Hier zal het punt ook wel zitten, ook gezien de opdracht die het andere schip kreeg.en gezien de opdracht die de kapiteins gekregen hadden, ging dat niet met zachte hand
Het gaat tegen alle medemenselijkheid in...
Hier zal het punt ook wel zitten, ook gezien de opdracht die het andere schip kreeg.en gezien de opdracht die de kapiteins gekregen hadden, ging dat niet met zachte hand
Dat is wel wat erg vlug gezegd en zeker geen absoluut gegeven. Er zijn heel wat gevallen bekend, zowel in vredes- als in oorlogstijd en niet alleen in een ver verleden - Joseph Conrad baseerde zijn verhaal Lord Jim op een dergelijk geval - maar ook meer recent. Was het voorbijvaren en aan hun lot overlaten van Vietnamese bootvluchtelingen niet net zo erg? Toen we er met de TURQUOISE op een mooie dag 90 oppikten, wat een toch al niet zo succesvol project tot een financieel debacle maakte, werd ik in Piraeus voor gek verklaard. Wie deed zoiets nou toch? Andere kant op kijken en volle kracht doorvaren en een kapitein die toch stopte, meteen de zak geven. Lloyd's List belde mij - zie HIER - en ik belde de vertegenwoordiger van de UNHCR in Athene met een verzoek om hulp toen Hong Kong het schip niet wilde toelaten en Taiwan dreigde met schieten als hij met die vluchtelingen aan boord binnen de Taiwanese territoriale water kwam. Maar de Hoge Vertegenwoordiger kwam ook niet verder dan: "Ja, ja, het is heel moeilijk, maar ik kan u ook niet helpen." Dat krijg je als je mensen gaat redden. En dan zwijgen we nog maar van het overboord gooien van verstekelingen - of kapiteins en officieren die als eerste het schip verlaten.Op zee mensen op een dergelijke manier in de steek laten, is voor zeelui een absolute no-no...
Ook dat is veel te kort door de bocht. Daarbij wordt voorbijgegaan aan de vele gevallen waarbij Duitse duikbootcommandanten zich wél om de overlevenden bekommerden, zelfs nadat hun dit door Dönitz bij speciale order was verboden. Dat was de order waardoor Dönitz na de oorlog in Spandau belandde. Voor het overige had hij alleen maar zijn werk gedaan, zo was men in Neurenberg van mening. Gemakshalve wordt ook nooit eens iets gezegd over het meedogenloos beschieten van reddingboten, vlotten en overlevenden in het water door Amerikanen, terwijl ook Engelsen hun aandeel in dergelijke praktijken hebben gehad. Oorlog is een smerig spel dat mensen soms in beesten verandert, terwijl het in anderen juist het beste naar boven kan halen. Vandaar dat de Van Imhoff me zo weinig interesseert; het is gewoon maar één geval. Wie kan of durft na meer dan zeventig jaar nog een oordeel te vellen over de kapitein van de Van Imhoff? Ik niet.Duitse U- boten die vele schepen hebben getorpedeerd bekommerden zich ook niet om de bemanning.
Ze konden ze niet aan boord nemen, maar zich wel om hun "bekommeren", dat wil zeggen: als er na de torpedering boten vrij van het zinkende schip kwamen en dat gezien het weer en vooral gezien de veiligheid van de eigen boot en bemanning mogelijk was, boven water komen en de boten benaderen. Dat ging dan in de eerste plaats om het verzamelen van zoveel mogelijk informatie over het schip, de lading, de route en dergelijke, maar daarnaast werd in vele gevallen ook gevraagd of er gewonden waren en of er voldoende proviand en drinkwater was. Een enkele keer werden reddingboten op sleeptouw genomen en een eind op weg gebracht naar het dichtstbijzijnde land. Ook werd met het afvuren van een vangschot gewoonlijk gewacht tot de sloepen voldoende vrij van het schip waren. Dat is ook wel eens hopeloos misgegaan zodat er een vangschot middenin een net gestreken sloep terechtkwam.Waar moet je overigens die drenkelingen laten op een U-boot?
Dat raakt kant noch wal. Japan is door Amerika werkelijk de oorlog ingedreven. Amerikanen zijn, om het heel voorzichtig uit te drukken, niet erg bekwaam in het uitvoeren van een goede buitenlandse politiek. Toen niet en vandaag nog steeds niet. Hun politiek tegenover Japan kon niet anders dan tot oorlog leiden. De Amerikaanse diplomaten die Japan kenden, die daar woonden en werkten, hebben daar telkens weer voor gewaarschuwd, maar ze wilden in Washington niet luisteren. Daarbij kwam dan ook nog dat er onder de Japanse hoge militairen een aantal psychopaten zat dat niets liever wilde dan Amerika te lijf gaan. Vechten tot meerdere glorie van de keizer. De man die uiteindelijk de aanval op Pearl Harbor voorbereidde, coördineerde en uitvoerde, Maarschalk-admiraal Isoroku Yamamoto, was tevens de grootste tegenstander van een aanval op Amerika. Hij waarschuwde dat Japan een oorlog tegen Amerika onmogelijk kon winnen. Wilden ze toch een schijn van kans maken, dan was er maar één mogelijkheid en dat was een allesvernietigende aanval op Pearl Harbor. En dat deed hij. Met zeer groot vakmanschap. Wetend dat dit meteen het begin van het einde was. Het is heel interessant om te lezen hoe die aanloop naar die aanval van Japan op Amerika destijds is gegaan, welke diplomatieke blunders Amerika heeft begaan. Wil je daar iets zinnigs over zeggen, dan ontkom je er ook niet aan om je daar eens heel goed in te verdiepen. Ik kan het je alleszins aanraden.Duitsers waren toen onze vijanden, ze hadden ons land bezet. Ze waren door hun vrienden - de Jappen - in deze situatie gebracht.
Toch heeft Theo hier gelijk.Cedron schreef: ↑23 dec 2017 15:17“Ze konden ze niet aan boord nemen, maar zich wel om hun "bekommeren", maar daarnaast werd in vele gevallen ook gevraagd of er gewonden waren en of er voldoende proviand en drinkwater was. Een enkele keer werden reddingboten op sleeptouw genomen en een eind op weg gebracht naar het dichtstbijzijnde land.”
ONGELOOFLIJK WAT EEN SERVICE WERD HIER SCHIJNBAAR GELEVERD,?
Volgens mijn ACHTERGROND was de werkelijkin de meeste gevallen wel anders, althans volgens nabestaanden van omgekomen familieleden
Cedron
Ik hoop van harte dat dit alleen voor het jaar 2017 geldt en dat het niet betekent dat je je helemaal terugtrekt. Dat zou jammer zijn. Dit goede forum kwijnt toch al te veelDit is mijn laatste bijdrage aan Kombuispraat