Maritieme filatelie

[JaapTermes]

Hans,
Zo is het mooi, een plaatje met een praatje.
Elke postzegel heeft zijn verhaal. Wel eens veel werk om het bijelkaar te zoeken.
groet,
Jaap

[Hannes]

MR25^012.JPG (88.09 KiB) 3790 keer bekeken

Admiral Graf Spee, 1934

Volgens het Verdrag van Versailles (1919) mocht Duitsland geen oorlogsschepen bouwen met een waterverplaatsing groter dan 10.000 t.
De geallieerden wilden een nieuwe Duitse maritieme dreiging vookomen.
De drie schepen van de Deutschland-klasse (Deutschland 1931, Admiral Scheer 1933 en Admiral Graf Spee 1934) waren in feite kleine slagschepen, vestzakslagschepen genoemd.
Daarmee probeerde de Duitse militaire leiding de opgelegde beperkingen te omzeilen.
Deze schepen waren sterker dan snellere schepen en sneller dan sterkere schepen.
Ze werden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog ingezet om de geallieerde handelsscheepvaart schade te berokkenen, en dat ging ze aardig af.
Voordat de Graf Spee op 17 december 1939 ten onder ging, had het in de drie maanden die de oorlog toen geduurd had 50.089 brt scheepslading van de vijand tot zinken gebracht.
Na de ondergang van de Graf Spee werd de Deutschland in Lützow herdoopt om te voorkomen dat een oorlogsschip met de naam Deutschland ten onder zou gaan.

MR25^011.JPG (89.84 KiB) 3783 keer bekeken

Yamato, 1937

De Yamato en haar zusterschip Musashi waren bij hun van stapel lopen de grootste en sterkste slagschepen ter wereld.
Voor de Yamato werden tussen 1934 en 1937 maar liefst 23 verschillende ontwerpen gemaakt voordat overgegaan kon worden tot de kiellegging.
Toen het te water werd gelaten werd haar waterverplaatsing alleen nog overtroffen door die van de Britse Queen Mary.
Haar hoofdtorens wogen in ieder geval 2818 ton.
Elk 460 mm-kanon kon per minuut twee granaten van 1473 kg over een afstand van 41.100 m afvuren.
De Yamato diende als vlaggeschip van de Japanse vloot tijdens de zeeslagen van Midway, in de Philipijnenzee en in de Golf van Leyte.
Op 25 december 1943 werd het door de Amerikaanse onderzeeboot Skate ten zuiden van Truk getorpedeerd, maar kon nog gered worden.
In oktober 1944 kreeg het twee voltreffers van bommenwerpers te verduren.
Uiteindelijk werd de Yamato door vliegtuigen van Amerikaanse vliegdekschepen op 7 april 1945 zuidwestelijk van Kagoshima tot zinken gebracht, waarbij 2498 opvarenden omkwamen.

MR25^003.JPG (75.24 KiB) 3787 keer bekeken

Bismarck, 1939

Het vredesverdrag van Versailles legde de Duitse marine grote beperkingen op.
Toch lukte het de Duitsers in het geheim allerlei ontwerpstudies te maken.
Daarmee was het hen mogelijk bij het tot standkomen van het Brits-Duitse zeeverdrag van 1935 snel te reageren.
Er werd onmiddellijk begonnen met de bouw van twee gigantische slagschepen, de Bismarck en de Tirpitz.
Omdat het niet mogelijk was nieuwe scheepsrompen voldoende te testen, werd gebruik gemaakt van het ontwerp van de Baden uit de Eerste Wereldoorlog..
Hoewel de beide schepen uitgerust waren met sterke en moderne motoren en bovendien goed bewapend waren, had de ouderwetse bepantsering tot gevolg dat de besturing en een flink deel van de radiozendinstallatie onvoldoende beschermd waren.
Toen de Bismarck in mei 1941 voor een krijgsoperatie naar Atlantische Oceaan voer, werd het in een gevecht met de Britse marine gewikkeld.
Tijdens de strijd werd de Britse slagkruiser Hood tot zinken gebracht.
27 mei 1941 werd de Bismarck na een gevecht met Engelse vlooteenheden door de bemanning tot zinken gebracht.

MR25^007.JPG (84.94 KiB) 3778 keer bekeken

U.S.S Hornet, 1940

De Hornet was het achtste vliegdekschip van de Verenigde Staten.
Tewatergelaten in 1940, vormde het samen met de Yorktown en de Enterprise (beiden uit 1936) de Yorktown-klasse.
Deze 3 schepen vormden min of meer het prototype van de klassieke vliegdekschepen van de Essex-klasse, die vanaf 1941 de scheepswerven verlieten en die in de Tweede Wereldoorlog een grote rol zouden spelen.
De Hornet heeft tot haar ondergang in 1942 een roemruchtige geschiedenis gehad.
Het maakte samen met de Enterprise deel uit van Task Force 16 onder bevel van admiraal Halsey.
Op 18 april 1942 verliet luitenant-kolonel J.H. Doolittle het dek van dit schip met 16 B-25 Mitchell bommenwerpers om een verrassingsaanval op Tokio uit te voeren.
Enkele maanden later was de Hornet betrokken bij de historische slag bij Midway 3 tot 7 juni 1942).
De Yorktown ging daarbij ten onder, maar voor de rest was de overwinning helemaal voor de Amerikanen.
Op 24 Oktober 1942 ging de Hornet ten onder door een Japanse torpedo-aanval.

MR25^008.JPG (76.89 KiB) 3776 keer bekeken

U.S.S. Tautog, 1940

De Tambor-onderzeebootklasse bestond uit 12 schepen, waarvan de Tautog (SS 199) er een was.
In de Verenigde Staten worden de verschillende typen oorlogschepen aangeduid met lettercombinaties: slagschepen BB, vliegdekschepen CV (later onderverdeeld in CVB, CVL - light, CVE - escort), kruisers CA, CB en CL, torpedobootjagers DD, DE, onderzeeboten SS.
Elk schip krijgt een volgnummer, de Tautog was derhalve de 199e Amerikaanse onderzeeboot.
Zij werd gebouwd onder het bouwprogramma van het jaar 1937.
Waterverplaatsing: 1475 t, Bemanning: 60, Snelheid 20 resp. 8,75 kn voor boven en onder water.
Aandrijving: twee Diesel-electro motoren van 5400 pk resp 2740 pk.
Bewapening: tien 21-inch torpedolanceerbuizen (6 voorwaarts, 4 achterwaarts) drie maschinegeweren.

MR25^009.JPG (70.28 KiB) 3769 keer bekeken

U.S.S. Missouri, 1944

Als reactie op de toegenomen internationale spanningen begonnen de Verenigde Staten vanaf 1937 met de bouw van nieuwe grote kapitale slagschepen.
Er werden vier klassen besteld: North Carolina-klasse (2), South Dakota-klasse (4), Iowa-klasse(6) en Montana-klasse (5).
De Missouri behoorde tot de Iowa-klasse, waarvan uiteindelijk vier schepen werden voltooid.
Het waren de grootste Amerikaanse slagschepen die in de Tweede Wereldoorlog werden ingezet.
Ze ondersteunden aan het eind van de oorlog de snelle vliegdekschip-eskaders in de Stille Oceaan.
De bouw van de Iowa-klasse begon in 1938 nadat er geruchten naar buiten waren gekomen over Japanse slagschepen waarvan de waterverplaatsing 46.000 t bedroeg.
Amerika, Engeland en Frankrijk besloten toen de vrijwillig opgelegde beperking van 35.000 t voor slagschepen (overeengekomen in het verdrag van Londen in 1936; en die nog bij de North Carolina-klasse werd gehanteerd) op te geven.
De Missouri had een waterverplaatsing van 48.110 t (bij volledige lading 57.540 t).


Groeten, Hans

[Wim van der Moolen]

Hallo allemaal,

img062 (Large).jpg (118 KiB) 3705 keer bekeken

Het Duitse vijfmastvolschip Preußen was de enige vierkantgetuigde vijfmaster ter wereld. Hij werd in 1902 te water gelaten en was 124 m lang op de waterlijn, bij een breedte van 16,40 m. De Preußen had gedeelde bramzeilen, bramzeil en topbramzeil. Het schip voerde met 47 zeilen een totaal zeiloppervlak van 6.806 m². (Wikipedia)

Groeten, Wim.

[Hannes]

Hallo Jaap, Wim, e.a.

Ik heb veel postzegels waar weinig of geen informatie bij is.
Voor zover ik gegevens heb of kan vinden plaats ik dat graag bij de plaatjes.
Onderstaand een serie van vier zegels van de Färoer eilanden uit 1999.

AP04^002.JPG (67.83 KiB) 3668 keer bekeken

Smiril I

In 1895 liet de Handelsmaatschappij J. Mortensen in Tvøroyri door de Kochum Mekaniska Verkstad AB in Malmö, Zweden een klein stoomschip bouwen.
Het stoomschip, dat de naam ''Smiril'' (later ''Smyril'') kreeg, begon in januari 1886 de lijndienst tussen de Färoer eilanden.
De Smiril was het eerste van vier schepen met de zelfde naam.
Omdat het schip bijna alle plaatsen op de eilanden aanlopen moest, lagen meerdere dagen tussen de afvaarten.
Slechts op wenig plaatsen kon het schip aan een kade aanleggen.
Het schip lag meest voor anker, zodat passagiers en goederen met kleine bootjes aan land gebracht konden worden.
Toch betekende dit een grote verbetering, vooral voor de Postverbinding.
In 1917 kwam de Smiril in het bezit van de overheid.
Alle vier lijnschepen die de naam Smyril droegen waren sindsdien in de hand van de overheid.
Smiril is de naam van een Dwerg Valk.

AP04^003.JPG (72.87 KiB) 3666 keer bekeken

Smiril II

In 1931 liet het Parlament Lagting van de Färöer eilanden in Frederikshavn een nieuwe Smiril bouwen.
Deze Smiril Nr. 2 was groter en comfortabeler voor de passagiers.
Aan boord bevond zich een salon en een rooksalon met echte bankstellen en comfortabele zetels.
Ook waren er cabines met bedden aan boord.
Op dit tijdstip waren reeds meerdere lijndiensten opgericht en meerdere plaatsen waren van kades en aanlegsteigers voorzien.
Deze lijnen werden door andere schepen voorzien.
Omdat dit schip in het bijzonder de grotere handelsplaatsen aanliep, bijv. Vestmanna, Miðvágur, Nólsoy, Klaksvík en de plaatsen aan de oostkant van Esturoy, bleef meer tijd voor een regelmatige verbinding naar Suðuroy via Skálavík op Sandoy.

AP04^004.JPG (67.68 KiB) 3662 keer bekeken

Smyril III

De derde Smyril werd in 1967 op de scheepswerf in Tórshavn gebouwd ( als gevolg van de taalhervorming werd de schrijfwijze Smiril in Smyril veranderd).
Met dit snelle motorschip, dat bijzonder zeewaardig en rustig was (In tegenstelling van haar voorgangers) werd de vaartijd van Tórshavn naar Suðuroy van vier- naar drie uur verkort.
Het schip, waar 300 passagiers op plaats vonden kon op de lijn tussen Tórshavn, Suðuroy en Klaksvík aan alle behoeften voldoen.
Eind 60er begin 70er jaren werd de infarstructuur op de Färoer eilanden sterk uitgebreid, er werden straten, tunnels, dammen en bruggen gebouwd, en er werden nieuwe havens aangelegd.
Het autoverkeer werd eveneens steeds meer zodat er behoefte aan een echte veerboot ontstond die ook auto's vervoeren kon.

AP04^005.JPG (71.51 KiB) 3657 keer bekeken

Smyril IV

In 1975 werd besloten een zes jaar oude veerboot van de Deense Reederij Molslinjen te kopen.
Ze kreeg de naam Smyril en werd op de zelfde lijn als haar voorganger ingezet.
Met het grote zeewaardige schip, dat met stabilisatoren is uitgerust werd de vaartijd naar Suðuroy slechts twee uur.
Nu konden personen uit Suðuroy in een dag naar Tórshavn en weer terug varen.
Nadat in November 2005 de Smyril V in dienst kwam werd de Smyril IV naar het Caraibisch gebied verkocht.


Groeten, Hans.

[Wim van der Moolen]

Hallo allemaal,
een serie van zes zegels uitgegeven in Groot Brittannië in 1969.

img198 (Large).jpg (71.45 KiB) 3595 keer bekeken

V.l.n.r.:
1. Galjoen.
Een galjoen is een historisch zeilschip uit de laatste helft van de 16e eeuw en de 17e eeuw. Het woord galjoen wordt nog het meest gebruikt voor de Spaanse galjoenen die vanuit de Nieuwe Wereld goud en zilver naar Spanje brachten, maar in feite waren de meeste 17e-eeuwse grote schepen van dit type.

2. Spiegelretourschip.
Het spiegelretourschip was het belangrijkste type transportschip dat dienst deed op het verre oosten, een zeilschip dat werd gebruikt voor vervoer van goederen en personen. Tevens waren de schepen bewapend met hetzelfde type kanon als op de oorlogsschepen, alleen minder in aantal. Ook qua uiterlijk verschilden de schepen niet veel van elkaar.

3. Cutty Sark.
De Cutty Sark is een theeklipper die werd gebouwd in 1869 in Dumbarton, Schotland. Het schip verwierf grote roem door zijn races tegen zijn grote concurrent de Thermopylae, en andere theeklippers.

img199 (Large).jpg (63.43 KiB) 3594 keer bekeken

4. SS Great Britain.
De SS Great Britain was het eerste schip met een volledig metalen romp en een schroef ter aandrijving. Bij de tewaterlating in 1843 was ze het grootste schip ter wereld, met ruimte voor 382 opvarenden.

5. RMS Mauretania.
De RMS Mauretania was een 240-meter lange oceaanstomer en het zusterschip van de Lusitania, gebouwd door Swan, Hunter & Wigham Richardson in Newcastle upon Tyne in 1905 en officieel gedoopt op op 20 januari 1906. Ze was toen het grootste en snelste schip ter wereld, voornamelijk dankzij haar revolutionaire nieuwe door stoomturbines aangedreven schroeven. Er was aan boord plaats voor 2165 passagiers en 802 bemanningsleden. In 1909 verloor ze haar titel als grootste schip ter wereld aan de "RMS Olympic"

img202 (Large).jpg (89.86 KiB) 3595 keer bekeken

6. RMS Queen Elizabeth 2.
De Queen Elizabeth 2 is de laatste van de grote transatlantische lijners. Zij is gebouwd in 1969 en in 1995 gerenoveerd. De lengte is 289 meter en de tonnage is 67.139 t. Het kan 1640 passagiers vervoeren in 901 hutten. De officieren zijn Brits, terwijl de bemanning internationaal is.

Groeten, Wim.

[Jos Komen (R.I.P)]

Aden 1937

stamp_aden_1937.jpg (134.74 KiB) 3549 keer bekeken

[Hannes]

AP12^001.JPG (192.24 KiB) 3513 keer bekeken

Sao Tomé en Príncipe.
Een gestileerde weergave van verschillende zeilboten ter gelegenheid van de Olympische Spelen in Barcelona 1992.

Groeten, Hans

[Hannes]

Onderstaande postzegel in blok werd uitgegeven ter gelegenheid van het 800 jarig bestaan van de haven van Hamburg.
Afgebeeld is het passagierschip Imperator van de HAPAG.

Hamburg

Sporen van de eerste nederzettingen worden op de 4e eeuw v. Chr. gedateerd.
Vanaf de 4e tot in de 6e eeuw volgde een toestroom van Saksen in het gebied van de Noord-Elbe.
In dokumenten uit de 7e eeuw word voor het eerst over een nederzetting op de plaats van het huidige Hamburg geschreven.

In 810 liet Karel de Grote een Doopkerk bouwen om het Heidense noorden tot het Christendom te bekeren.
Ter beveiliging werd het kasteel Hammaburg gebouwd.
831 stichtte Lodewijk de Vrome hier een Bisdom, dat korte tijd later een Aartsbisdom werd
Kort na het verdrag van Verdun in 843 overvielen de Vikingen het gebied, later de Slawische Abodriten.
De Aartsbisschop verhuisde hierna naar Bremen.

Graaf Adolf III von Schauenburg und Holstein stichtte in de 12e eeuw een handels- en marktplaats aan het rechter oever van de Alster.
Doordat Keizer Friedrich I. Barbarossa in 1189 aan deze nederzetting het Havenrecht verleende ontwikkelde de stad zich tot een belangrijk handels-centrum.
In het jaar 1241 was Hamburg een van de grondleggers van het Hanzeverbond door een verdrag met Lübeck.
De stad gold met zijn 600 brouwerijen als de brouwerij van de Hanze.

AP12^003.JPG (166.5 KiB) 3483 keer bekeken

Imperator

IDNo: 1144301
Year: 1913
Name: IMPERATOR
Yard No: 314
Launch Date: 23.5.12
Date of completion: 5.13
Type: Passenger/cargo (rf)
Flag: DEU
Keel: 6.10

--------------------------------------------------------------------------------
Builder: Vulcan-Werke
Location of yard: Hamburg
Country of build: DEU
Tons: 51969
LPP: 269.3
Beam: 30.0
Number of screws/Mchy/Speed(kn): 4ST-22

--------------------------------------------------------------------------------
Owner as Completed: Hamburg-Amerika Linie, Hamburg
Naval or paramilitary marking :
A: *
End: 1938

--------------------------------------------------------------------------------

Subsequent History:
[LD as EUROPA] - 21 BERENGARIA

Disposal Data:
BU Jarrow 7.12.38 & Rosyth 7.46

Het schip was tijndens de tewaterlating op 23 mei 1912 met 52.117 BRT het grootste schip ter wereld.
Op verzoek van Keizer Wilhelm II werd het schip met de naam Imperator gedoopt.
Na de Eerste Wreldoorlog kwam het schip als RMS Berengaria bij de Cunard Line in dienst.
Vanaf 1938 werd het schip gesloopt.

Groeten, Hans

[Hannes]

AP16^001.JPG (122.81 KiB) 3429 keer bekeken

Flying Dutchman

De Amerikanen wonnen met de Flying Dutchman tijdens de Olympische Spelen in Los Angeles 1984, een gouden medaille.

Groeten, Hans.

[Wim van der Moolen]

img201 (Large).jpg (167.02 KiB) 3390 keer bekeken

History.
Built in 1911 at the Gironde yards ("Chantiers et Ateliers de la Gironde") in Bordeaux according to the plans of chief designer Gustave Leverne (1861-1940) for the nickel ore trade and was owned by the "Société Anonyme des Navires Mixtes (Prentout-Leblond, Leroux & Cie.)". The huge barque was equipped with two Schneider 950 hp diesel engines which have been removed in 1919. At that time she became the largest sailing ship ever built. Her crew consisted of 5 officers: captain, 2nd captain (on French ships only (second capitaine); a naval officer of a captain's rank as a vice-captain and security officer, see chief mate), 1st, 2nd, anf 3rd mates and 40 able seamen incloding cook, steward, sailmaker ship's carpenter, later on (1919) 45. In 1915 she was sold to Leroux-Henzey, in 1916 to the "Compagnie Française de Marine et de Commerce" ("French Company of Marine and Trade"), all of Rouen, her port of registry remained the same.

In the night of July 12, 1922 she went aground on the Teremba reef (Urai bay) north west to the Ouano reef, nearly 60 nm north west of Noumea, New Caledonia, homeward bound to Europe with a cargo of chrome ore from Pouembout. Because of fallen cargo rates her owner refused to tow her free from the Ouano reef by a tug which was absolutely possible. In 1944, American bombers bombed the wreckage as a targeting practice.

There are currently plans to build a replica of the France II.
(Wikipedia)
Groeten, Wim.