Als reactie op een posting in "Mooie coastertjes"
@ Harry
Dat "benn'n leuke ding'n voor de mensen" en dat denk ik ook niet, dat er veel machinisten, of zo je wilt, werktuigkundigen veel met telegrammen van doen hebben gehad. Omgekeerd kwam denk ik vaker voor, een Sparks in de machine-kamer.
Wel heb ik tot twee keer toe de "Eed van geheimhouding" moeten zweren bij de PTT op de Scheveningseweg in Den Haag, eerst voor het telefonie- en daarna voor het telegrafie-certificaat. Later, bij het behalen van mijn GMDSS certificaat heb ik eigenlijk niemand meer gehoord over deze geheimhouding.
Heb het genoegen gehad om in de beginperiode van Inmarsat op één van de weinige schepen te hebben gevaren die met een dergelijke terminal waren uitgerust. Kwam je 's ochtends op wacht kon je eerst een meter of zo papier van de printer scheuren en dat dan weer verdelen in afzonderlijke berichten. Telexen, BAZ, dienstmededelingen en wat dies meer zij. En dan afleveren op de juiste plaats. Een bijkomend voordeel was wel dat je gelijk 3 of 4 copietjes had, dat dan weer wel. Voor die tijd had je nog enige controle op wanneer een bericht werd ontvangen, dus over het algemeen tijdens je wachtuurtjes.Maar dat ding stond 24 van de 24 uur bij en dat 365 dagen per jaar.(Behalve in Corpus Christie en in de "Gap" van het Panama kanaal, wegens te lage elevatie. Dat veranderde toen er een vierde satelliet werd ingeschoren maar dit terzijde)
Een binnenkomend bericht, ongeacht de aard daarvan, merkte je aan het ratelen van de printer. Maar goed, toen deze terminals steeds vaker werden geinstalleerd monsterde ik aan op een Liberiaan waar de radio-hut bakboord-achter op de brug was gesitueerd. Nadat ik mij had voorgesteld waren de allereerste woorden van het gezag (óók een Hollander): "Oh ja Sparks, zorg er voor dat de radio-hut op slot zit wanneer je van wacht gaat.
Ik en ik alleen bepaal wanneer berichten worden afgeleverd !".
Dat was dus een aardige binnenkomer, vooral ook omdat de stuurlieden werden geinstrueerd mij te porren wanneer ze de telex hoorden ratelen. Stond elke keer weer in het "nacht-order-book" en dat gebeurde nogal eens waarbij het 9 van de 10 keer om service-berichtjes ging of meer van die niet urgente ongein.
Enfin, we hebben het overleefd, maar prettig was anders en iedereen was blij toen een ander het commando overnam. Voor die tijd werden alle berichten betreffende operationele zaken zoals stuwplannen, bunkers etc. pas enkele dagen voor aankomst met de hoofden van dienst gedeeld hetgeen de onderlinge verstandhouding niet echt bevorderde. Ik werd menigmaal gevraagd een tipje van de sluier op te lichten. "Helaas mannen, gaarne één dek lager, aan stuurboord vervoegen. Die meneer weet alles". Telefoongesprrekken idem dito, want mensen realiseren zich niet dat wanneer het dag is in Europa het wel eens nacht kon zijn in de Pacific. Of omgekeerd. Toen de radio-hut niet langer op slot zat werd alles gelijk een stuk makkelijker, althans zo voelde het.Hoe het nu, zonder Sparks, is gesteld met de geheimhouding ? Geen flauw idee maar ik denk dat er niet meer zoveel aandacht aan wordt besteed maar dat kan ik heel goed mis hebben. Zou het echt niet weten...
Was je -bijna- verlost van het afhankelijk zijn van propagation-conditions voor het afwikkelen van het radio-verkeer, komt er wel iets anders voor in de plaats. Ach, elk nadeel hep z'n voordeel.
En zo ging dat vroeger. Gode-zij-dank slechts op één schip. Voor de rest was het een fluitje van een cent want zo'n Inmarsat terminal betekende wel een verlichting van je dagelijks werk.
Maar nogmaals, wat dit met "Mooie coastertjes" te maken heeft ? Vandaar dat ik het maar plaats op "Radio-hutten en wat er zo bij hoorde" met als prangende vraag: "Valt het bovenstaande nu wel of niet onder de geheimhouding ?"
Met vriendelijke groeten,
Dirk