GPS

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Theo Horsten (R.I.P.)

GPS

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Ik wil een GPS ontvangertje kopen. Niet om te rijden of te varen - al zal dat er ook mee kunnen - maar gewoon om mee aan de wandel te gaan. Zo'n dingetje dus:

Afbeelding

Wie heeft er tips of goede raad voor me. Welk merk? Garmin?
Waar moet ik op letten?

Deze hierboven is een Garmin eTrex Legend Cx en die kost in Holland € 329. Dat is zo ongeveer de prijsklasse waaraan ik zit te denken. Gebruikt een mini SD kaartje, dus het geheugen is uitbreidbaar. Werkt 36 uur op een AA batterijtje.

Maar dat is er dus zomaar eentje. Er zijn er zoveel te koop, vandaar dat alle assistentie en goede raad van harte welkom is.

Jan Arends

Bericht door Jan Arends »

Garmin is voor mij een aanrader!

Ik heb een aantal mogen testen(helaas geen X versies)en
ben zelf in bezit van een CS60.

Volgens mij is dit een puik apparaatje met vele mogelijkheden
maar niet te moeilijk.

Toen ik de mijne kocht, waren de X net uit. Ik heb toen niet voor
de X versie gekozen omdat ik toen niet een paar weken wilde
wachten totdat hij leverbaar was. Geen spijt gehad want meestal
zit mijn geheugen nog niet vol dus een geheugen uitbreiding heb
ik eigenlijk zelf niet nodig. Als je topo-kaarten gaat laden, is het
natuurlijk wel heel erg makkelijk.

De Legend Cx lijkt me ook een heel tof ding waar je zeker plezier
van zult hebben!

Gegroet,

Jan
Gerard

//

Bericht door Gerard »

Ahoy Theo. Er zijn GPS-en met 6 tot 8 of tien satellietpeilingen, maar alleen om te ,,wandelen'' c.q. kuieren is er één met drie of vier peilsatellieten meer dan genoeg. Dan loop je op z`n slechtst je huis op 120 meter voorbij als die Yanken de knop op ,,random" zetten, en op z`n best kuier je met zo`n ding recht de provisiekast in met de aais kloos. Wat wil je nog meer. En 36 uur op een penlight batterijtje: Foohgettit. En forget it again. Er zijn gps-en met een externe of ingebouwde accu, compleet met oplader. Dat is veel beter als verdwalen in de Griekse rimboe en na 37 uur er achter komen dat die penlight op is, of dat je overal je zakken na moet vissen voor een nieuw batterijtje, en ze thuis hebt laten liggen. Zie je het voor je? Gaat eerst eens rondsnuffelen op het internet, en als een mooi ding dat je net wilt niet te koop is in Griekenland, dan misschien hier bestellen en laten opsturen. Theo: Succes en prrrretige Paasdagen ouwe reus :-D Gerard.

P.s. Wat dacht je van een goeie tweede hands?
Theo Horsten (R.I.P.)

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Hallo Jan en Gerard,

Bedankt voor de input. Ik heb zo al eens rond zitten kijken. Nee, Gerard, het moet wel een beetje knappe zijn en op een meter of vijf nauwkeurig vind ik wel het minste.
Dat het garmin moet worden, daarben ik inmiddels wel achter. Nu het model nog. Je kunt van 150 tot zo rond de 600 gaan, maar ik denk dat ik daar ergens tussenin uit zal komen. Ik wil er wel kaarten in kunnen zetten.
En ik zei wel wandelen, maar je neemt het ding natuurlijk ook in de auto mee. De fraaie en steeds goedkopere autonavigatiesystemen die je in Holland koopt, werken tot Italië en dan is het afgelopen. Griekenland is nog niet in kaart gebracht. Zo is er altijd wat.
:)

Ik winkel nog een poosje verder.
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14378
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

GPSje

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Hallo Theo,

Wat is daaaaaaaat, :cry: gaan we het ouderwetse kruispeilinkie an de wilgen hanguh!! :lol: :lol:
Ergens tussen de boeken ligt m'n eerste GPSsie, een Motorola uit 1994 of zo, kostte toen een mooie stuiver maar is nu natuurlijk allang "uut de tiet" met een "mini geheugen", was wel behoorlijk precies herinner ik me. Toen ik m'n boot verkocht heb ik de autopilot en de GPS er af gehouden, komt nog wel eens van pas dacht ik toen :oops: :oops: Kan't nou niet eens meer vinden :oops: :oops:

Sukses t'r met :lol:
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Theo Horsten (R.I.P.)

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Nee, nee, nee, Harry: kruispeilinkies nemen en hemelichaampies skieten blijven we natuurlijk altijd doen, maar na me - nu ik eindelijk ook bij de moderne wereld hoor en een snelle internetverbinding heb - dagenlang te hebben zitten verbazen over Google Earth en de mogelijkheden daarvan, wil ik toch zo'n wonderlijk apparaat hebben.

Toen we in 1983 de tweede tanker deden, namen we voor het eerst onze eigen satellietnavigator mee. Dat was nog een hele kast die een mooie cent had gekost, maar als je 60 tot 80 ton per dag verstookt en daar dank zij dat ding op kunt besparen, heb je de kosten er al gauw uit. De tweede stuurman nam hem daarna mee naar huis tot de volgende klus. Die had een hele kist met spullen waar we, als hij terug naar huis vloog, telkens overbagage voor moesten betalen.

Maar zelfs die kast was al een hele verbetering dan het ding dat Radio Holland me een paar jaar daarvoor wilde verkopen, toen ik de "Louise" uitbracht. Dat was een satellietnavigator van eigen fabrikaat, een grote, grijze kast - ongeveer ter grootte van een kratje bier. Daar zat, als ik me goed herinner, alleen maar een antenneaansluiting aan en een knoppie op voor "aan" en "uit" en verder niks.
Ja, bovenop zat een sleufje. Zette je hem aan, dan kwam er na verloop van tijd een strookje papier uit dat sleufje - gewoon zo'n strookje van een telmachine - en daar stonden dan wat mysterieuze getallen op waar je, na enige oefening, je positie uit kon destilleren. Een wonder, was het.
Omdat ik bereid was met een lading bommen en granaten, raketkoppen, TNT en andere springstoffen naar Colombia en Venezuela te varen, een vracht die een hoop centen opleverde, was de stroman voor de (Canadese) maffia die de "Louise" had gekocht, gaarne bereid om mij die kast mee te geven.

Daar heb ik toen toch maar vanaf gezien. Ik heb gewoon mijn sextant meegenomen, alsmede de kortbestektafel van de heer Lieuwen, mijn rekenmachientje en boekjes met onder meer de formules voor hoogte en azimuth en ik heb bij de Hema twee digitale horloges gekocht. Daarop heb ik toen zoals vanouds genavigeerd. Alleen ik, want ik bleek geen stuurman aan boord te hebben, maar dat verhaal voert hier te ver.
Nee, ik was al lang blij met de Skanti SSB-zender die ik van diezelfde centen bij Radio Holland had gekocht. Dat was een model dat eigenlijk voor een ambassade bestemd was geweest en waarmee je elke gewenste frequentie kon maken. Had ik daar iets voor gevoeld, dan had ik dwars door Hilversum 3 heen kunnen jodelen. Dat heb ik niet gedaan.

Meer eh... nu wil ik toch ook nog de wonderen van zo'n kleine GPS eens zelf meemaken. Nodig heb ik hem niet; het is gewoon een hebbeding. :)

.
Gerard

//

Bericht door Gerard »

Ahoy Theo. --,,Met bommen en granaten naar Colombia" ,,Dwars door Hilversum 3 jodelen" gaat niet te ver op dit forum. Jij komt langs met een grote vlaai aangekleed met slagroom, laat ons effe ruiken, en rrroefff weg ben je weer, voor we er van snoepen kunnen. Of komt daar een boek van uit? Gr.Gerard.
Theo Horsten (R.I.P.)

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Je hebt helemaal gelijk, Gerard: dat verhaal zou hier niet te ver voeren. Ik ben ook nog altijd van plan om dat eens helemaal op te schrijven want met alle details is het toch eigenlijk wel mooi. Hoe wij vrolijk fluitend over de Atlantische Oceaan voeren met een schip vol oorlogstuig. Wat hadden we eigenlijk niet? Het stak niet op een patroontje, een granaatje of een kalibertje. :)

We waren begonnen met in Hamburg 70 ton standaard 7,62 NATO patronen te laden. Daarna voeren we naar Zeebrugge waar we de grootste partij kregen. 20 en 40mm luchtdoelgranaten met en zonder lichtspoor. Anti-tankmijnen. Kisten vol met handgranaten, geheel gebruiksklaar, pen eruit en gooien maar. Kisten met alleen raketkoppen en lange kisten met complete raketten zoals ze die onder de vleugels van vliegtuigen hangen. Aan dek een kleine container met nog meer lichtspoormunitie en een grote container vol met Pentrite, een heel aardige springstof die je maar eens moet opgoogelen als het je interesseert. Uitstekend puur te gebruiken, maar ook prima om door de Semtex te mengen. Dat werd in een stille bocht van de Elbe geladen waar bij een eventuele explosie alleen de koeien op slag tot hapklare hondenbrokken verwerkt zouden zijn. En wij, uiteraard, maar het onderscheid tussen onze darmen en die van de koeien zou onmogelijk te bepalen zijn geweest.
Vervolgens voeren we naar Setubal om daar nog 5 ton TNT op te halen. TNT zit verpakt in mooie, handzame houten kistjes en de afspraak was dat die in een container aan dek gezet zouden worden. Daar zou de Duitse afscheper voor zorgen, maar toen het puntje bij 't paaltje kwam, vond hij een container te duur. Ik moest het maar gewoon in het ruim laden, zei hij. Dat mocht niet en dat weigerde ik. Ik had intussen vanaf Delfzijl de tijd gehad om me in de diverse springstoffen te verdiepen en dat had ik ook gedaan. We waren bijna bij de loods voor Setubal en intussen was ik over de radio met die Duitser aan het vechten. Hij probeerde het eerst met een typisch Duitse grote muil: "Herr Kapitän, Ich befehle..." etc. etc. Toen dat geen invloed op me bleek te hebben probeerde hij het met bidden en smeken, maar ook daar was ik niet ontvankelijk voor. Zijn probleem was dat hij had gedacht dat ik er wel in zou trappen en nu was het zondagmiddag en kon hij in Setubal zo gauw geen ouwe container meer krijgen. Er stond alleen een kraantje met een paar bootwerkers en twee trucks met TNT op ons te wachten.
Op den duur zei ik dat ik absoluut weigerde om het in het ruim te laden, maar dat ik wel bereid was om die kistjes op het luik te zetten en helemaal in kleden te verpakken.
Hij jammeren dat dat niet mocht en niet kon en dat het dan nat zou worden. Ik hem verzekeren dat ik ze zo in zou pakken dat ze nooit nat werden en dat we bovendien vanaf Setubal naar Las Palmas en verder erg weinig kans op slecht weer en overkomend water hadden.
Hij huilde bijna, maar ik - keihard als ik ben :wink: - zei dat hij snel moest beslissen, want dat ik anders zo volle kracht op koers ging naar Las Palmas en dat hij zijn TNT dan maar zelf op zijn bultje naar Colombia moest brengen.
Hij zwichtte en wij gingen naar binnen. De "Louise" had nog plenty persennings van de houtvaart aan boord, dus wij dat spul helemaal ingepakt. In van die groene kleden.
Wij weer varen.
Nu hadden we een figuur aan boord die zich als stuurman had verkocht, maar dat niet bleek te zijn. Wie daar op let als hij toch een haasjeover-vlag op de kont heeft staan, is een kniesoor, dus we voeren gewoon verder. Hij was dan wel geen stuurman, maar hij was wel erg dom, die gozer. Eenmaal op de Atlantic en lekker voor de passaat aan, stond het zonnetje uiteraard op die groene kleden te branden waar die kistjes TNT onder zaten. Vroeg die jongen op een dag:
"Is dat nou niet gevaarlijk, dat die rommel zo heet wordt?"
"Ja," zei ik. "Hartstikke gevaarlijk. Bij 53,6 graad Celcius gaan we de lucht in."
"En hoe warm is het nou dan?" wilde hij weten.
"Dat weet ik niet," zei ik. "Jij moest dat eigenlijk maar eens in de gaten houden. Elke middag om twaalf uur precies de TNT temperaturen."
Zo gezegd zo gedaan. Een gewone koortsthermometer aan een lange stuk en een hoekje van de kleden losgemaakt. Daar stak hij de eerste middag zijn stok in. Nu wijst een koortsthermometer niet meer aan dan iets van 45 graden, dus daar stond hij. Hij wist niet wat hij er mee moest, maar hij is wel een week lang elke middag blijven meten. Toen pas kreeg hij door dat hij belazerd werd.
TNT kun je desnoods koken, dan gebeurt er nog niks. Je hebt echt een ontsteker nodig - een ontploffende handgranaat werkt eventueel ook - maar dat wist hij niet.

Persoonlijk vaar ik liever met bommen en granaten en dynamiet dan met chemicaliën met onuitspreekbare namen. Mijn enige zorg was brand aan boord en we hadden dan ook afgesproken dat we, als we dat kregen, een noodsein uit zouden zenden en als we wisten dat dat was opgevangen en onze positie bevestigd, de vlotten overboord zouden gooien en het schip verlaten, na eerst de koppeling weer op vooruit te hebben gezet en de motor op langzaam zodat ons scheepje een mooi eindje weg zou zijn als het de lucht in ging.

De Louise had gewoon twee opblaasbare vlotten en toen we uit Delfzijl vertrokken waren die cerificaten nog een halfjaar geldig. Ik had dat met mijn maffiabaas besproken. Hij wilde ze best in Delfzijl laten controleren, maar dat zou ook in Miami kunnen, waar we uiteindelijk terecht moesten komen. We besloten op Miami, kwamen uiteindelijk in Palm Beach terecht en daar gingen de vlotten alsnog voor controle aan de wal.
Ze bleken beide kuis verrot te zijn! Er zat een of andere schimmel in en ze zaten vol gaten. Als we ze overboord hadden gegooid en aan de lijn getrokken, had er alleen maar een soort natte scheet geklonken en verder niets.

Gelukkig weet een mens niet altijd alles. We zijn zorgeloos en zoals ik ik zei, vrolijk fluitend overgevaren en behouden gearriveerd. Het was een heel genoeglijke reis waar nog veel over te vertellen valt.

Kort na die reis vertaalde ik Captains Courageous van Rudyard Kipling en toen ik bij hoofdstuk 6 kwam, moest ik weer aan die reis denken. Ik zal dat gedeelte een dezer dagen hier ergens plaatsen. Het is nog altijd een van mijn favoriete passages.
Met mijn navigatie was niks mis, maar zonder stuurman... Waar ik me nog het meest ongerust over maakte was de gedachte hoe het verder moest als ze mij op een mooie morgen middenop de Atlantic dood in mijn kooi zouden vinden. Hoe moesten die mensen dan weer thuis komen? Vandaar dat ik mijn vriend anne, die als kok dienst deed, maar helemaal geen zeeman was, de eerste beginselen van een middagbreedte nemen had bijgebracht en hem uitgelegd hoe je dan, varend op de breedte, bij Trinidad & Tobago uit kon komen.

En later ben ik ook nog zonder zeekaarten van Curaçao naar Palm Beach gevaren. Ook dat doet een mens gelukkig niet elk jaar van zijn varende loopbaan. Toen ik door het Grand Bahama Channel voer, klampte ik me vast aan de gedachte dat Columbus daar ook zonder kaarten doorheen was gekomen en mijn bewondering voor de man nam nog toe. Ik had een radar, een echolood en een lichtenlijst, dus mij kon eigenlijk niks gebeuren.
Maar dat is weer een ander verhaal. :-D
Gerard

//

Bericht door Gerard »

Ahoy Theo. Ik heb dit met bewondering zitten lezen!! Jij hebt niet alleen veel lef, maar ook veel mazzel gehad :-D Gr.Gerard.
Gebruikersavatar
K.Brouwer
Berichten: 2790
Lid geworden op: 03 dec 2005 18:18

Bericht door K.Brouwer »

Hallo Theo,

Mooi verhaal man! Vooral dat "temperaturen van de lading" was een
mooie instinker :shock: :lol: .

Groeten,K.Brouwer.


Plaats reactie