Hoaven van Delfziel
Re: Hoaven van Delfziel
Meer uit die goeie ouwe tied.
1973-00-00:
EB 03.11.1973: Delfzijl, Het is deze maand 50 jaar geleden, dat het destijds grootste vrachtschip van de Nederlandse koopvaardijvloot het s.s.”Amsterdam“ van de KNSM te Amsterdam, de haven van Delfzijl bezocht om daar 4850 ton chilisalpeter te lossen. Op 29 januari 1923 arriveerde dit zeeschip in de haven: het laadvermogen van de “Amsterdam“ bedroeg 16.000 ton, lengte 494 voet, diepgang volgeladen 101 dm. Vele jaren lang gold deze gebeurtenis als een soort “visitekaartje" voor Delfzijl: het stimuleerde de gunstige reputatie van de haven. Nadien kwamen grotere schepen in de haven,groter laadvermogen dan 16.000 ton, zodat de oude roem van het jaar 1923 in de loop der tijden enigzins ging verbleken. Gedurende de tussen-oorlogsjaren 1919-1939 kwamen vaak depressies voor in de zeescheepvaart. Crisis in de scheepvaart is de consequentie van een dalende conjunctuur ten opzichte van de toestand der wereld-goederenmarkt. Er ontstaat dan een teveel aan tonnage der wereldvloot in verhouding tot de behoefte van het wereld-goederenvervoer. Tijdens de eerste wereldoorlog werden door Nederlandse reders diverse bouworders verstrekt aan Nederlandse werven.
Direct na wereldoorlog 1 werden bovendien nieuwe bouworders gedaan. Een en ander had ten gevolge dat midden in zeescheepvaart-depressies vaak nieuwe koopvaardij eenheden werden afgeleverd, waarvoor in feite geen emplooi meer was. Dit betrof ook dit s.s. “Amsterdam“. Economisch is de KNSM met dit grote vrachtschip nimmer gelukkig geweest.
1988-00-00:
EB 01.1988: GROOTSTE VRACHTSCHIP IN 1923. Het jaar 1987 ging voorbij: we schrijven nu januari 1988. Deze maand is het precies 65 jaar geleden, dat de haven van Delfzijl het destijds grootste vrachtschip van de Nederlandse koopvaardijvloot ontving, welke gebeurtenis toen in 1923 aanleiding gaf tot relatief veel publiciteit in positieve zin over Delfzijl en de haven aldaar. Het schip dat wij bedoelden was het turbine-stoomschip “Amsterdam” van de Kon. Ned. Stoomboot Maatschappij te Amsterdam. Nu geïncorporeerd in de Kon. Nedlloyd Groep. Het karakteristieke zeeschip met z’n dubbele portaalmasten voor en achter de midscheeps, in 1922 gebouwd te Glasgow (Schotland) lengte 473 voet had een laadvermogen van rond 16.000 ton.I nDelfzijl kreeg het schip ligplaats aan de kade, ongeveer ter hoogte van de huidige kadevak B van de Handelskade West. De “Amsterdam” loste te Delfzijl 4850 chilisalpeter, een produkt dat jarenlang een niet onaanzienlijk deel uitmaakte van het totaal te Delfzijl behandelde goederenpakket (in 1922 bedroeg de aanvoer van chilisalpeter ter plaatse 44.179 ton) Zeeschepen van een grootte van de toenmalige “Amsterdam“ 16.000 ton zijn heden ten dage te Delfzijl geen bijzonderheden meer. Toen-in 1923- gaf de ontvangst en behandeling van de grootste eenheid der nationale koopvaardijvloot te Delfzijl plaats en haven een zekere roem-en-eer, die dankbaar werd aanvaard door allen, die destijds daadwerkelijk bij de haven waren betrokken.
Bron:
http://www.marhisdata.nl/main.php?to_page=schip&id=412
1973-00-00:
EB 03.11.1973: Delfzijl, Het is deze maand 50 jaar geleden, dat het destijds grootste vrachtschip van de Nederlandse koopvaardijvloot het s.s.”Amsterdam“ van de KNSM te Amsterdam, de haven van Delfzijl bezocht om daar 4850 ton chilisalpeter te lossen. Op 29 januari 1923 arriveerde dit zeeschip in de haven: het laadvermogen van de “Amsterdam“ bedroeg 16.000 ton, lengte 494 voet, diepgang volgeladen 101 dm. Vele jaren lang gold deze gebeurtenis als een soort “visitekaartje" voor Delfzijl: het stimuleerde de gunstige reputatie van de haven. Nadien kwamen grotere schepen in de haven,groter laadvermogen dan 16.000 ton, zodat de oude roem van het jaar 1923 in de loop der tijden enigzins ging verbleken. Gedurende de tussen-oorlogsjaren 1919-1939 kwamen vaak depressies voor in de zeescheepvaart. Crisis in de scheepvaart is de consequentie van een dalende conjunctuur ten opzichte van de toestand der wereld-goederenmarkt. Er ontstaat dan een teveel aan tonnage der wereldvloot in verhouding tot de behoefte van het wereld-goederenvervoer. Tijdens de eerste wereldoorlog werden door Nederlandse reders diverse bouworders verstrekt aan Nederlandse werven.
Direct na wereldoorlog 1 werden bovendien nieuwe bouworders gedaan. Een en ander had ten gevolge dat midden in zeescheepvaart-depressies vaak nieuwe koopvaardij eenheden werden afgeleverd, waarvoor in feite geen emplooi meer was. Dit betrof ook dit s.s. “Amsterdam“. Economisch is de KNSM met dit grote vrachtschip nimmer gelukkig geweest.
1988-00-00:
EB 01.1988: GROOTSTE VRACHTSCHIP IN 1923. Het jaar 1987 ging voorbij: we schrijven nu januari 1988. Deze maand is het precies 65 jaar geleden, dat de haven van Delfzijl het destijds grootste vrachtschip van de Nederlandse koopvaardijvloot ontving, welke gebeurtenis toen in 1923 aanleiding gaf tot relatief veel publiciteit in positieve zin over Delfzijl en de haven aldaar. Het schip dat wij bedoelden was het turbine-stoomschip “Amsterdam” van de Kon. Ned. Stoomboot Maatschappij te Amsterdam. Nu geïncorporeerd in de Kon. Nedlloyd Groep. Het karakteristieke zeeschip met z’n dubbele portaalmasten voor en achter de midscheeps, in 1922 gebouwd te Glasgow (Schotland) lengte 473 voet had een laadvermogen van rond 16.000 ton.I nDelfzijl kreeg het schip ligplaats aan de kade, ongeveer ter hoogte van de huidige kadevak B van de Handelskade West. De “Amsterdam” loste te Delfzijl 4850 chilisalpeter, een produkt dat jarenlang een niet onaanzienlijk deel uitmaakte van het totaal te Delfzijl behandelde goederenpakket (in 1922 bedroeg de aanvoer van chilisalpeter ter plaatse 44.179 ton) Zeeschepen van een grootte van de toenmalige “Amsterdam“ 16.000 ton zijn heden ten dage te Delfzijl geen bijzonderheden meer. Toen-in 1923- gaf de ontvangst en behandeling van de grootste eenheid der nationale koopvaardijvloot te Delfzijl plaats en haven een zekere roem-en-eer, die dankbaar werd aanvaard door allen, die destijds daadwerkelijk bij de haven waren betrokken.
Bron:
http://www.marhisdata.nl/main.php?to_page=schip&id=412
Re: Hoaven van Delfziel
@Allen, wat een fijne foto: Sander001 - Scheepswerf 1957. Doet nog denken aan de rust van een zomermiddag toen er nog ruimte was in het land.
- A.Kuiper/J.Pessoa/BR
- Berichten: 8199
- Lid geworden op: 09 okt 2017 03:24
Re: Hoaven van Delfziel
Een Engels schip, rond 1890 gekocht door de Groninger-Rotterdammer Stoomboot Maatschappij
voor een dienst van Groningen op Hamburg, Bremerhaven en Bremen.
Re: Hoaven van Delfziel
Het Fries Scheepvaartmuseum heeft een mooi model van de Hunze IX (bj1917).
https://friesscheepvaartmuseum.nl/beeld ... 1000015956
Groet, Paul G.
https://friesscheepvaartmuseum.nl/beeld ... 1000015956
Groet, Paul G.
Re: Hoaven van Delfziel
Die pentekening en dat model zijn iig behoorlijk verschillende schepen....
Oost, west...ook best
- A.Kuiper/J.Pessoa/BR
- Berichten: 8199
- Lid geworden op: 09 okt 2017 03:24
Re: Hoaven van Delfziel
Die haven sleepboot op de voorgrond lijkt op deze Waterpoort van 1962. +
Maar volgens mij is het toch een andere ook Waterpoort?
Roy weet er misschien wel meer van...
Re: Hoaven van Delfziel
Deze twee foto's tonen dezelfde sleepboot.
Er is wel een duwkop voorgezet en ze heeft een ander kloppend hart gekregen.
Het is inmiddels de oudste eenheid uit een vloot van 7 sleepboten. ( Of ik loop achter met m'n info ).
m.v.g., Roy
Er is wel een duwkop voorgezet en ze heeft een ander kloppend hart gekregen.
Het is inmiddels de oudste eenheid uit een vloot van 7 sleepboten. ( Of ik loop achter met m'n info ).
m.v.g., Roy
Een individu weet meer niet dan wel.
Laat dat a.u.b. zo blijven................
Laat dat a.u.b. zo blijven................
Re: Hoaven van Delfziel
gr.Bas
Re: Hoaven van Delfziel
Vanaf 1920 tot 1940 werden de smalspoor-goederenwagens van de Stoomtramweg-Maatschappij "Oostelijk Groningen" in de haven van Delfzijl op het normaalspoor van NS afgehandeld met rolwagens. De wagens van SM OG werden daar op gereden.
Daarvoor kwam als trekkracht een motorloc van het fabrikaat Orenstein & Koppel Montania S50 (ca 60 PK) te staan.
Hier een plaatje daarvan.
Groet, Paul G.
Daarvoor kwam als trekkracht een motorloc van het fabrikaat Orenstein & Koppel Montania S50 (ca 60 PK) te staan.
Hier een plaatje daarvan.
Groet, Paul G.
- A.Kuiper/J.Pessoa/BR
- Berichten: 8199
- Lid geworden op: 09 okt 2017 03:24
Re: Hoaven van Delfziel
12 mei 2021
Loodsenmonument is terug in Delfzijl: 'De zee geeft en de zee neemt' Na vier jaar in de opslag te hebben gezeten staat het Loodsenmonument weer op de dijk in Delfzijl. De bijna honderd jaar oude gedenkzuil is voor een aantal Delfzijlsters tot op de dag van vandaag belangrijk. Bijvoorbeeld voor de 89-jarige Jaap Boxma, die in zijn leven vele honderden schepen veilig de havenstad binnenloodste. Hij wordt er nog altijd stil van als hij het aangrijpende gedicht op de gedenkzuil leest.
'Men vreesde voor het ergste'
Het monument is er gekomen na een scheepsramp in oktober 1921. De Eems II verging tijdens een zware storm op zee. Op het zeilschip zaten tien loodsen uit Delfzijl. Negen van hen waren getrouwd. Hun vrouwen en kinderen bleven alleen achter.
Boxma kent het verhaal uit boeken van collega's. 'Het gebeurde tijdens een storm in een weekend. Toen dinsdags het schip binnen zou lopen, kwam het niet. Men vreesde voor het ergste.'
Aangespoeld op Duits eiland
Schepen en vliegtuigen gaan die dag naarstig op zoek naar de loodsschoener. Zij vinden verschillende wrakstukken. Eén van de opvarenden spoelt aan op het Duitse eiland Norderney. 'Hij had het zilveren loodsteken nog op zijn jack zitten', vertelt Boxma.
De toenmalige Handelsvereniging zamelt geld in voor de nabestaanden, die het in die tijd van liefdadigheid moeten hebben. Met een deel van het geld wordt ter nagedachtenis aan de loodsen een monument geplaatst, één jaar na de ramp. Boxma werkt in zijn eerste jaren als kapitein bij Wijnne Barends. Als hij kinderen krijgt, wil hij niet meer wekenlang op zee zitten. Hij besluit om loods te worden in de haven van Delfzijl en slaagt in 1960 met vlag en wimpel voor het examen.
'Een loods helpt de kapitein. Hij manoeuvreert het schip de haven in en zorgt er voor dat hij op de goede plek terechtkomt', vertelt Boxma.
Was hij bang dat zo'n ramp ook met hem kon gebeuren? 'Nee, je moet niet bang zijn op deze wereld. Je kunt net zo goed aangereden worden door een auto. Een beetje angst is niet erg, dat doet je extra oppassen.'
Toch was zijn vrouw altijd heel blij als hij weer thuiskwam, vooral als het had gestormd.
Aangrijpend gedicht
Het Loodsenmonument is in 2017 weggehaald vanwege de versterking van de zeedijk. Nu de dijk, het strand en de boulevard klaar zijn, kunnen bezoekers het monument weer bekijken. Ook Boxma wil er snel naartoe op zijn scootmobiel.
Op de zuil staan de namen van omgekomen loodsen uit de havenstad. Ook is er een bronzen reliëf met daarop een vrouw en kinderen afgebeeld, kijkend naar de zee.
Eén onderdeel daarvan raakt Boxma nog altijd: het gedicht. De laatste zinnen:
De zee is doof voor uw geween, en houdt wat in heur schoot verdween.
Hij is er even stil van als hij het opleest. Boxma: 'De zee geeft en de zee neemt. Zo is het leven. Het is geven en nemen.'
Bron: Martin Drent - Tv Noord
Loodsenmonument is terug in Delfzijl: 'De zee geeft en de zee neemt' Na vier jaar in de opslag te hebben gezeten staat het Loodsenmonument weer op de dijk in Delfzijl. De bijna honderd jaar oude gedenkzuil is voor een aantal Delfzijlsters tot op de dag van vandaag belangrijk. Bijvoorbeeld voor de 89-jarige Jaap Boxma, die in zijn leven vele honderden schepen veilig de havenstad binnenloodste. Hij wordt er nog altijd stil van als hij het aangrijpende gedicht op de gedenkzuil leest.
'Men vreesde voor het ergste'
Het monument is er gekomen na een scheepsramp in oktober 1921. De Eems II verging tijdens een zware storm op zee. Op het zeilschip zaten tien loodsen uit Delfzijl. Negen van hen waren getrouwd. Hun vrouwen en kinderen bleven alleen achter.
Boxma kent het verhaal uit boeken van collega's. 'Het gebeurde tijdens een storm in een weekend. Toen dinsdags het schip binnen zou lopen, kwam het niet. Men vreesde voor het ergste.'
Aangespoeld op Duits eiland
Schepen en vliegtuigen gaan die dag naarstig op zoek naar de loodsschoener. Zij vinden verschillende wrakstukken. Eén van de opvarenden spoelt aan op het Duitse eiland Norderney. 'Hij had het zilveren loodsteken nog op zijn jack zitten', vertelt Boxma.
De toenmalige Handelsvereniging zamelt geld in voor de nabestaanden, die het in die tijd van liefdadigheid moeten hebben. Met een deel van het geld wordt ter nagedachtenis aan de loodsen een monument geplaatst, één jaar na de ramp. Boxma werkt in zijn eerste jaren als kapitein bij Wijnne Barends. Als hij kinderen krijgt, wil hij niet meer wekenlang op zee zitten. Hij besluit om loods te worden in de haven van Delfzijl en slaagt in 1960 met vlag en wimpel voor het examen.
'Een loods helpt de kapitein. Hij manoeuvreert het schip de haven in en zorgt er voor dat hij op de goede plek terechtkomt', vertelt Boxma.
Was hij bang dat zo'n ramp ook met hem kon gebeuren? 'Nee, je moet niet bang zijn op deze wereld. Je kunt net zo goed aangereden worden door een auto. Een beetje angst is niet erg, dat doet je extra oppassen.'
Toch was zijn vrouw altijd heel blij als hij weer thuiskwam, vooral als het had gestormd.
Aangrijpend gedicht
Het Loodsenmonument is in 2017 weggehaald vanwege de versterking van de zeedijk. Nu de dijk, het strand en de boulevard klaar zijn, kunnen bezoekers het monument weer bekijken. Ook Boxma wil er snel naartoe op zijn scootmobiel.
Op de zuil staan de namen van omgekomen loodsen uit de havenstad. Ook is er een bronzen reliëf met daarop een vrouw en kinderen afgebeeld, kijkend naar de zee.
Eén onderdeel daarvan raakt Boxma nog altijd: het gedicht. De laatste zinnen:
De zee is doof voor uw geween, en houdt wat in heur schoot verdween.
Hij is er even stil van als hij het opleest. Boxma: 'De zee geeft en de zee neemt. Zo is het leven. Het is geven en nemen.'
Bron: Martin Drent - Tv Noord