SMN

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
cor
Berichten: 2420
Lid geworden op: 16 sep 2005 23:47
Locatie: Papendrecht
Contacteer:

Re: SMN

Bericht door cor »

Vond dit plaatje in de Lloydmail 16e jaargang Nr 6 Juni 1968

Cor Boer
Bijlagen
Neder Rhone.jpg
Neder Rhone.jpg (291.23 KiB) 4980 keer bekeken

Lupo
Berichten: 117
Lid geworden op: 10 jul 2017 12:56

Re: SMN

Bericht door Lupo »

In 1969 maakte ik ooit twee kustreisjes op de Neder Rhone.
Patru (R.I.P)

Re: SMN

Bericht door Patru (R.I.P) »

Chr.Vr. schreef: 04 dec 2017 15:40 Goedendag Paul ,
Ik denk dat er weinig tot niets te vertellen is over de Poelau boten, dan behalve de Poelau Laut die heeft het van '28 tot '59 uit gehouden, de andere kwamen niet verder dan '43, de Poelau Roebiha / de Poelau Bras en Poelau Tello van '28 tot '42
gtrn.Chris
En dan komt opeens op het KPM-topic in de discussie over de ondergang van de Van Imhoff deze link voorbij:
http://www.warffum.nl/verhalen/37-schee ... rote-vaart .
Door Jos Komen is hier op dit SMN-topic (pagina 1) al jaren geleden op geattendeerd.
Max Hoeksema, de broer van de kapitein van de Van Imhoff, vertelt over zijn beleving over de torpedering van de Poelau Roebiah.

Hier het nog wat uitgebreidere verhaal uit het boek De Nederland in Wereldoorlog II.

Ondergang Poelau Roebiah 6-7-1943.jpg
Ondergang Poelau Roebiah 6-7-1943.jpg (230.14 KiB) 4663 keer bekeken

Poelau Roebiah.jpg
Poelau Roebiah.jpg (110.48 KiB) 4663 keer bekeken
Groet, Paul G.
Chr.Vr.
Berichten: 543
Lid geworden op: 01 jun 2011 10:17

Re: SMN

Bericht door Chr.Vr. »

Hallo Paul,
Even een kleine kant tekening bij een bericht van mij , dat er weinig tot niets te vermelden is over de Poelau schepen , wat ik daar bij zeggen wilde ,onder de kombuizers, zijn er nog maar een paar die op een van die schepen gevaren hebben, o.a.Bertus op de Poelau Laut , als het dan te praat komt, kan hij mee babbelen , als ik over een Poelau boot iets melden wil ,is het dat ik in '58 op de Poelau Laut bij gewerkt heb , maar ik denk dat , dat niet zo belangrijk is om dat op kombuis te melden .
Dat bedoelde ik met weinig tot niets, Paul , en ik neem aan dat er niemand meer is die over deze drie , de Roebiah - Bras en Tello nog iets te melden hebben , of het moet uit een boek komen
p.s.
Kijken of er morgen nog iets uit de kerst kist komt, en fijne dagen en goed begin toe gewenst
grtn,
Chris
Bertus.
Berichten: 8521
Lid geworden op: 17 nov 2009 18:45

Re: SMN

Bericht door Bertus. »

.
Patru (R.I.P)

Re: SMN

Bericht door Patru (R.I.P) »

Hallo Chris,
Bedankt voor je kanttekening; ik heb het begrepen.
Persoonlijk vind ik ook SMN-zaken vermeldingswaardig die ouder zijn dan m'n eigen vaartijd en ik mag graag in boeken en archieven snuffelen.
Als ik dan een foto of artikel tegenkom waarvan ik denk dat het wetenswaardig is voor Kombuizers of past in een discussie dan plaats ik dat.

Zo kwam ik ook die foto tegen van de Poelau Tello en net weer een foto van het veel op de plaat gezette schip de Tabinta.
Nu genomen vlak voor vertrek in Amsterdam op 21-4-1946, met aan boord een Regiment Stoottroepen op weg naar Indië.
Dat maakt natuurlijk weer wat los bij Bertus, want dit is een andere oude boot van hem. Moet kunnen zo vlak voor de Kerst. :-D

Tabinta 21-4-1946.jpg
Tabinta 21-4-1946.jpg (110.91 KiB) 4452 keer bekeken
Ook voor jou hele fijne dagen en ik hoop dat er iets aardigs in de kerstkist zit.
Groet, Paul G.
Lupo
Berichten: 117
Lid geworden op: 10 jul 2017 12:56

Re: SMN

Bericht door Lupo »

Ketelbinkie op een walvisvaarder
10-02-2015, 12:00 | Van de redactie
Voormalig scheepskok draagt wereldwijd zijn ervaring over


Hij bevoer de wereldzeeën, onder meer op een walvisvaarder, klom op van koksmaatje tot hofmeester. Om het opgroeien van zijn kinderen van dichterbij te volgen, kwam hij naar de wal. Ook daar kon hij zijn liefde voor de zeevaart kwijt en wel door het lesgeven aan toekomstige scheepskoks. Na zijn pensionering reisde hij de aardbol over om als 'senior expert' zijn ervaring te delen met bedrijven en scholen in ontwikkelingslanden. Nico van Eijden, Leusdenaar sinds 1966, is net terug van zijn - officieel - laatste missie, naar Indonesië.

Anneke Verhoeven

Op zijn 16e wist Nico, in '42 geboren in Bussum, dat hij naar zee wilde. Een jaar later was het zover: de eerste reis naar Indonesië. Als koksmaat. 'Aardappels schillen, de vloer schrobben, dat soort werkjes.' Een seizoen voer hij als 'ketelbinkie' mee aan boord van de Willem Barendsz, op walvisjacht. Dag mag klinken als een jongensboek, maar bij Van Eijden overheerst de nuchterheid als hij terugdenkt aan die tijd. 'Van romantiek was geen sprake. Het was hard werken geblazen. Je moest bij voorbeeld de slachtersploegen, die helemaal onder het bloed zaten, schoonspuiten. Als er potvissen gevangen waren moest je goed opletten want door het vet dat op het dek liep, was de kans groot dat je uitgleed. Werkdagen van tien uur, niets extra's behalve één keer in de week een schootaan, een borrel die je in z'n geheel naar binnen moest gieten. Aan mij was dat trouwens niet besteed.'

Zo'n reis met de Willem Barendsz was bepaald niet van gevaar ontbloot. 'Ik weet nog dat een jongen overboord was geslagen, Jantje heette-ie, een goede kerel. We zijn nog 24 uur teruggevaren, maar hij is niet meer gevonden. Ook aan boord zelf gebeurden ernstige ongelukken, soms met dodelijke afloop. Als een partij walvisvlees - dan praat je over zo'n duizend kilo - wordt opgetakeld en er gaat iets mis, kan het gebeuren dat je tussen die vleesmassa en de reling terechtkomt. Een keer zijn er vier mensen verongelukt, twee Nederlanders en twee Zuid-Afrikanen. Nee, ze kregen geen zeemansgraf; we legden ze in de vriezer.'

Kritiek op de walvisvaart vanuit de milieubeweging was er toen nog niet. Wel kwam door andere redenen de klad in deze sector. 'De speklaag van de koeien (walvisvrouwtjes) werd steeds minder dik. Overigens, bij verschillende reünies die we in het Scheepvaartmuseum in Amsterdam hadden, was ook een stand van Greenpeace. Daar zijn toen diverse leden van de bemanning lid van geworden.'

Monsterboekje

Nico van Leijden pakt een blauw schriftje, dat hij koestert als een kostbaar kleinood: zijn monsterboekje. Gevuld met stempels van klinkende scheepsnamen, zoals de BarkEuropa, waarmee hij naar de Zuidpool voer. De meeste reizen gingen naar Indonesië, Maleisië, Singapore en Japan. 'Een vaste lijndienst. Zo'n reis duurde dan vier maanden, daarna was je een maand thuis.'

Wie denkt dat koken aan boord toch maar een beetje behelpen is, vergist zich. 'Je hebt in principe net als aan de wal alles tot je beschikking. Het enige is dat je voor een oversteek van een maand genoeg bloem, suiker enzovoorts bij je moet hebben. Je krijgt lijsten waarop staat in welke havens je goedkoop kunt inkopen. Als je in Brazilië moet zijn, haal je daar uiteraard koffie. En bij voorbeeld eieren in Japan.'

Typisch een vraag van een leek, maar als je nu toch op zee bent, staat er vast wel eens verse vis op het menu? 'Nee, zo werkt dat niet. Alhoewel - sommige kapiteins hadden de oorlog meegemaakt en dat kon je merken. Dan zeiden ze: ik zie een vissersschip verderop. Zullen we ze paaien en kijken of we wat garnalen kunnen ruilen tegen een paar sloffen sigaretten?' Over de oorlog gesproken: van één kapitein herinner ik me de raadselachtige woorden 'Je ziet tegenwoordig niks meer drijven he?' Pas na zijn overlijden kon ik die opmerking plaatsen: hij was tijdens de oorlog drie keer getorpedeerd…'

Of hij wel eens te maken heeft gehad met piraterij. 'In West-Afrika gebeurde het wel dat ze via de ankerketting omhoog klommen, om te kijken of er iets te jatten viel. Soms gingen ze dan weg met een paar matrassen - onschuldig vergeleken met de piraterij van nu.'

PUM

Van Eijden stopte in '70 met de grote vaart. Hij was intussen in Leusden komen wonen en had een dochtertje ('ze was 4 maanden toen ik wegging en een jaar toen ik thuiskwam'). Hij werd leraar-kok op middelbare scholen (jawel, er is een speciale opleiding voor scheepskoks) in de disciplines koken en serveren. Vakkennis had hij voldoende, in de avonduren werkte hij aan zijn pedagogische bevoegdheid. Op zijn 63e, een jaar na zijn pensionering, ging hij aan de slag bij PUM (die letters staan voor Programma Uitzending Managers, maar intussen zijn ook andere vakspecialisten en ondernemers actief binnen dit vrijwilligersnetwerk, waarbij Nederlandse professionals gedurende een paar weken worden gekoppeld aan bedrijven in ontwikkelingslanden).

Zodoende kon hij het nuttige met het aangename combineren: verre reizen maken en als (scheeps)kok de lokale bevolking de kneepjes van het vak bijbrengen. Zijn eerste opdracht voerde naar Yogjakarta in Indonesië. Bestemmingen in alle mogelijke richtingen volgden, van Namibië tot Georgië en van Zuid-Afrika tot Nepal. In Zambia bij voorbeeld gaf hij een training in een Italiaans restaurant. De staf moest nog het nodige bij leren op het gebied van de Italiaanse keuken en er ontbrak het een en ander aan materiaal, maar voor Afrikaanse begrippen was het niet slecht. In Niger stuitte hij op een horecagelegenheid waar gekookte rijst drie dagen werd bewaard bij een temperatuur van 28 graden, dus daar was nog een wereld te winnen.

Voor zijn laatste missie in PUM-verband - daar geldt nu eenmaal een bovengrens van 72 jaar - was Nico van Eijden (inmiddels weduwnaar) vier maanden in Indonesië. Na het PUM-project van een paar weken bleef hij nog in het land om vrienden te bezoeken en om op diverse scholen les te geven. Hij voelt zich er als een vis in het water, spreekt een mondje Maleis. Een school in Bandar Lampung (Zuid-Sumatra) heeft een speciale plaats in zijn hart. Leerlingen worden opgeleid tot koks, kelners, en diverse functies in de horeca. 'Een school van katholieke origine, maar er zitten ook protestanten, moslims en hindoes op.' Hij laat een geplastificeerde tekst zien. 'Kijk, dit gebed moest ik aan het begin van de dag oplezen. Het is een christelijk gebed, maar alle gezindten kunnen zich erin vinden.'

De foto's van zijn laatste bezoek hangen al ingelijst aan de muur, waar verder een indrukwekkende hoeveelheid schilderijen uit alle windstreken te zien is. De verzameling gaat verder op de bovenverdieping; de collectie kan de vergelijking met een klein scheepvaart- of volkenkundig museum glansrijk doorstaan. Topstukken zijn de onderdelen van een walvis: baleinen, oortjes, een tand. Veel kan er niet meer bij, maar voorlopig zijn er dan ook geen concrete reisplannen. 'Deze zomer blijft ik in elk geval thuis.' En daarna zal het niemand verbazen als hij, al dan niet letterlijk, weer het ruime sop kiest.
Patru (R.I.P)

Re: SMN

Bericht door Patru (R.I.P) »

Hallo Luijt,
In de Leusder Krant stond er indertijd nog een mooie foto bij het artikel over Nico.
Weet je hoe het met hem is?

Nico van Eijden 10-2-2015.jpg
Nico van Eijden 10-2-2015.jpg (197.7 KiB) 4263 keer bekeken
Groet, Paul G.
Lupo
Berichten: 117
Lid geworden op: 10 jul 2017 12:56

Re: SMN

Bericht door Lupo »

:wink: Hallo Paul.
Het is al weer een tijdje terug dat ik hem telefonisch heb gesproken toen ging het goed met hem, druk.druk en weinig thuis. Die foto is inderdaad uit dat artikeltje. Het lijkt me wel weer eens leuk om wat ouwe koeien uit de sloot te trekken ergens volgend jaar, met wat mensen van toen. De tijd gaat immers langzaam aan ons voorbij en knijpt onze generatie er sluipenderwijs tussen uit. Wie ik nog wel regelmatig zie is hofmeester Ruud Rijnders, wellicht ken je hem ook.
Groet,
Luijt
Patru (R.I.P)

Re: SMN

Bericht door Patru (R.I.P) »

Ja Luijt, de spoeling wordt steeds dunner.
Ik weet dat ik met Nico in 1963/64 een reis heb gemaakt op de Karachi (zie de bijgaande bemanningslijst).
Hij was toen nog bediende, maar zo heel scherp heb ik het niet meer voor ogen.
Wij sliepen achterop en de CD midscheeps, daardoor was er niet zo veel contact.
Het was wel een hele mooie trip naar het Verre Oosten en de Karachi was een fijn schip.

Karachi reis-26 4-12-1963.jpeg
Karachi reis-26 4-12-1963.jpeg (158.97 KiB) 4111 keer bekeken
Ruud Rijnders heb ik niet mee gevaren, maar heb hem wel ontmoet op de reünie 2015 in Huizen.
Toen is ook de as van Chef Ruud van der Duin verstrooid.
Verder herinner ik me van Ruud R. nog zijn betrokkenheid bij dat verhaal over de brand op de Karimata op 22 april 1969 in de Vlothaven (pagina 345). Vanwege de rookontwikkeling moest de Coentunnel dicht. :!:

Toch leuk om het weer even op te halen.
Groet, Paul Gortworst


Plaats reactie