Re: Ambuggiebar
Geplaatst: 09 feb 2017 08:08
-------------------------------
Harry, waarom nou weer die dure Dewar's? Die is niet per definitie lekkerder, hoor. Gewone Dewar's "White Label" voor de gewone man met het schipperspetje. Is nog een paar euro goedkoper dan Johnny Black en ik vind hem echt lekkerder. Maar ja, over smaak valt niet te twisten en als jij graag meer betaalt, moet je dat vooral doen.
Helaas, zelfs met maar één whisky-ijs-beetjewater per dag raakt zo'n fles op den duur toch leeg. Vroeger, op de Kroonborg, dronken Jan Kuiper en ik zo'n fles tijdens een avondje schaken helemaal leeg. Nou waren dat wel lange avonden, hoor, want Jan Kuiper was een zeer bedachtzaam schaker. Als ik een zet had gedaan, kon het gebeuren dat er een stilte van een halfuur viel met op de achtergrond niets anders dan een stukkie goeie muziek. We namen dan zo nu en dan een slokkie whisky terwijl Jan alleen maar naar het bord keek en met duim en wijsvinger over zijn kin streek, om dan na dat halfuur te zeggen: "Dat zou ik niet doen, als ik jou was." En dan had Jan gegarandeerd gelijk. Gouden vent, die Jan Kuiper. Zijn vrouw Loes voer altijd mee en dat was een gouden wijf. Die vond het goed dat ik voor honderd gulden cash in het handje drie eieren op haar kop kapot zou slaan. In de messroom van de Kroonborg. Jan schudde zijn hoofd en zei: "Dat moet je niet doen, mens."
"Waarom niet?" zei Loes. "Dat is vlug verdiend en je hebt ook shampoo waar ei in zit, dus het is nog goed voor mijn haar ook."
Dus dat ging aan.
Eerste ei, klats, even goed inwrijven en Loes een doekje geven om het eierstruif uit haar ogen te vegen.
Pats, tweede ei, zelfde procedure, lachen, gieren brullen.
Maar ja, toen liep ik dus weg en daar zat Loes met verwarde haren vol eierstruif en riep: "Hé, waar ga je nou heen? Kom op, met dat derde ei!"
"Ja, ik ben me daar gek,' zei ik. "Dat derde ei kost me honderd gulden!"
En Jan, alleen maar hoofdschuddend: "Mens wat ben jij toch ook stom."
Gouden vent, Die Jan. Fijn wijf, die Loes. Hoe zou het verder met ze zijn gegaan?
Maar we hadden het over whisky en flessen die op den duur leeg raken. Nou staan er op de diepe keukenplank helemaal achteraan al vele jaren lang drie flessen op een rij: een door het vele verhuizen enigszins versleten doos met een fles Dimple Haig, een fles Courvoisier cognac en een fles Wild Turkey Kentucky Straight Bourbon Whiskey. Nadat de Dewar's White Label op was, dacht ik: laat ik maar eens aan die Wild Turkey beginnen. Ik ben nooit een bourbondrinker geweest, maar wie weet is mijn smaak inmiddels ook veranderd en het is zonde om zo'n fles achter te laten als je de kist in gaat, dus komaan, niet zeuren en bourbon drinken.
Dat werd een fiasco.
Om te beginnen brak de kurk af toen ik de fles open wilde maken. En niet gewoon maar afbreken, maar, oud en vermoeid, verkruimelde hij helemaal en dus had ik nu een fles bourbon met kurkgruis. Niet versaagd, maar een zeef en een litermaat gepakt en de kurk eruit gezeefd, fles uitgespoeld, bourbon terug in de fles, andere kurk opgezocht. Ergens boven, in het buffet staat nog wel een kristallen karaf met geslepen dop, maar dat was me allemaal te veel moeite. Eindelijk klaar. Scheutje bourbon in een glas, drie blokjes ijs, scheutje water en proeven.
Wat een smerig sopje, zeg! Mijn eerste impuls was niet, zoals Glencannon, kijken of ik soms per abuis het theelichtje leeggedronken had, maar om de fles in de gootsteen leeg te gieten. Dat heb ik niet gedaan; ik heb hem toch maar weer achterop de plank gezet. Misschien is het goed spul om je autoruiten mee schoon te maken, maar zuipen doe ik het niet meer. Zou de bourbon na vijfentwintig jaar bedorven zijn? Kan dat?
Een ding is zeker: op deze manier raakt een mens wel steeds meer van de drank af. Straks toch maar weer een flessie Dewar's halen. Daar hoef je hier niet voor naar de Staatsmonopool, dat koop je gewoon in de supermarkt. Wel uit een afgesloten kast, maar dat is niet omdat de wet dat voorschrijft, maar omdat het anders misschien wordt gejat want er staan ook hele dure flessen in.
Is dat kistje White Label inmiddels gearriveerd? Zo niet, neem dan allemaal maar wat anders van me, vergeet niet om het kind een stuk sjokkela en de hond een eindje droge worst van mij te geven en dan allemaal een mooie dag gewenst.
-------------------------------
--
Harry, waarom nou weer die dure Dewar's? Die is niet per definitie lekkerder, hoor. Gewone Dewar's "White Label" voor de gewone man met het schipperspetje. Is nog een paar euro goedkoper dan Johnny Black en ik vind hem echt lekkerder. Maar ja, over smaak valt niet te twisten en als jij graag meer betaalt, moet je dat vooral doen.
Helaas, zelfs met maar één whisky-ijs-beetjewater per dag raakt zo'n fles op den duur toch leeg. Vroeger, op de Kroonborg, dronken Jan Kuiper en ik zo'n fles tijdens een avondje schaken helemaal leeg. Nou waren dat wel lange avonden, hoor, want Jan Kuiper was een zeer bedachtzaam schaker. Als ik een zet had gedaan, kon het gebeuren dat er een stilte van een halfuur viel met op de achtergrond niets anders dan een stukkie goeie muziek. We namen dan zo nu en dan een slokkie whisky terwijl Jan alleen maar naar het bord keek en met duim en wijsvinger over zijn kin streek, om dan na dat halfuur te zeggen: "Dat zou ik niet doen, als ik jou was." En dan had Jan gegarandeerd gelijk. Gouden vent, die Jan Kuiper. Zijn vrouw Loes voer altijd mee en dat was een gouden wijf. Die vond het goed dat ik voor honderd gulden cash in het handje drie eieren op haar kop kapot zou slaan. In de messroom van de Kroonborg. Jan schudde zijn hoofd en zei: "Dat moet je niet doen, mens."
"Waarom niet?" zei Loes. "Dat is vlug verdiend en je hebt ook shampoo waar ei in zit, dus het is nog goed voor mijn haar ook."
Dus dat ging aan.
Eerste ei, klats, even goed inwrijven en Loes een doekje geven om het eierstruif uit haar ogen te vegen.
Pats, tweede ei, zelfde procedure, lachen, gieren brullen.
Maar ja, toen liep ik dus weg en daar zat Loes met verwarde haren vol eierstruif en riep: "Hé, waar ga je nou heen? Kom op, met dat derde ei!"
"Ja, ik ben me daar gek,' zei ik. "Dat derde ei kost me honderd gulden!"
En Jan, alleen maar hoofdschuddend: "Mens wat ben jij toch ook stom."
Gouden vent, Die Jan. Fijn wijf, die Loes. Hoe zou het verder met ze zijn gegaan?
Maar we hadden het over whisky en flessen die op den duur leeg raken. Nou staan er op de diepe keukenplank helemaal achteraan al vele jaren lang drie flessen op een rij: een door het vele verhuizen enigszins versleten doos met een fles Dimple Haig, een fles Courvoisier cognac en een fles Wild Turkey Kentucky Straight Bourbon Whiskey. Nadat de Dewar's White Label op was, dacht ik: laat ik maar eens aan die Wild Turkey beginnen. Ik ben nooit een bourbondrinker geweest, maar wie weet is mijn smaak inmiddels ook veranderd en het is zonde om zo'n fles achter te laten als je de kist in gaat, dus komaan, niet zeuren en bourbon drinken.
Dat werd een fiasco.
Om te beginnen brak de kurk af toen ik de fles open wilde maken. En niet gewoon maar afbreken, maar, oud en vermoeid, verkruimelde hij helemaal en dus had ik nu een fles bourbon met kurkgruis. Niet versaagd, maar een zeef en een litermaat gepakt en de kurk eruit gezeefd, fles uitgespoeld, bourbon terug in de fles, andere kurk opgezocht. Ergens boven, in het buffet staat nog wel een kristallen karaf met geslepen dop, maar dat was me allemaal te veel moeite. Eindelijk klaar. Scheutje bourbon in een glas, drie blokjes ijs, scheutje water en proeven.
Wat een smerig sopje, zeg! Mijn eerste impuls was niet, zoals Glencannon, kijken of ik soms per abuis het theelichtje leeggedronken had, maar om de fles in de gootsteen leeg te gieten. Dat heb ik niet gedaan; ik heb hem toch maar weer achterop de plank gezet. Misschien is het goed spul om je autoruiten mee schoon te maken, maar zuipen doe ik het niet meer. Zou de bourbon na vijfentwintig jaar bedorven zijn? Kan dat?
Een ding is zeker: op deze manier raakt een mens wel steeds meer van de drank af. Straks toch maar weer een flessie Dewar's halen. Daar hoef je hier niet voor naar de Staatsmonopool, dat koop je gewoon in de supermarkt. Wel uit een afgesloten kast, maar dat is niet omdat de wet dat voorschrijft, maar omdat het anders misschien wordt gejat want er staan ook hele dure flessen in.
Is dat kistje White Label inmiddels gearriveerd? Zo niet, neem dan allemaal maar wat anders van me, vergeet niet om het kind een stuk sjokkela en de hond een eindje droge worst van mij te geven en dan allemaal een mooie dag gewenst.
-------------------------------
zijn we nog aansprakelijk 
,Tja dan krijgt men met ongekende snelheiden te maken,waar ook excuses voor gemaakt zijn 
