Op het topic "Mooie Kontjes" is een hele discussie aan de gang over schepen van de Halcyonlijn, vandaar dat ik dit hier plaats.
All the best
Jos
Treffen met de "Stad Haarlem".
In Maart 1961 kwamen mijn medeopvarenden en ik, op een wel heel bijzondere manier tot een treffen met de "Stad Haarlem". We kwamen met de "Fendo", van Londen met 300 Ton stukgoed voor de Navo en vanuit Sheerness nog eens 120 ton springstof trotyl ook voor de Navo. Stukgoed lossen bij Austerlits Paris en de trotyl in een voorhaven 30 km voor Paris. Dus van Sheerness door de Downs via Dover over naar Bologne, onder de wal naar Le Havre de Seine op naar Rouen, en zo naar Paris. Toen we bij de mond van de Seine kwamen zat het potdicht van de mist. Dus wij voor anker. Brugwacht en bakwacht op en machinekamer stand-by. En blazen en bellen. Op zeker moment hoorden we een zware hoorn loeien, je weet wel zo'n luguber geluid en dat kwam steeds dichter bij. Wij terug blazen maar hij naderde ons steeds dichter. De stuurman was onderhand ook naar de bak gegaan en stond met de bakwacht in de witte brij te turen. Plotseling zagen zij een hoge zwarte boeg uit de mist opduiken. Tegelijkertijd hoorde onze stuur LETGO ANKER boven zich schreeuwen. Onze stuur bedacht zich geen moment. Hij gooide onze Willem, de bakwacht, de voorkuil in en sprong hem achterna. Op dat moment een harde klap en het anker van de "Stad Haarlem" (want die was het) dwars door onze bak heen. Het anker is in Rouen eruitgebrand en aan de eigenaar terug gegeven. En dat met 120 ton trotyl en drie rode lampen op. Ging gelukkig net goed.
Leen Bal (oud WTK) van Scheveningen.
Onderstaande foto's en verhaal van Pete, dit staat ook op Scheepspraat, maar voor de volledigheid"¦
Foto's van het ss STAD HAARLEM
Deze foto's zijn natuurlijk al zo'n 47 jaar geleden gemaakt, de kwaliteit is niet om over naar huis te schrijven, maar ik ben blij dat ik deze nog heb, niet dan? De opnames zijn gemaakt in Oktober 1954, op de Atlantische Oceaan, op weg van Wabana (Belle Isle) Canada naar het Continent. Het weer was zo slecht, dat de gehele bemanning stand-by moest zijn, het zo genaamde 'all-hands on deck'. Kort daarop heeft de kapitein het schip op de wind gelegd, het zo genaamde 'steken,' en de storm af liggen rijden.Het was zo erg, dat het 'zwarte koor'' en de roerganger en/of uitkijk, via de schroefas tunnel, via de machinekamer, naar de midscheeps moesten om af te lossen, want we mochten niet meer over dek. Dat heeft een dag of vier/vijf geduurd, je was op een gegeven moment iedere vorm van tijd of dag gewoon kwijt. Maar we hadden een heeeel goede kapitein, een echte vakman. Kapitein Stoker, uit IJmuiden, was ook een oorlogsveteraan vertelde twee keer getorpedeerd te zijn en twee maal heelhuids thuis gevaren. Ik kon heel goed met hem opschieten, want als we ergens voor anker lagen, gingen we altijd vissen, dat vond hij schitterend, de man stond ook erg dicht bij de bemanning, "we moeten het met z'n allen doen", zei hij altijd, "Niemand kan een schip alleen varen", was zijn motto!
Op deze foto draait het schip zich net uit een breker.
Op deze brak er een breker over het achterschip en dan met +/- 10000 ton ijzererts, heb je weinig in handen, als de lading overgaat, niet dan?
Dit is de oude "Stad Haarlem"