Mysterieuze verschijnselen.
-
Corvus
Mysterieuze verschijnselen.
Hallo,
naar aanleiding van een anekdote die mijn grootvader me vertelde heb ik besloten een klein onderzoekje te doen.
Mijn grootvader vertelde me indirect een gesprek dat een kennis van hem enkele tientallen jaren geleden met een stuurman gehad heeft.
Deze stuurman heeft toen verteld dat hij tijdens zijn vele reizen op de zeeen wel eens vreemde, om niet te zeggen overklaarbare, dingen heeft gezien. Te denken valt aan loch-Ness achtige verschijnselen.
Ik vroeg me af of er tegenwoordig nog van dit soort mysterieen bestaan. Of heeft de technologische vooruitgang alle geheimen van de zeeen al opgelost?
Een vriend en ik zijn recent een blog begonnen met mysterieuze verhalen en we wilden daarop graag een verslagje over mysterieuze verschijnselen op zee zetten.
Daarom zouden wij graag iemand over dit soort verschijnselen vragen stellen.
Dit kan via MSN of e-mail, maar het liefst zouden we er echt een interview van maken. Zo kunnen we namenlijk het waarheidsgehalte hoog houden.
We zijn allebei studenten zonder rijbewijs dus als het even kan zouden we het interview graag in de regio Velsen afnemen.
Het onderwerp is
mysterieuze verschijnselen op zee'.
Het meest geinteresseert zijn we in vreemde wezens en eventuele spookschepen. Technische verhalen zijn niet echt ons ding, omdat we alles ook nog naar het Engels moeten vertalen.
Ik verheug me op eventuele reactie
mvg,
Corvus
beheerder van
http://abnormalstories.blogspot.com/
naar aanleiding van een anekdote die mijn grootvader me vertelde heb ik besloten een klein onderzoekje te doen.
Mijn grootvader vertelde me indirect een gesprek dat een kennis van hem enkele tientallen jaren geleden met een stuurman gehad heeft.
Deze stuurman heeft toen verteld dat hij tijdens zijn vele reizen op de zeeen wel eens vreemde, om niet te zeggen overklaarbare, dingen heeft gezien. Te denken valt aan loch-Ness achtige verschijnselen.
Ik vroeg me af of er tegenwoordig nog van dit soort mysterieen bestaan. Of heeft de technologische vooruitgang alle geheimen van de zeeen al opgelost?
Een vriend en ik zijn recent een blog begonnen met mysterieuze verhalen en we wilden daarop graag een verslagje over mysterieuze verschijnselen op zee zetten.
Daarom zouden wij graag iemand over dit soort verschijnselen vragen stellen.
Dit kan via MSN of e-mail, maar het liefst zouden we er echt een interview van maken. Zo kunnen we namenlijk het waarheidsgehalte hoog houden.
We zijn allebei studenten zonder rijbewijs dus als het even kan zouden we het interview graag in de regio Velsen afnemen.
Het onderwerp is
mysterieuze verschijnselen op zee'.
Het meest geinteresseert zijn we in vreemde wezens en eventuele spookschepen. Technische verhalen zijn niet echt ons ding, omdat we alles ook nog naar het Engels moeten vertalen.
Ik verheug me op eventuele reactie
mvg,
Corvus
beheerder van
http://abnormalstories.blogspot.com/
-
Corvus
Re: Mysterieuze verschijnselen.
hartstikke bedankt!
Dit is echt een pagina naar onze smaak
Maar de oproep blijft.
We zouden graag face to face iemands ervaringen op dit gebied bespreken.
mvg,
Corvus
Dit is echt een pagina naar onze smaak
Maar de oproep blijft.
We zouden graag face to face iemands ervaringen op dit gebied bespreken.
mvg,
Corvus
Re: Mysterieuze verschijnselen.
Hallo.
Het moet ongeveer 35 jaar geleden zijn voorgevallen op de Noordzee.In die tijd voer ik een tijdje als kok / knecht op de kotter van mijn broers schoonvader.
Ook ik moest tijdens het vissen wacht lopen. Meestal duurde een trek 1 of 2 uur. Op een nacht, doemde er plots een heel fel en sterk pulserend wit licht op. Ik schat in dat het een meter of tien boven het water hing, op een afstand van zo'n 100 meter. Het bleef ongeveer 15 mimuten op dezelfde plaats en hoogte hangen en volgde het schip. Vanuit de stuurhut zag ik het voor de kotter, aan stuurboords zijde. Ik keek met de nachtlijker wat het kon zijn, maar zag niets. Ik heb de deur van de stuurhut open gedaan om te luisteren, maar hoorde geen geluid. Ook probeerde ik de schijnwerper te richten, zonder resultaat. Plotseling schoot het licht met een enorme snelheid weg en verdween in het niets. Het was een heldere nacht met veel sterren en de zee was bijna glad. Voor mij is het een gebeurtenis waar ik geen verklaring voor heb.
quo vadis
-
Corvus
Re: Mysterieuze verschijnselen.
Heeft U er enig bezwaar tegen als we dit vrij vertalen en dan op onze blog zetten?
-
Gerard
Re: Mysterieuze verschijnselen.
Corvus zei: Heeft U er enig bezwaar tegen als we dit vrij vertalen en dan op onze blog zetten?
Corvus is een kraai niet? Zo`n zwart beest dat vliegt met zijn voorpoten en krassende geluiden maakt....
Ik heb nog wel een mysterie wat we op de Nedlloyd Penang hebben meegemaakt. Jij zult wel eens gehoord hebben van die lichtende beessies in zee: De zeevonk. Nou, in de tropen zwemmen er soms honderden rond het schip. Omdat we onze toiletten doorspoelden met zout water, snap je wel dat er soms een paar in de pot terecht kwamen. Ze zijn klein genoeg om door de zoutwaterfilters te raken, de zogenaamde wierpotten. Als we in de tropen lagen, en `s nachts een bruine trui breiden, kwamen ze dikwijls in de w.c. pot terecht, en gaven een prachtig helder geel licht. Hoe meer van die beessies, hoe meer licht. We zijn toen op een idee gekomen: Een fijnmazig net laten zakken, die beesten opvissen, en in lege flessen doen. Die gingen de koelstores in. Als we weer eens een blackout hadden ging de kok die flessen uit de koeling halen, liet ze op temperatuur komen, en we hadden noodverlichting. Die was soms zo sterk dat we er ook ruimlampen van gemaakt hebben, zodat het lossen en laden ook in de nacht kon doorgaan. Van mij mag je dit wel plaatsen in jouw forum. (Ik heb nog ergens een afbeelding van die beesjes, als je wilt zal ik die wel eens plaatsen) Groet`n, Gerard.
Corvus is een kraai niet? Zo`n zwart beest dat vliegt met zijn voorpoten en krassende geluiden maakt....
Ik heb nog wel een mysterie wat we op de Nedlloyd Penang hebben meegemaakt. Jij zult wel eens gehoord hebben van die lichtende beessies in zee: De zeevonk. Nou, in de tropen zwemmen er soms honderden rond het schip. Omdat we onze toiletten doorspoelden met zout water, snap je wel dat er soms een paar in de pot terecht kwamen. Ze zijn klein genoeg om door de zoutwaterfilters te raken, de zogenaamde wierpotten. Als we in de tropen lagen, en `s nachts een bruine trui breiden, kwamen ze dikwijls in de w.c. pot terecht, en gaven een prachtig helder geel licht. Hoe meer van die beessies, hoe meer licht. We zijn toen op een idee gekomen: Een fijnmazig net laten zakken, die beesten opvissen, en in lege flessen doen. Die gingen de koelstores in. Als we weer eens een blackout hadden ging de kok die flessen uit de koeling halen, liet ze op temperatuur komen, en we hadden noodverlichting. Die was soms zo sterk dat we er ook ruimlampen van gemaakt hebben, zodat het lossen en laden ook in de nacht kon doorgaan. Van mij mag je dit wel plaatsen in jouw forum. (Ik heb nog ergens een afbeelding van die beesjes, als je wilt zal ik die wel eens plaatsen) Groet`n, Gerard.
-
Jos Linders
- Berichten: 3419
- Lid geworden op: 22 feb 2005 16:50
- Locatie: Nijmegen
Re: Mysterieuze verschijnselen.
Gerard,
Ik heb er pijn in de buik van.
Groetjes, Jos2.
Ik heb er pijn in de buik van.
Groetjes, Jos2.
Re: Mysterieuze verschijnselen.
Corvus schreef:Heeft U er enig bezwaar tegen als we dit vrij vertalen en dan op onze blog zetten?
Nee hoor, ik vind het prima 
quo vadis
-
Corvus
Re: Mysterieuze verschijnselen.
Corvus betekent letterlijk 'raaf'.
Maar bedankt voor de interessante verhalen.
Ons 'onderzoek' loopt nu al een stuk sneller
Maar bedankt voor de interessante verhalen.
Ons 'onderzoek' loopt nu al een stuk sneller
Re: Mysterieuze verschijnselen.
Er moeten m.i. nog meer verhalen bestaan van mysterieuze verschijnselen aan boord of vreemde zaken meegemaakt door zeevarenden.
Ik heb een (bij-) gelovige kapitein meegemaakt, die op elk moeilijk moment een rozenkruis tevoorschijn haalde en regelmatig schietgebedjes richting Sint Nicolaas afvuurde… (de patroonheilige van de zeevaart). Hij keek daarbij ook regelmatig omhoog, alsof hij onmiddellijke hulp kon verwachten. Die Kaptein ging dan ook waar mogelijk naar een RK kerk, als het schip weer veilig een haven was binnengelopen. Schijnbaar twijfelde hij daar zelf nogal aan.
Ook heb ik een kok meegemaakt die spoken en schimmen zag., en dan meestal na het innemen van teveel alcohol. De Indonesische bemanning had zo zijn eigen verschijnselen al dan niet toegekend aan magische krachten en waren over het algemeen als de dood hiervoor.
Hier een waar gebeurd verhaal wat zich in Maceió / Brazilië heeft afgespeeld.
Het meisje met de cape:
Een Nederlandse vrachtvaarder van een bekende Amsterdamse rederij lag voor enkele dagen in de haven van Maceió stukgoed te lossen. De haven stond er om bekend dat het allemaal niet zo snel ging en het lossen werd dan ook diverse keren stilgelegd vanwege logistieke problemen.
Dit gaf de bemanning de gelegenheid ´s avonds de wal op te gaan en zelfs overdag was er nog wel tijd om even naar het strand te gaan. Het was in de regentijd, maar de buien vielen meestal aan het eind van de middag en gedurende de avond en nacht, dus het strandbezoek was een plezante aangelegenheid. Voornamelijk door al het vrouwelijk schoon wat er te bewonderen was.
Hendrik P. de derde stuurman was al een keer de wal op geweest en had gehoord dat er Zaterdagsavonds een groot feest gehouden zou worden, waarbij diverse groepen zouden optreden. De taxi-chauffeur die hem naar het schip had terugbracht had beloofd dat de dames ruimschoots aanwezig zouden zijn.
Hendrik had met de eerste stuurman geregeld dat hij zaterdag ´s-avonds geen wacht hoefde te lopen, omdat het lossen dan weer stilgelegd zou worden. De 1e stuurman zou de bootsman wacht aan dek laten lopen en zelf aan boord blijven voor eventuele escalaties.
Op desbetreffende avond waren ze met meerdere gasten de wal op gegaan, en op weg gegaan naar het feestterrein vlak bij de haven, waar de tropische klanken in vagen al van afstand te horen waren. Op het feestterrein stonden meerdere tentjes, en in elk tentje werden hapjes en drankjes verkocht. In een grote circustent was een podium opgesteld waar een bandje speelde, en in het midden van de tent was een dansvloer met daaromheen ijzeren klap-tafeltjes en -stoeltjes. De stapmaten mengden zich welwillig in het feestgedruis.
Hendrik was een goed danser en had al snel een mooi meisje gevonden die met hem wilde dansen. Ze was mooi, met lang zwart haar, donkere ogen en mooie slanke handen en voeten. Het leek wel een poppetje dacht hij. Heel wat anders dan wat hij thuis gewend was. Hendrik sprak geen Portugees, en zij geen Engels maar dat was van minder belang, het dansen ging goed en zij vermaakten zich best.
Hendrik zorgde er goed voor dat Carolina, zo heette ze, het aan niks ontbrak qua drankjes en hapjes, en kocht zelfs een rode roos voor haar, van één van de vele straatventers die op het feestterrein goede zaken deden. Carolina had hem beloond met een zoen op zijn wang, en Hendrik schatte zijn kansen positief in voor een eventueel romantisch vervolg.
De avond ging snel voorbij en Hendrik bemerkte dat Carolina onrustiger werd naar mate het later werd, en regelmatig op Hendriks horloge keek hoe laat het was. Hendrik begreep hieruit dat ze waarschijnlijk voor een bepaalde tijd thuis zou moeten zijn en maakte zich hierover niet echt bezorgd.
Het was half één, en Carolina maakte Hendrik duidelijk dat ze weg wilde. Hij begeleidde haar naar een plek waar het wat rustiger was, en probeerde met de paar woorden Spaans die hij meester was, er achter te komen wat Carolina wou. Zij wees naar zijn horloge en maakte met haar delicate handen een gebaar van slapen en zei: “casa, casa, dormir”.
“Ok, OK” zei hij, en maakte met handgebaren duidelijk dat hij haar naar huis zou brengen. Zij stemde in, en ze gingen gearmd op weg. Het was intussen begonnen te regenen, en Hendrik sloeg zijn regencape die hij had meegebracht over haar schouders. Ze vleide zich dichter tegen hem aan, en liepen zonder te spreken over straat. Ze volgden een brede avenida, met aan beide zijden hoge palmbomen. De trottoirs waren moeilijk begaanbaar, want voor elk huis lag er een ander type bestrating of helemaal niks, gewoon wat aangestampte grond. Mooie huizen werden afgewisseld met lelijke huizen of zelfs bouwvallen. Het verschil tussen arm en rijk was hier overal en op elk moment zichtbaar dacht Hendrik.
Hendrik peinsde hoe hij verder moest communiceren. Portugees sprak hij niet, en de paar woorden Spaans die hij kende waren onvoldoende om een conversatie op gang te houden. Hij voelde dat Carolina zijn gezelschap wel aangenaam vond, want ze liet zich door hem stevig omarmen, en tijdens het dansen had zij hem een aantal maal gekust.
Intussen waren ze bij een kerk aangekomen, waarnaast een groot kerkhof lag. Carolina maakte duidelijk dat ze het kerkhof op wou lopen, maar Hendrik huiverde bij de gedachte alleen al , en hield haar tegen. Ze wees nogmaals op zijn horloge en zei nogmaals ”casa, casa” en maakte opnieuw aanstalten het kerkhof op te lopen.
Hendrik had inmiddels een stuk papier uit zijn zomerjasje gepakt en een pen uit zijn binnenzak getoverd, en maakte Carolina duidelijk dat zij iets op het papier moest schrijven. Hij zei; “address, address” want hij wist het Spaanse woord hier niet voor. Ze begreep hem en begon te schrijven.
Eerst haar naam, en daarna een adres. Zodra ze klaar was kuste ze Hendrik vluggelings op zijn lippen, en rende daarna het kerkhof op. “Ciao, ciao” riep ze nog achterom kijkend en verdween snel uit zicht. Hendrik was te verbouwereerd om te reageren en bleef hulpeloos alleen achter.
~~~ morgen deel II ~~~
Ik heb een (bij-) gelovige kapitein meegemaakt, die op elk moeilijk moment een rozenkruis tevoorschijn haalde en regelmatig schietgebedjes richting Sint Nicolaas afvuurde… (de patroonheilige van de zeevaart). Hij keek daarbij ook regelmatig omhoog, alsof hij onmiddellijke hulp kon verwachten. Die Kaptein ging dan ook waar mogelijk naar een RK kerk, als het schip weer veilig een haven was binnengelopen. Schijnbaar twijfelde hij daar zelf nogal aan.
Ook heb ik een kok meegemaakt die spoken en schimmen zag., en dan meestal na het innemen van teveel alcohol. De Indonesische bemanning had zo zijn eigen verschijnselen al dan niet toegekend aan magische krachten en waren over het algemeen als de dood hiervoor.
Hier een waar gebeurd verhaal wat zich in Maceió / Brazilië heeft afgespeeld.
Het meisje met de cape:
Een Nederlandse vrachtvaarder van een bekende Amsterdamse rederij lag voor enkele dagen in de haven van Maceió stukgoed te lossen. De haven stond er om bekend dat het allemaal niet zo snel ging en het lossen werd dan ook diverse keren stilgelegd vanwege logistieke problemen.
Dit gaf de bemanning de gelegenheid ´s avonds de wal op te gaan en zelfs overdag was er nog wel tijd om even naar het strand te gaan. Het was in de regentijd, maar de buien vielen meestal aan het eind van de middag en gedurende de avond en nacht, dus het strandbezoek was een plezante aangelegenheid. Voornamelijk door al het vrouwelijk schoon wat er te bewonderen was.
Hendrik P. de derde stuurman was al een keer de wal op geweest en had gehoord dat er Zaterdagsavonds een groot feest gehouden zou worden, waarbij diverse groepen zouden optreden. De taxi-chauffeur die hem naar het schip had terugbracht had beloofd dat de dames ruimschoots aanwezig zouden zijn.
Hendrik had met de eerste stuurman geregeld dat hij zaterdag ´s-avonds geen wacht hoefde te lopen, omdat het lossen dan weer stilgelegd zou worden. De 1e stuurman zou de bootsman wacht aan dek laten lopen en zelf aan boord blijven voor eventuele escalaties.
Op desbetreffende avond waren ze met meerdere gasten de wal op gegaan, en op weg gegaan naar het feestterrein vlak bij de haven, waar de tropische klanken in vagen al van afstand te horen waren. Op het feestterrein stonden meerdere tentjes, en in elk tentje werden hapjes en drankjes verkocht. In een grote circustent was een podium opgesteld waar een bandje speelde, en in het midden van de tent was een dansvloer met daaromheen ijzeren klap-tafeltjes en -stoeltjes. De stapmaten mengden zich welwillig in het feestgedruis.
Hendrik was een goed danser en had al snel een mooi meisje gevonden die met hem wilde dansen. Ze was mooi, met lang zwart haar, donkere ogen en mooie slanke handen en voeten. Het leek wel een poppetje dacht hij. Heel wat anders dan wat hij thuis gewend was. Hendrik sprak geen Portugees, en zij geen Engels maar dat was van minder belang, het dansen ging goed en zij vermaakten zich best.
Hendrik zorgde er goed voor dat Carolina, zo heette ze, het aan niks ontbrak qua drankjes en hapjes, en kocht zelfs een rode roos voor haar, van één van de vele straatventers die op het feestterrein goede zaken deden. Carolina had hem beloond met een zoen op zijn wang, en Hendrik schatte zijn kansen positief in voor een eventueel romantisch vervolg.
De avond ging snel voorbij en Hendrik bemerkte dat Carolina onrustiger werd naar mate het later werd, en regelmatig op Hendriks horloge keek hoe laat het was. Hendrik begreep hieruit dat ze waarschijnlijk voor een bepaalde tijd thuis zou moeten zijn en maakte zich hierover niet echt bezorgd.
Het was half één, en Carolina maakte Hendrik duidelijk dat ze weg wilde. Hij begeleidde haar naar een plek waar het wat rustiger was, en probeerde met de paar woorden Spaans die hij meester was, er achter te komen wat Carolina wou. Zij wees naar zijn horloge en maakte met haar delicate handen een gebaar van slapen en zei: “casa, casa, dormir”.
“Ok, OK” zei hij, en maakte met handgebaren duidelijk dat hij haar naar huis zou brengen. Zij stemde in, en ze gingen gearmd op weg. Het was intussen begonnen te regenen, en Hendrik sloeg zijn regencape die hij had meegebracht over haar schouders. Ze vleide zich dichter tegen hem aan, en liepen zonder te spreken over straat. Ze volgden een brede avenida, met aan beide zijden hoge palmbomen. De trottoirs waren moeilijk begaanbaar, want voor elk huis lag er een ander type bestrating of helemaal niks, gewoon wat aangestampte grond. Mooie huizen werden afgewisseld met lelijke huizen of zelfs bouwvallen. Het verschil tussen arm en rijk was hier overal en op elk moment zichtbaar dacht Hendrik.
Hendrik peinsde hoe hij verder moest communiceren. Portugees sprak hij niet, en de paar woorden Spaans die hij kende waren onvoldoende om een conversatie op gang te houden. Hij voelde dat Carolina zijn gezelschap wel aangenaam vond, want ze liet zich door hem stevig omarmen, en tijdens het dansen had zij hem een aantal maal gekust.
Intussen waren ze bij een kerk aangekomen, waarnaast een groot kerkhof lag. Carolina maakte duidelijk dat ze het kerkhof op wou lopen, maar Hendrik huiverde bij de gedachte alleen al , en hield haar tegen. Ze wees nogmaals op zijn horloge en zei nogmaals ”casa, casa” en maakte opnieuw aanstalten het kerkhof op te lopen.
Hendrik had inmiddels een stuk papier uit zijn zomerjasje gepakt en een pen uit zijn binnenzak getoverd, en maakte Carolina duidelijk dat zij iets op het papier moest schrijven. Hij zei; “address, address” want hij wist het Spaanse woord hier niet voor. Ze begreep hem en begon te schrijven.
Eerst haar naam, en daarna een adres. Zodra ze klaar was kuste ze Hendrik vluggelings op zijn lippen, en rende daarna het kerkhof op. “Ciao, ciao” riep ze nog achterom kijkend en verdween snel uit zicht. Hendrik was te verbouwereerd om te reageren en bleef hulpeloos alleen achter.
~~~ morgen deel II ~~~