Vissen
-
Johan
Vissen
Ik heb heel wat jaartjes op de hilversum van vincke rond gehangen en we hadden vaak brasil reizen..Kolen laden in Norfolk in de states lossen in brasil en dan met bix, lijnzaad, paardevoer en nog meer zooi terug naar rotterdam...We lagen ook vaak op de spijker voor de kust van santos en dan gingen wij wel eens vissen, touwtje haakje voer eraan en gaan...
Op een gegeven moment haalt Henk een hele langwerpige vis naar binnen..Henk heel stoer want hij wilde zijn haakje terug pakt zijn dekmes plaatst hem tussen de bek van die lange vis en klap slaan die kaken dicht..
enfin 1e stuurman erbij met enceclopedie wat bleek Henk had een moerene gevangen waarop henk vraagt istie giftig waarop de stuurman antwoorde staat er niet bij ..10 minuten later was henk Moerene aan bakken..En hij smaakte goed....
Johan
Op een gegeven moment haalt Henk een hele langwerpige vis naar binnen..Henk heel stoer want hij wilde zijn haakje terug pakt zijn dekmes plaatst hem tussen de bek van die lange vis en klap slaan die kaken dicht..
enfin 1e stuurman erbij met enceclopedie wat bleek Henk had een moerene gevangen waarop henk vraagt istie giftig waarop de stuurman antwoorde staat er niet bij ..10 minuten later was henk Moerene aan bakken..En hij smaakte goed....
Johan
-
Joke
Offe... je ligt bij de oostkust van Afrika ten anker, mooi weer, mooi zeetje... rustig daagje, de matrozen zijn aan het vissen en een paar bemanningsleden willen gaan zwemmen. Staan al kant en klaar in zwemkleding om over de reling te springen... Mannuh... zou het niet doen!! Eh.. hoezo niet kaptein? Kijk effe naar rechts.... en daar zie je dan een paar haaievinnen boven water uitsteken... 
-
Ruud (R.I.P.)
Ahoy,
Dit zullen de meeste Baltic-vaarders ook wel kennen, ff vissen met een zware blinker,en een lijn van 200-250 mtr.op de "TORSK",volgens mij een familielid van de kabeljauw,waren in ieder geval lekka, en als er op een goede stek wat gevangen werd,dan werd ie gemerkt.Daar zaten ook flinke jongens bij
groetjes ruud
Dit zullen de meeste Baltic-vaarders ook wel kennen, ff vissen met een zware blinker,en een lijn van 200-250 mtr.op de "TORSK",volgens mij een familielid van de kabeljauw,waren in ieder geval lekka, en als er op een goede stek wat gevangen werd,dan werd ie gemerkt.Daar zaten ook flinke jongens bij
groetjes ruud
-
Willem Visser
- Berichten: 767
- Lid geworden op: 21 jul 2004 22:16
- Locatie: Amsterdam
Het onderwerp Vis(sen) kan zich altijd in mijn bijzondere belangstelling verheugen. Niet omdat ik een verwoed visser ben, in tegendeel, het is mij altijd een raadsel gebleven hoe je met een lijntje en haakjes om moet gaan en derhalve is het enige vermeldenswaardige wat ik ooit aan de haak heb geslagen mijn eigen hand geweest, maar wél omdat de meeste vissen uitstekend eetbaar en smakelijk zijn. Een maaltje vis overnemen stond dan ook altijd hoog op mijn lijst van "navigational instructions."
Een paar flinke jongens
Als ik zo deze foto bekijk ben ik eigenlijk nawelijks veranderd in al die jaren ........?!
De voorpret begint al bij het schoonmaken
De persoon rechts op de foto is Hans Fransbergen (later Kapitein op de onfortuinlijke Dongedijk)
Degene die dan toch zo nodig zelf hun vis willen vangen kan ik slecht aanraden zo jong mogelijk te beginnen ..
Als het op vissen aankomt hoef je Portugezen niks wijs te maken (en op vele andere gebieden trouwens ook niet) Ze weten altijd wel wat op te halen.
Maar zelf bewandel ik liever de wetenschappelijk verantwoorde weg en ga ze zelf uitzoeken..
Alleen vraak ik me wel af of deze nu wel eetbaar is..
Groeten van een inmiddels al kwijlende
Bert de Boer
Een paar flinke jongens
Als ik zo deze foto bekijk ben ik eigenlijk nawelijks veranderd in al die jaren ........?!
De voorpret begint al bij het schoonmaken
De persoon rechts op de foto is Hans Fransbergen (later Kapitein op de onfortuinlijke Dongedijk)
Degene die dan toch zo nodig zelf hun vis willen vangen kan ik slecht aanraden zo jong mogelijk te beginnen ..
Als het op vissen aankomt hoef je Portugezen niks wijs te maken (en op vele andere gebieden trouwens ook niet) Ze weten altijd wel wat op te halen.
Maar zelf bewandel ik liever de wetenschappelijk verantwoorde weg en ga ze zelf uitzoeken..
Alleen vraak ik me wel af of deze nu wel eetbaar is..
Groeten van een inmiddels al kwijlende
Bert de Boer
-
Theo Horsten (R.I.P.)
Ach, vissen op torsk... Wat was dat toch mooi. Even dicht onder Utklippan gaan of vlakbij de prikken van Olands Södra Grund en dan met een man of vier vissen. In een halfuur, drie kwartier had je meer torsk dan je aangevreten kon krijgen. Ik geloof dat we net tegen de 10-meterlijn aan gingen zitten. Had je binnen tien minuten niks, dan kon je wel weer weggaan want dan werd het verder ook niks. Ander plekje zoeken.
Je moest wel een kok hebben die ze goed klaar kon maken, anders waren ze soms vrij droog. Op de Delfborg hadden we een kok die ze keer op keer verziekte. Ik een boekie gekocht over vis klaarmaken en aan de studie. Toen, nadat we torsk hadden gevangen, 's nachts stiekem zelf aan het experimenteren. Gestoofde vis. Prima gelukt.
Kok de volgende dag toegesproken en gezegd dat hij ze deze keer niet moest verzieken. En gelukkig zei hij toen zoiets van: "Als jij het zo goed weet, doe het dan zelf!"
"Ah!" riep ik. "Dat zal ik je dan eens laten zien!"
Beetje gemeen, misschien, maar toch leuk...
Met broodbakken flikte ik hetzelfde kunstje. Je had van die koks bij wie broodbakken net zoiets was als een zeer riskante operatie. alles steriel. Broodblikken die met schiemansgaren boven de kachel hingen om het deeg te laten rijzen, alle deuren en poorten dicht en als er ook maar iets open ging, mislukte het brood, zogenaamd van dat beetje tocht. Hoe dan ook, het brood was niet te vreten en lag je als een steen op de maag.
En dan had je een kok als Nico Opdam die vrolijk fluitend met alles open in minder dan geen tijd vier prachtige broden bakte, soms vlak voordat hij de wal opging, brood voor de volgende dag. Zonder gedoe, zonder moeite.
Dus ik bij Nico in de leer. Die vertelde me precies wat wel en wat niet belangrijk was en even later bakte ik net zulke mooie broden. Ik heb het recept nog altijd.
Dus als ik dan weer eens een kok had die er niks van bakte, dan probeerde ik die ook zover te krijgen dat hij zei: "Als jij het dan zo goed weet..." :D
Makreel vissen onder de Noorse kust was ook zulk mooi werk. Lijn met acht haken met van die rode pluimpjes en een stuk lood te water, laten zakken en dan voelde je iets van brrrrrr en dan had je acht makrelen aan de lijn. Dat met vier man en in no time had je zoveel vis dat je bijna kon gaan markten.
Maar ja, daar zal tegenwoordig allemaal wel geen tijd meer voor zijn...
Je moest wel een kok hebben die ze goed klaar kon maken, anders waren ze soms vrij droog. Op de Delfborg hadden we een kok die ze keer op keer verziekte. Ik een boekie gekocht over vis klaarmaken en aan de studie. Toen, nadat we torsk hadden gevangen, 's nachts stiekem zelf aan het experimenteren. Gestoofde vis. Prima gelukt.
Kok de volgende dag toegesproken en gezegd dat hij ze deze keer niet moest verzieken. En gelukkig zei hij toen zoiets van: "Als jij het zo goed weet, doe het dan zelf!"
"Ah!" riep ik. "Dat zal ik je dan eens laten zien!"
Beetje gemeen, misschien, maar toch leuk...
Met broodbakken flikte ik hetzelfde kunstje. Je had van die koks bij wie broodbakken net zoiets was als een zeer riskante operatie. alles steriel. Broodblikken die met schiemansgaren boven de kachel hingen om het deeg te laten rijzen, alle deuren en poorten dicht en als er ook maar iets open ging, mislukte het brood, zogenaamd van dat beetje tocht. Hoe dan ook, het brood was niet te vreten en lag je als een steen op de maag.
En dan had je een kok als Nico Opdam die vrolijk fluitend met alles open in minder dan geen tijd vier prachtige broden bakte, soms vlak voordat hij de wal opging, brood voor de volgende dag. Zonder gedoe, zonder moeite.
Dus ik bij Nico in de leer. Die vertelde me precies wat wel en wat niet belangrijk was en even later bakte ik net zulke mooie broden. Ik heb het recept nog altijd.
Dus als ik dan weer eens een kok had die er niks van bakte, dan probeerde ik die ook zover te krijgen dat hij zei: "Als jij het dan zo goed weet..." :D
Makreel vissen onder de Noorse kust was ook zulk mooi werk. Lijn met acht haken met van die rode pluimpjes en een stuk lood te water, laten zakken en dan voelde je iets van brrrrrr en dan had je acht makrelen aan de lijn. Dat met vier man en in no time had je zoveel vis dat je bijna kon gaan markten.
Maar ja, daar zal tegenwoordig allemaal wel geen tijd meer voor zijn...
-
H.C. Hogeboom (RIP)
Mijn eerste viservaring was aan de Afsluitdijk. Een van de eerste keren dat ik daar naar toe ging werd er geep gevangen. Volgens de buurman, de visdeskundige bij uitstek, prima om te eten.
Thuis werd de handel klaar gemaakt, maar toen het op eten aankwam, bleek deze vis een groene graad te hebben. Niet opeten zei m'n vader, deze vis is bedorven. Raar zei ik bedorven vis stinkt en dit stinkt niet.
Dus snel naar de buurman die zei dat het de normale kleur was en dus gewoon eetbaar.
gr. Harry
Thuis werd de handel klaar gemaakt, maar toen het op eten aankwam, bleek deze vis een groene graad te hebben. Niet opeten zei m'n vader, deze vis is bedorven. Raar zei ik bedorven vis stinkt en dit stinkt niet.
Dus snel naar de buurman die zei dat het de normale kleur was en dus gewoon eetbaar.
gr. Harry
-
Jaap v D
sterker nog Ruud het is een kabeljauwruud schreef:Ahoy,
Dit zullen de meeste Baltic-vaarders ook wel kennen, ff vissen met een zware blinker,en een lijn van 200-250 mtr.op de "TORSK",volgens mij een familielid van de kabeljauw,waren in ieder geval lekka, en als er op een goede stek wat gevangen werd,dan werd ie gemerkt.Daar zaten ook flinke jongens bij
groetjes ruud
grts Jaap
Vissen,
Als ik aan vissen denk, dan denk ik aan de dijk bij Burghsluis op Schouwen. Het is al heel wat jaren geleden, en het was nog voor de ramp van 53.
Gewapend gingen daar de grote jongens met een stok en een stuk touw waar ze een tros wurmen aan geregen hadden naar de dijk. Wij als kleine jongens gingen dan mee en droegen de jutezak, waar de gevangen vissen in terecht moesten komen. Dat vissen met een tros wurmen noemde ze peuren. Je viste op gevoel, en hapte een vis toe 'het liefst paling' dan voelde die grote jongens dat aan hun stok. Ze zwiepten dan de paling met een sierlijke boog op de dijk. Waarwij de kleine boys de paling snel moesten vangen en eenmaal gevangen in de meegebrachte jute zak moesten doen. En o wee als je te laat was of als je hem liet glippen en de paling het ruime sop weer koos. Dan kreeg je natuurlijk grandioos op je kop. Maar wat was je trots als je de gevangen paling in de zak had gekregen. Zo leerde je het vak van peuren onde de knie. Want als je een mooie stok vond en je was niet benauwd om een stel pieren aan een touwtje te rijgen. Nou dan had je snel je eigen peur-stel en kon je meevissen. Meestal waren het krabben die je ving. Maar op een dag had je je eerste paling.
En dat was het moment dat er weer een visser was geboren.
gr arij
Als ik aan vissen denk, dan denk ik aan de dijk bij Burghsluis op Schouwen. Het is al heel wat jaren geleden, en het was nog voor de ramp van 53.
Gewapend gingen daar de grote jongens met een stok en een stuk touw waar ze een tros wurmen aan geregen hadden naar de dijk. Wij als kleine jongens gingen dan mee en droegen de jutezak, waar de gevangen vissen in terecht moesten komen. Dat vissen met een tros wurmen noemde ze peuren. Je viste op gevoel, en hapte een vis toe 'het liefst paling' dan voelde die grote jongens dat aan hun stok. Ze zwiepten dan de paling met een sierlijke boog op de dijk. Waarwij de kleine boys de paling snel moesten vangen en eenmaal gevangen in de meegebrachte jute zak moesten doen. En o wee als je te laat was of als je hem liet glippen en de paling het ruime sop weer koos. Dan kreeg je natuurlijk grandioos op je kop. Maar wat was je trots als je de gevangen paling in de zak had gekregen. Zo leerde je het vak van peuren onde de knie. Want als je een mooie stok vond en je was niet benauwd om een stel pieren aan een touwtje te rijgen. Nou dan had je snel je eigen peur-stel en kon je meevissen. Meestal waren het krabben die je ving. Maar op een dag had je je eerste paling.
En dat was het moment dat er weer een visser was geboren.
gr arij
-
Gast
