Varen in oorlogstijd
-
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 28 jan 2017 00:06
Re: Varen in oorlogstijd
Vandaag kwam ik een bericht tegen over mijn opa, de op 26 (of 27) februari 1942 overleden Jacobus van der Maas. Hij is zo blijkt hier omgekomen tijdens een brand op de Jola, te Teignmouth, Devonshire. Dat is voor mij nieuwe informatie.
Kan iemand me helpen aan een foto van de Jola, of zelfs van de bemanning, uit die tijd?
Hartelijke groet, Pascal van der Maas
Kan iemand me helpen aan een foto van de Jola, of zelfs van de bemanning, uit die tijd?
Hartelijke groet, Pascal van der Maas
- Drentenier
- Berichten: 2200
- Lid geworden op: 12 mei 2010 14:13
- Locatie: Gasselte
Re: Varen in oorlogstijd
Groet,
Hans
Hans
- Drentenier
- Berichten: 2200
- Lid geworden op: 12 mei 2010 14:13
- Locatie: Gasselte
Re: Varen in oorlogstijd
Hier nog veel meer informatie over de Jola: http://www.marhisdata.nl/main.php?to_page=schip&id=3289
Daarin wordt ook nog de naam van je grootvader genoemd.
Daarin wordt ook nog de naam van je grootvader genoemd.
Groet,
Hans
Hans
Re: Varen in oorlogstijd
Dempo van de Koninklijke Rotterdamsche LLoyd in Battledress. En verder de Djocja en de Djambi van dezelfde Maatschappij.
Groetjes Arij
Groetjes Arij
- Bijlagen
-
- resizer-nl53e94468ff8df1e KRL DEMPO.jpg (216.18 KiB) 9098 keer bekeken
-
- resizer-nld5ccc644c19bf18 KRL DJOCJA.jpg (228.38 KiB) 9098 keer bekeken
-
- resizer-nl466ccb24fff3139 KRL DJAMBI.jpg (330.01 KiB) 9098 keer bekeken
Re: Varen in oorlogstijd
De Duitse schepen Moni Rickmers, Nordmark en Terkoelei werden als prijsschepen in het beheer van de Koninklijke Rotterdamsche Loyd gegeven.
groetjes arij
groetjes arij
- Bijlagen
-
- Moni Rickmers.jpg (253.42 KiB) 9079 keer bekeken
-
- Nordmark.jpg (251.07 KiB) 9079 keer bekeken
-
- resizer-nl2f31b16e5dcbb4bterkoelei prijsschp voor krl.jpg (322.96 KiB) 9079 keer bekeken
Re: Varen in oorlogstijd
Nieuw op dit alleraardigste forum en bovendien een landlubber, heb ik uiteraard weinig directe bijdragen te geven over het zeemansleven.
Toch is er raakvlak met een aspect, dat in dit draadje wordt uitgediept nl. WOII. Als bevrijdingskindje ofwel echte babyboomer, ben ik geconcipieerd in mei 1945 en derhalve is mijn (vroege) jeugd doordrenkt met "de oorlog". Bovendien was er altijd het heldenverhaal van mijn oom, de oudste broer van mijn vader, die als 2e machinist op de Ondina succesvol de Jappen er van langs had gegeven. Dat mijn oom Adri dezelfde voornaam had maakte het extra spannend. Helaas (ook voor mij) is hij na de oorlog aan een Australisch meisje blijven hangen en is nooit meer teruggekeerd naar zijn Nederlandse verloofde. Tsja die oorlog. Zijn geschiedenis en met name het Ondina verhaal, heb ik zo goed mogelijk proberen uit te pluizen en ik ben dan ook erg blij met onderstaande bijdrage van Ferry, die weer extra info geeft.
Waar ik nieuwsgierig naar ben is het lot van de scheepsbel, de bronzen plaquette/oorkonde van "Wij Juliana", enz. en het bovenstaande schilderij. In 1993 stond en hing het nog in de hal in Alexanderpolder. Bij het Maritiem Museum wisten ze van niks, dus ik vrees het ergste. Want als ik het goed heb begrepen, is Shell Tankers een paar jaar later effectief opgeheven.
Adri
Toch is er raakvlak met een aspect, dat in dit draadje wordt uitgediept nl. WOII. Als bevrijdingskindje ofwel echte babyboomer, ben ik geconcipieerd in mei 1945 en derhalve is mijn (vroege) jeugd doordrenkt met "de oorlog". Bovendien was er altijd het heldenverhaal van mijn oom, de oudste broer van mijn vader, die als 2e machinist op de Ondina succesvol de Jappen er van langs had gegeven. Dat mijn oom Adri dezelfde voornaam had maakte het extra spannend. Helaas (ook voor mij) is hij na de oorlog aan een Australisch meisje blijven hangen en is nooit meer teruggekeerd naar zijn Nederlandse verloofde. Tsja die oorlog. Zijn geschiedenis en met name het Ondina verhaal, heb ik zo goed mogelijk proberen uit te pluizen en ik ben dan ook erg blij met onderstaande bijdrage van Ferry, die weer extra info geeft.
In 1993 had ik beroepsmatig te maken met Shell Tankers en ben ik naar het toenmalige hoofdkantoor in Alexanderpolder R'dam geweest. Ook later het Maritiem Museum bezocht en zo ontdekte ik dat mijn oom het Bronzen Kruis met Eervolle Vermelding heeft gekregen. Ik had graag meer willen horen uit zijn eigen mond, want mijn vader had als enige broer (vanwege die NL verloofde) nog schriftelijk contact met hem, maar zoals je wel vaker hoort, hij was niet erg genegen om over het verleden te praten. Toen hij in '67 overleed kregen we van zijn weduwe wat spullen, o.a. gouden manchetknopen en wat fotomateriaal opgestuurd, maar helaas niets wat te maken had met de Ondina. Mijn kinderen zijn allebei op bezoek geweest bij haar familie, toen zij net was gestorven, maar die familie had alleen maar racistische praat over luie Aboriginals en Aziaten die banen inpikte van de echte Aussies.1 dec '09, ferryvaneeuwen schreef:Zelf heb ik op de Ondina gevaren. Deze raakte in gevecht met twee Japanse hulpkruisers en werd daarbij zwaar beschadigd, maar wist één van de twee Jappen, de Hokoku Maru, tot zinken te brengen met het enkele kanon op het achterschip! Wel kwam kapitein Horsman bij een treffer op het brugdek om het leven.
Het schilderij van deze dappere daad hing in het trappenhuis van de nieuwe Ondina waarop ik voer.
Het verhaal staat op mijn website onder Ondina en dan klikken op War Time Ondina.
Waar ik nieuwsgierig naar ben is het lot van de scheepsbel, de bronzen plaquette/oorkonde van "Wij Juliana", enz. en het bovenstaande schilderij. In 1993 stond en hing het nog in de hal in Alexanderpolder. Bij het Maritiem Museum wisten ze van niks, dus ik vrees het ergste. Want als ik het goed heb begrepen, is Shell Tankers een paar jaar later effectief opgeheven.
Adri
Re: Varen in oorlogstijd
Gisteren in de Kringloop het debuutboekje van Willem Addeson op de kop getikt; het is vlak na de bevrijding in 1945 uitgegeven.
De auteur (pseudoniem) beschrijft hoe het een aantal bemanningsleden van een loods-/onderzoeksvaartuig vergaat die in mei 1940 ontsnappen naar Engeland. Via Duitse kampen in Frankrijk worden ze eind december 1940 door de Duitsers terug gestuurd naar Nederland.
Wel informatief genoeg om een beeld te krijgen, maar wat de zeelui daarna doen in WO2 komt niet aan de orde.
De fraaie omslag is van de bekende boekbandontwerper Nan Platvoet.
Groeten, Paul G.
De auteur (pseudoniem) beschrijft hoe het een aantal bemanningsleden van een loods-/onderzoeksvaartuig vergaat die in mei 1940 ontsnappen naar Engeland. Via Duitse kampen in Frankrijk worden ze eind december 1940 door de Duitsers terug gestuurd naar Nederland.
Wel informatief genoeg om een beeld te krijgen, maar wat de zeelui daarna doen in WO2 komt niet aan de orde.
De fraaie omslag is van de bekende boekbandontwerper Nan Platvoet.
Groeten, Paul G.
Re: Varen in oorlogstijd
er was zowat overal vraag naar mensen...
- Bijlagen
-
- RNMS mine-spotter 1.jpg (202.33 KiB) 8669 keer bekeken
-
- RNMS mine-spotter 2.jpg (237.2 KiB) 8669 keer bekeken
Oost, west...ook best
Re: Varen in oorlogstijd
Dat is een merkwaardige route. Heb je het gelezen en hoe zijn zij vanaf Engeland in Duitse kampen in Frankrijk terecht gekomen? Terugsturen naar NL uit een Duits kamp was ook niet echt gebruikelijk .
Adri
Re: Varen in oorlogstijd
Tja Adri, misschien heb ik het eerst wat kort door de bocht opgeschreven.
De schrijver komt, vanaf die loodsboot, eind juli 1940 als marconist op een Nederlands koopvaardijschip terecht. Op weg van Hull naar Buenos Aires wordt dat schip tot zinken gebracht door een Duitse hulpkruiser. De Duitser neemt de overlevenden aan boord en daar worden zij een hele tijd op vastgehouden.
Via overname door een Duits bevoorradingsschip komt de schrijver samen met andere zeelui terecht in Sint Nazaire en vandaar in diverse opvangkampen. Uiteindelijk mogen de Hollanders in december naar huis en na een dagenlange treinreis komen ze op 28 december 1940 in Rotterdam aan.
In juni 1940 mochten Nederlandse (krijgs-)gevangenen alweer terugkeren naar huis. Het eerste treintransport met soldaten kwam op 9 juni 1940 in Enschede aan, dus ongebruikelijk was de vrijlating denk ik niet.
Groet, Paul G.
De schrijver komt, vanaf die loodsboot, eind juli 1940 als marconist op een Nederlands koopvaardijschip terecht. Op weg van Hull naar Buenos Aires wordt dat schip tot zinken gebracht door een Duitse hulpkruiser. De Duitser neemt de overlevenden aan boord en daar worden zij een hele tijd op vastgehouden.
Via overname door een Duits bevoorradingsschip komt de schrijver samen met andere zeelui terecht in Sint Nazaire en vandaar in diverse opvangkampen. Uiteindelijk mogen de Hollanders in december naar huis en na een dagenlange treinreis komen ze op 28 december 1940 in Rotterdam aan.
In juni 1940 mochten Nederlandse (krijgs-)gevangenen alweer terugkeren naar huis. Het eerste treintransport met soldaten kwam op 9 juni 1940 in Enschede aan, dus ongebruikelijk was de vrijlating denk ik niet.
Groet, Paul G.