Smit & Co

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
P.Jong
Berichten: 35
Lid geworden op: 02 okt 2009 18:57
Locatie: Oosthuizen

Re: Smit & Co

Bericht door P.Jong »

Ik meen dat het op de sleepboot Witte Zee was waar Joop toen als 2e 2e wtk meevoer. De kapitein was meen ik Jan Broek het moet begin jaren '70 zijn geweest

P.Jong

Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Namens Arend hartelijk bedankt, Piet! :wink:
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

De Elbe in aanbouw bij J. & K. Smit's Scheepswerven N.V., Kinderdijk, Netherlands.
Elbe in aanbouw.jpg
Elbe in aanbouw.jpg (497.83 KiB) 7054 keer bekeken
Meestertje
Berichten: 503
Lid geworden op: 29 jan 2010 21:08

Re: Smit & Co

Bericht door Meestertje »

Machinare nesse est!
Gebruikersavatar
bouk
Berichten: 295
Lid geworden op: 05 dec 2013 16:28
Locatie: De Rijp (NH)
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door bouk »

proet schreef:Ach vooruit doe eens gek de Blankenburg in Marsa El Brega 1962 Foto Willem Paape
Toen hebben wij er met de Barentsz-zee nog baggermateriaal gebracht
En een biertje gedronken met de mannen van de Blankenburg.
Gebruikersavatar
bouk
Berichten: 295
Lid geworden op: 05 dec 2013 16:28
Locatie: De Rijp (NH)
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door bouk »

P.Jong schreef:
bouk schreef:
P.Jong schreef: Hoi Bouk
Dit verhaal over het anker en die Noorse tanker heb ik opgeschreven vanuit mijn dagboek dat ik per reis bijhield zoiets verzin ik niet zo maar. Als jij het zelfde hebt meegemaakt dan kan het niet anders dan dat we samen aan boord zaten. Wat is je achternaam dan kan ik wel eens vragen aan iemand die dat in de Sleeptros kan bekijken. De verhalen van mij zijn allemaal gebaseerd op mijn dagboeken en zoiets verzinnen dat bestaat niet

Groetjes

Piet jong
Bemanning Barendszee november 1962.
Kapt. v.d.Poel
1e Stm. A.Vlam
2e Stm. N.Edsius
Boots. geen
Matr.C.van Aalst
Matr. B.Bijmolen
Matr.J. den Heyer
Matr. og W. v.Eijkelenburg
Matr. og A.Lageweg
Matr. og J.Hoste
Dekjongen B.Tuttel
Kok W.Zeegers
Koksmaat J.Gijseman
Marcon. C. v. Langeraad
1e WTK H.Viersen
2e WTK H.Kingma
3e WTK G.v.d.Snoek
Olieman A.de Waal
olieman C.Hofstede
grt,bouk.
PS:
die tweede struurman was trouwen niet zo gelukkig op de Barendszee, niet alleen verspeelde hij het anker, maar ook onze sloep ergens op een kust, weet niet meer waar.
we hebben nog geprobeerd de sloep van het strand te trekken met een lijn naar de Barendszee, met het gevolg dat de hele sloep in tweeen werd getrokken.
--
Uit deze bemanningslijst blijkt dat ik in november 1962 niet meer aan boord zat en dat klopt ook want ik ben tussentijds in Malta afgelost sammen met de bemanning van de Oceaan. Mijn opvolger was indedaad Kingma maar dat staat ook te lezen in mijn verhaal. Dus Bouk ga er maar vanuit dat we wel samen hebben gevaren maar dat niet meer weten.
Piet JONG
De tanker die we als job hadden was de Esso Windsor.
ed ijzendoorn
Berichten: 136
Lid geworden op: 02 nov 2008 15:15

Re: Smit & Co

Bericht door ed ijzendoorn »

Las vandaag dat de Smit Orca ook haar laatste mijlen afgelegd heeft. Vandaag is ze mbv een sleepboot verhaald van de waalhaven naar Balck (ook in de waalhaven) daar wordt ze gestript en op een bak richting Turkye. Zo langzamerhand blijft er niet veel meer over. De Taklift 6 terug vanuit Canada en dan in Rotterdam leeghalen en ook slopen. De Taklift 7 staat ook op de nominatie en de Taklift 4 heeft nog werk maar daar gaan ook al geruchten over verkoop.
ArnoldW
Berichten: 435
Lid geworden op: 03 mar 2013 19:47
Locatie: rotterdam

Re: Smit & Co

Bericht door ArnoldW »

Drie bekende sleepboten bij elkaar langszij.
trio.jpg
trio.jpg (461.21 KiB) 8668 keer bekeken
Groet Arnold.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Zomaar een reisje met een Nederlandse Zeesleper in 1970
zomaar1.jpg
zomaar1.jpg (49.78 KiB) 8386 keer bekeken
Foto Teun van der Zee

Door Hans Reints
 
Met welwillende medewerking en foto’s van Ron de Jong Beekhuizen en Teun van der Zee
  Foto’s, tenzij anders vermeld; Hans Reints

25 januari 1970 HOOFDSTUK 1

Na een welverdiend en lang verlof, brak de tijd aan om voor Leen Smit en het thuisfront de pecunia aan te gaan aanvullen. “Van der Wees”, hoofd bemanningszaken Maassluis, liet via een telegram weten dat voor de komende tijd mijn aanwezigheid op de “Clyde” gewenst is en ik daar de komende maanden mijn kunstjes mag gaan vertonen.
Het telegram was de eerste stap in een procedure naar het daadwerkelijke vertrek naar de aangewezen eenheid. Ik kan mij nog goed herinneren dat mijn eerste monsterboekje, dat groene met de Letter O, in 1961 is afgegeven door de Waterschout aan het Heemraadsplein in Rotterdam. In de eerste jaren van mijn zeemansloopbaan monsterde ik, onder toezicht van de Waterschout, bij de Kapitein aan boord van het schip waarmee je de reis ging maken.
Het ging toen nog “Bij de reis of voor 1 reis”. Beide uitdrukkingen stonden voor maximaal 18 maanden uit en thuis. In 1970 was de reisduur nog steeds hetzelfde, alleen was het bij Leen Smit de gewoonte dat de monstering nu gebeurde bij de Plaatsvervangend Waterschout op het politiebureau van Maassluis.

Na gezamenlijk op het politiebureau gemonsterd te hebben ging het circus naar het door Dik en Lenie van Gendt gedreven Café “de Kroon”. Na aldaar de nodige alcoholische versnaperingen genuttigd te hebben gaat het met de stoptrein naar de keuringsarts in Vlaardingen-Oost. Kortweg HVO genoemd.
Dokter ten Kate, die daar bedrijfsarts is, draagt zorg voor de verplichte jaarlijkse lichamelijke keuringen, doorlichtingen en inentingen. Hier werd dan ook het “prikkeboekie” professioneel bijgewerkt en van de broodnodige stempels voorzien. Ieder stempel stond voor een injectie zoals Pokken, Cholera, Tyfus, paratyfus, gele koorts en nog wat andere ongein. Het hoofdgebouw van HVO ligt aan de Vulkaanweg op loopafstand van mijn huis. Keuren bij HVO was voor mij heel wat prettiger als voorheen bij o.a. Dr. Borree in de Maasstraat, Dr. Rietdijk aan de s’Gravendijkwal of het nog onpersoonlijker Nedlloyd gebouw aan de Boompjes in Rotterdam. Ja ik heb ze allemaal mee mogen maken. Het gekregen “prikkie” op zich was niets bijzonders, maar de daarop volgende dagen!!!!!!! De ervaring heeft geleerd dat je van deze prikken knap ziek kan worden wat gepaard kan gaan met koorts en een zeer pijnlijke arm. Vooral rustig aan doen en zeker de eerste dagen niet te veel alcohol gebruiken. Inderdaad had ik de volgende dag last van een zeer pijnlijke en gezwollen arm en een kop die klonk als de klok. De “Pokken” waren hier hoofdzakelijk debet aan.
Ondanks de bij de keuring opgelopen lichamelijke ongemakken was ik de volgende morgen vroeg wakker.
Samen met de vrouw en kinders de resterende spullen ingepakt en ons opgemaakt voor een maandenlange afwezigheid.
Na uitgebreid afscheidt van vrouw en kinderen genomen te hebben, met de bestelde taxi naar het busstation “Groothandelsgebouw” in Rotterdam gegaan.
Hier stond al een groot deel van de bemanning bij de KLM-bus te wachten.
In die tijd bestond de bemanning nog voor het grootste deel uit Vlaardingers en Maassluisers.
De reeds bij de bus aanwezige gezagvoerder, ook een Maassluiser, keek via het van de Govert van Wijnkade meegekregen briefje, of dat een ieder die op het briefje staat aanwezig is.
Als het aantal opgegeven personen klopt, dan de bus in en richting Schiphol. In de vertrekhal van Schiphol controleert de Kapitein nogmaals, maar nu aan de hand van de gekregen vliegtickets of de ploeg in zijn geheel compleet is.
Als dat zo is gaat het in optocht naar de juiste incheckbalies. Bagage op de weegschaal en inchecken voor de reis naar Panama City. Het Smit-Reisbureau (Ruys en Co) heeft onze stoelen ingekocht op de vaste route van de KLM naar Quito in Peru. Deze lijn staat bekent als een zgn. “busdienst” en maakt voordat Peru bereikt is, de nodige tussenstops.
Voordat Panama-stad aan de beurt is, zijn er heel wat van die stops gemaakt en hebben wij ondertussen al heel wat van de wereld gezien!. Deze gedwongen stops waren nu niet echt bedoeld om de reistijd te verkorten en het is ook vervelend dat je op het ene vliegveld wel uit het toestel mocht, en op een ander juist weer niet. Dat laatste scheelt in ieder geval in je portemonnee.
zomaar2.jpg
zomaar2.jpg (91.48 KiB) 8386 keer bekeken
De KLM DC 8 die ons van Schiphol naar Panama bracht. Fotoverz. Sobat Kras

Volgens het door Maasluis meegegeven reisschema zou de “Clyde”, die met zijn sleep van Curaçao moest komen, in Colon voor de “Miraflores Locks” op ons wachten om daar afgelost te worden.
Het lag in de bedoeling dat wij, als nieuwe “Clyde”ploeg, met de boorbak “Big John”, door het Panamakanaal zouden varen om na het passeren van de “Gatun Locks” bij Christobal de oversteek over de Stille Zuidzee naar Brunei te maken. Bij aankomst op het vliegveld van Panama Stad vertelde de agent dat de “Clyde” gisteren al aangekomen was, zij de sleep voor anker hadden gegooid en direct “ergens” in de Caribische gebied zijn gaan joppen.
Door deze onverwachte ontwikkeling waren wij gedwongen om de wachttijd in een hotel in Panama City door te brengen. Voorwaar geen straf, maar het is absoluut niet goed voor je portemonnee. Het hotel waar de buschauffeur ons in eerste instantie heen bracht was een vijfsterren geval midden in een Upper class buurt van Panama City.
Direct al bij het zien van de oprijlaan omzoomd met witte steentjes en grote Palmbomen wisten we dat de chauffeur fout zat. In het midden van de oprijlaan lag de hoofdingang met groot baldakijn. Onder dat baldakijn stond een leger knakkers in mooi uitgedoste glimmende pakjes om jouw bagage over te nemen, zodat jij niet moe werd of vuile handen kreeg.
Dit verder aanschouwend gingen bij de ervaren Smit mensen de wenkbrauwen lichtelijk omhoog, *****?? Dat kan nooit de bedoeling zijn.
No way, liet de bloedmooie receptioniste ons weten, er waren in haar hotel geen reservering gemaakt voor een “zooitje” Nederlandse zeelieden!!!!
Of wij de bagage maar weer wilden oppakken, dat moesten we nu zelf doen, daar hadden die mooi opgepoetste knakkertjes geen zin meer in (no tip) !!, rechtsomkeert maken en het terrein onmiddellijk verlaten!!!. Deze mededeling was te verwachten en dus ook geen schokkende verrassing meer..
Het volgende hotel, wel met dezelfde naam als die van het eerste hotel, lag in een buurt wat beter bij het imago van de zeeman en het kostenplaatje van L.Smit&Co paste. Dit was ook een plek waar wij ons een stuk beter thuis voelden.
Wij hebben daar een paar dagen volop van de geneugten van deze legendarisch midden Amerikaanse stad mogen genieten. Na een paar dagen kwam de agent ons verblijden met het bericht dat de “Clyde” in Balboa gearriveerd was en dat de mannen graag naar huis wilden, of wij maar met gezwinde spoed aan boord wilde komen!!!!!.
Eigenlijk wel jammer dat ons walverblijf al zo snel over was. Het was vlak voor de carnaval en er was nog zoveel te zien en te beleven, meer als dat God bij ons thuis verboden had.. Jammer dan.
De busreis vanuit Panama City naar Colon was adembenemend en onvergetelijk. Dit kon je alleen als goed betalende toerist meemaken. Niet vergeten dat het 1970 is en dat het massa toerisme naar verre bestemmingen nog op gang moest komen. In dit geval waren wij tegen wil en dank bevoorrechte toeristen geworden. Waar de “Clyde” in Balboa, Colon afgemeerd lag, dat weet ik niet meer. Ik weet wel dat we die dag een pokke eind met de bus gereden hebben om aan boord te komen.
Na een hartelijke ontvangst aan boord,(waar blijven jullie nou!!!) en na het nuttigen van voor ons vers gemaakte erwtensoep, is het tijd om het schip over te nemen. Na de overname en het persoonlijk installeren was het tijd om met de “Big John” de tocht naar Cristobal te maken. Het is mooi varen door het kanaal, alleen jammer dat het er altijd zo veel en hard moet regenen!!!!
zomaar3.jpg
zomaar3.jpg (26.21 KiB) 8386 keer bekeken
De boorbak Big John klaar voor de reis over de Pacific naar Brunei.
zomaar4.jpg
zomaar4.jpg (20.89 KiB) 8386 keer bekeken
Aanlopen van de De Gatun locks bij Balboa Foto: verz. Hans Reints
zomaar5.jpg
zomaar5.jpg (27.66 KiB) 8386 keer bekeken
Bij doorkomst van het kanaal krijg ieder schip bij het passeren van de sluizen verplicht vier van deze mules ter assistentie. Verz. Hans Reints
zomaar6.jpg
zomaar6.jpg (15.38 KiB) 8386 keer bekeken
Een van de vier mules, de US37, die ons door de sluizen hielp. Foto Verz. Hans Reints
zomaar7.jpg
zomaar7.jpg (14.8 KiB) 8386 keer bekeken
Eindelijk op zee. Er staat ons een reis van een kleine maand te wachten. Foto verz. Hans Reints

Wordt Vervolgd
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Zomaar een reisje met een Nederlandse Zeesleper in 1970
Door Hans Reints

HOOFDSTUK 2

De” Big John” is een Amerikaanse boorbak, met een eigen bemanning en aangevuld met drie van onze runners.
De “Clyde” had de opdracht om de “Big John” snel en veilig van Panama naar Brunei te brengen. Mensen die nog nooit de Grote Oceaan of Pacific bevaren hebben, hebben geen idee van de oneindig grote en leegte van deze Oceaan. Deze grote stilte en oneindigheid word nog versterkt door het feit dat en sleepboot met sleep meestal kiest voor de minst gevaarlijke route welke over het algemeen ver weg van de gebruikelijke scheepvaartroutes en walkenmerken verwijderd ligt.
Zo namen wij ook deze reis de grootcirkel route boven Hawaï langs richting de Filippijnen. Op 9 februari passeerden we op ruime afstand de Galapagos eilanden. We passeerden ze wel, maar we hebben ze deze reis niet gezien, Ik in ieder geval niet!!
Wekenlang zie je alleen maar lucht en water! Op de Stille Zuidzee voel je je dan ook heel klein en nietig. Soms bekruip je het gevoel dat heel de wereld je vergeten is. Ik weet nog goed dat we op de 25ste januari Honolulu op de Hawaï eilanden passeerden. Je zag van het hele Hawaï maar net een klein stukje van de hoogste berg boven de kim uitsteken.
Toch was dit een reden voor de Yankees op de Big John om met grote getale en met gezwinde spoed de boortoren in te klimmen en daar helemaal boven in uit hun dak te gaan om maar iets van de bewoonde wereld te zien.
Na weken van het absolute niets zagen zij eindelijk weer eens een stukje van de bewoonde wereld……
zomaar8.jpg
zomaar8.jpg (108.72 KiB) 8220 keer bekeken
Opkorten van de draad bij aankomst Brunei. Foto Verz Hans Reints

Na een voorspoedige reis kwam op 26 maart Brunei inzicht.
Gaan onder loodstoezicht naar binnen en geven de “Big John” over aan de “Smit-Lloyd 101” die daar voor Shell onder contract zit. De spijker gaat de grond in en met de motorsloep worden materiaal en runners van de “Big John” opgehaald. De stemming zat er bij ons aan boord goed in.
Als beloning voor de getoonde inzet en de veilige en snelle overtocht, gelastte het gezag de hele bemanning in Singapore drie “verplichte” vrije dagen op te nemen. Ik hoor het de Oude nog zeggen “Ik wil niemand, maar dan ook niemand, in die drie dagen aan boord zien??? Ja zo ging dat nog in die tijd. Meestal was het gezag echt “schipper naast God” en redelijk onvoorspelbaar, maar er konden soms ook menselijke trekjes van af…...
Door dit vooruitzicht werd het aanbod van de Amerikaanse olieboeren om de voorspoedige oversteek samen met hun aan de wal te vieren, beleefd doch resoluut van de hand gewezen. Het afslaan van dit feestje met BBQ bleek een paar dagen later een hele grote vergissing te zijn!!
Nadat alle formaliteiten waren afgehandeld, het sleepgerei terug aan boord en opgeborgen te hebben, werd zo snel als mogelijk koers gezet naar Singapore. “Big John” Goodbye, het was leuk geweest. Wij wisten toen nog niet dat we tegen het einde van deze reis nogmaals met de “John” te maken zouden krijgen. Maar dat terzijde.
Melkmeisjes en gemengd bedrijf, hou je vast, wij komen eraan!!!!
zomaar9.jpg
zomaar9.jpg (93.8 KiB) 8220 keer bekeken
De Clyde voor anker op Eastern Road. Wachten op de dingen die komen gaan. Het zgn. “Klaar voor alle diensten”.


HOOFDSTUK 3

Van hoog tot laag keek men uit naar de drie in Singapore toegezegde “verplichte” vrije dagen.
We hadden nog even de tijd om na te denken wat we met die drie dagen zouden gaan doen. De stemming zat er goed in toen het anker op de rede van Singapore grond rook. De spijker zat nog niet in de grond, of er stapte een directielid van het Rotterdamse Hoofdkantoor aan boord met in zijn kielzog de scheepsjood en de bunkerboer.
Het “Westplein” had op eigen houtje en zonder ons daar in te kennen, stores en bunkers besteld!
Deze bestellingen lagen nu dus langszij!. Direct beginnen met bunkeren en storen was de opdracht van de “heer” uit Rotterdam.
Bij de “oude directie” was het een normaal gegeven dat zij, voordat zij zich met de kapitein in diens hut terugtrokken, om het verslag van de reis aan te horen, een uitgebreide belangstelling toonden voor een ieder lid van de bemanning.
Het maakte niet uit of dat het de 1e stuurman of het Ketelbinkie was. Voor een belangstellend praatje was er altijd tijd. Deze “heer” die de verpersoonlijking en koers van de nieuwe directie was, had niet eens het fatsoen om wie dan ook van de bemanning te begroeten. De “heer” stevende direct op de Kapitein af en ontbood hem in “zijn” hut.
Wat daar in die 20 minuten besproken is zal altijd wel een raadsel blijven, maar bij buitenkomst stond het gezicht van de Ouwe op zeer zwaar weer en het ontplofte bijna. Het stoom kwam hem de oren uit!!!.
Wij waren getuigen van de geboorte van “Het nieuwe Smit!”
Niemand, op de twee runners na, die met spoed overgebracht moesten worden naar de Witte Zee die hier ergens in de buurt moest zijn, mocht van boord.
Volgens “kantoor” moesten we nog deze nacht het anker lichten en naar een of ander booreiland vertrekken wat graag verplaatst wilde worden. Hier hadden wij dus met een duidelijk geval van Rotterdams machtsvertoon te maken. Volgens de geruchten lag er aan de andere kant van het schiereiland, in Straat Johore, een Rig te wachten wat direct weg wilde. Na zijn “warm en spontaal welkom”, en het meenemen van de twee runners, was de heer uit Rotterdam, zonder de bemanning ook maar een blik waardig te keuren, na een klein halfuurtje al weer verdwenen.
Een schip met bemanning in grote verbazing en vertwijfeling achterlatend. Het hele gebeuren viel bij hoog tot laag niet in goede aarde en drukte gelijk de stemming.
Hoe het precies gegaan is kan ik mij niet meer herinneren, maar in no-time was een groot deel van de bemanning in de reeds langszij liggende Bumboatjes naar de wal vertrokken. De drie vrije dagen zaten nog muurvast in het hoofd!!
Van de hele bemanning, er was geen verschil tussen boven en beneden, bleef maar een handjevol aan boord. De rest was en ging gewoon pleite!.
Daar sta je dan als kaanebraaier met een dek vol dozen bier, droge proviand, diepgevroren groenten, vis, vlees en ijs enz. enz.. De beroepsethiek stond niet toe dat ik die grote hoeveelheid proviand zomaar in de tropische temperatuur aan dek liet verrotten.
Aan de slag dus. Ik nam de stores voor mijn rekening, de Ouwe de drank! Grootverbruikers melden zich vanzelf. De langszij afgemeerde bunkerboot en scheepsjood snapten van de hele gang van zaken op de doorgaans goed gedisciplineerde Hollandse slepers geen nota meer.
Zij moesten van de opdrachtgever direct langszij komen om hun waren te lossen. Volgens hun gekregen orders was er grote haast bij, maar nu zij langszij lagen te wachten met het gevraagde is er aan boord van de sleper maar een handje vol bemanning aanwezig om hun van de meegebrachte lading te verlossen!!
Zij voelden feilloos aan dat de stemming aan boord om te snijden was en je beter geen spatsies kon maken.
Zoals te begrijpen kwam er van varen die avond/nacht en de daarop volgende dag niet veel terecht. De haast waarmee de directie aan boord kwam staat dan ook lijnrecht tegen over de haast die de mannen tentoonstelde om weer terug aan boord te komen.
Er is die nacht toch nog gebunkerd en het meest kwetsbare deel van de proviand onderdeks (diepvries) gebracht. De paniek die de directie te berde voerde sloeg achteraf nergens op en bleek kant nog wal te raken.
Nog die zelfde dag werden de orders gecanceld en ging de Clyde stationsdienst draaien zoals in de sleeptros te lezen staat. Door deze ondoordachte acties van het hoofddirectielid uit Rotterdam, was de stemming aardig verziekt en zou deze reis ook niet meer goed komen. Ik heb die dag menig maal aan Freddy Quinn moeten denken met zijn “Jungen kom Balt Wieder nach Haus”.
zomaar11.jpg
zomaar11.jpg (129.71 KiB) 8220 keer bekeken
Waterfront met de oude uit 1933 stammende Cliffort Pier. De aanlegplaats voor de talloze watertaxi’s die Singapore rijk is.
zomaar12.jpg
zomaar12.jpg (135.6 KiB) 8220 keer bekeken
Singapore River met tientallen Bumboats die liggen te wachten op werk

Wordt vervolgd


Plaats reactie