Kombuispraat

Mart schreef:bleek bij vertrek klaarmaken het roer vastgevroren te zijn, dus Nr One met bootsman stoeltje en brander van de kont laten zakken om de zaak op te warmen

Als het roer vastgevroren zit, maakt men dat gewoonlijk los met behulp van een keteltje kokend water.
Het roer vastgevroren en een vliegende olifant op de zaling. Ja ja.
Misschien had je het met dat allemansend kunnen losmaken. Dat hing daar toch buitenboord.

Op het potje van mijn tante moesten we vertrekken van Munksund. Dat ligt in de Bothnische Golf, bij Pitea, op goed 65° Noord.
Het vroor dertig graden en we hadden er een week gelegen. Nu hadden we daar een onverwarmd stuurhuis en toen de loods aan boord kwam en we eindelijk uit dat ellendige oord zouden vertrekken, bleek het kompas bevroren te zijn. Dat hebben we toen uit het huis gehaald en een uurtje in de kombuis gezet. Nadat de vloeistof weer vloeibaar was geworden, hebben we het kompas weer in de ringen gehangen en zijn gaan varen. Het was geen vast ijs, maar een dikke, vlokkerige massa, anders zou het dekglas vast en zeker gebarsten zijn. Neef Jaap kennende, zal hij later in Rotterdam bij Observator waarschijnlijk een hoop stennis hebben gemaakt.

Hallo Debby.

Wij deden er zo lang over om door de sluizen te komen, om dat de sluiswachters aan het staken waren en we een tijd in Montreal moesten wachten
tot ze weer aan het werk gingen. En moesten we voor de sluizen elke keer afmeren tot we aan de beurt waren om verder te gaan.
Maar we zaten wel met mooi weer op de meren.

Gr.Sjaak

Hallo sjaak, leuk om te lezen dat je dat nog allemaal weet, ik kan me er niet veel van herinneren, maar wel dat het een mooie reis was,en dat ik in totaal twee keer met de ampenan op de lakes ben geweest, beide keren een byzondere belevenis, ik zal eens kijken of ik nog wat foto's kan vinden en zal ze dan plaatsen;groet,debby

Theo. de chinees ging echt naar beneden met een torch en klaarde de ingang van de roerkoning ,en niet met een keteltje werm water Het zal wel geweest zijn vòòr de bulkcarier op zijn merk geladen werd, dat herrinner ik mij niet meer

bleek het kompas bevroren te zijn.

Ja ja........die Horsten...ik had een neeffie die moest Oom zeggen tegen de Ouwe Spoorbrug in Deventer

`Goedeavond allemaal

Wat ik nog een beetje uit die grijze bol zoweet deed je van Montreal naar Toronto door zeven lock´s en duizendeilandemeer ongeveer 16 uur afhankelijk van loods en omstandigheden want je had weleens van die loodsen die dachten dat het een yellow cab was endie klompjes van de Oranje lijn waren toch geen grote bakken maar goed . Het welland kanaal heeft 8 lock´s dat was ongeveer 8 uur dan was je op lake Erie opgaand In 1959 waren wij met de Prinses Irene afgaande op lake erie had er iemand de sluisdeur beschadigd en er lagen wel een stuk of 30 schepen voor anker te wachten en er lag ook een noorse broeder van ons een Fjell Liner die had wacht nummer 3 die lieten zich toen nog om kopen voor een paar kratten Hamstel bier toen deden ze ook alwat met steekpennegen .Maar dat we daar lagen hebben goed besteed wij zijn toen voor 025 dollar cent de us dollar stond toe 3,80 pp naar de Niagarafalls geweest ik vond het geweldig dat ik dat mocht meemaken. Zo de buurman roopt dat het bier koud staat ja die heeft zo´n in loop kast die wil die afentoe weleens een rondleiding geven kanje niet afslaan toch.

Groet uit het drogen zuiden

Herman

Ondanks dat het topic al lang niet meer zo in gebruik is, hoop ik dat er bij menigeen weer belangstelling en verhalen loskomen over een toch wel zeer apart onderdeel van het varen. nl de canadese meren.
Ben er zelf twee keer geweest en vond het een zeer aparte belevenis, met al die sluizen, eilanden bruggen enz.
Ook de ampenan komt in dit topic voor.
verder staan er ook veel foto's op
Veel leesplezier.
grt debby

Er staat hier op mijn buro al vele jaren een klein zilveren modelletje van de " Edmund Fitzgerald" dat was voornamelijk om mezelf er regelmatig aan te herinneren dat " schepen vergaan en dan de mensen meenemen in de diepte"...........heeeeel vaak vergaan ze door de stomme streken van de mensen welke of MET het schip zijn betrokken of OP het schip zijn.

Als je " Edmund Fitzgerald" in Google stopt dan komt er een hoop " weer boven water" over het varen op " DE Grote Meren" en hoe gevaarlijk dat kan zijn.

http://en.wikipedia.org/wiki/SS_Edmund_Fitzgerald

Hier nog iets over de Can.meren , met de "RAKI"lagen we in Gary en daar van gingen we naar Chigago , varen was dat al met al ongv.een uur of vijf , alleen in Gary als je voor de wal ging moest je achteruit, het idee van een dok insteken,
en dan meerden je af , bij aankomst waren er een paar man om de trossen aan te pakken , maar bij vertrek moesten we ze zelf los gooien , dat was bekend , dus de springer van voor, dat was Cor Weug en ik Chr.Vr. was degene voor achter, dus wij de wal op , nog via de gang way, en als we los waren dan via de loods ladder weer aan boord terug , dat leek vrij eenvoudig, alleen om die slurf uit te komen werd er een extra spring achter bij gezet zodat , als je voor los was en de achter trossen waren ook weg , werd er achter uit geslagen om de kop vrij van de wal te krijgen zodra dat genoeg was , [ in tussen was Cor van voor, al via de loods ladder terug aan boord ] werd er vooruit geslagen om met wat gang de slurf te verlaten en vrij van de wal te blijven, zodat de schroef gestopt kon worden om de twee springs binnen te halen en ik dan via de loods ladder weer terug aan boord kon , nou dat kon ik wel vergeten, de ruimte was tussen kaai en schip een meter of twee, en die ouwe maar schreeuwen, spring dan ,spring dan , ja bekijk het maar dacht ik, ik spring niet . dus ik werd door vermoedelijk de agent naar Chigago gebracht, was weer eens wat anders dan varen het was ruim twee uur rijden , maar daar stond je dan met niks , kreeg wel een hamburger van de gene die me weg bracht .
grtn C.Vrolijk

Hallo Chris,

Mooie verhaal, en zo kom ik de naam Cor Weug weer tegen,waarmee ik
op de Tabinta en/of Karimun heb gevaren.
Wij noemden hem altijd Jezus,door zijn lange haar, hij had ook een sikje
en altijd dat vette petje op zijn kanis en constant een half sjekkie in z'n mond.
Hij kwam uit Vlissingen.
Voor ± 2jaar terug kwam ik op een fietstochtje bij ons in Zwolle iemand uit Vlissingen
tegen die hier op de camping stond,en we raakten aan de praat,laat die persoon nu
Cor goed kennen. Hij woont nu in Oost Souburg, ik hem toen eens gebeld maar hij was niet
zo erg geïnteresseerd in een gesprek,maar kende mij nog wel.
Hij is het grootste deel van het jaar met zijn Camper op pad.
Cor was toentertijd een fijne collega.

Groeten,

Bertus.