Mooie Coastertjes

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Ik heb aardig wat foto's uit die tijd en wat daar vooral uit naar voren komt, is hoe verschrikkelijk hard ze toen moesten werken. ... Geluk was ook vroeger absoluut niet heel gewoon.

-----------------------------------------------------------------

Hierboven mijn vader - rechts - op de Bondowoso in september 1928. Hij was toen 24 jaar oud en ook daar 4de machinist. Twee maanden later, op 28 november 1928, werd hij bevorderd tot 3de machinist, wat op die leeftijd, bij de Rotterdamsche Lloyd, niet slecht was. Hij bleef dat een jaar. Daarna maakte hij nog een reisje van drie maanden op de Palembang als 4de machinist, een groter schip met meer pk's. Na die reis trouwde hij op 15 januari 1930 met mijn moeder waarna hij goed drie weken later, op 8 februari, met de Ternate naar zee ging, nu met een vaste aanstelling als 3de machinist. Het geluk kon niet op en leek heel gewoon, zoals ook de toekomst uitgestippeld leek. Tot twee jaar later alles instortte en het gewone geluk nooit meer echt terugkeerde.
Ik heb besloten om na "Kennis van zaken" aan de hand van de foto's uit dat oude album van mijn vader een wat langer verhaal in een aantal afleveringen te wijden aan dat wat de mensen van die generatie overkwam. Mensen voor wie dat gewone geluk niet weggelegd leek te zijn. Dat is heel iets anders dan de mooie coastertjes die ook ik mooi vind, dus daar maak ik hier graag weer ruimte voor.

[Chris.dus]

Sjorbalken of sjorringen op de Wolanda.
Je moest deze bijna verticaal omhoog houden om ze om de haak te krijgen op de keggebank.
Daarna werden ze in het midden aangedraaid.

[Harry G. Hogeboom]

te wijden aan dat wat de mensen van die generatie overkwam.

Da's een goed idee Schipper, mooie foto's overigens. Ik pretendeer op generlij wijze dat ik " net zo hard als je Vader" heb gewerkt ...........maar heb meerdere foto's waar ik er bekant net zo bij sta "en z'n broer had kunnen wezen, ketelpakkie inclusief".......bij wijze van spreken. Het leven a/b van " De Reuzen van Heusden" ging toendertijd vrijwel nooit over rozen als je de kost in de MK moest verdienen. Uiteraard waren de "tijden" niet te vergelijken met " the thirties".

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Ja, Chris dat waren de strippen die na de ouderwetse sluitbalken kwamen. Zoals ik al zei: je had ze in verschillende uitvoeringen en deze, op de Wolanda, die je in het midden moest aandraaien, vond ik de minst plezierige. Ook al door de moeilijke manier waarop je ze moest aanhaken. Doorlopende strippen met knevels op de uiteinden was veel makkelijker.

Hieronder die oude sluitbalken in 1952 op de Jan kreumer. U-profielen met hout opgevuld en met knevels op de keggenbank vastgezet. Op de rechtse foto kun je zien dat ze licht gekromd waren, naar de vorm van de luiken.

--

Dan nu snel weer terug maar de mooie coastertjes...



WIEBOLD BÖHMER
In 1950 gebouwd bij Vuyk in Capelle aan den IJssel
voor N.V. Reederij 'Nautiek', Rotterdam / W. Böhmer's Scheepvaartbedrijf
Open shelterdecker, 499 brt en 885 dwt
7 cilinder 4-takt Sulzer, 750 bhp, goed voor 11 knopen.
In 1957 vervangen door een 8-cilinder 4-takt Deutz van 1000 pk.

Toen ik in 1951 naar zee ging, werd de Wiebold Böhmer zo ongeveer beschouwd als de mooiste kuster die in de vaart was.
Kwam je die tegen, dan zeiden we: "Dat kan je eigenlijk geen kuster meer noemen."

In december 1971 gestrand op de oostkust van Ierland, onderweg van Dublin naar Belfast.
De volgende dag alweer vlotgebracht en naar Rotterdam gesleept, maar daar tot een CTL verklaard en gesloopt.

Je had ook nog de Marietje Böhmer van 1953, maar die vond ik lang niet zo mooi.
En de latere Leonard Böhmer van 1967 was alweer een heel andere tijd.
De Wiebold, dat was 'm desttijds helemaal.
Tot de Kroonborg in de vaart kwam, dat spreekt.

[Chris.dus]

Nee, handig waren ze niet Theo. wel hadden ze het voordeel dat 1 man ze kon aanbrengen. Dat was met die andere soorten, (behalve de staaldraden met slang er om heen ) niet echt te doen. Ik heb ook nog eens een boot gehad met die sluitbalken van U-ijzer (zonder hout er in ) , maar weet echt niet meer welke dat was. Kan dat de Oranjeborg zijn geweest.? Kan me trouwens nog goed herinneren dar die gekromde sluitbalken altijd lastig te dragen waren omdat ze altijd "omlaag " wilden draaien door de kromming.

[Oscar Aardse]

Schalklatten lagen op de luiken. Stormlatten lagen op het fornuis!
Groeten,
OA

[jdbvos]

een Australisch kustertje... Maar gebouwd in Nederland !
Ik dacht ook al: "...wat een lief rompie..." Gevonden op StS

FALIE_0452.jpg (155.59 KiB) 1773 keer bekeken

Het 'bijgeleverde' verhaal:

FALIE Australian The Falie is a 46-metre ketch which traded for many years in South Australian and Australian waters. During World War Two, she served in the Royal Australian Navy. When she retired from commercial service in 1982 she was bought by the South Australian Government and restored as a historic vessel.[1] She was built in Holland as a gaff rigged motor schooner collier in 1919 and named Logger. She was bought by the Spencer’s Gulf Transport Company Limited in 1922. In 1923, she sailed to South Australia where she was renamed as the Falie and participated in the extensive ketch trade to isolated towns along the coast of South Australia. Later she was converted from her original configuration to a ketch. During World War Two, the Royal Australian Navy requisitioned the Falie, renaming her as HMAS Falie. Initially she was used as an inspection vessel. On the night of 31 May, she was acting as a watchdog outside Sydney Harbour, when she struck one of three Midget Submarines trying to gain access to the harbour through the anti submarine nets. In 1943 she was converted to a stores vessel and sailed up to Papua New Guinea where she saw action landing troops in enemy territory by night. [2] In 1946 she was paid off and returned to her owners. For the next 15 years she carried explosives around the Australian coast. In 1968 she returned to South Australian waters where she continued to operate as a trading vessel until she retired in 1982, the last ketch to operate commercially in South Australian waters, and the last sail powered trading vessel in Australian waters.[2] The Falie was then purchased by the Government of South Australia and restored for the state's sesquicentenary celebrations in 1986. She was re-masted and given new sails, and was fitted with accommodation and a galley below decks. With this arrangement she could carry up to 90 passengers on day trips and 20 passengers plus nine crew overnight. Fyi...I spent a few months on the falie when it was an auxillary trading ketch, carrying supplies to Kangaroo Island and bring Gypsum from Stenhouse Bay to Port Adelaide... towards the end of her productive life. Incidently, I was on board the falie on her last trip to Stenhouse bay, after we loaded Stenhouse was closed down and ceased to be operational as a south Australian out port.. Photo Credits: The Tasmanian State Library

[Jos Komen (R.I.P)]

Heb je misschien meer gegevens van die mooie Falie, Jan?
Zowel bij Miramar als Marhisdata is dit schip niet bekend.

[Chris.dus]

Schalklatten lagen op de luiken. Stormlatten lagen op het fornuis!
Groeten,
OA

schalklatten hebben nooit op de luiken gelegen Oa, die lagen op de keggenbank.

[Drentenier]

En hier de Falie in kleur na de verbouwing met o.a. nieuwe masten en uitgerust met radar.