Smit & Co

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Tijdens het inschenken van de neut merkte de Ouwe zo langs zijn neus weg op; ”Nou Chef je hebt deze keer weer geluk gehad”!
De Chef Kok dus, Robert, heel toepasselijk op Kombuispraat. :wink:
Ik denk dat Hans later aan dek is gaan werken en stuurman is geworden.

Robert Delhaye
Berichten: 100
Lid geworden op: 09 jun 2013 12:45
Locatie: London, UK

Re: Smit & Co

Bericht door Robert Delhaye »

Bedankt mannen,

Heb ik er toch nog overheen gelezen... :oops:

Morgen maar eens bij SpecSavers binnenwippen... :idea:

groetjes,
Robert
Johnny
Berichten: 490
Lid geworden op: 18 feb 2017 08:37
Locatie: Hellevoetsluis
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door Johnny »

Hans, zit zeer ongeduldig en vol spanning op het vervolg te wachten, hier kan je een spannend boek mee schtijven :!:
Het leven is geen facebook
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

HOOFDSTUK 7
Door Hans Reints

In de jaren 60-70 van de vorige eeuw was Smit niet de enige maatschappij die een bergingsboot op de rede van Singapore klaar had liggen.
Andere maatschappijen, zoals Selco Salvage en Svitser, wisten, dat er bij tijd en wijle veel geld in de regio te verdienen was en hadden om die reden hun eigen bergingsboten op station liggen. De elkaar beconcurrerende bergingssleepboten lagen meestal vlak bij elkaar ten anker.
Zo had men altijd zicht op wat de conculega aan het uitvoeren was. Startte er een de motoren, dan doen de anderen dat ook, gaat er een anker op, dan gaat de rest ook anker op.
Je kan het niet permitteren om even af te wachten want dan was je meestal ketelaar. Natuurlijk zijn wij Hollanders niet roomser dan de Paus, en deden uiteraard precies het zelfde als de concurrentie. Goed opletten was de boodschap voor de nachtwacht. Radio stilte of met gedoofde lichten weg varen heeft geen enkel effect, de concurrentie heeft ook radar en radio en zij volgden gewoon het kielzog naar de plaats delict.
Stationsdienst is ontstaan uit het gegeven van goede en slechte tijden.
Murk Lels, een toenmalige directeur van L Smit&Co, kwam er al snel achter dat als er niets te slepen had het lucratief was om de niets doende sleepboot op een strategische plaats neer te leggen. Als er dan ergens “stront aan de knikker” was, en hulp gevraagd werd, jij daar dan een graantje van mee kon pikken.
De Internationale en Nederlandse zeewet, art.560 8ste boek BW, schreef voor dat een schip wat een berging uitvoerde en deze volbracht, recht had op bergingsloon. Een verlaten schip leverde aanzienlijk meer op dan een (gedeeltelijk) bemand schip.
Dit bergingsloon werd verdeeld over drie groepen, een derde deel was voor de Kapitein van het schip wat de berging uitvoerde, een zelfde deel was er weggelegd voor de eigenaar/reder het bergingsschip en het laatste derde deel werd verdeeld over de rest van de bemanning van het bergingsschip. Voor een bergings- en sleepbedrijf, wat hiervan moest bestaan, is deze regeling onacceptabel. Er kwamen binnen de bestaande wettelijke regelingen voor het Sleep en Bergingsbedrijf aparte regels voor de verdeling van het bergingsloon.
Heden ten dage is het bergings percentage voor de bemanning 3% van het uit te keren bergingsloon. Het uittekeren “Joppegeld” kan variëren van enkele guldens(euro’s) tot zeer grote bedragen van wel enkele duizenden muntjes. Voorwaar een lucratieve zaak waar meestal hard om gevochten wordt.

Voorbeeld van de oude 3% regeling bij Smit. Van het netto bergingsloon kreeg de Kapitein 18.2 punten, 1Ste Wtk 11.2 punten, Stuurman 7 punten, 2e WTK 6 punten en de Matrozen 4 punten.

zomaar27.jpg
zomaar27.jpg (137.2 KiB) 7061 keer bekeken
HOOFDSTUK 8

Het kunnen passagieren tijdens de stationsdienst lag aan de goedgemutstheid van de Kapitein.
Meestal was dat niet zo’n probleem, voorwaarde was wel dat er altijd voldoende bemanning aan boord moesten zijn om bij uitvaren een verantwoorde dienst te kunnen draaien. In mijn geval was dat of ik, of mijn 2e Kok kon gaan passagieren. Meestal ging ik op zondagmiddag, na de laatste tafel, met de sloep naar Cliffort-pier om daar een Sateetje Cambing te eten. 40 stuks voor net twee Singapore dollars. Ongelooflijk lekker dat ze waren. Het water loopt me weer de mond uit! Na het nuttigen van de grote hoeveelheid “Singapore sateetjes”, ging het via “Change Alley”en “Raffles Place” naar het Connell House. Hier in het Zeemanshuis, was tijd voor een praatje en een paar rondjes zwemmen.
Na het zwemmen werd nog een bezoekje gebracht aan “Ansum Road met het bekende en berucht Ritz en Toby'' Paradijs! Het is mij twee maal overkomen bij het bezoek aan het Connell House dat ik achtergevaren ben.
Helaas duurde dat “achtervaren” hooguit twee uur voordat de melding binnen kwam dat de Clyde alweer terug was van een vergeefse vaart.

zomaar28.jpg
zomaar28.jpg (115.14 KiB) 7061 keer bekeken

Een van de twee mocht tijdens stationsdienst de wal op, of de Chef of zijn Aid.


Om een uur of acht avonds zocht ik de bootjes van de dames van lichte zeden op die mij netjes thuis brachten. Rond die tijd gingen zij aan het werk op de rede zodat ik mee kon varen.
Daar het houten achterdek van een Nederlandse zeesleper lekker laag groot en schoon is, gebruikten de dames ons dek als uitvalbasis voor hun activiteiten. Zeker als het weer bar en boos was en er op de rede flinke zeeën liepen, dan was er voor de meisjes weinig te verdienen en zag ons achterdek er uit als een grote camping met allerlei soorten tentjes en dames. Ook kwam het regelmatig voor dat we een soort hospitaalschip waren.
Als er weer eens meisjes mishandeld waren en/of door stomme zeelui overboord waren gegooid, dan kwamen zij bij ons uithuilen en kregen van de stuurman uitgebreide medische behandeling. Over het algemeen waren de verwondingen niet van ernstige aard, maar bij sommige verwondingen had ik toch wel mijn bedenkingen. Melden bij de Politie, No-Way Chief. Thank You .
Ondanks dat heb ik op die Bumbootjes van de meisjes heerlijke rijst leren eten en de lekkerste gerechten leren maken!

Wist je dat bumboat afgeleid is van het Nederlandse—"boomschuit" het moet een vroege soort kano geweest zijn die als veerboot gebruikt werd.

zomaar29.jpg
zomaar29.jpg (120.11 KiB) 7061 keer bekeken

Niet te beschrijven, het gevoel om midden op straat te eten bij dit soort stalletjes. De gerookte kip hing er al een paar dagen (weken) te wachten op een consument.


zomaar30.jpg
zomaar30.jpg (101.77 KiB) 7061 keer bekeken

Het straatbeeld van Singapore in 1970. Dit is het busstation waar wij links aan het stalletje zitten te eten.


zomaar31.jpg
zomaar31.jpg (142.7 KiB) 7061 keer bekeken
Soms werd er wel eens een cultureel uitstapje gemaakt naar bv “De Tiger Balm Garden”

zomaar32.jpg
zomaar32.jpg (151.74 KiB) 7061 keer bekeken
40 van deze stokjes voor net twee Singapore dollars!

Wordt vervolgd.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

HOOFDSTUK 9
Door Hans Reints

Na de “Linda” krijgt de “Clyde” de status van “Stationsboot verre Oosten”. Door deze status moet er 24 uur per dag radiodienst gelopen worden en er komt om die redenen een 2e marconist bij. Deze mannen moeten er voor zorgen dat er geen jop gemist gaat worden.
En zo brengen wij onze tijd gepast door met wachten op de dingen die komen gaan.
Tijdens een van deze rustige nachten wordt de Kapitein door de nachtwacht gepord met de mededeling dat het niet goed gaat met de 1e stuurman. Volgens de geruchten zag hij al roze olifantjes in de poortenbak lopen, maar nu heeft hij veel pijn in de buikstreek en hoge koorts!
Nader onderzoek leerde dat hij echt ziek was en veel pijn leed en snel een dokter nodig had.
Om 0800 uur in de morgen was de gewaarschuwde dokter al aan boord. Zijn diagnose was gelijk aan die van de Kapitein, zo snel mogelijk naar het hospitaal voor nader onderzoek. De dokter nam de eerste gelijk mee naar de op Cliffortpier gereedstaande ambulance voor een enkele reis Hospitaal.
Wij gaan anker op om dichterbij Cliffortpier weer voor anker te gaan. Makkelijk voor de aankomende ziekenhuis bezoeken!Ondanks dit intermezzo gaat het scheepsleven gewoon door en moet er op de Road vanuit een langszij liggende Bumboat “even” een viereneenhalfsduim 500 meter strandwaaier en een dito Carpenterstopper aan boord genomen worden. Dit ter vervanging van de oude die op de Linda achter gebleven is.

Het is wel erg eenzaam zo alleen aan de top en daarom word de 2e stuurman weer in genade aangenomen. Alsof er niets gebeurd is gaat hij gewoon op wacht!
De ouwe moet wel daar hij anders in voorkomende gevallen een Chinese wacht moet draaien, 24 op 0 uur af!
We liggen nog steeds ten anker op Eastern Roads als de Marco van de wacht in de avonduren een bericht van het Griekse “Panagiotis-L” onderschept. Deze meldt aan zijn kantoor dat hij in Indonesische water de weg kwijt is geraakt en nu in Singapore Straat omhoog zit. Brood op de plank!
Starten de motoren, lichten het anker en gaan naar de opgegeven positie welke ongeveer 19 mijl van Singapore verwijderd is. Aangekomen op de opgegeven positie, zo rond een uur of twee in de morgen, zien wij dat de “Panagiotis L” een verwoede poging doet om met vol achteruit te slaan probeert vlot te komen.
De Marco onderschept nogmaals een telegram waarin Livanos aan de de “Panagiotis L” laat weten, “dat als deze poging niet wil lukken, sleepboot hulp gewenst is”. Direct hierop bied de “Clyde” als een “Powerfull Dutch Tug van 4500HP”, haar hulp aan op basis van “Lloyds Open Form”, “No Cure-No Pay”.
Het enige probleem is dat wij voor dit karwij nog geen Indonesisch permit op zak hebben. Maar dat houden wij eventjes voor ons zelf!
Als een roofdier blijven wij dicht in de buurt van onze prooi. Houden stand-by en wachten rustig af.
Het geoefend oog ziet dat de “Panagiotis L” niet bepaald zachtjes met de grond in aanraking is gekomen. Dit moet met grote snelheid gebeurd zijn. Het voorschip zit zwaar geboeid.
Tegen daglicht probeert de “Panagiotis L”, zonder hulp van derden, met krachtig achteruit slaan los te komen. Ook deze poging heeft geen succes. Ondanks dat alle pogingen mislukken om los te komen laat de “Pagagiotis L” weten niet van onze diensten gebruik te willen maken. De Kapitein wacht nog op nader order van zijn reder uit Piraeus.

zomaar33.jpg
zomaar33.jpg (88.41 KiB) 6764 keer bekeken
De Griekse Panagiotis L van rederij Livanos

Gelijkertijd meldt “Selco Salvage” aan de “Panagiotis L” dat zij wel een Permit hebben, maar helaas ook geen contract. De van het vorige jop bekende sleper “Salvaliant” komt even ter plaatse polshoogte nemen, evenals de “Evyl” een schip van de zelfde rederij als de “Panagiotis L”. Na een tijdje voor anker gelegen te hebben ging de “Evyl” gevolgd door de “Salvalian”t er weer van door.
Met het volgende hoogwater probeert de “Panagiotis L” het nogmaals, maar weer zonder resultaat. Op de 12-4 wacht krijgen wij van Singapore door dat de reder van de “Panagiotis L” de “Clyde” als bergingsboot geaccepteerd heeft en het contract voor de “Clyde” getekend is.  

Leuk dat het contract binnen is, maar zonder Permit doe je weinig in deze wateren zoals wij dat eerder tot onze schande hebben moeten ondervinden.
Selco zegt wel een Permit te hebben en laat het bergingsvaartuig Salvista, die de Salvaliant heeft afgelost, eerst nog twee zware bergingsankers uitzetten en dan aan BB achter vast maken.
Hoera, Singapore meldt dat de Permits binnen zijn en wij onze gang kunnen gaan!
De Kapitein van de Panagiotis L vraagt ons om SB achter vast te maken en met trekken te beginnen. Maken om 02.00 uur vast en gaan er gelijk vol tegen aan.
Een klein half uurtje later breekt de Salvista haar tros, en wij scheren zo veel als mogelijk uit. Er is geen enkele beweging in het schip te bespeuren. Stoppen met trekken en weer voor anker tot de volgende poging.

zomaar34.jpg
zomaar34.jpg (106.81 KiB) 6764 keer bekeken
De omhoog gelopen Panagiotes L wachtend op de dingen die komen gaan.

zomaar35.jpg
zomaar35.jpg (102.04 KiB) 6764 keer bekeken
De Salvaliant die er de eerste dagen bij was en is afgelost door de Salvista.

zomaar36.jpg
zomaar36.jpg (90.92 KiB) 6764 keer bekeken
We worden wel goed in de gaten gehouden door………..?

zomaar37.jpg
zomaar37.jpg (103.25 KiB) 6764 keer bekeken
Wachten op de dingen die komen gaan.

zomaar38.jpg
zomaar38.jpg (99.15 KiB) 6764 keer bekeken
De Salvista met de twee zware bergingsankers aan de hoorns

zomaar39.jpg
zomaar39.jpg (103.56 KiB) 6764 keer bekeken
Dagenlang wachten tot dat we in Aktie mogen komen. Op de achtergrond de Panagiotes L met een Indonesische kuster langszij.

Er word door Selco weer een aardig “vies” spelletje gespeeld.
Eerst moet de ouwe uit gaan leggen dat wij Smit en geen Selco zijn en dat het bergingscontract met Rotterdam gesloten is en niet met Singapore! Zo gaat dat dagen door.
Lig je dagen voor anker te niksen, Selco is aan het lossen en heeft 16 ton van de lading overgeslagen in de langszij liggende kustvaarder en gaat dan ineens, zonder te waarschuwen, aan het trekken.
Onderwijl doet de Panagiotis verwoede pogingen met afwisselend dan weer vol vooruit, dan weer vol achteruit om los te komen. Dit kan natuurlijk geen toeval zijn?
Geheel onverwachts komt er vertegenwoordiger van Selco aan boord. Hij overhandigt de Kapitein van de Clyde een brief waarin de ”slbt Clyde” verantwoordelijk wordt gesteld voor alle schade opgelopen tijdens eventueel vlot komen van de Panagiotis L.
Onze Ouwe weigert deze brief te accepteren.
Ondertussen hebben wij versterking gekregen in de persoon van de ons van het vorige jop bekende bergingsinspecteur.
Alsof er niets gebeurd is maken wij weer vast op de Panagiotis L en doen ons ding. Er is redelijk beweging in het Jop gekomen. Van 330—360 graden.
De Salvixen gaat snel aan BB vastmaken. Gelijktijdig met dit heuglijke feit van bewegen laat de Kapitein van de Panagiotis L om 19.40 uur een brief bij ons bezorgen. Vijf minuten later geeft de bergingsinspecteur de order om in te halen en onmiddellijk los te gooien.
Mogen van de Kapitein van de PL niet meer vast maken. Gaan weer in de nabijheid van de PL ten anker.
Met het avondtij gaat Selco weer trekken en de PL komt twee voet naar achteren en beweegt 3 graden. De andere dag is het weer van het zelfde laken een pak. Alleen doet de Panagiotis L nu ook mee met voluit achterover te slaan.
Ontvangen van een telegram van L.Smit gekomen waarin staat dat als de Clyde geen assistentie meer mag verlenen wij voor 19.30 LT vandaag, de Clyde terug zouden trekken.
De Kapitein gaat samen met de bergingsinspecteur een bezoek brengen aan de Panagiotis L om de laatste ontwikkelingen zake te bespreken. De Kapitein van de PL laat de heren weten dat zij niet meer welkom zijn en de Clyde ook niet meer mag trekken.
Bravo Selco, dat hebben jullie weer listig gedaan. Stellen Rotterdam op de hoogte en gaan in de nabijheid van de PL voor anker. Nog geen half uur later komt de PL vlot. Selco heeft nog een speedboot over die de PL naar Singapore zal begeleiden.
Voor ons is er geen haast meer bij en wachten op daglicht om het stekkie op Eastern Road weer op te zoeken. Al met al een kleine 14 dagen voor de poes zijn flamoes aan het werk geweest.

zomaar40.jpg
zomaar40.jpg (115.93 KiB) 6764 keer bekeken
Vastmaken op de Panagiotis L.


zomaar41.jpg
zomaar41.jpg (111.67 KiB) 6764 keer bekeken
zomaar42.jpg
zomaar42.jpg (111.33 KiB) 6764 keer bekeken
zomaar43.jpg
zomaar43.jpg (86.55 KiB) 6764 keer bekeken
De pijltjes verwijzen naar de route die de Clyde in dit verhaal heeft afgelegd.

Wordt vervolgd.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

HOOFDSTUK 10
Door Hans Reints

Een paar dagen later krijgt de 2e stuurman van de bekende Bergingsinspecteur de order om de koffers van de 1e stuur in te pakken. Deze komt niet meer terug aan boord en gaat met het vliegtuig naar Nederland. Voor een aflosser word gezorgd. Het is alweer 23 mei en weekeind.
Na de middagmaaltijd geef ik het stokje over aan mijn 2e kok en da samen met de 3e Machinist en de leerling zwemmen in het Connell House. Al snel komt de beheerder ons vertellen dat de “Clyde” moet varen naar de “Chevron Antwerp” welke met een oververhitte schroefas in Straat Soenda ligt te repareren. Sleepboot assistentie was nog niet aan de order, maar je weet maar nooit.

zomaar44.jpg
zomaar44.jpg (93.5 KiB) 6437 keer bekeken
Chevron Antwerp, H.O.X.K welke last had van een warmloper. Foto Teun van der Zee

Dit was een snel einde van een middagje stappen, als de “Clyde” al anker op was en wij nog niet bij Cliffortpier waren, dan kon dat wel eens logeren in het Zeemanshuis worden! Dit zou dus een van de weinige joppen worden waarbij ik niet aanwezig zou zijn.
Helaas voor de achtervaarders was er geen haast bij vertrek en kon er dus op onze terugkeer aan boord gewacht worden.
In overleg met de agent werd besloten om toch op de “Antwerp” te gaan varen. Hiertoe laat de “Clyde” het volgende telegram uitgaan; “To Master “Chevron Antwerp” H.O.X.K. Powerfull Dutch Tug “CLYDE” P.D.K.Y. 4500 Horse Power Proceding your position offering assistance on basis Lloyds Open Form: No Cure No Pay. Pleas Reply; Master CLYDE”. Krijgen hierop het volgende bericht terug; “To Master CLYDE, P.D.K.Y. Our engine repaired. Assitance not required. Thank You. Master. Master Chevron Antwerp.”
In overleg met het agentschap besloten om toch maar door te stomen daar een warmloper vaak terug kan komen. Na een volle dag door gestoomd te hebben en niets meer van de “Chevron Antwerp” gehoord te hebben, op tegenkoers gegaan en op een mijltje van de Cliffortpier het anker gepresenteerd en wederom klaar voor alle diensten.
De volgende dag start Selco Salvage een nieuwe soap in tig bedrijven. Zo rond half tien in de morgen, als de Kapitein en 1e WTK de wal op zijn voor overleg met het agentschap, meert er een “Selco” Bumboat langszij af. Zij hebben een haspel aan boord met daarop een staaldraad van ongeveer 1” die de vervanger moet zijn van de door ons op de “Linda” (slbt Salvania) achtergelaten 4 1/5” strandwaaier. Uiteraard werd deze draad niet geaccepteerd en kon het bootje onverrichter zake weer terug naar vanwaar hij gekomen was.
De agent die hiervan op de hoogte is gebracht zou contact met “Selco Salvage” opnemen en ons ongenoegen overbrengen.

zomaar45.jpg
zomaar45.jpg (63.62 KiB) 6437 keer bekeken
Eerste tafel officieren mess. Het zal zeker goed smaken.

Namiddags om twee uur komt dat zelfde bootje met de zelfde draad weer langszij om wederom weer weggestuurd te worden.
Als de Kapitein en 1e WTK weer aan boord zijn gaat de 2e Stuurman naar de “Salvaliant” om uit te zoeken waar onze 41/5” draad gebleven is. Uiteraard weet men daar van de prins geen kwaad. De Chief Officier heeft als valide excuus dat hij nieuw aan boord is en van het hele verhaal niets afweet. Na een uurtje is de second weer terug aan boord. Ruim op tijd om avonds de nieuwe 1e stuur welkom aan boord te heten. En ja hoor daar is de volgende dag het zelfde “Selco”bootje met de zelfde 1”draad weer langszij. Ook deze keer worden zij weggestuurd met de boodschap morgen om acht uur maar terug te komen.
Op zaterdagmorgen gaan de 1e stuurman en de Bootsman naar de “Salvana” voor een bespreking met de bergingsinspecteur van Selco aangaande onze vermiste 41/5” strandwaaier. Om half twee komen de 1e en de Boots met onze 450 meter strandwaaier terug aan boord. In overleg met de Kapitein word besloten de draad direct naar het Smit depot bij Keppel Shipyard te brengen.
Zo, hier heeft Selco nu eens niet het laatste woord gekregen.  
Na het avondeten en tegen “Blookertime”=borreltje doen, komt de Marco met het telegram van Smit; “Proceed soonest Malacca Street. Further Instructions Following”.
Volgens de Agent gaat het hier om de omhoog gelopen “Hoegh Elite”.
Vertrekken zonder de 3e en Ass.Wtk en laten ook een van de o/g achter. Stellen koers naar de opgegeven positie en proberen in contact met de “Hoegh Elite” te komen, wat echter niet wil lukken. Volgens een telegram van de agent in Singapore is de “Hoegh Elite” reeds vlot.
Onze Kapitein besluit toch maar door te varen en een bevestiging van drijven te krijgen. Ter hoogte van de “One Fathombank” krijgen we eindelijk contact met de “Hoegh Elite” en horen van hem dat hij nog steeds omhoog zit.
Volle kracht doorstomen dus! Bij het naderen van de uiterton “Deli-River” meld de MK dat zij een klein smeerolie probleem hebben en niet kunnen manoeuvreren. Na 10 minuten is dit probleem opgelost en kunnen we weer terug op de oude koers. Na ons beter gemeld te hebben aan de “Hoegh Elite” zal deze proberen een loods te regelen.
Daar de benodigde Permits nog niet binnen zijn, word het voorlopig ankeren bij de uiterton. De benodigde “Permits” worden in de loop van de morgen uitgegeven. Even voor het aan tafel gaan voor de middagmaaltijd meldt de “Hoegh Elite” dat hij met behulp van een kleine lokale sleepboot is vlot gekomen. Niet veel later passeert de “Hoegh Elite” ons op zijn weg naar Penang. Er kan WEER een vergeefse reis bijgeschreven worden.

zomaar46.jpg
zomaar46.jpg (45.45 KiB) 6437 keer bekeken

Onderweg naar het volgende jop


zomaar47.jpg
zomaar47.jpg (57.52 KiB) 6437 keer bekeken
De boog kan niet altijd gespannen staan. Was nog in de tijd dat roken er bij hoorde.

Wordt vervolgd

De Hoegh Elite (1964)

Hoegh Elite.jpg
Hoegh Elite.jpg (158.62 KiB) 6413 keer bekeken
Gebruikersavatar
Jan van der Doe
Berichten: 31
Lid geworden op: 26 aug 2004 21:58
Locatie: Fergus, On. Canada

Re: Smit & Co

Bericht door Jan van der Doe »

Uit dezelfde periode heeft oud kapitein Jan ter Haar zijn belevenissen bij de VNS en vele jaren bij Smit verteld in het boek
"The Money is good, but the marriage is bad."

Een echte aanrader.

HG.
Jan.
Vriendelijke groet/Kind Regards
Jan van der Doe.

Varen is noodzakelijk, Leven niet.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

HOOFDSTUK 11
Door Hans Reints

Klaar voor alle diensten staat er in het logboek als de Clyde weer achter het anker op Eastern Road ligt.
Het scheepsleven heeft zijn gewone gangetje aangenomen dus zijn de meldingen voor de dokter niet van de lucht. Je staat er versteld van hoeveel bemanningsleden er ziek, zwak en misselijk zijn en graag naar de dokter willen. Het is een geoorloofde en legale manier om de wal op te gaan!
Ook de Kapitein wil weleens naar de wal voor privé en zakelijke besprekingen.
Zo ook deze avond. Net als het gezag de wal op is voor een belangrijk telefoongesprek, belt de agent over de VHF dat het stoomschip “President Brand” in positie 5 noord en 87 oost met machineschade rond drijft. De agent, die waarschijnlijk weet waar de Ouwe uithangt, laat hem waarschuwen dat hij zo snel als mogelijk naar boord moet gaan en uit moet varen. Tegen middernacht komt het gezag met een privé bootje terug aan boord. Maken gelijk de machines klaar en gaan anker op. Nog geen half uur na vertrek krijgt de Marco een telegram van Smit Rotterdam met de inhoud: “Return Station “Albatros” Colombo Contract. Rond met de kotter, spijker er in en allemaal naar het lek luisteren.

De andere dag gaat de 1e Stuurman met een deel van de bemanning naar Keppel Shipyard om de 440 meter draad, die daar aan de wal gedeponeerd is, te klaren. Dit werk neemt de hele dag in beslag. De mannen komen alleen terug om de middagprak te nuttigen en gaan dan weer vrolijk verder met waar ze mee bezig waren.
Na dit intermezzo is het even rustig en hopelijk kunnen we van een rustig weekend genieten.
Na het weekend, het is maandag, gaat de 1ste stuurman met een deel van de bemanning naar Keppel Ship Yard om gedeelten van de 440 meter staaldraad op te halen. Ondertussen komen ook de bestelde droge en natte stores aan boord. na een weekje anker liggen is er eindelijk weer werk te doen.
Moeten opstomen naar het twee uur verder gelegen booreiland “W-Mac Lean” welke een paar mijl verplaatst wil worden. De “Clyde”gaat vlak bij het Rig voor anker en wacht op orders van de Towmaster. Met de Towmaster is afsproken dat de “CLYDE” met een strop voor aan SB vast zal maken. De twee andere boten, de “Jaramac XXVI” en de “Philips F Ingram” maken op de zelfde manier aan BB vast.
Voor vertrek wordt met de loods alles nog eens goed doorgesproken en dan gaat het van kiet. Als we nog maar net vertrokken zijn en de vaart er aardig inzit, vraagt het rig om het wat rustig aan te doen daar de poten nog 60 voet onder het platform uitsteken. Met een diepgang van 24 voet lopen we Eastern Road aan. De bak zelf steekt maar 6 tot 7 voet de rest zijn poten!
Bij de werf aangekomen word vaart verminderd en gaan de twee BB boten los van het rig. Na losgooien en tros klaren maakt de “Philip” BB achter vast en doet de “Jaramac” dat aan SB achter.
Het is de bedoeling dat het booreiland met het achterschip naar de kade gaat. De achterboten zijn nu voorboten geworden en de “Clyde” doet dienst als stuur en afstopboot!
Doordat de stroom te sterk is gaat dat niet lukken. De “Clyde”kan hem alleen niet houden en heeft assistentie nodig om geen schade te maken. De “Philip” gaat los en maakt BB voor weer vast.
De “Jaramac” gaat ook los en maakt in tandem vast op de kop van de “Clyde”.
Aan het eind van de middag is het dan toch gelukt en staat het Rig eindelijk vast aan de wal waardoor de “ Philip F Ingram” los kan. Hierna word de “Clyde “ bedankt en kan de “Jaramac XXVI” los van de “Clyde”.
Halen het sleepmateriaal scheep en gaan terug naar ons station op “Eastern Road.

Na een paar dagen “Klaar voor alle diensten” gelegen te hebben krijgen wij bezoek van onze technische inspecteur van Smit uit Maassluis. Deze gemoedelijke ietwat gezette heer komt vertellen dat de “Clyde” hier in Singapore het dok ingaat voor een “knip en scheer beurt”.
Deze jaarlijkse beurt valt samen met enkele kleine binnen en buiten boord reparaties. De andere dag komt er een contingent werfpersoneel aan boord die alvast met het voorbereidend werk gaat beginnen. Het gewone leven gaat gewoon door.
Als de Kapitein voor zaken en een Matroos voor de dokter aan wal zijn, komt er een telegram van Smit Rotterdam binnen waarin staat om onmiddellijk op te stomen naar de “Fair Transport” welke geankerd ligt in pos.01.43 Zuid en 105.13 Oost. Verdere gegevens ontbreken. Na vertrokken te zijn heeft de Marco contact gezocht met de “Fair Transport” maar deze laat ons weten dat zij de “Clyde” onder geen enkele voorwaarde wil accepteren.
Verder contact met de “Fair Transport” is dan ook nutteloos.
Na overleg met “Maassluis besloten om dan maar rond te gaan. En zo loopt ook deze missie op niets uit.

zomaar48.jpg
zomaar48.jpg (56.52 KiB) 7833 keer bekeken
De Tandjung Satu die geladen was met lege mandjes (en dus nooit een cent van gezien heb). Daar de Tandjung Satu niet meer met de buitenwereld kon communiceren (zijn stroom was op) hield een Engelse Shell Tanker”Hatania” contact tot dat wij ter plaatse waren.

Op de weg terug naar Singapore lopen we bij Lengkat tegen de “Tandjung Satu” aan die daar met machineschade en lege mandjes hulpeloos achter zijn anker ligt onder dekking van de Britse Shell tanker “Hatania”.
Het was de Britse Shell tanker die ons opmerkzaam maakte op de hulpeloze toestand van de “Tandjung Satu”.
Bij toeval ontving de “Hatania” het zeer zwakke noodsignaal van de “Tandjung Satu” op en is toen vlakbij de “Tandjung Satu” voor anker gegaan. Zo regelde zij de communicatie met de buitenwereld. Bij aankomst gaat de “Clyde” voor anker en de “Hatania” er weer vandoor. Als de “Clyde”veilig voor anker legt word de sloep gestreken en gaat de Kapitein naar de “Tandjung Satu”om het LOF te laten tekenen.
Na het tekenen gaat het op en maken de “Tandjung Satu”. Na een uur slepen leveren we de “Tandjung Satu” veilig af op Eastern Road. Locale sleepboten nemen haar van ons over.
De “Clyde” is ruim op tijd aan het immigrationstation om ingeklaard te worden voor het dok bij Keppel Shipyard.
Liggen om even na vijven stevig afgemeerd bij Keppel Shipyard en een uurtje later droog op de blokken.
Tijdens droogstaan in het dok ging voor een onbepaalde tijd het stroom er af en kon er aan boord niet gekookt worden. Dit koken, braden en bakken moest onder primitieven omstandigheden aan de wal gebeuren in een daarvoor speciaal ingerichte kombuis waar het verschrikkelijk warm en vochtig was.
Niet alleen het kombuis had hier last van! Het hele sanitaire systeem lag er uit en dat betekende dat Douchen en poepen ook aan de wal moest gebeuren en dat was echt behelpen. Maar ook dat went wel weer. Het is zoals mijn zus altijd zegt, alles went behalve een vent.
Over de kwaliteit van de maaltijden hebben we geen klachten mogen ontvangen.

zomaar49.jpg
zomaar49.jpg (45.18 KiB) 7833 keer bekeken
De “hele civiele dienst” neemt vanwege de warmte even “vijf pik”op het bankje voor de wal-kombuis.

Tijdens de vele bezoeken aan het zeemanshuis kwamen wij regelmatig in contact met de Nederlandse Dominee die daar geplaatst was om ons van de nodige zielenheil te voorzien. Een bezoek aan boord zat er meestal voor de dominee niet in vanwege de afstand met het bootje en de kans dat de “Clyde onmiddellijk moesten “kunnen uitvaren.
Voor de dominee was de dokbeurt een uitgelezen kans om de “Clyde” met een bezoek te vereren. Ik heb trouwens nog nooit meegemaakt dat een zielenherder aan boord niet welkom was, maar dit terzijde.
Tijdens het bezoek aan boord nodigde de dominee ons uit om een voetbalwedstrijd tegen een ander schip te spelen. Dit aanbod word met graagte ontvangen.
De dominee zou voor de uitrusting, vervoer en versnaperingen zorgen. We werden netjes opgehaald met het “Mission for Seamen” busje en afgezet ergens dicht bij het “Connolhouse” waar ook het speelveld lag. De tegenstander, waarvan ik niet meer weet het was en waar of dat zij vandaan kwamen, was al aanwezig.
Voor ons elftal lagen er toepasselijke blauwe shirtjes, witte broekjes en alle maten voetbalschoenen te wachten. Het eerste kwartier speelde de Smit elf een goede wedstrijd tot dat de conditie een dapper woordje begon mee te spreken. Ruim voor de rust hadden we nog een riante voorsprong maar deze veranderde na de rust in een gigantische achterstand. Volgens mij hadden zij in de rust hun geheime wapen in gezet.
In de rust dronken zij thee en Cola en wij beschikten over een ruime voorraad kouwe kletsen. De rust duurde langer als de reguliere 15 minuten en toch is eenieder, zij het met een zeer hoofd en stijve spieren heelhuids aan boord gekomen.

zomaar50.jpg
zomaar50.jpg (80.78 KiB) 7833 keer bekeken
Het sterrenelftal van de “Clyde” met geheel links de Dominee.

Na de dokperiode was het weer gewoon “Business as usual”.
Bunkeren gebeurde nu gewoon op de Road. Helaas gingen de buitenboord bik en verfwerkzaamheden door de walploeg van Keppel gewoon door. Knettergek word je daarvan. Klagen hielp niet, er was nog geen ARBO WET die dit verbood.
Krijgen ruim een week na uitdokken van de agent te horen dat de “Adi Yanti” in nood is.
Krijgen orders om fullspeed op te stomen en LOF aan te bieden.
Liggen twee dagen later alweer “Klaar voor alle diensten” op Easter Road. Het zit ons deze reis ook niet mee.

zomaar51.jpg
zomaar51.jpg (29.35 KiB) 7833 keer bekeken
Avondstemming over de ankerplaats

Na een dikke week anker liggen stomen we op naar de Chinese zee om de reis af te maken met wat we begonnen zijn.
De Shell heeft onze hulp in geroepen om de “Big John” weer eens aan de tros te nemen.
Helaas zijn de mij ter dienste staande middelen over deze periode erg onduidelijk en onvolledig.
Vast staat dat de “Clyde”de 14de van de maand vertrokken is naar de Chinese zee om de “Big John” welke in pos. 04.57N en 112.24 E ligt te verplaatsen naar 03.59N en 111.57E. Op positie aangekomen gaat de spijker er in en komt een vertegenwoordiger van Shell de bijzonderheden doornemen. Vertrekken de 17de met een goed volgende sleep.
Het gaat niet hard maar de 23ste zijn we op positie en gaan bij de “Big John”voor anker als een soort Pre Load. De 27ste laat de BJ weten dat wij morgen bedankt zijn en afgelost worden door de “Smit-Lloyd 101”.
Het bedanken laat nog een dag langer op zich wachten zodat de “Clyde” de 30ste kan vertrekken.
Gaan anker op, leveren de motorala’s weer aan de “Big John” en stellen koers richting Singapore.
Gooien een dag later de spijker er in en zijn weer klaar voor alle diensten.

zomaar52.jpg
zomaar52.jpg (100.17 KiB) 7833 keer bekeken
Tijdens het Stand-by tijd genoeg voor een vers visje. Aan de jas is te zien dat het weer nu niet je van het was. Het kan er ook koud wezen.

zomaar53.jpg
zomaar53.jpg (57.33 KiB) 7833 keer bekeken
De oude Cliffortpier met op de achtergrond het totaal weggesaneerde Waterfront.

Uiteindelijk komt aan alle ellende een eind, alhoewel we het gezien de omstandigheden de laatste weken nog best naar de zin hebben gehad zit. het venijn hem toch in de staart.
Nadat de nieuwe ploeg zich aan boord geïnstalleerd had en zij het schip hadden overgenomen, gingen wij met het agenten bootje via Cliffort-pier naar het zeemanshuis. In het zeemanshuis moesten wij ons een kleine 24 uur moest vermaken daar onze vlucht is pas de volgende dag zou vertrekken.
Er was nog tijd voor een bezoekje aan Ansonroad, Boekistreet en aanverwante straten en gelegenheden.
Afijn de volgende dag zat je tegen een ploeg aan te kijken die letterlijk, figuurlijk en financieel aan het einde van hun Latijn waren. Bij boarding van het vliegtuig, het was een KLM DC10-cargo, viel het ons op dat wij allemaal naar de staart van het vliegtuig geloodst werden.
Wij waren niet de enige passagiers in het toestel, gelijktijdig vlogen er enkele Duitse afgeloste schepelingen en enkele tienduizenden guppies en Neon tetra’s met ons mee. We hoorden van de Duitsers dat we eerst naar Frankfurt zouden vliegen en dan pas Schiphol. Dat is dan weer enkele uren langer dan Singapore-Schiphol!
Na het take-off en Airborne kwam de Stewardes vragen, er waren er meer dan deze ene aan boord, of dat wij wilden drinken? Gezien de ongezonde financiële situatie waarin de meeste van ons verkeerden werd dat een sapje of een watertje.
Wij wisten uit ervaring dat deze drankjes in de Y-Klasse, dat is de goedkoopste klasse waarin wij altijd vervoerd werden, gratis waren. De Dames van de catering namen alle bestellingen met een glimlach op en bij de ouwe aangekomen, die wat verder naar voren zat, vroeg zij ook wat hij wilde drinken.

zomaar54.jpg
zomaar54.jpg (88.01 KiB) 7833 keer bekeken
Hiermee vlogen wij naar huis. Alleen het achterste deel was bestemd voor passagiers. De rest van het vliegtuig was gevuld met grote plastic zakken met daarin alle maten en soorten Guppies.

Het gezag bestelde uiteraard een lekkere Schiedamsche jenever en deelde gelijk mee dat dit rondje op zijn, lees SMIT, rekening komt.
O nee, recapituleerde de dame in kwestie, daar wij met een vrachtvliegtuig vliegen vindt de KLM directie het nodig om ter compensatie van het ongemak (welke?) de Y classe om te toveren tot 1e en/of Royal class. M.a.w. Alle consumpties waren nu op kosten van de KLM.
Je wil niet weten hoe snel de dames weer naar achteren geroepen werden om een herziene bestelling op te nemen. Nu geen sappie of water maar bier en andere alcoholische versnaperingen.
Het was een lange vlucht met tussenstops te Bombay en Calcutta, gelukkig geen Frankfurt.
Na India ging het rechtstreeks naar Schiphol waar onze geliefden en de man van de centjes al op ons stonden te wachten.

zomaar55.jpg
zomaar55.jpg (132.83 KiB) 7833 keer bekeken
EINDE
Hans Reints
Berichten: 209
Lid geworden op: 18 apr 2017 19:33
Locatie: Uelsen

Re: Smit & Co

Bericht door Hans Reints »

Mijn zeemansloopbaan startte in juli 1961 bij Shelltanker aan het Hofplein. Uiteraard was dat het eerste jaar als ketelbinkie. In januari 1964 ben ik als 2e kok overgestapt naar L Smit & Co in Maassluis. Mijn eerste boot was de Thames in de PG. Na 4 maanden zelfstandig kok geworden op de Humber in Hoek van Holland waar de stuurloze en verlaten Maria Althoff mijn eerste jop was. In 1971 overgestapt naar de NRS en gemonsterd op de kustsleepboten als matroos. Ik heb bij de NRS al mijn binnenvaart diploma's gehaald en door gegaan voor SKS op de hogere zeevaartschool in Rotterdam.Na als Matroos, Stuurman en Kapitein gevaren te hebben, de laatste vijf jaar voor mijn pensionering ben ik nog bij SVMS en HR gedetacheerd geweest en ik heb als Centralist in 2011 de dienst verlaten.
Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Smit & Co

Bericht door leo-shof »

Ik zag gisteren toevallig een plaatje , en hier bij een praatje
Smit vlag.jpg
Smit vlag.jpg (73.66 KiB) 7302 keer bekeken
Hier onder stond ook nog een verhaaltje .
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO


Plaats reactie