Azijnzuurhoutenankersluitingsopslagpennetje

[frederick]

De complete naam, geleerd op de Pollux;azijnzuurhoutenankerkettingsluitingopsluitpen(netje)met e groeten frits witbraad.

[jannes]

hier een plaatje van de schalm tussen de shackles! met het azijnzuurhoutenankerkettingopslagpennetje. :



zijnzuurhoutenkettingkabelopsluitpen
door Folkert » do maart 12, 2009 17:15

Azijnhoutenankerkettingopsluitpen,opsluitpen
De azijnhoutenankerkettingopsluitpen van de wintergroene eik, wordt gebruikt om het opvulstuk bij een kenterschalm ofwel de patentschalm te borgen. Daarbovenop wordt weer een prop lood geslagen.
Hij verbindt twee lengtes (elk 15 vadem) ketting aan elkaar Eigenlijk heet 'ie gewoon opsluitpen


deze naam wordt ook nog genoemd; bij onze opleiding op de rijks werf is het bij kajoe,s meer bekend als het azijnzuurhoutenankerpenopsluitwiggetje

En voor de dames en heren uiteraard : Het hout bevat een stof tocopherol. Hierdoor zeer bestand tegen verwering. (Schijnt trouwens tevens goed te zijn tegen veroudering van de huid!) en idd je komt het tegen in advertenties voor huidverzorging

Dit alles van het forum www Dutchfleet .net.

En dat van de opsluitpen is precies zoals ik het geleerd heb!

Ps Quecus ilex= steeneik

[Theo Horsten (R.I.P.)]

hier een plaatje van de schalm tussen de shackles! met het azijnzuurhoutenankerkettingopslagpennetje.

Als die opsluitpen op die foto van azijnhout is, dan is mijn houten poot van 24 karaats goud.

Hier het Handboek voor zeemanschap voor de Koninklijke Marine, Staatsdrukkerij 1961

[Jos Komen (R.I.P)]

Ik vraag me toch af wat het Duitse woord is voor Azijnzuurhoutenankersluitingsopslagpennetje, want daar weten de boys van wanten als het om hele lange woorden gaat.
Zo las ik vanmorgen in het Dvhn dat het hoofd wisselwachters bij de Duitse spoorwegen van beroep een "Hauptstaatseisenbahnknotenpunkthinundherschieber" is.
All the best
Jos

[Jaco]

In Google Translate vertaald, Daar heet het in het duits gewoon een:
Anker Storage Verschlußstift


Is dat wat !!!!

[Jos Komen (R.I.P)]

HIER staan de eerste berichten uit 2002 over het Azijnzuurhoutenankersluitingsopslagpennetje.
Dankzij Jannuh uit Midden Limburg die alles keurig voor ons heeft bewaard.

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Ja, laten we het daar nog eens over hebben, over dat azijnklotenpennetje!
Een even nutteloze als oeverloze discussie, want azijnzuurhoutenankersluingsopsluitpen is een niet bestaand, door deze of gene malloot verzonnen woord dat in geen enkel boek voorkomt.
Het is om verschillende redenen fout.
Dat "zuur" hoort er om te beginnen al niet in thuis. Je hebt "azijnzuur" en je hebt "azijnhout", maar geen azijnzuurhout.
Azijnzuur is een chemische stof, een vetzuur dat in de chemische industrie wordt gebruikt, CH3COOH. Dat heeft niets met hout te maken en wordt ook niet uit hout gemaakt.
Azijnhout is het hout van de azijnboom, aka de steeneik. Dat hout heeft ook alweer niets met zuur te maken en al helemaal niet met azijn, maar alles met eik. De naam komt van azinho, wat de Portugese naam voor de steeneik is. Zie HIER.
Het zou dus hooguit azijnhoutenankersluitingsopsluitpen kunnen zijn, maar dat zou dan nooit en te nimmer als één woord worden geschreven. Waarom zou je? Het is gewoon fout. Het vreemde is bovendien dat veel mensen juist de neiging hebben om woorden los van elkaar te schrijven terwijl die juist aan­een­ge­schre­ven (één woord ) moeten worden. Dus waarom zou je dan zo'n gek woord maken? Je hebt het toch ook niet over een beukenhoutenschoenpoetsborstelopbergkistje? Dat is namelijk precies zo'n samenstelling.

Vandaar dat het woord azijnhoutenankersl...enz.enz.enz. ook nergens in de boeken vermeld wordt. Het zeemanschapboek dat vroeger bij de stuurliedenopleiding werd gebruikt, zegt alleen: De bouten zijn opgesloten of geborgd door tapse opsluitpennen van azijnhout (hard en buigzaam) of door bronzen of vertind of verzinkt stalen opsluitpennen. Het Handboek voor de Zeemanschap van de Koninklijke Marine van 1961 noemt alleen een verzinkt stalen opsluitpen, maar wel met onderaan de pagina de noot: De verzinkt stalen opsluitpen is een vervanging van de aan oudere zeelieden welbekende "azijnzuurhouten opsluitpen". Daarbij zou ik de samensteller van dat boek erop willen wijzen dat "azijnzuurhout" niet bestaat, maar dat doe ik niet aangezien deze discussie al bijna een eeuw loopt, dus dat is onbegonnen werk.

In die oude discussie op het stoomgestuurde Kombuispraat zegt iemand dat er in plaats van die borgpen ook vloeibaar lood ingegoten kon worden, maar dat is onjuist. Een kwestie van de klok en de klepel ... Die stalen pennen werden nog eens extra geborgd door een loden prop. Die werd er niet ingegoten, maar ingeslagen.

• • ----

Maar in diezelfde oude discussie over dat azijnzeikersklotenpennetje wordt ook de slampamper genoemd. Dat was oorspronkelijk een eind touw waarmee het eind van de ankerketting ergens aan vastgemaakt was. Later werd de laatste schalm door een gleuf in de wand van de kettingbak gestoken en daar geborgd met een zware stalen pen. Daar moest een hamer naast hangen. Dat werd gewoonlijk ook de slamppamper genoemd, maar daar waren ook nog twee andere namen voor. De eerste was duvelstoejager en de tweede was boeglul. Beide woorden hebben ook andere betekenissen. Of het zo moet zijn de laatste dagen: ik heb deze woorden alle drie in een verhaal gebruikt, dus dat kom de geïnteresseerde lezer vanzelf een keer tegen.

Toch is het mooi dat al die oude berichten nog ergens bewaard zijn gebleven.

[jdbvos]

Daar moest een hamer naast hangen

Nou zit ik weer met open bek te kijken....
Bij mijn weten -en wederom: ik ben géén nauticus- moest dat 'een slagvoorwerp zijn wat geen ander doel kon/mocht hebben dan dat, waar hij bijhing'......
...opdat hij niet ff weggenomen kon worden om bijv als hamer te dienen, en dan langzaamaan verdween van het doel waarvoor hij geplaatst was....
Of ben ik nou in de war ???

[Theo Horsten (R.I.P.)]

In de tijd dat de slampampers nog van touw waren, droeg iedere matroos een mes, zoals ik als matroos ook altijd een mes droeg. Aan een bot mes heb je niks, dus dat was zo scherp dat één haal voldoende was om geitouw door te snijden. Als je de ketting moet laten slippen, is dat vaak een noodgeval, dus dan moet je niet eerst iets hoeven roepen van roepen van: "Haal eens effe een mes!" Of "Geef eens effe een hamer!"
Dus toen die slampampers van staal werden, moest daar een hamer naast hangen. Dat was geen hamer met een houten steel, maar een grof geval met een stalen steel, dat keurig in een klamp tussen de twee slampampers hing.
Als je dan ook nog de moeite had genomen om die slampampers gangbaar te houden, was dat geen probleem en waren een paar welgemikte kleunen voldoende. Maar de laatste keer dat ik een ketting moest laten slippen, was dat niet het geval. Die slampamper zat stijf vastgeroest. Toen moest een betere hamer uitkomst bieden. Zo is er heel wat ellende in de wereld ...

[leo-shof]

een beukenhoutenschoenpoetsborstelopbergkistje?

Ja Theo en dat dekselse bakkie was gewoon van grenenhout gemaakt .