uitstappen,Precies voor een grote modezaak wat omgeturnd was tot noodhospitaalAangezien mijn moeder leidster was bij de Rode Kruisclonne en ook bij de EHBO leek mij dit de beste plaats om info in te winnen.Binnen waren diverse dames,waaronder een die bijna wekelijks bij ons thuis over de vloer kwam.Dus ik loop naar haar toe en vraag haar Nel weet jij waar mijn moeder is.= Zij keek me aan en zei toen Dan moet je me eerst eens vertellenwie je bent.Ik moet daar wel als een zombie rond gelopen hebben Afijn toen dat opgelost was wist zij ook niets behalve dat moeder ook op Zaterdagvond bij het eerste alarm opgekomen was Toen had zij haar voor t,laatst gezien. Ik denk dat doordat mijn lichaam zo,n opdonder had gehad en door het nieuws en de warmte ging ik van de kaart.Daar ben ik een heel stuk kwijt, maar toen ik weer bij mijn positieven kwam lag ik op een veldbed en mijn vader zat naast me.Die wist ook niet waar moeder was.,maar wel dat zij meehielp met het evacueren van oude en hulp behoevende mensen Mijn beide Oma,s en mijn schoonzus met drie kinderen waren al van het eiland af.Mijn vader was werkzaam bij de PTT als vakman TD en juist die Zaterdag had hij Storingsdienst. Nu hij kon er op wachten dat ze met die harde storm uit moesten rukken Toen zij van een uitruk in de buurt van Stellendam met hun gesloten vrachtwagen de polder ingingen werden ze verrast door het water. Snel de auto verlaten en een veilig heenkomen zoeken op een dijk was hun redding.Hij met zijn collega,s zijn toen veilig lopend over dijken halfdood in Middelharnis aangekomen. Daar zijn ze direct begonnen om een noodtelefooncentrale in elkaar te zetten en met een straalverbinding of iets dergelijks hebben ze in de loop van de Zondag contactgekregen met de vaste wal De noodverbinding was bij de burgemeester in het gemeentehuis De eerste doden waren Zaterdagnacht al geborgen en in de loop van Zondag werd het steeds erger
Afijn ,toen mijn vader dat allemaal zat te vertellen hoorde ik een gesprek tussen de dominee,die daar rond liep als coordinator van de evacuatie enz en de dame die de leiding had van het noodhospitaal. Die beklaagde zich dat ze veel te weinig dekens had en ze nog veel mensen uit Nieuwe Tonge verwachtte, Ik natuurlijk met mijn lange snuit er tussen en zeg hoe kan dat nu. Ik benmet een boot vol dekens van het Rode Kruis aangekomen Nu dat was niet tegen dovemansoren gezegd, Ik kon mijn lekker gedroogde kleren weer aantrekken en moest mee naar de burgemeester. Daar kreeg ik een klein blocnootvelletje met het stempel van de gemeente er op en de tekst dat Ondergetekende toestemming had gegeven dat ik diensten gedurende de nacht mocht uitvoeren. Dit moest wel want ondanks alle voorbereidingen waren er toch mensen die in de bescherming van de duisternis er op uit waren om aan het plunderen te gaan Ik werd toen door de dominee in zijn luxe auto weer over die rottige dijk naar de haven gereden In een sneeuwjacht kwamen we ook nog honderden militairen die gepakt en gezakt in tegenovergestelde richting liepen Bij navraag bleek dat zowel de bemanning van de vissersboot en de vlet op de Spido ponton zaten. Ik heb ze daar uitgelegd wat het probleem was en wij zouden in het donker het 2 km lange kanaal in varen en dan zouden we zo tot aan het noodhospitaal kunnen komen De haven sluizen stonden open maar ik wist niet dat de verrijdbare loopbrug over de sluis niet meer te bewegen was Geheel kapot geramd door de golven en toen was Leiden in last Wij konden niet verder want de vissersboot had een vaste mast Toen de vlet maar helemaal vierkant afgeladen met dekens Er wasnet nog plaats achter de heel hoge stapel voor de roerganger om te zitten en demotor te bedienen. Dat hij niets kon zien was niet zo erg want het was een inktzwarte duisternis om ons heen Wij de rest van de ploeg zaten boven op de last Ik wist dat er rechts van ons een jaagpad was en daar lagen schelpen en grint op. Als je ogen aan de duisternis gewend waren kon je die streep vaag zien Dus gaven wij van boven af de vaarinstucties. Wij zijn goed aangekomen en hebben de vracht gelost. We moesten met z,n allen ons melden op het gemeentehuis. Daar kregen we een paar neuten en een warme prak ik meen van rode kool. Nu wij wilden als het kon nog wel een paar uur slapen en ons werd een plaats aangewezen in een heel groot patriciershuis waar eerder een reder had gewoond Grote zware toegansdeur Een heel brede gang van marmer enz Ik kon dat huis wel een beetje want ik was er als kind wel eens aan de deur geweest. Na aankloppen werd de deur geopend en liepen ddr de gang links de eerste kamer in Daar moesten we maar zien dat we op de grond een slaapplaats kregen Nu was die vloer nog zeiknat dus ondanks dat wij uit voorzorg ook zelf een deken hadden meegenomen kon ik niet warm worden.
Toen heb ik iets uitgehaald wat ik later nog als de grootste mop beschouwd heb,ondanks alle ellende er om heen.
Door de kou moest ik erg plassen en ik verwachtte in de gang een wc. Nu dan loop je daar voetje voor voetje te schuifelen met een tjokvolle blaas geen wc te vinden Ik op de tast naar de voordeur, Ik dacht dan raak ik het buiten wel kwijt. Wat denk je Deur op slot en ik kon geen sleutel vinden.Ik voelde wel de gleuf van de brievenbus.
Ten einde raad heb ik Flip door de gleuf naar buiten kunnen richten en zo heerlijk de blaas geledigd. Maar om zoiets ten volle te begrijpen moet je je eigen in die tijd verplaatsen. Als gewone jongen had je eenhelig ontzag voor ieder die zoals de volksmond zegt ,meer dan rechtdoor
.was.Het is dan ook nooit in mijn hersenen opgekomen om in die smerige gang die smorgens nog onder water had gestaan en enkele cm modder in stond mijn plasje kwijt te raken Of dit nog zo bij de jeugd aanwezig is betwijfel ik. Maar zo gauw de dag weer aanbrak gingen we weer terug naar de vlet. Wij hadden pech dat we de blaaslamp vergeten waren en ik naar een fietsenmaker op de dijk die ook al aanwezig was. Die had zo,n grote soldeerlamp en toen de kop van de motor er mee rood gloeiend gestookt. Toen wou die wel draaien en zijn we het kanaal weer terug gevaren naar de SCH 141.
Met vr gr Jaap5 Morgen weer verder
.
Jaap5
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 nov 2005 04:06

Foto,s frank

Bericht door Jaap5 »

Frank Het kan weer niet op he. Weer een hele mooie toegift aan foto,sOp de bovenste foto staat een blik waar ik nog al veel mee was. nl Kees Dekker Zon battle dress en stormpet en dan nog aangevuld met een lange dikke jas was ook min kedioj gedurende mijn reis naar Goeree en Overflakkee enz. Dat boezemde zeker vertrouwen in want het heeft voor mij wel deuren geopend En dan die onderste foto .Die geeft wel een zo,n duidelijk beeld van de ravage en het gedeelte van de boulevard waar ik de rampnacht live meemaakte Nu kan je je eigen wel voorstellen dat je je eigen klein voelt als je zo,de boulevard voor je ogen ziet afbrokkelen Frank hardstikke bedankt. Met vr gr Jaap5


Plaats reactie