Navigatie, toen en nu

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Jos Komen (R.I.P)

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Die eerste stuurman is dus in slaap gevallen na het nuttigen van een halve liter rum en zo is dat schip op de keien gelopen.
Daar komt het wel op neer.
Navigatie, toen en nu
Vroeger had je op de brug alleen een hoge houten loodsstoel en was het de stuurman van de wacht bijna op straffe des doods verboden om daar tijdens de wacht op te gaan zitten.
Toen werd er wacht gelopen. :wink:
Maar als je zes uur op wacht zit op de Lysblink Seaways en zes op zes af loopt kan ik me wel voorstellen dat je in zo'n comfortabele stoel wel eens even wegdommelt, laat staan als je een halve liter rum achter de kiezen hebt. Ik ben uiteraard ook een ouwe lul die alleen maar van 1960 t/m 1980 (met wat onderbrekingen) als stuurman gevaren heeft en dus niet kan meepraten over hoe het is om als kapitein te varen.
Maar als je zes uur in zo'n stoel hangt...
brug.jpg
brug.jpg (146.98 KiB) 2860 keer bekeken

Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Hij zat nog maar goed twee uur in die stoel en tegen dat indommelen heb je een alarm, maar dat stond niet bij. Alles waarschuwde: de ECS waarscuwde dat het mis dreigde te gaan en de radar waarschuwde, mar ook die alarmen werden genegeerd.
Voorts had die tweede stuurman om middernacht natuurlijk moeten merken dat die gozer bezopen was. Hij had de uitkijk zelf naar het kantoortje gestuurd, dus die kon ook niemand waarschuwen. Al met al een mooi zootje.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

tegen dat indommelen heb je een alarm, maar dat stond niet bij
Tja, als je het alarm tegen indommelen hebt uitgezet..... :twisted:
Inderdaad een mooi zootje.
Vroeger dronken we wel eens een of meerdere potjes na de wacht, maar dronken op wacht komen was er nooit bij. :wink:
Gebruikersavatar
Leo Bokkum
Berichten: 508
Lid geworden op: 15 dec 2006 05:30
Locatie: Oost Drenthe

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Leo Bokkum »

Theo schreef:Hij moet wel bar veel vertrouwen in die eerste stuurman hebben gesteld en ook in de tweede, want die liep tot middernacht eveneens alleen de wacht.
Gps en ingetekende lijntjes op het beeldscherm volgen Theo. Dat kun je zelfs een peuter leren. Letterlijk wel te verstaan.
Alleen moet die peuter dan geen stuk in z'n reet hebben natuurlijk. :roll:


Je krijgt er echter ook heel vreemd gedrag van.
Vrij recent meegemaakt:

Met 4 (zegge vier) meter diepgang een allemachtig diep Nederlands gat binnenlopend bleef de Oostblok-stuurman maar overdreven veel aan de piloot draaien om midvaarwater te houden.
Nou ben ik zo'n type die z'n kop niet kan houden wanneer hem iets opvalt, dus ik vraag waarom hij zo zit te zigzaggen met die piloot?
"Holding my line" was het antwoord van de stug op zijn scherm kijkende navigator.
Oww, best joh. Maar ook gezien dat er een suppliër in je kont zit met 2X zo veel speed als wij? Zal je niet even een klein beetje stuurboord uit gaan voor de beste man ipv voor zijn kop te liggen zigzaggen? Er is diep water tot aan de boeien hoor.
"Don't care, holding my line"
En wat doe je dan wanneer er een tegenligger komt?
"I have to hold my line"

Rare jongens die oostblokkers...

Prompt de reis daarna liep hij tegen de lamp bij het oversteken van een traffic-lane.
Op de vraag van de toegestroomde autoriteiten waarom hij schuin overstak kun je zijn antwoord wel raden: "I was holding my line"...
De geldige papieren van deze moderne Iwan de Zeevaarder? Master All Ships plus een lading van die shitcursussen waar ze een zeeman tegenwoordig onder bedelven.
Hij kon letterlijk nog geen tros fatsoenlijk beleggen en zijn nautisch inzicht was nihil. Maar alle opleidingen zijn wereldwijd gelijk getrokken, dus waar bemoeien wij ons mee?


En zo gaat dat tegenwoordig Theo.
De grootste mongool kan "navigeren" zolang hij de muis maar goed bedient.
Goed zeemanschap staat echter niet op het beeldscherm. En da's dan wel weer jammer.




Maar was het vroeger dan zoveel beter?
Als ik de verhalen hier mag geloven wél. Voornamelijk superbemanningen met super-kapiteins.
Toch vreemd dat ik het in mijn jonge jaren een pietsie anders heb meegemaakt op de Panamese potjes.
Eén voorbeeld van de vele:


Het overjarige 499 tons potje met de bekende 6 cilinder Deutz ploffer en twee Samofaatjes met bijbehorend aandrijfriemen-proletariaat ligt in Amsterdam en of ik daar als de donder naartoe wilde gaan want de machinist was constant straallazerus en had de zak gekregen.
Een half uurtje na mijn aankomst was het varen geblazen.
Niet zo'n groot probleem, want zolang een dieselmotor het juiste vocht voor de "Psssst" krijgt, doettie vanzelf "Boem". Om te starten heeft ie lucht nodig en om te koelen water.
Aan een Samofa zit een slinger en op het bord staan een paar wijzertjes die ongeveer de goede kant op moeten wijzen. De rest van het mechanische circus zet je met handbediende koppelingen in z'n werk en voor de wat zwaardere elektromotoren zit ergens een handbediende shunt.
Da's dus snel genoeg uitgezocht.

In de nachtelijke uurtjes door de sluis van IJmuiden, net buiten de pieren de loods afgezet en gaan met dat orgel.
Het was het mooiste weer van de wereld. Scheepje bewoog niet en het was één van die uitzonderlijk heldere sterrennachten welke het varen zo verschrikkelijk mooi kunnen maken.

Ergens voorbij de uiterton ga ik naar boven om te vragen of ik kan overschakelen op de as-generator. "Heel graag" zei het gezag. "Dat brengt wat rust in de tent, want die hulpmotor trilt nogal".
Nou was de stroomvoorziening op die potjes gewoonlijk een gelijkstroom-chaos van 110Volt welke in de loop van de jaren door briljante voorgangers wat was "aangepast".
Dit betekende meestal ook dat de automatische shunt van de schroefas-generator op zijn minst als zwaar verdacht moest worden aangemerkt.
Met dit in het achterhoofd schakelde ik over. Uit de automatische shunt kwam meteen een fraaie rookwolk en de lichtsterkte in de machinekamer slonk zienderogen tot gloeiende spijker-niveau.
No problem, gewoon die grote schakelaar weer terugzwiepen en nadat het Samofaatje zijn inzinking te boven was geploft, hadden we weer volop prik. Afgevallen stuurmachine weer bijzetten en klaar was Ome Leo.

Maar dan.... Ergens bovenin de schacht een enorm geschreeuw! Voor zover ik kon begrijpen ging het over God, rodondendrons, hooszak, vrouwen & kinderen éérst plus de duvel zijn ouwe moer.
Dit voorspelde niet veel goeds.
Dus met een rotgang naar boven om te zien welke onoverkomelijke rampspoed het overschakelen teweeg had gebracht. Aan de verbale misbaar te horen moest dat nogal levensbedreigend zijn.
Er was dikke paniek in de tent. "Gooooverdegoo kutmachinisten gooverdegoo allemaal klootzakken gooverdegoover levensgevaarlijk gooooverde." enzovoorts enzovoorts...
Na dit monoloog eens een tijdje te hebben aangehoord, heb ik hem op machinisten-volume onderbroken en gevraagd wat er nou eigenlijk aan de hand was?
Nou, dat was gooverdergoover noemeloos erg, want zijn radar was uitgevallen!!
Daar viel ik een moment van stil. Hemelsmooi weer, hartstikke rustig op straat, een zicht als de wereld en meneer gaat uit z'n dak omdat de radar het even niet doet? Spoort die vent wel?
"Ja én? Je kijkt tot Engeland aan toe man! Waar maak jij nou al die drukte om?"
Het antwoord was wederom een lading van de bekende G's en toen was ik het zat. Nou was ik geen smal gebouwde baby in die tijd en verdomde het om door wie dan ook verrot te worden gescholden. Na wat gepaste dreigementen begon de rust dan ook een beetje terug te keren. Althans, het gezag pruttelde nog wat voor zich uit, maar hield tegen mij zijn grote muil.
Eindelijk tijd om eens naar het euvel te kijken.

De radar was een sleetse Decca waarmee Napoleon zijn Waterloo nog had gevonden en welke zijn prik kreeg aangevoerd van zo'n akelig jankende omvormer die meestal ergens onder de kaartentafel zat verstopt. Niks bijzonders. Dus even gevraagd waar de schakelaar van de omvormer zat, deze uit/aan gezet en jawel; na een minuut of wat gilde het roterende ding weer alsof er niks was gebeurd. Schakelaar op de radar naar standby en het "gigantisch nautische probleem" was na een paar minuten opwarming weer opgelost.
Tjah, en toen was ik me daar opeens tóch wel een goeie machinist. De loftuitingen waren niet van de lucht...
En ach, in de korte tijd dat ik hem had meegemaakt was het geen beroerde vent. Dus handjes schudden en niet meer over lullen verder. Maar wel in m'n achterhoofd houden van "ergens klopt iets niet met jou broeder..."

Wie zich afvraagt waar de stuurman de hele tijd was?
Deze Kaap Verdiaan ofzoiets stond de hele tijd ergens in een hoekje te sidderen.
Zou hij wel papieren hebben? Misschien wel. Die waren toen te koop op de juiste plaatsen met de juiste hoeveelheid dollars.
Nou werd er toendertijd door geen enkele havenbaron om diploma's gevraagd, dus best kans dat deze beste stuur niet eens een gekocht diploma bezat.
Maar those where the days, remember?


De rest van de reis weinig geslapen. Niet alleen omdat de machinekamer -zoals gewoonlijk- een zooitje was, maar ook omdat het er op leek dat onze kapitein nogal weinig zicht had wanneer een object zich verder bevond dan een paar meter, terwijl de stuurman op zijn zachtst gezegd wat onervaren overkwam. Gelukkig waren er loodsen die ons veilig in- en uit brachten...

Op de terugweg in het Kanaal werd de Engelse kustroute genomen. Dat kon toen nog zonder dat je vhf overbelast raakte van gillende walradarstations.
Ik sta s'ochtends met een bakkie koffie op de kampagne uit de wind en zie op het zeetje soms drie vissermannetjes recht voor de boeg opdoemen. We komen steeds dichterbij maar van boven komt geen enkele reactie in de vorm van een koerswijziging.
Inmiddels zitten die vissers nog op zo'n 200 meter recht vooruit dus ik als een dolle buitenom naar boven gestormd.
Niemand op de brug...
De piloot een slinger gegeven en met meer geluk dan wijsheid een aanvaring voorkomen.
Nou weet ik niet of die visserlui me hadden zien hollen óf dat ze dit soort dingen gewend waren, maar ze zwaaiden nog vriendelijk naar me. :shock:

Na een minuut of vijf komt de kapitein boven. Hij was in de kombuis bezig geweest met de soep (we hadden niet iets wat voor kok kon doorgaan, dus als je niet iedere dag kale rijst wilde vreten totdat je spleetogen ontwikkelde, moest je zelf de kombuis in).
Het "goede gesprek" zal ik niet weergeven, maar dit was natuurlijk wél mijn eerste en laatste reis met hem. Verzuipen is volgens deskundigen een mooie dood, maar ik voelde mezelf daar nog veel te jong voor.


Een paar maanden later heeft hij het scheepje ergens bij Frankrijk op de kluiten gezet.
Na het afzetten van de loods is hij een boei te vroeg stuurboord uit gegaan. Niemand verdronken, maar scheepje totalloss.
Misschien deed zijn radar het niet, wie zal het zeggen?
Ik heb er alvast nooit meer wat van gehoord, dus de verzekering zal de schade wel hebben gedekt.


Vroeger was het allemaal beter?
Misschien wel op coasters onder Nederlandse vlag. En misschien nóg wel beter op de grote vaart onder Nederlandse vlag.
Maar onder de vlag van Panama en dergelijke was het veertig jaar geleden op potjes niet altijd rozegeur en maneschijn. En da's zacht uitgedrukt.



Mvg, Leo.
Pas geen oplossingen toe voordat je weet wat het probleem is
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Als ik de verhalen hier mag geloven ... ... allemaal superbemanningen met super-kapiteins.
Leo, als je dat uit mijn stukkie over die Lysblink Seaways of een van mijn eerdere bijdragen hebt begrepen, dan heb je óf niet goed gelezen, óf ik ben niet duidelijk genoeg geweest. Laat ik het op het laatste houden, waarvoor dan mijn verontschuldigingen. :wink:
Persoonlijk heb ik nooit met superkapiteins of superbemanningen gevaren. Wél met over het paard getilde klootzakken, alcoholisten en lieden die puur door gebrek aan gewicht boven waren komen drijven. Van het soort ervaringen waarvan jij hier nu vertelt, heb ik er ook nog wel een paar.
Ik noemde terloops die al wat oudere kapitein die 's avonds op zijn wacht van 6 tot 12 goed was voor een half litertje citroenjenever en die, als het vaarwater lastig was en het zicht slechter werd, nog maar een slokkie extra nam. Dat kon je bezwaarlijk een superkapitein noemen, wat dat dan ook mag zijn. Maar zoals ik ook zei, voer hij altijd schadevrij en had hij elke zomer opnieuw het mooist onderhouden scheepje van de rederij, een punt dat in die tijd zwaar telde. En als het niet het best onderhouden scheepje was, dan was het toch het tweede, want er was nog iemand bij de rederij met net zo'n bootje die het net zo mooi had, maar die dan bovendien zijn ankers in de goudbrons had staan in plaats van gewoon in de koolteer. Die gezagvoerder belastte zich na het in een weekend vastmaken in de thuishaven, voordat hij naar huis ging, hoogstpersoonlijk met het losmaken van de elke draad, een voor een, om vervolgens de bij het vastmaken beschadigde bolder in de zwarte lak te zetten en de draad er heel voorzichtig weer om te leggen. Pas als dat klaar was, ging hij zijn vrouw begroeten. Kijk, dat was natuurlijk ook een punt dat mee kon tellen voor de titel "superkapitein", al bestond die toen dan ook niet. :|

Ook vroeger waren er mensen die met een bezopen kop het schip omhoog zetten. Dat is al zou oud als de zeevaart. Denk alleen maar even aan het prachtige verhaal van Piet Verhoog, De Vuurtoren. Ook zou ik kunnen vertellen van die kapitein/eigenaar die ook zo'n alarm had laten installeren, voor het geval de stuurman in slaap zou vallen. In ballast onderweg van Amsterdam naar Delfzijl viel hij pas van zijn kruk toen hij bij Ameland zachtjes op het strand schoof. Voor zichzelf vond hij dat alarm totaal overbodig en alleen maar een lastig geval, reden waarom hij het had uitgezet.
En die kapitein waar ik mee voer, die bovenstebeste kerel die zo goed was - als mens, bedoel ik dan - daar raakten de mensen die met hem voeren of hadden gevaren niet over uitgepraat. Hij wás ook werkelijk zo goed, daar werd je op den duur een beetje flauw van. Maar die man was toch goed voor minstens een liter jenever per dag, elke dag opnieuw, op zee of aan de wal, weer of geen weer. Hij had drie stuurlui en liep geen wacht mee, wat ook al de pest is voor een liefhebber van kleine kelkjes. En die man voer ook lang niet schadevrij, integendeel. Die had allemaal van die kleine schades die hem eigenlijk niet aangerekend konden worden, domme pech, zeg maar. Ik heb daar altijd een andere mening over gehad, maar die doet hier nu niet ter zake.

Nee, wat ik met dat geval van de Lysblink Seaways alleen maar duidelijk wilde zeggen en toch wel duidelijk heb gemaakt, dacht ik, dat is dat je er niet bent met het uitvaardigen van steeds meer regels en voorschriften en dan nog wel internationaal ook, die er voor moeten zorgen dat het allemaal beter en veiliger wordt. Wat heeft het nu toch voor nut als een oude, vroeger zo degelijke herenmaatschappij als DFDS, pretendeert een zero tolerance alcohol policy te hebben, maar die de naleving ervan vervolgens duidelijk niet controleert? Het schip had een bond locker en uit de scheepsadministratie bleek dat daar stevig uit werd gebruikt en ook telkens weer werd aangevuld, dus er werd daar zogezegd stevig ingenomen. Als dat zo gemakkelijk in de administratie te vinden was, moet dat dus ook op kantoor bekend zijn geweest. Tenzij die kapitein de rekeningen van de bonded stores cash betaalde om te voorkomen dat ze die op kantoor onder ogen kregen, maar in dat geval had hij ze beter meteen weg kunnen gooien. Ik denk dus dat die rekeningen ook gewoon op kantoor kwamen, samen met de rekeningen voor proviand en dekstores en dus kan DFDS niet zeggen dat ze niet op de hoogte waren dat de mannen hun zero tolerance alcohol policy aan hun laars lapten. Mooie regelementen en voorschriften uitvaardigen is makkelijk, maar handhaven is even moeilijker. Als je van tevoren op je klompen kunt nagaan dat handhaven niet mogelijk is, moet je geen wet of voorschrift uitvaardigen.
In het geval van deze stranding wil ik alleen maar zeggen, dat het niet werkt en dat het wat dat betreft naar mijn bescheiden mening vroeger inderdaad beter was.
Gebruikersavatar
Leo Bokkum
Berichten: 508
Lid geworden op: 15 dec 2006 05:30
Locatie: Oost Drenthe

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Leo Bokkum »

Relax Theo.

Het gedeelte over de oostblokker was voor jou, de rest van het verhaal tegen/voor iedereen. Zie dat laatste gedeelte maar als 1 van de vele zijwegen die je zelf ook vaak inslaat.

Over die papierwinkel van tegenwoordig zijn we het wel eens.
Plenty bullshit voornamelijk uitgevonden door bureauridders. Met échte veiligheid heeft het meeste weinig te maken, met hun kont indekken des te meer.
Dat was vroeger inderdaad veel beter.


Voordat je je reactie plaatste had ik het gewraakte "allemaal super..." trouwens al veranderd in "voornamelijk super.."
"Allemaal" vond ik ook wel te veel van het goede.
Wat niet wegneemt dat ik mijn vaartijd van "vroeger" over het algemeen totaal anders heb ervaren dan de meeste verhalen hier.
Werkte mezelf het lazerus op die vliegende keep-reisjes en had geen tijd om te stappen. Bemanning bestond meestal uit buitenlanders die amper engels spraken.
Laden en lossen was je al heel blij wanneer dat langer dan een etmaal duurde.

Neemt niet weg dat ik de verhalen graag lees hoor. :)
Maar ze doen me denken aan de verhalen van mijn vader die rustig 3 weken plankjes lag te laden en die zich met drie man in de machinekamer liepen te vervelen.
Ik ben helaas van ná die tijd. Ik liep in m'n eentje op dezelfde schepen, alleen waren die schepen dus een heel stuk ouder geworden en werden amper nog onderhouden. En dat geeft veel extra werk.
Maar het was een goede leerschool waar ik de rest van mijn leven veel profijt van heb gehad. :)
Pas geen oplossingen toe voordat je weet wat het probleem is
Martinus
Berichten: 1003
Lid geworden op: 15 apr 2006 02:41
Locatie: Rio de Janeiro - RJ

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Martinus »

"Ik heb twintig jaar lang met een stuk in mijn reet in de auto gezeten en nooit ook maar een schrammetje schade gemaakt, maar sinds ik niet meer zuip heb ik al twee auto's total loss gereden".
Dit doet me dan weer terugdenken aan seu Vicente. Vicente was altijd stomdronken. In het barretje keek hij met zijn gele ogen dwars door je heen naar de einder. Jongeren die soms het barretje binnen liepen om wat te drinken en er snooker te spelen daagden Vicente regelmatig uit om hem zo wat geld uit de zak te kloppen. Maar, tot hun ergernis en ongeloof won de ladderzatte Vicente altijd alle partijtjes met zijn strakke scherpe spel.

Vicente was in zijn 24/7 dronkenschap ook een expert in het zetten van tegeltjes en echte vaklui op dat gebied zijn dun gezaaid.

Toen besloot Vicente echter te stoppen met drinken, hij ging naar de AA of zoiets en dronk niet meer. Vervolgens werd hij broodnuchter bij het oversteken aangereden en overleed aan zijn verwondingen.
Chris.dus
Berichten: 223
Lid geworden op: 11 nov 2009 13:08

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Chris.dus »

Theo, ik begrijp uit je reacties dat je nogal geraakt bent door een opmerking van mij over het verbieden van drank aan boord.
Vervolgens worden daar een aantal opmerkingen aan gekoppeld "dat een borreltje op zee toch moet kunnen" en
"dat het moet kunnen dat iemand een keer zijn wacht niet kan lopen omdat hij te veel gezopen heeft".
Het eerste ben ik het helemaal mee eens, het tweede uiteraard niet. Alles met mate.
De discussie ging over het feit dat een kaptein of rederij kan verbieden dat er uberhaupt drank aan boord is.
Dat is het gene wat ik ronduit belachelijk vind.
je kunt iemand niet verbieden om in zijn vrije tijd ( dus DIE tijd die NIET betaald wordt door de werkgever), om een biertje te drinken.
Als een rederij of welke werkgever dan ook denkt te kunnen bepalen wat jij in je vrije tijd doet, dan is er iets goed mis met die werkgever.
Stel je nu eens voor dat de KLM verbied aan zijn piloten om een biertje te drinken in hun vrije tijd.
OF de hoofdcommissaris van politie aan zijn agenten, of het ziekenhuis aan zijn artsen.
De wereld zou te klein zijn.
En terecht. We leven hier ( nog) niet onder de Sharia.
Martinus
Berichten: 1003
Lid geworden op: 15 apr 2006 02:41
Locatie: Rio de Janeiro - RJ

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Martinus »

Chris, het lijkt mij een uitstekend idee als drugsgebruik verboden wordt, ook in vrije tijd die op iemands werk doorgebracht wordt. De weerstand tegen dit soort maatregelen duidt er al op hoe sterk drugs eigenlijk zijn.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Navigatie, toen en nu

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

ik begrijp uit je reacties dat je nogal geraakt bent door een opmerking van mij over het verbieden van drank aan boord.
Ach, Chris, geraakt is het woord niet. Ik vond en vind het nog steeds een vreemde opmerking. Het ging niet om het verbieden van drank aan boord, maar om het verbieden dat iemand, zonder medeweten en zonder toestemming van de kapitein, zijn eigen drank aan boord bracht, dat was het punt. Dat was en is nog steeds bij de wet verboden en dat is maar goed ook.

Ik ben niet voor een droge koopvaardij, maar ik heb wél begrip voor het besluit om de hele boel droog te leggen. Het zou niet nodig moeten zijn, maar zoals dat grapje met die Lysblink Seaways opnieuw bewijst, moeten er toch duidelijk maatregelen worden genomen. Tik op Google voor de aardigheid eens "dronken kapitein" in en je weet niet wat je ziet. Dronken stuurman levert overigens vrijwel hetzelfde op :-D. Dronken werktuigkundige levert daarentegen niets op, terwijl dronken machinist een ruime verzameling dronken treinmachinisten oplevert, wat ook al te denken zou moeten geven. :shock:

Er wordt met steeds minder bemanning gevaren en dus krijg je weer hetzelfde als vroeger op een doodgewone ouderwetse kop-en-kontboot: niemand kan gemist worden en dus kun je niet hebben dat iemand het op zee op een zuipen zet. Als jij als kapitein in je nest ligt, moet je erop kunnen vertrouwen dat de stuurman boven bekwaam bezig is, terwijl de overige bemanningsleden erop moeten kunnen vertrouwen dat de kapitein nuchter zijn werk doet. Zodra de schepen groter werden en het aantal bemanningsleden toenam - en ik heb het nu dus over jaren geleden, toen het nog mogelijk was om met 20 man op een bootje van 2400 ton deadweight en 1100 pk te varen, terwijl er op een doodgewoon vrachtschip van 10.000 dwt wel veertig man zaten - werden de regels voor wat betreft drankgebruik soepeler en ook vager. Vandaar dat de geachte leden die nooit op kleine schepen hebben gevaren daar allemaal wat makkelijker over denken. :wink:
Dat is nu afgelopen. Die Lysblink Seaways had een bemanning van 9 koppen. Dat is prima, meer zijn er ook niet nodig en zeven zou ook genoeg zijn geweest. Maar dan moeten ze wel nuchter zijn en dan bedoel ik, gerekend naar mijn eigen normen en maatstaven, op zee helemaal nuchter. Met zo weinig mensen aan boord is er niemand om na de wacht een potje mee te drinken en alleen in je hut gaan zitten heften zoals die eerste stuurman deed - naar hij zij omdat hij vanuit zijn hut een privételefoongesprek had gevoerd waardoor hij erg van streek was geraakt - is helemaal uitgesloten.

Nu is alles rekbaar en voor verandering vatbaar. Dat ligt maar helemaal aan het schip, de vaart en de overige omstandigheden. Als ik met vier man een kuster naar de West Indies bracht, dan was die oversteek van Las Palmas naar Trinidad of naar Barbados of waar je dan ook maar land wilde maken, een pure vakantiereis. Als je een goed werkende autopilot had, was een kapitein, een stuurman, een machinist en een kok/mannetje algemene dienst voldoende. Zo'n dertien dagen in de zon voor de passaat aan met alleen maar een lege oceaan en op de hele oversteek hooguit een eenzame zeiler die dezelfde oversteek maakte of wat Koreaanse visserlui, verder zag je niets. Pas als het donker werd, ging de radar bij om die eenzame zeiler of wat dan ook tijdig op te pikken. Op zo'n reis waren de regels en normen vanaf de vertrekhaven tot aan Las Palmas exact hetzelfde als op reguliere vaart, dus geen drank op zee. Maar daarna zorgden we in Las Palmas voor ruim voldoende lekker eten en drinken en verheugden ons op de dingen die komen gingen. Ergens aan dek een tafel timmeren van waarachter je alles goed kon overzien. Daar aten we en daar genoten we van drankjes uit bedauwde glazen of koele flessen en lekker eten en ouwehoerden eindeloos over het leven in het algemeen, over de vaart en over de vrouwen. Niet verbranden was je enige zorg. Een zoutwaterdouche aan dek waar je op elk gewenst moment even onder kon gaan staan. Voor mij had zo'n oversteek geen dertien maar wel dertig of veertig dagen mogen duren.
Kijk, als ik dat morgen weer zou moeten doen, dan zou ik het nog steeds zo doen. Zoals ik, als ik op een containerfeeder met een druk vaarschema over de Noordzee en het Engels Kanaal, als ik daar op zou willen of moeten varen, een voorstander zou zijn van een volledig droog schip.

Ik heb nooit behoefte gehad aan of de noodzaak gevoeld van een Safety Management System. Ik had mijn eigen simpele systeem. Beschouw een ieder die voor het eerst aan boord komt en die je niet kent als een normaal mens, dat wil zeggen iemand die weet wat wel en wat niet kan. Vertel hem dat ook voordat je hem monstert en vertel hem ook heel duidelijk hoe je het wil hebben, wat wél kan en vooral wat niet kan. Als je dan enig cynisme of aarzeling voelt of meent te horen, moet je er voor alle duidelijkheid onmiddellijk bij vertellen dat je slechts één keer waarschuwt en dat een tweede keer ontslag op staande voet tot gevolg zal hebben. Dat voorkomt een hoop misverstanden en gedoe achteraf en wie zich daar niet in kan schikken moet vooral niet monsteren, maar onmiddellijk weer rechtsomkeert maken. Ik ben daar altijd heel goed mee uitgekomen en heb met heel veel mensen heel plezierig gevaren. Waar ik de vaste kapitein was en waar het als ik nieuw aan boord kwam ook weer een kwestie was van vanaf dag één duidelijk maken hoe je het wil hebben en daarna snel selecteren en eventueel wisselen tot je een goed ploegje bij elkaar hebt. Met veel mensen heb ik tientallen jaren contact gehouden en met sommigen heb ik nog steeds contact.
Op de vele aflosschepen die ik heb gehad, vroeg ik aan de vaste kapitein hoe hij een en ander deed en als het dan even kon, deed ik het tijdens die aflosperiode net zo. Dat is voor iedereen het makkelijkst. Dat gold eveneens voor drankverstrekking en drankgebruik. Ook dan probeerde ik de regels van de vaste kapitein aan te houden. Het is allemaal toch niet zo moeilijk.

Waar ik me bij het geval waar het hier om gaat aan erger en dat ik naar ik meen ook duidelijk heb gemaakt, zijn al die regels en voorschriften met prachtige namen die duidelijk nauwelijks of geen effect hebben.


Gesloten