Civiele Dienst, de zestiger jaren
-
klaas mulder (RIP)
Civiele Dienst, de zestiger jaren
Ik lees de berichten op dit forum met veel plezier, hoewel ik de (meestal) technische onderwerpen niet begrijp , maar ik doe mijn best. En omdat ik hier veel verhalen erg waardeer, dus ook de gedane moeite, een beetje moeite van mij terug.
Zie dat hier kapiteins, officierenen 't gewone volk prima door 1 deur kunnen , en dat is wel een vooruitgang, vind ik.
Was in zestiger jaren nog heel anders: de kapitein ging alleen met eerste stuurman of hwtk de wal op. (niet dat die stuur of de hwt daar zo'n zin in hadden, maar ze gingen spontaan mee als ze uitgenodigd waren). Weet nog mijn eerste reis als hofmeester dat ik legaal de wal op kon met een chef-kok, een pantryman ofzo. Samen met een bediende stappen, nee dat ging niet, die moest je dan "˜toevalig' tegenkomen.
En toch denk ik er nog vaak met heimwee aan terug, in mijn herrinnering worden de reizen die we maakten, de schepen, de liefjes en de havens steeds mooier. Het zal wel hetzelfde zijn als: hoe ouder een man wordt, hoe beter hij vroeger kon schaatsen.
En vergeten zijn de 7-daagse werkweken, 3 tot 4 "“al dan niet geschreven , maar wel gemaakte- overuren.
Kijk dus met veel plezier terug op de tijd van toen terug, toen je van verre de ouwe al kon herkennen.:Hoewel.
Op mijn 2e reis geloof ik, was een kustreisje, moest ik mee als kapiteinsbediende. Niet helemaal mijn bedoeling gezien mijn ervaring op mijn 1e reis, maar 't moest van kantoor. Dus dan ging je.
Natuurlijk op de dag van vertrek om 8 aan boord zijn, weet het nog als de dag van gister, het waaide heel verschrikkelijk, maar werd opgemonterd door de taxiechauffer (op weg naar station Haarlem, dan de trein tot Amsterdam centraal, bootje naar de Nederland) met de geruststellende woorden: wees maar blij dat we lekker aan land zitten, je zal maar op zee zijn.
Afijn, aan boord natuurlijk ge gigantische kolere zooi, volle kerrieemmers, alles op te ruimen en/of schoon te maken, hoef hier niets over uit te leggen, denk ik.
Kennis gemaakt met de chef, wat andere collega's, mijn bagage in mijn hut gekwakt, omgekleed en met frisse tegenzin op weg naar "˜boven'.
Toen ik in de hut van de kaptein kwam, waren we net los van de kant, en ik had dus ongeveer een uurtje tijd om wat orde te scheppen in de chaos die ik daar aantrof. Slaaphut opruimen, stofzuiger door de tent, bed netjes opmaken, douche, toilet, etc.
Daarna "“we waren volgens mij aan het schutten, in ieder geval nog niet buiten, de daghut aan het ordenen, vuile glazen/bordjes en koppies aan het verzamelen, dus het werd al wat, vond ik.
Komt er zonder kloppen een grote kerel met een baard van zeker 3 dagen, in een ouwe zwarte montycoat ,, laarzen aan, binnen "¦
Ik heb m verrot gescholden, wat ie wel dacht om zomaar binnen te komen, de mafkees etc, of ie wel wist waar ie was en wie zijn hut ie binnenkwam, of ie helemaal "¦.. was, enz.
Grote grijns op zijn kop, trok de montycoat uit , gunde me een blik op 4 gouden strepen, en zei: je hebt helemaal gelijk mn jong, maarga nu maar eerst effe bij de chef een fles halen .
Kapitein Pronk, U was een echte gezagvoerder.
(heb 2 jaar geleden zijn dochter via een smn-forum ditverhaaltje kunnen vertellen, en ze was er erg blij mee, dus kan ik de naam gewoon vermelden).
groet, klaas
Zie dat hier kapiteins, officierenen 't gewone volk prima door 1 deur kunnen , en dat is wel een vooruitgang, vind ik.
Was in zestiger jaren nog heel anders: de kapitein ging alleen met eerste stuurman of hwtk de wal op. (niet dat die stuur of de hwt daar zo'n zin in hadden, maar ze gingen spontaan mee als ze uitgenodigd waren). Weet nog mijn eerste reis als hofmeester dat ik legaal de wal op kon met een chef-kok, een pantryman ofzo. Samen met een bediende stappen, nee dat ging niet, die moest je dan "˜toevalig' tegenkomen.
En toch denk ik er nog vaak met heimwee aan terug, in mijn herrinnering worden de reizen die we maakten, de schepen, de liefjes en de havens steeds mooier. Het zal wel hetzelfde zijn als: hoe ouder een man wordt, hoe beter hij vroeger kon schaatsen.
En vergeten zijn de 7-daagse werkweken, 3 tot 4 "“al dan niet geschreven , maar wel gemaakte- overuren.
Kijk dus met veel plezier terug op de tijd van toen terug, toen je van verre de ouwe al kon herkennen.:Hoewel.
Op mijn 2e reis geloof ik, was een kustreisje, moest ik mee als kapiteinsbediende. Niet helemaal mijn bedoeling gezien mijn ervaring op mijn 1e reis, maar 't moest van kantoor. Dus dan ging je.
Natuurlijk op de dag van vertrek om 8 aan boord zijn, weet het nog als de dag van gister, het waaide heel verschrikkelijk, maar werd opgemonterd door de taxiechauffer (op weg naar station Haarlem, dan de trein tot Amsterdam centraal, bootje naar de Nederland) met de geruststellende woorden: wees maar blij dat we lekker aan land zitten, je zal maar op zee zijn.
Afijn, aan boord natuurlijk ge gigantische kolere zooi, volle kerrieemmers, alles op te ruimen en/of schoon te maken, hoef hier niets over uit te leggen, denk ik.
Kennis gemaakt met de chef, wat andere collega's, mijn bagage in mijn hut gekwakt, omgekleed en met frisse tegenzin op weg naar "˜boven'.
Toen ik in de hut van de kaptein kwam, waren we net los van de kant, en ik had dus ongeveer een uurtje tijd om wat orde te scheppen in de chaos die ik daar aantrof. Slaaphut opruimen, stofzuiger door de tent, bed netjes opmaken, douche, toilet, etc.
Daarna "“we waren volgens mij aan het schutten, in ieder geval nog niet buiten, de daghut aan het ordenen, vuile glazen/bordjes en koppies aan het verzamelen, dus het werd al wat, vond ik.
Komt er zonder kloppen een grote kerel met een baard van zeker 3 dagen, in een ouwe zwarte montycoat ,, laarzen aan, binnen "¦
Ik heb m verrot gescholden, wat ie wel dacht om zomaar binnen te komen, de mafkees etc, of ie wel wist waar ie was en wie zijn hut ie binnenkwam, of ie helemaal "¦.. was, enz.
Grote grijns op zijn kop, trok de montycoat uit , gunde me een blik op 4 gouden strepen, en zei: je hebt helemaal gelijk mn jong, maarga nu maar eerst effe bij de chef een fles halen .
Kapitein Pronk, U was een echte gezagvoerder.
(heb 2 jaar geleden zijn dochter via een smn-forum ditverhaaltje kunnen vertellen, en ze was er erg blij mee, dus kan ik de naam gewoon vermelden).
groet, klaas
-
klaas mulder (RIP)
:D-
Jos Komen (R.I.P)
-
klaas mulder (RIP)
Gezagvoerders, tja.
Nu, maar dat is nu, denk ik dat het een de eenzaamste beroepen ter wereld was (of nog steeds is). Toen zag ik dat in een ander licht.
Er waren goeie, zoals o.a. kapitein Pronk en er waren, laat ik zeggen, andere.
Ik zie nog de zaterdagse afdaling (op zee dan: inspectie) van het gezag naar het volk. Als God de trap afkwam, spierwit uniform, een en al goud, pet op, witte handschoenen (op een vrachtbootje hoor, weliswaar met passagiersaccomodatie voor 12 pers), de staf stond dan netjes te wachten, ook in het wit, maar pet onder de arm. En op volgorde, hwtk, 1e stuurman, en de hofmeester. In ganzepas acter het gezag aan om daarna te constateren : dat er geen flikker werd uitgevoerd, het schip totaal vervuild was, enz. Dat de hwtk zijn best moest doen om niet in lachen uit te barsten, dat werd gemakshalve dan maar genegeerd. En had niet het lef als bediende om er tegen in te gaan. Maar zo'n inspectie duurde uiteindelijk een kwartiertje, dus daar kwam je wel door heen. Alleen je conduite, he, dat hield niet over.
Maar weet ook nog van een ouwe: ging voor anker ter hoogte van Egmond met schitterend weer, omdat we mist hadden. Iedereen stomverbaasd, wat heet verbaasd? Was trouwens op een zaterdagmorgen. Pas 's avonds "“toen we na 12ven vast maakten- bleek zijn wijsheid. Mist of geen mist, het scheelde een verlofdag. Die kapitein hoort natuurlijk in het rijtje "˜goeie'.
Eentje sprak bv geen Duits als we een Duitse haven aandeden, en moest de stuurman tolk spelen voor de loods.
Een ander deed zelf de was, had zelfs waslijntjes gespannen op het pijpedek en hing daar dan alles te drogen. Tot verwondering van passerende schepen.
En een heel bijzondere: die lustte geen indische rotzooi, zoals hij dat uitdrukte. Ondanks maatschappij-regels, geen nasi, bami of rijsttafels, nope. Gevolg dat de meeste officieren dan stiekum in de hut zaten te eten, als de bemanning wel gewoon aan de nasi zat. Was misschien verder een goeie man, maar dan wel in de verte.
Ach, hij golfde ook nog. En hoe! Ging nog in op een late uitnodiging van de agent voor een spelletje golf, terwijl de loods al aan boord was. Vertrek werd dus even uitgesteld.
Aan boord was voor hem met behulp van zeilen een soort golfbaantje aangelegd, net voor de midscheeps. Het kombuis op die boot was aan bakboord met uitzicht naar voren, dus op de golfbaan. Ik was wat aan het schoonmaken in de bemanningsbar, precies tegenover de kombuis. Er was wat aan de hand. Zag nog net dat de bakker onder toezicht van een bootsman, de chefkok en nog een paar anderen, een golfballetje "“van gekneed deeg- door de patrijspoort op de "˜tee'gooide. Het opzetje lukte ook nog. Kaptiein verwonderde zich, maar ach, sloeg toch.
Wij ook, maar dan dubbel, lagen compleet gevouwen, maar ook helemaal. Bakker gagestraf. (werd trouwens voor Amsterdam nog vrijgescholden).
En (in mijn ogen een echte held) op de Oranje, noem geen naam, een sociale,die gaf tijdens het Captainsdinner een zeer duidelijk zichtbaar grote tip aan zijn eigen bediende, en vertelde dan meteen aan zijn tafelgenotendat hij dat zowel op de uit- als de thuisreis moest doen, dat de tip daarom ook zo laag was!!!.
Waarop iedereen opnieuw in portefeuilles begon te zoeken, om het voorgenomen bedrag te verdubbelen
Wereldvent, die man.
Dat hij later zijn eigen bijdrage weer terug kreeg van zijn bediende, doet daar niets aan af.
Maar als ik nu op dit forum lees hoe er tegen hofmeesters wordt aangekeken, gaat er een wereld voor me open. wij waren dus minstens even gek. :D
Proost.
Nu, maar dat is nu, denk ik dat het een de eenzaamste beroepen ter wereld was (of nog steeds is). Toen zag ik dat in een ander licht.
Er waren goeie, zoals o.a. kapitein Pronk en er waren, laat ik zeggen, andere.
Ik zie nog de zaterdagse afdaling (op zee dan: inspectie) van het gezag naar het volk. Als God de trap afkwam, spierwit uniform, een en al goud, pet op, witte handschoenen (op een vrachtbootje hoor, weliswaar met passagiersaccomodatie voor 12 pers), de staf stond dan netjes te wachten, ook in het wit, maar pet onder de arm. En op volgorde, hwtk, 1e stuurman, en de hofmeester. In ganzepas acter het gezag aan om daarna te constateren : dat er geen flikker werd uitgevoerd, het schip totaal vervuild was, enz. Dat de hwtk zijn best moest doen om niet in lachen uit te barsten, dat werd gemakshalve dan maar genegeerd. En had niet het lef als bediende om er tegen in te gaan. Maar zo'n inspectie duurde uiteindelijk een kwartiertje, dus daar kwam je wel door heen. Alleen je conduite, he, dat hield niet over.
Maar weet ook nog van een ouwe: ging voor anker ter hoogte van Egmond met schitterend weer, omdat we mist hadden. Iedereen stomverbaasd, wat heet verbaasd? Was trouwens op een zaterdagmorgen. Pas 's avonds "“toen we na 12ven vast maakten- bleek zijn wijsheid. Mist of geen mist, het scheelde een verlofdag. Die kapitein hoort natuurlijk in het rijtje "˜goeie'.
Eentje sprak bv geen Duits als we een Duitse haven aandeden, en moest de stuurman tolk spelen voor de loods.
Een ander deed zelf de was, had zelfs waslijntjes gespannen op het pijpedek en hing daar dan alles te drogen. Tot verwondering van passerende schepen.
En een heel bijzondere: die lustte geen indische rotzooi, zoals hij dat uitdrukte. Ondanks maatschappij-regels, geen nasi, bami of rijsttafels, nope. Gevolg dat de meeste officieren dan stiekum in de hut zaten te eten, als de bemanning wel gewoon aan de nasi zat. Was misschien verder een goeie man, maar dan wel in de verte.
Ach, hij golfde ook nog. En hoe! Ging nog in op een late uitnodiging van de agent voor een spelletje golf, terwijl de loods al aan boord was. Vertrek werd dus even uitgesteld.
Aan boord was voor hem met behulp van zeilen een soort golfbaantje aangelegd, net voor de midscheeps. Het kombuis op die boot was aan bakboord met uitzicht naar voren, dus op de golfbaan. Ik was wat aan het schoonmaken in de bemanningsbar, precies tegenover de kombuis. Er was wat aan de hand. Zag nog net dat de bakker onder toezicht van een bootsman, de chefkok en nog een paar anderen, een golfballetje "“van gekneed deeg- door de patrijspoort op de "˜tee'gooide. Het opzetje lukte ook nog. Kaptiein verwonderde zich, maar ach, sloeg toch.
Wij ook, maar dan dubbel, lagen compleet gevouwen, maar ook helemaal. Bakker gagestraf. (werd trouwens voor Amsterdam nog vrijgescholden).
En (in mijn ogen een echte held) op de Oranje, noem geen naam, een sociale,die gaf tijdens het Captainsdinner een zeer duidelijk zichtbaar grote tip aan zijn eigen bediende, en vertelde dan meteen aan zijn tafelgenotendat hij dat zowel op de uit- als de thuisreis moest doen, dat de tip daarom ook zo laag was!!!.
Waarop iedereen opnieuw in portefeuilles begon te zoeken, om het voorgenomen bedrag te verdubbelen
Wereldvent, die man.
Dat hij later zijn eigen bijdrage weer terug kreeg van zijn bediende, doet daar niets aan af.
Maar als ik nu op dit forum lees hoe er tegen hofmeesters wordt aangekeken, gaat er een wereld voor me open. wij waren dus minstens even gek. :D
Proost.
-
Oebele