Dat oude album...
Dat oude album...
Al scannend kijk ik toch weer anders tegen die oude foto's aan.
New York, Augutsus 1924. Tijdens de drooglegging.
Waren toch heel andere tijden.
"Tegenwoordig zijn het allemaal werktuigkundigen, maar wij waren machinisten!" zei mijn vader dan.
New York, Augutsus 1924. Tijdens de drooglegging.
Waren toch heel andere tijden.
"Tegenwoordig zijn het allemaal werktuigkundigen, maar wij waren machinisten!" zei mijn vader dan.
Theo,
Prachtig, deze vergeelde zwart-witfoto's.
Ik heb ook met wtk's gevaren die deze naam maar niks vonden.
Hwtk Punt bij Nedgulf Tankers, daar moest je Mijnheer tegen de Hwtk zeggen.
"Mijnheer???" Ik wens met "MEESTER" aangesproken te worden!
Mijnheer zeggen ze tegen iedere boerenlul aan de wal.
All the best
Jos
Prachtig, deze vergeelde zwart-witfoto's.
Ik heb ook met wtk's gevaren die deze naam maar niks vonden.
Hwtk Punt bij Nedgulf Tankers, daar moest je Mijnheer tegen de Hwtk zeggen.
"Mijnheer???" Ik wens met "MEESTER" aangesproken te worden!
Mijnheer zeggen ze tegen iedere boerenlul aan de wal.
All the best
Jos
dat oude album
In de 50er jaren (wat wordt ik oud) werden de Machinisten van de Vlaardingse stoomfietsen met meester aangesproken ,die waren tenslotte de baas in de machinekamer ,en daar stond dan wel eventjes 180 PK te draaien .
grts Jaap
grts Jaap
Het blijft een gevoelig punt voor de vetputtenaren.
Ik heb op de GHV en de KHV gevaren.
Uit de losse pols maar even hoe ik de vetputters aansprak.
De Hwtk op de GHV was dus meestal: mijnheer.
Op de Voorne vond Hwtk Molenaar het leuk als ik hem Arie Vogelaar noemde.
Meester Punt: "Meester is een Eretitel".
Op de Caltex Rotterdam zat Hwtk Konijnenburg aan boord, de vader van dat kindje wat bij Dorus op schoot Poesie Mauw zong.
Broer konijn, maar zo sprak je hem niet aan.
Zijn vrouw was ook een reis aan boord en werd uiteraard konijntje genoemd.
Maar dat zei je niet waar ze bij waren.
Alle andere Wtk's werden gewoon meester genoemd.
Op mijn laatste en een van de mooiste schepen waar ik op gevaren heb, de Eemhaven, zat een zevende machinist uit een dorpje uit Limburg aan boord.
De Hwtk, een oude ervaren rot die zijn laatste reis maakte om van een welverdiend pensioen te gaan genieten werd door ons Ome Willem genoemd.
Aan tafel en in de salon zeiden we altijd eerbiedig Meester tegen hem.
Hij was een echte Meester.
Maar die Limburger sprak hem een paar keer aan met : hé Ome Willem.
Ome Willem vond dat ergens prachtig, maar zijn collega's waren daar minder over te spreken.
Verder was het soms:
Mees, kort maar krachtig.
Ouwe vetdot, dat is meer Kees Bloemkool als die Meester Bal aansprak.
Het gebruik van voornamen was toen niet echt ingeburgerd, zelfs als je aan het stappen was zei ik toch altijd: meester en sparks tegen mijn stapmaten waar ik al maanden lang mee aan boord zat.
Tegen een ouwe zei je toch ook nooit, hé ouwe?
Gewoon netjes kapitein.
Kap of kappie heb ik in mijn tijd nog nooit tegen die ouwe kunnen of willen zeggen.
Tegen mij zeiden ze altijd: "Stuur".
En dat is ook een eretitel.
All the best
Jos
Ik heb op de GHV en de KHV gevaren.
Uit de losse pols maar even hoe ik de vetputters aansprak.
De Hwtk op de GHV was dus meestal: mijnheer.
Op de Voorne vond Hwtk Molenaar het leuk als ik hem Arie Vogelaar noemde.
Meester Punt: "Meester is een Eretitel".
Op de Caltex Rotterdam zat Hwtk Konijnenburg aan boord, de vader van dat kindje wat bij Dorus op schoot Poesie Mauw zong.
Broer konijn, maar zo sprak je hem niet aan.
Zijn vrouw was ook een reis aan boord en werd uiteraard konijntje genoemd.
Maar dat zei je niet waar ze bij waren.
Alle andere Wtk's werden gewoon meester genoemd.
Op mijn laatste en een van de mooiste schepen waar ik op gevaren heb, de Eemhaven, zat een zevende machinist uit een dorpje uit Limburg aan boord.
De Hwtk, een oude ervaren rot die zijn laatste reis maakte om van een welverdiend pensioen te gaan genieten werd door ons Ome Willem genoemd.
Aan tafel en in de salon zeiden we altijd eerbiedig Meester tegen hem.
Hij was een echte Meester.
Maar die Limburger sprak hem een paar keer aan met : hé Ome Willem.
Ome Willem vond dat ergens prachtig, maar zijn collega's waren daar minder over te spreken.
Verder was het soms:
Mees, kort maar krachtig.
Ouwe vetdot, dat is meer Kees Bloemkool als die Meester Bal aansprak.
Het gebruik van voornamen was toen niet echt ingeburgerd, zelfs als je aan het stappen was zei ik toch altijd: meester en sparks tegen mijn stapmaten waar ik al maanden lang mee aan boord zat.
Tegen een ouwe zei je toch ook nooit, hé ouwe?
Gewoon netjes kapitein.
Kap of kappie heb ik in mijn tijd nog nooit tegen die ouwe kunnen of willen zeggen.
Tegen mij zeiden ze altijd: "Stuur".
En dat is ook een eretitel.
All the best
Jos