Herinneringen van een machinist, vervolg.

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Reeckel

Herinneringen van een machinist, vervolg.

Bericht door Reeckel »

Dit is een relaas van mijn wedervaren na mijn Smitperiode



de Bagger.


Zo kwam het dat ik een paar weken later bij Bos en Kalis in dienst kwam.
Ik werd eerst op de peilboot Christiaan Brunings geplaatst, als tweede machinist.
Dit was meer een jacht dan een werkschip. Eigendom van de Rijkswaterstaat, en bemand door Bos en Kalis. Het had maar ėėn hoofdmotor,en geen boegschroef,maar wel als extra hulpje bij het manoeuvreren een "actief roer"

Gast

Bericht door Gast »

Hoofdstuk 13 De Nautilus.

Het eerste bootje waar ik op kwam, was de coaster Nautilus, van Rederij Nautilus.
Een uit Denemarken afkomstig schip, de ex Lindinger Gold, die in de vaart was gebracht door een trio Gereformeerde geloofsgenoten uit Urk, Groningen, en Tholen.
Ik moest in Harlingen aan boord stappen, waar zij aan de werf lag. De eerste machinist, een voormalig garantiemachinist van Werkspoor, was al aan boord, en in de machinekamer bezig.
Op een of andere manier kon hij de hoofdmotor niet gestart krijgen, hij was al een paar uur bezig, en had al een paar keer de luchtvaten leeg gestart.
Gelukkig had ik al eerder zoiets aan de hand gehad, en na een knopje achter op de regulateur ge-reset te hebben, was het probleem opgelost.
Er was het een en ander aan verbouwd, waardoor ik een mooie grote hut had.
Het eerste stuk van reis ging van Harlingen in ballast naar Rotterdam, waar stukgoed werd geladen voor de Afrikaanse westkust.
Mooi even de tijd om schip en bemanning te leren kennen.
De Ouwe was net als de Stuur mede-eigenaar van het schip, en dit waren geschikte gasten.
Verder was alleen de kok een Hollander. De matrozen waren allemaal Spaans, gelukkig uit de kanten van Vigo, want dat zijn de meest kundige, en die kon ik tenminste een beetje verstaan.
In Rotterdam laadden we zoals gezegd stukgoed, en natuurlijk proviand en bunkers, en zo konden we op weg naar Conakri.
Het werd een leuke reis, maar ik moest wel wennen aan de zeer strikte leefregels van de beide eigenaren. Zo moest er voor het eerst aan tafel gebeden worden, mocht er op zondag geen onderhoud, of wat voor werk ook gedaan worden. Zelfs de wasmachine werden de zekeringen uit gehaald!
En bij de ouwe in de hut werd er (jawel! Voor twee man!) een kerkdienst gehouden, en zaten beiden uit volle borst te zingen bij het elektrisch orgel!
Nou ja, ik had al vaker met vreemde gewoontes kennis gemaakt, dus dit kon er ook nog wel bij!
Er waren gelukkig genoeg boeken aan boord, dus ik vermaakte mezelf wel.
Op zaterdag kwamen we in Conakri aan, en voor alle documenten afgehandeld waren, was het avond.
Op zondag werd niet gewerkt, dus op maandag werd pas met lossen begonnen. Die zaterdag zijn de kok, de eerste machinist en ik de wal op geweest, en hebben daar de omgeving bekeken. We gingen met een taxi, en na een paar kilometer door de modder en bush gereden te hebben kwamen we op en vierbaans snelweg.
Niet via een oprit, maar de weg ging dus gewoon over van een bospad in een snelweg!
Hier was dus gewoon het geld opgeraakt voor de aanleg van een asfaltweg!
De stad zelf was een en al armoede, en na een tijdje rondgelopen te hebben, en een paar biertjes, hielden we het voor gezien, en pakten maar een taxi terug naar boord
Dit temeer omdat het na zonsondergang niet bepaald veilig was voor blanken.
Die zondag gingen we naar het kamp van de Hollanders die daar werkten, en konden daar gezellig aanschuiven bij een barbecue, en een baantje trekken in het zwembad.
Na een paar biertjes werden we door een van de gastheren terug naar boord gebracht, en de dag erop werd het schip gelost.
Dit zou bijna twee weken in beslag gaan nemen. De Afrikanen staan niet bekend om hun snelle manier van werken, maar hier kregen we toch de indruk dat de boel gesaboteerd werd.
De Hollanders verzekerden ons dat dit echter gewoon was, dus namen we dat maar aan.
Toen we dan uiteindelijk toch gelost waren, konden we de rivier af, terug naar Holland!
Amper waren we weer op zee, toen de Ouwe bericht kreeg, dat er lading voor ons was in Takoradi, Ghana.
Takoradi lag op de terugweg, en een goeie dag later waren we daar op de rede.
We moesten in de haven op de boeien gaan liggen, en kregen de eerste lichters met boomstammen langszij.
Het laden werd door lokale mensen gedaan, en het was leuk om te zien, hoe dat allemaal in zijn werk ging.
In het onderruim werden de zware stammen hardhout geladen, in het tussenruim de wat lichtere houtsoorten, en aan dek de lichtste stammen.
Het lichtere hout werd niet in lichters aangevoerd, maar gewoon door slepertjes drijvend aangevlet.
De dokwerkers moesten dan op die stammen lopen om de stroppen te bevestigen, en dat was niet helemaal zonder risico. Het gebeurde regelmatig dat er een in het water viel. En dan was er grote paniek! Gelukkig vielen er behalve wat schrammen en builen geen gewonden bij, en het was vermakelijk om te zien.
Aangezien het land op de rand van het faillissement balanceerde, was er een groot gebrek aan deviezen. Dat resulteerde erin, dat er voor de dollar op de zwarte markt hoge bedragen betaald werden.
Er kwamen dan ook regelmatig mensen aan boord,die voor een dollar of twee een hele dag wilden werken.
We hadden dan ook al snel allemaal iemand "in dienst"
Jos Komen (R.I.P)

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Hallo Reeckel,
Hele mooie verhalen!
Je was als gast ingelogd, maar aan het IP-nummer zag ik dat het tweede verhaal ook van jou was.
(een uniek IP nummer heeft iedereen op zijn PC en ik kan van hieruit dat nummer zien)
Ik zag dat het hoofdstuk 13 was, wat mij betreft mogen de andere 12 hoofdstukken er ook bij.
Ik neem aan dat dit de juiste Nautilus is, een paar jaar later was er nog een Nautilus, maar ik herken ergens de Deense stijl.
Vraag me niet waaraan, die Denen hebben iets speciaals.
All the best
Jos


Afbeelding
Reeckel

Bericht door Reeckel »

Hallo Jos , en andere Kombuizers!

Effe een misverstandje uit de weg, Reeckel is dezelfde als Jack Minneboo van de ouwe kombuis, het is een alias, die voortkomt uit de naam van mijn eigen brouwerijtje/tapperijtje. de voorgaande twaalf hoofdstukken waren over mijn smitperiode, en dus eigenlijk een hoofdstuk apart.
het heeft even geduurd voor er weer wat op volgde, want ik heb het erg druk gehad, (niet in de eerste plaats met brouwen :lol: )ik heb nog een hoofdstukje (op voorraad) en dan wordt het weer moeizaam typen, met het monsterboekje erbij, en de schaarse overgebleven brieven ernnast.
Door de eerste 12 hoofdstukken ben ik nog wel een ouwe kennis tegen gekomen , een derde stuurman waarmee ik op de Poolzee gevaren heb, wel leuk, Het (voorlopig) laatste hoofdstuk volgt vandaag nog,
Groetjes, Jack (Den Reeckel) Minneboo
Reeckel

Bericht door Reeckel »

P.S. Het klopt dat dit de betreff3ende Nautilus is, de ex Lindinger Gold

Gr Jack
Jos Komen (R.I.P)

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Hallo Jack, ik had het natuurlijk aan je schrijfstijl moeten merken inplaats van IP-nummers op te zoeken.
Maar ben benieuwd naar je volgende verhaal.
En dat brouwerijtje/tapperijtje daar ben ik ook wel benieuwd naar.
Is dat alleen voor persoonlijk gebruik of heb je ergens een tapperij waar we een goed glas eigengebrouwd bier kunnen nuttigen?
All the best
Jos
Gast

Bericht door Gast »

Hier is onze Gilde site, http://web.inter.nl.net/users/deltabrouwers/, als je dan kijkt op biertour 2004, zie je onderaan twee fototje's van m'n barretje.
Het is m'n prive kroegje, maar alle kombuizers zijn welkom (als ze maar niet tegelijk komen! )
De naam is als volgt tot stand gekomen, m'n vrouw nam een twaalftal jaren geleden een videotheekje over met de naam 't Vosje.
Toen ik zelf bier ging brouwen moest er ook een naam komen, en ik wou het in die richting zoeken, maar Vos bier bestond al.
Maar aangezien een mannetjes vos een Rekel genoemd wordt, vond ik dat wel passend, dan ook nog in de ouwe stijl gespeld, en voila, Den Reeckel was geboren!
Inmiddels is de capaciteit van 10 liter, in een weckketel, via 35 liter in een paar opengeslepen biervaten, gestegen tot 80 liter, in een speciaal door mij ontworpen brouwketel in een nieuwe door mezelf gebouwde brouwerij.
De bar is in het jaar 2001 opgericht in onze vorige woning, en deze is vorig jaar als eerste bij de verhuizing overgebracht. Ze is voorzien van een spoelbakje met stromend water, en een koelkast om het tapbier (zelfgebrouwen natuurlijk) te koelen. al met al een zeer comfotabel geheel.
Valt nog te melden dat ik na 20 jaar gevaren te hebben, nooit een tatoeage had laten zetten, maar dat nu het logo dat voorop mijn bar staat, ook op mijn bovenarm prijkt, stom he?
Ik brouw nu inmiddels 4 jaar, maar ben er 30 jaar te laat mee begonnen!
In een woord een HEERLIJKE hobby!
Gast

Bericht door Gast »

dit is de werkende URL< ik zag dat die andere niet werkte http://www.deltabrouwers.nl.vg/
Reeckel

Bericht door Reeckel »

Hoofdstuk 14 De Sundviken

Tja, en zo rol je langzaam aan in de kustvaart, wat je vroeger gezworen had nooit te zullen doen, sloop er zomaar stiekum in.
De Sundviken , van rederij Holwerda, was dus echt het schoolvoorbeeld van de noordelijke Kuster vaart, met alle kleinburgerlijke fratsen eromheen.
Schijnbare vrijheid, maar elke appel was geteld!!
's Zondags niet wassen, (de zekering eruit!)
Ik weet me bar weinig van deze reis te herinneren, behalve dat we geladen met rollen ijzer onderweg naar midden zweden rond Jutland voeren, met een krachtje of 8 op de kop.
Het zoete water bevroor spontaan in het tuigage, zodat we binnen de kortste keren eruit zagen als een kerstplaatje.
Nou had het scheepje twee redelijk zware bomen, die in een T mast hingen, dus met gecombineerde geien/topperdraden.
Die bomen lagen naast de luikhoofden in een mik, en normaal gesproken zouden de topperdraden slack moeten hangen.
Dit waren ze bij de voorste boom echter vergeten, zodat door het stampen van het schip, en het krimpen van de draden door de kou, de boom uit de borg trok, en hen en weer begon te zwaaien dat het een lieve lust was!
Dat werd proberen om hem weer terug in de mik te krijgen!
Maar de bediening van die boom was op de bak, verscholen onder een meter ijs, wat ook nog eens ijspegels van tussen de 50 en 100 kg boven hingen te zwaaien. Linke soep dus.
Eerst maar eens een paar sokken over mijn schoenen aangetrokken voor een beetje extra grip, en de Hoofdwerktuigkundige( Ja, hij liet zich echt zo noemen!!) achterna naar de bak.
Hier aangekomen was het eerste wat ik kon doen de HWTK oprapen en weer terug naar achteren brengen, want hij had een ijspegel op zijn kop gekregen, en bloedde als een rund.
Door deze les wijzer geworden, zelf eerst maar ergens een helm opgedoken, en onder m'n jas wat extra vulling gedaan, , en weer terug met een hamer en een brandbijl.
Die ouwe schreeuwde geloof ik nog iets van oppassen voor de verf, maar dat kwam niet goed over.
Nou is het gelukkig zo, dat als zich ijs vormt op mooie gladde oppervlakken, je met een paar welgemikte "technische"
Jos Komen (R.I.P)

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Hallo Jack,
Wederom een mooi verteld verhaal, uit het leven gegrepen.
Maar we hebben allemaal wel eens op een "k.t boot" gevaren, dat kan overal gebeuren, zowel op de GHV als op de KHV.
Vaak is de kapitein degene die daar verantwoordlijk voor is en ligt het niet aan de rederij.
Ik heb het altijd goed naar mijn zin gehad, de laatste jaren dat ik op de kustvaart terecht kwam.
Mooi apart schip trouwens..De Sundsviken.
En die tapperij ziet er ook aantrekkelijk uit!
All the best
Jos

Afbeelding


Plaats reactie