Belgische vloot
Mineral Gent
Hoi, hier iets over de Mineral Gent
Ik werd op de Mineral Gent gemonsterd als wiper-matroos. Aangezien de winstmarges van de rederijen blijkbaar niet hoog genoeg waren hadden ze uitgeknobbeld dat een wiper ook aan dek kon komen om mee vast en los te maken. En aangezien er in plaats van 3 nog slechts 2 wipers waren en men twee matrozen uitspaarde was dat al 3 man minder.
De Mineral Gent was het eerste Belgische mineral schip van die afmetingen 250 m lang en zo'n 48 breed. Het schip deed toen zijn tweede reis en de stuur had er tijdens de maidentrip een brommer opgezet. Dat ding was natuurlijk al naar de kloten geholpen, kun je wel denken!
In het kort, op die bak kon men een flinke wandeling maken, en wat meer is, zonder iemand tegen te komen want er zat maar 23 of 24 man op.
En wie was daar als matroos?. Jawel, "de vliegende engel van Matadi"
Ik werd op de Mineral Gent gemonsterd als wiper-matroos. Aangezien de winstmarges van de rederijen blijkbaar niet hoog genoeg waren hadden ze uitgeknobbeld dat een wiper ook aan dek kon komen om mee vast en los te maken. En aangezien er in plaats van 3 nog slechts 2 wipers waren en men twee matrozen uitspaarde was dat al 3 man minder.
De Mineral Gent was het eerste Belgische mineral schip van die afmetingen 250 m lang en zo'n 48 breed. Het schip deed toen zijn tweede reis en de stuur had er tijdens de maidentrip een brommer opgezet. Dat ding was natuurlijk al naar de kloten geholpen, kun je wel denken!
In het kort, op die bak kon men een flinke wandeling maken, en wat meer is, zonder iemand tegen te komen want er zat maar 23 of 24 man op.
En wie was daar als matroos?. Jawel, "de vliegende engel van Matadi"
Zeemansboek
Ja Frans dat boekje heb ik ook nog liggen, een herinnering hé aan vroegere tijden.
Zoals ik reeds zei, de Teniers staat er bij mij twee maal in.
Ook op de Chertal heb ik gevaren.
Zoals ik reeds zei, de Teniers staat er bij mij twee maal in.
Ook op de Chertal heb ik gevaren.
Belgische Vloot
Vraag: Bert 01.12.04 en Eddy Lucas 02.12.04
De 'sluis' met de BELGENLAND is het droogdok parallel aan de verbinding Lefèbrvedok-Straatsburgdok (= ingang Albertkanaal).
De Antwerpen-New York verbinding met passagiersschepen onder de naam Red Star Line begon in 1873 en na onderbreking in de eerste Wereldoorlog werd deze tot 1939 voortgezet. (thuishaven Antwerpen 1873; Liverpool 1915; Hamburg 1935; Rotterdam 1939).
Het vrachtschip BELGIC van 1917 werd in 1923 tot passagiersschip BELGENLAND omgebouwd, werd in 1935 het Amerikaanse COLUMBIA en in 1936 gesloopt (na 1927 maakte Antwerpen plaats voor Londen wegens ondiepte van de Schelde).
m.v.g. C.E.A.
De 'sluis' met de BELGENLAND is het droogdok parallel aan de verbinding Lefèbrvedok-Straatsburgdok (= ingang Albertkanaal).
De Antwerpen-New York verbinding met passagiersschepen onder de naam Red Star Line begon in 1873 en na onderbreking in de eerste Wereldoorlog werd deze tot 1939 voortgezet. (thuishaven Antwerpen 1873; Liverpool 1915; Hamburg 1935; Rotterdam 1939).
Het vrachtschip BELGIC van 1917 werd in 1923 tot passagiersschip BELGENLAND omgebouwd, werd in 1935 het Amerikaanse COLUMBIA en in 1936 gesloopt (na 1927 maakte Antwerpen plaats voor Londen wegens ondiepte van de Schelde).
m.v.g. C.E.A.
Eddy
Op mijn laatste schip de federal schelde kwam een kapitein aan boord om de eigenlijke ouwe te vervangen,daar die op verlof ging.
Nu naar het schijnt was die kapitein vervanger de jongste op de belgischevloot.
Die man ging met de fles slapen en stond er mee op,ik heb die niet anders geweten dan bezopen.
Als hij op de brug verscheen was het met een fles in zijn zak of hand.
Zo zijn wij uit rotterdam waalhaven vertrokken op ballast richting golf van mexico.
Op de atlantische oceaan komen wij in een zware orkaan terecht,ik was die avond van wacht,en het schip ging hevig tekeer.
Het schip stamte en rolde als gek,vanaf de brug kon je te toppen van de golven aanraken.
Het schip planeerde in de dalen om dan op te stijgeren tegen een aankomende golf,ze ging als een woeste stier tekeer.
Die ouwe bezopen als hij was weigerde vaart te minderen zodat onder de officieren al menig woord viel over die ouwe.
Ik had de stuur al aangesproken waarom wij geen vaart minderde in dit soort weer.
Als antwoord kreeg ik,ga gij aan de ouwe vragen om vaart te minderen en zie maar dat ge geen stamp in uw kont krijgt.
Om middernacht was mijn wacht afgelopen en om naar mijn cabine te gaan moest ik langs de mess van de matrozen langs gaan.
In de mess zaten matrozen alsook de marco en een paar wtkers en een stuurman.
Ze waren overleg aan het plegen wat ze zouden kunnen doen en eventueel de eerste alles te laten overnemen en die ouwe buiten spel te zetten.
Maar toch niemand had de moed in te grijpen,en we zijn al hotsent en botsent uit de storm gekomen.
Nu het weer was nog niet op zijn best en we rolden nog steeds behoorlijk,tot de stuurman kwam vertellen dat er iets aan de hand was in luik 3.
Ik ben met de bootsman aan dek gegaan en hebben clusters in het mangat gehangen zodat we konden zien wat daar allemaal aan de hand was.
Nu bleek in luik drie de noordzee aanwezig te zijn en bij het rollen van het schip klutse het water tegen de schotten dat goeie gang gaf.
De machinisten probeerden het water weg te pompen,maar bleek dit niet te lukken.
Had de machinist die moest pompen zich vergist van klep,weten we niet maar hij pompte water bij in plaats weg.
Moest daar toch iets aan de hand zijn want het weg pompen lukte niet en zo wilde de machinist kijken of de leiding niet vast zat.
Dus iemand moest in dat luik en gaan zien of er niets voor het deksel van de bilges zat.
Van boven uit te zien zou het water ongeveer op heup hoogte staan,en ik zou in het luik gaan om te voelen of er wel niets voor het deksel zat.
Ik ben zo langs dat stom laddertje naar beneden willen gaan,mijn handen nat en koud verkleumt,en bij het afdalen maakt het schip een hevige slingering en word ik van de ladder losgerukt en sla zo een acht meter de diepte in de cluster mee trekkende.
Ben daar goed tenval gekomen,wel dat het water deels mijn val heeft gebroken,maar al door dit was dit ook mijn laatste reis.
We zijn in in Houston aangkomen en de officieren zouden klacht gaan neerleggen tegen de ouwe,maar weer kwam er niets van in huis.
Nu die klootzak moet iets te weten gekomen zijn en iedereen is zolang hij aan boord was de sigaar,langs elke weg heeft hij ons gepest,we kregen de rotste en vuilste jobkes.
We moesten alle bilges kuisen van achteren tot van voor en zaten wij de ganse dag in de stank en nattigheid.
We zijn van houston een oversteek begonnen naar zuid-afrika,durban en port elisabeth,en dan nog naar mozambique maputo(marcus lorenzo).
Nu die man begon er plezier in te vinden van telkens heirkracht uit te roepen voor ons de duvel aan te doen.
Ik had met de eerste afgesproken dat ik aan wal zou gaan en klacht neerleggen bij de zeevaart politie maar alleen zou dat ook niets uithalen.
Maar wij vertrokken uit mozambique richting seaway en wij wisten dat de andere ouwe ging aan boord komen in montreal,dus nog effe wachten en we zijn van dat stuk ongeluk verlost.
Eindelijk zijn we te montreal aangekomen en de eigenlijke ouwe staat op de kade te wachten;en onze kluns staat op de brug bezopen tot en met en vaart recht op die kade,al wie aan dek stond of beter al wat recht stond werd tegen dek geslagen door de schok die door het schip ging,een hels lawaai een gekraak en gesheur.
De ouwe op de kade was voor te ontploffen als hij zag wat er met zijn schip gebeurde.
Maar dan heeft die zuipschuit een mooi afscheid gekregen van de echte ouwe van het schip en de bemanning.
In bijzijn van gans de bemannig en zeevaart politie heeft de ouwe de zuipschuit zijn streepjes afgetrokken en op dek gesmeten.
Einde van zijn loopbaan als kapitein en mijn loopbaan ook naar de haaien.
Maar toch hij was niet de enige zuipschuit want bijna alle sukkels waar ik mee gevaren had zaten aan de fles en stonden ganse dagen bezopen op de brug.
Nochtans dat heb ik in de zeevaartschool niet geleerd.[/i]
Op mijn laatste schip de federal schelde kwam een kapitein aan boord om de eigenlijke ouwe te vervangen,daar die op verlof ging.
Nu naar het schijnt was die kapitein vervanger de jongste op de belgischevloot.
Die man ging met de fles slapen en stond er mee op,ik heb die niet anders geweten dan bezopen.
Als hij op de brug verscheen was het met een fles in zijn zak of hand.
Zo zijn wij uit rotterdam waalhaven vertrokken op ballast richting golf van mexico.
Op de atlantische oceaan komen wij in een zware orkaan terecht,ik was die avond van wacht,en het schip ging hevig tekeer.
Het schip stamte en rolde als gek,vanaf de brug kon je te toppen van de golven aanraken.
Het schip planeerde in de dalen om dan op te stijgeren tegen een aankomende golf,ze ging als een woeste stier tekeer.
Die ouwe bezopen als hij was weigerde vaart te minderen zodat onder de officieren al menig woord viel over die ouwe.
Ik had de stuur al aangesproken waarom wij geen vaart minderde in dit soort weer.
Als antwoord kreeg ik,ga gij aan de ouwe vragen om vaart te minderen en zie maar dat ge geen stamp in uw kont krijgt.
Om middernacht was mijn wacht afgelopen en om naar mijn cabine te gaan moest ik langs de mess van de matrozen langs gaan.
In de mess zaten matrozen alsook de marco en een paar wtkers en een stuurman.
Ze waren overleg aan het plegen wat ze zouden kunnen doen en eventueel de eerste alles te laten overnemen en die ouwe buiten spel te zetten.
Maar toch niemand had de moed in te grijpen,en we zijn al hotsent en botsent uit de storm gekomen.
Nu het weer was nog niet op zijn best en we rolden nog steeds behoorlijk,tot de stuurman kwam vertellen dat er iets aan de hand was in luik 3.
Ik ben met de bootsman aan dek gegaan en hebben clusters in het mangat gehangen zodat we konden zien wat daar allemaal aan de hand was.
Nu bleek in luik drie de noordzee aanwezig te zijn en bij het rollen van het schip klutse het water tegen de schotten dat goeie gang gaf.
De machinisten probeerden het water weg te pompen,maar bleek dit niet te lukken.
Had de machinist die moest pompen zich vergist van klep,weten we niet maar hij pompte water bij in plaats weg.
Moest daar toch iets aan de hand zijn want het weg pompen lukte niet en zo wilde de machinist kijken of de leiding niet vast zat.
Dus iemand moest in dat luik en gaan zien of er niets voor het deksel van de bilges zat.
Van boven uit te zien zou het water ongeveer op heup hoogte staan,en ik zou in het luik gaan om te voelen of er wel niets voor het deksel zat.
Ik ben zo langs dat stom laddertje naar beneden willen gaan,mijn handen nat en koud verkleumt,en bij het afdalen maakt het schip een hevige slingering en word ik van de ladder losgerukt en sla zo een acht meter de diepte in de cluster mee trekkende.
Ben daar goed tenval gekomen,wel dat het water deels mijn val heeft gebroken,maar al door dit was dit ook mijn laatste reis.
We zijn in in Houston aangkomen en de officieren zouden klacht gaan neerleggen tegen de ouwe,maar weer kwam er niets van in huis.
Nu die klootzak moet iets te weten gekomen zijn en iedereen is zolang hij aan boord was de sigaar,langs elke weg heeft hij ons gepest,we kregen de rotste en vuilste jobkes.
We moesten alle bilges kuisen van achteren tot van voor en zaten wij de ganse dag in de stank en nattigheid.
We zijn van houston een oversteek begonnen naar zuid-afrika,durban en port elisabeth,en dan nog naar mozambique maputo(marcus lorenzo).
Nu die man begon er plezier in te vinden van telkens heirkracht uit te roepen voor ons de duvel aan te doen.
Ik had met de eerste afgesproken dat ik aan wal zou gaan en klacht neerleggen bij de zeevaart politie maar alleen zou dat ook niets uithalen.
Maar wij vertrokken uit mozambique richting seaway en wij wisten dat de andere ouwe ging aan boord komen in montreal,dus nog effe wachten en we zijn van dat stuk ongeluk verlost.
Eindelijk zijn we te montreal aangekomen en de eigenlijke ouwe staat op de kade te wachten;en onze kluns staat op de brug bezopen tot en met en vaart recht op die kade,al wie aan dek stond of beter al wat recht stond werd tegen dek geslagen door de schok die door het schip ging,een hels lawaai een gekraak en gesheur.
De ouwe op de kade was voor te ontploffen als hij zag wat er met zijn schip gebeurde.
Maar dan heeft die zuipschuit een mooi afscheid gekregen van de echte ouwe van het schip en de bemanning.
In bijzijn van gans de bemannig en zeevaart politie heeft de ouwe de zuipschuit zijn streepjes afgetrokken en op dek gesmeten.
Einde van zijn loopbaan als kapitein en mijn loopbaan ook naar de haaien.
Maar toch hij was niet de enige zuipschuit want bijna alle sukkels waar ik mee gevaren had zaten aan de fles en stonden ganse dagen bezopen op de brug.
Nochtans dat heb ik in de zeevaartschool niet geleerd.[/i]
Hello jos
Inderdaad ,deze schepen zijn zo gebouwd dat ze net de sluis in kunnen op de seaway.
Ik heb zelf ooit de sluizen ingestuurt en het is wel ingewikkeld als je dit de eerste maal doet.
Toch de federal schepen waar ik op vaarde hadden vooraan een geheel andere bulb tegen over dit schip.
Bij het binnen varen van zo'n sluis dat gebeurde op een eigenaardige manier.
Voor de sluis werd het schip in een bepaalde hoek gelegd,op de rondingen van de sluis waren houten drijvers geplaatst waar je dan heel langzaam tegen kwam met het voorschip,het schip duwde zichzelf dan mooi recht de sluis in.
Vooraan in de sluis was een kabel gespannen ter dikte van een vuist,ingeval dat het schip niet op tijd stopte om het tegen te houden.
T'is wel spijtig dat de belgische federal schepen verdwenen zijn.
Maar het is toch altijd mooi zo'n schip te zien,het geeft je een speciaal gevoel en laat je terug denken aan die tijd.
frans
Inderdaad ,deze schepen zijn zo gebouwd dat ze net de sluis in kunnen op de seaway.
Ik heb zelf ooit de sluizen ingestuurt en het is wel ingewikkeld als je dit de eerste maal doet.
Toch de federal schepen waar ik op vaarde hadden vooraan een geheel andere bulb tegen over dit schip.
Bij het binnen varen van zo'n sluis dat gebeurde op een eigenaardige manier.
Voor de sluis werd het schip in een bepaalde hoek gelegd,op de rondingen van de sluis waren houten drijvers geplaatst waar je dan heel langzaam tegen kwam met het voorschip,het schip duwde zichzelf dan mooi recht de sluis in.
Vooraan in de sluis was een kabel gespannen ter dikte van een vuist,ingeval dat het schip niet op tijd stopte om het tegen te houden.
T'is wel spijtig dat de belgische federal schepen verdwenen zijn.
Maar het is toch altijd mooi zo'n schip te zien,het geeft je een speciaal gevoel en laat je terug denken aan die tijd.
frans