SMN

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
lp
Berichten: 2965
Lid geworden op: 30 sep 2007 13:53
Contacteer:

SMN

Bericht door lp »

Zijn er bezoekers van dit forum die in de periode 1966, 1967, 1968 en 1969 bij de civiele- of dekdienst van de Stoomvaartmaatschappij Nederland hebben gevaren?
In die jaren heb ik namelijk als bediende een aantal reizen gemaakt met de Neder Eems, Neder Ebro, Banggai, Batu en Neder Rhone.
Mijn eerste reis maakte ik, toen ik van de vakschool voor civiel personeel kwam. Dat was een school van de "Maatschappij voor den Werkende Stand" in Amsterdam. De Neder Eems vertrok in oktober 1966, vanuit Rotterdam, o.a. met een deklading schapen, die twee hoog opgestapeld in hokken op het achterdek waren gesjord.
De reis ging via het Suez-kanaal naar Communistisch China en Formosa. Dus nu al weer 41 jaar geleden!
Wellicht zijn er lezers die toen ook deze reis hebben gemaakt. Officieren mogen uiteraard ook reageren, hoewel ik van hen nog maar weinig namen herinner. In die tijd was het overigens normaal dat er een sociale scheiding bestond tussen de midscheeps en het achteruit. Hoewel de CD midscheeps haar werk en huisvesting had, was er altijd een grote collegiale en vriendschappelijke omgang met de mensen van het achteruit. Stappen of een biertje doen, met officieren was destijds, in iedergeval bij de SMN, "not done".
Groet,
LP
quo vadis

Gebruikersavatar
Albert
Berichten: 3183
Lid geworden op: 04 jan 2005 14:10
Locatie: Purmerend

Schepen van "De NEDERLAND"

Bericht door Albert »

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Er is nog meer, Albert
"MAY YOUR BIG JIB DRAW"
Gebruikersavatar
Cor Leliard
Berichten: 3418
Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
Locatie: Breda

Bericht door Cor Leliard »

Hallo Albert,
prachtig die geschiedenis van de maatschappij Nederland,de heren maatschappij;
Heb al een nieuwe map geopend en ben nieuwsgierig naar de volgende aflevering.
gr uit Breda Cor
Il parle Il a parle
Douwe J.
Berichten: 1819
Lid geworden op: 25 feb 2005 15:25

Bericht door Douwe J. »

Er mogen tussen door toch wel foto's geplaatst worden of niet?
SMN Vlootlijst 1961
Afbeelding
Vriendelijke groet Douwe.
De tijd gaat snel, gebruik hem wel,
het is altijd later dan u denkt.
Gebruikersavatar
Albert
Berichten: 3183
Lid geworden op: 04 jan 2005 14:10
Locatie: Purmerend

Bericht door Albert »

Natuurlijk, Douwe, :-D

Hoe meer hoe liever!


Hallo Cor, :-D

Dit was een derde deel van het boekje, als het morgen middag regent (en ik dus niet buiten aan de ark kan tjetten), zal ik weer wat scannen en plaatsen.

V. gr. Albert :-D
"MAY YOUR BIG JIB DRAW"
Jos Komen (R.I.P)

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Hallo Albert, dan is dit stukje Warffum geschiedenis hier ook op zijn plaats. :)
All the best
Jos

Niet alle Warffumers verdienden in de vooroorlogse jaren hun brood in het dorp zelf. Sommigen moesten er ver voor van huis. In die tijd was Nederland een zeevarende natie met kolonieën en dus gingen uit onze streken ook veel jonge mannen aanmonsteren bij de koopvaardij. Max (Martinus Marius) Hoeksema ( 1896-1992) en zijn broer Herman hoorden daarbij. Ofschoon geboren in Usquert woonden hun voorouders al voor 1650 in Warffum.

Afbeelding

Weliswaar verhuisden die in de loop der jaren naar Breede, Saaxumhuizen, Den Andel en Baflo, maar grootvader Jurrien Alberts Hoeksema (1829-1869) was weer terug in Warffum, waar hij in de Westervalge een winkeltje had. Zijn dochter Trientje, die getrouwd was met Pieter Huisman, machinist op de dorsmachine, neemt het winkeltje over.
Later woont er Aaltje Meter. Cor van Dam heeft een schilderij gemaakt van het winkeltje. De jongere broer van Trientje, Haje Hoeksema {1867-1939) is kreupel en kan geen veldwerk verrichten. Daardoor voldoet hij aan de voorwaarden van de "Maatschappij tot Nut van het Algemeen" om in aanmerking te komen voor steun bij een opleiding tot kleermaker.
In 1893 wordt de spoorlijn Roodeschool-Groningen geopend. Mogelijk was dat de aanleiding om de grote reis naar Amsterdam te aanvaarden waar hij kleermakersknecht wordt. Zijn baas werkt voor voorname families en Haje moet ook kostuums voor hem bezorgen bij de geachte cliëntele.
Zo ontmoet hij bij professor Guije de dienstbode Maria Vahrmeijer. Hoe hij kans ziet om als simpele, kreupele Warffumer jongen dat knappe, drie jaar oudere meisje te imponeren, dat al bijna 15 jaar de verfijnde levenswijze van Amsterdamse patriciers van nabij heeft aanschouwd, blijft een raadsel.
Ze trouwen in Usquert, waar Haje zich inmiddels heeft gevestigd, in 1895. Tien maanden later wordt hun oudste zoon Max geboren. Drie jaar later Herman en weer twee jaar later Corrie, die later zal trouwen met kweker Roelf Rietema van de Oostervalge. Max en Herman spelen in het fanfareorkest Boreas en gaan graag met Jan Brands het wad op. Max houdt van alles wat met machines te maken heeft en gaat na de lagere school werken bij Pot en Terborg in Groningen.
Als de eerste wereldoorlog uitbreekt is hij 18 jaar oud. Hij wordt gemobiliseerd en gelegerd in Millingen aan de Belgische grens. Hij wordt verantwoordelijk voor de stroomvoorziening van het kamp. In 1917 ligt hij in Assen.Vermoedelijk is hij in 1918 na de demobilisatie, of al daarvoor, begonnen met zijn studie voor scheepswerktuigkundige.
Hij wordt daarvoor eerst medischgekeurd en eind van datjaar slaagt hij in Den Haag voor het voorlopig machinistendiploma. Na vier jaar studie aan de zeevaartschool in Groningen slaagt hij voor het diploma A, in 1926 voor B en in 1934, na een jaar studieverlof, voor het diploma C.In 1920, Max is 24 jaar, komt er een meisje van 13, Jacoba Rozema, uit Warffum bij zijn ouders in Usquert 's middags haar brood opeten.
Ze is een kien meisje en gaat naar de lagere school daar ter voorbereiding voor de HBS. Het hoofd der school in Warffum had haar niet toegelaten. Zij is de dochter van de landarbeider Hendrikus Rozema en Geertje Smits uit Hantum, Friesland.
Met nog drie zussen wonen ze in de Westervalge naast het bovengenoemde winkeltje. De Warffumer hereboer Crijn Derks Bekema-Sijpkes, bij wie haar vader vaste arbeider is en met wie zij een speciale band heeft, stelt haar in staat de HBS (5jc) in Warffum te volgen. Helaas zakt ze voor het eindexamen, mogelijk omdat ze meer aandacht heeft gekregen voor Max dan voor haar studie. Een jaar na haar eindexamen verlooft ze zich met haar knappe zeeman met zijn "Indian" motorfiets. Voor meisjes met een HBS-opleiding is in die tijd op het platteland vrijwel alleen emplooi als onderwijzeres, maar dan zou ze naar de kweekschool moeten. Daarvoor wordt niet gekozen. Ze is een tijdje hulp van kleuterjuf Kokmeijer. Van haar klassevriendinnen Julia, dochter van burgemeester Hoen, Jo, dochter van dominee Lofvers en Catrien, dochter van leraar Meindersma heeft alleen de laatste, omdat ze ongetrouwd is gebleven, een baan als bibliothecaresse gehad. Max en Coba trouwen in 1928.
Max wordt ingeschreven in Warffum. Ze gaan wonen aan de Torenweg, waar ruim een jaar later hun eerste kind Hajo geboren wordt. Max heeft tijdens hun verlovenstijd een aanstelling gekregen en is als scheepswerktuigkundige gaan varen bij de SMN, de Stoomvaart Maatschappij Nederland.
Deze maatschappij onderhoudt samen met de Rotterdamse Lloyd de druk bevaren verbinding met Nederlands Indië. Warffum blijkt wel erg ver weg te zijn.
Ze verhuizen naar Haarlem, omdat dit dichter bij Amsterdam is, waar zijn schip binnenkomt en regelmatig in onderhoud ligt. In Haarlem wordt in 1933 Hendrikus Marius geboren.
De crisisjaren doen de pogingen om een baan aan de wal te vinden, mislukken.Max doorloopt alle rangen, van 5e machinist tot hoofdmachinist. In 1938 is hij 3e machinist op het m.s. Bintang. Vervolgens met de Poulau Laut naar Sabang op Sumatra. Met de Simaloer na een reis van 9 maanden terug in Amsterdam. Tijd voor verlof. Vrouwen kinderen zijn inmiddels weer naar het vertrouwde Warffum teruggekeerd.
Na dat verlof zal het bijna zes jaar duren voor hij ze terug ziet. Eind 1939 reist hij als passagier aan boord van het s.s. Jan Pieterszoon Coen, dat een pendeldienst onderhoudt door het gevaarlijke Kanaal, naar Lissabon, waar hij de volgende dag overstapt op het spiksplinternieuwe vlaggeschip van de SMN dat pas in september 1938 van stapel is gelopen, het m.s. Oranje. 5 weken later loopt dit in Soerabaja binnen, waar zijn nieuwe schip, het m.s. Tarakan op hem wacht.
Al de volgende dag vaart dit uit voor een reis door de archipel, die pas in mei 1941 eindigt, opnieuw in Soerabaja. Na acht dagen vertrekt hij weer aan boord van de Mapia.
Nederland is dan al een jaar bezet door de Duitsers en in de Pacific wordt de toestand dreigend. Max ontspringt de dans van de Japanse verovering van Nederlands Indië. Van de 130 Hollandse schepen, die bij het uitbreken van de vijandelijkheden in Indië dienst doen, overleven er maar ca. 35.
De Mapia gaat naar New Orleans en vervolgens naar Melbourne. De Nederlandse schepen worden ingelijfd in de geallieerde vloot met bemanning en al. In mei 1943 is Max 2e machinist van de Poelau Roebiah.
Op 12 mei 1943 vertrekt het met een lading mangaan- en kopererts in een konvooi van 8 schepen van Bombay naar Baltimore. Op 6 juli is het Panamakanaal gepasseerd.
Als het konvooi zich op 8 mijl ten NO van Jamaica bevindt, wordt het aangevallen door de Duitse onderzeeër U 759 onder commando van de 'Leutnant zur See, 2e Klasse Friedrich'. Het schip wordt door slechts één torpedo getroffen. Bij de explosie worden 2 bemanningsleden gedood.
Een uur na de treffer richt het voorschip zich op en zinkt. Op dat moment klinken drie zware lange stoten van de stoomfluit van het schip. Als het schip al geheel onder water verdwenen is klinkt nog het zware geloei van de fluit.
In zijn latere leven zal Max dit nimmer kunnen vertellen zonder tranen in zijn ogen te krijgen. Hij bevond zich bij de geredden. De periscoop van de U-boot kwam zo dicht langs de reddingsboten dat je je pet er op kon hangen vertelt Max.
De U-boot zal niet op haar basis in Loriënt in Frankrijk terug keren. Zij wordt een maand later door een Amerikaanse bommenwerper met dieptebommen tot zinken gebracht, waarbij de hele bemanning om het leven komt.
Max gaat via Kingston naar Boston, waar een nieuw schip op hem wacht, de Salawati. Hij is dan bevorderd tot hoofdmachinist. Met de Salawati zal hij in juni 1945 in Amsterdam aankomen. Een ontroerend weerzien met Coba.
Ze was al enkele weken eerder met haar beide zoons naar Amsterdan gereisd op een gerucht dat het schip zou arriveren, maar moest toen onverrichter zake terugkeren.
De enige tekenen van leven, die zij in die vijf oorlogsjaren had ontvangen waren Rode Kruis telegrammen, maar die waren vaak al lang onderweg geweest.
Toch werden ze altijd met gejuich ontvangen. De spanningen omtrent het lot van haar Max samen met die van de Duitse bezetting waren groot, maar gelukkig was ze opgenomen in een hechte dorpsgemeenschap en had ze veel steun aan haar vriendin Aaf Hoff, ook een zeemansvrouw in gelijke omstandigheden.
Max kwam in Warffum aan in een legertruck vol met Amerikaanse etenswaren en sigaretten. Daar zag hij zijn zoons, inmiddels 12 en 15 jaar, die hij nog nauwelijks gekend had en zagen zij hun vader, die een vreemde voor hun was. Maar ze liepen wat trots naast hem in zijn uniform door het dorp voor het weerzien met zijn moeder, die bij Corrie in de Oostervalge woonde.
Max kreeg aan half jaar verlof.
Daarna vaart hij tot zijn pensionering in 1951 als hoofdmachinist op diverse schepen en laatstelijk op de Ceram.
Met dat schip komt hij op 1 mei 1949 in de haven van Durban, Zuid-Afrika, waar ook het m.s. Tegelberg, het vlaggeschip van de KPN, ligt met als gezagvoerder Herman Hoeksema, zijn broer. Het is juist de dag van de 85e verjaardag van hun moeder.
Hij ontmoet zijn broer voor het eerst in vele jaren. De lokale krant vindt deze ontmoeting zo bijzonder dat zij een artikel met foto's aan wijdt. Herman heeft de oorlogsjaren in Japanse kampen doorgebracht en heeft aan de beruchte Birmaspoorlijn gewerkt.
Max geniet samen met zijn Coba nog 40 jaar van zijn pensioen. Ze kopen het huis Westervalge 8, tegenover de lagere school.
Daar installeert hij zijn draaibank en werkbank en knutselt wat. Hij was nog enige tijd penningmeester van de ijsclub.
Coba zat in het comité van het museum Het Hoogeland. In 1978 verhuizen zij naar een serviceflat in Delfzijl met uitzicht over zee, waar Max in 1992, 4 dagen voor zijn 96e verjaardag, overlijdt. Jacoba overlijdt 6 jaar later in Zuidlaren.

Henk Hoeksema.

Digitaal dorp Warffum

www.warffum.com
Gebruikersavatar
gerardk
Berichten: 383
Lid geworden op: 15 feb 2007 17:36
Locatie: Dordrecht
Contacteer:

Schepen van de NEDERLAND

Bericht door gerardk »

Hallo Albert,

Prachtig dit nieuwe onderwerp. Zelf wordt ik altijd aangetrokken door geschiedenis onderwerpen en over de SMN valt veel te vertellen.
Het is ver van mij om je voor de voeten te willen lopen maar ik heb hier de vlootlijst vanaf de oprichting. Er zitten een paar tussen waar mijn vader nog op gevaren heeft voor de oorlog.

Afbeelding

Afbeelding


Groetjes GerardK
l
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14358
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

S.M.N.

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Hallo KOmbuis,

Nou die " Heren-Maatschappij" DAT loopt wel los :wink: :roll: een goede maat van me heeft er gevaren :lol: :lol: :lol: :wink:
Verder zeg ik FF niks :wink:

Een mooi onderwerp trouwens, ik zal hem vragen of ie misschien een van z'n "sterke verhalen" op schrift wenst te zetten.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Roy
Berichten: 12721
Lid geworden op: 29 jan 2005 22:19
Locatie: Den Helder

Bericht door Roy »

Nou-hou, toch wel een heren club hoor Harry!.
1e meneer, 2e meneer, 3e meneer, 4e meneer, 5e meneer, 6e meneer, ja zelfs een 7e meneer !!!.
Bovendien; S.M.N. betekende toch louter en alleen Schaal Maar Netjes..............

In de offshore heb ik nog met iemand samen gewerkt die echt zo'n fanatieke S.M.N.er was. Als die verhalen over z'n S.M.N. tijd vertelde, was het altijd; "ik zei nog zo, Mijnheer ............. en dan kwam weer een hele riedel van vermeende heldendaden als ass. w.t.k. zijnde..............
Dat er orde en regel aan boord van een schip spreekt voor zich, dat er rangen en standen zijn kan ik ook mee leven, maar dat gelik naar boven..........nou nee......................
Persoonlijk was ik er allemaal niet zo van gecharmeerd hoor !.

De rust, Roy
Een individu weet meer niet dan wel.
Laat dat a.u.b. zo blijven................
Jos Komen (R.I.P)

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Hallo Roy,
zo'n fanatieke S.M.N.er was
Zo werden ze aan boord opgevoed, het was een eer om bij de SMN te mogen varen. :o
Teambuilding noemen ze dat tegeswoordig. :wink:
All the best
Jos


Plaats reactie