Overgang (naar een walbaan)

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
v+d
Berichten: 7164
Lid geworden op: 20 jun 2011 19:56

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door v+d »

Onderstaande stukkie zou ik hier nog plaatsen, helaas valt het hele spul telkens van het net en kan ik weer opnieuw beginnen.
Dus daarom is het nu een gescand verhaaltje.
overgang 001walbaan.JPG
overgang 001walbaan.JPG (504.41 KiB) 7881 keer bekeken

Jaap5
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 nov 2005 04:06

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door Jaap5 »

Hallo allemaal.
Met het doorspitten van Kombuispraat kwam ik op dit Topic. Ook ik heb de overstap van zee naar de wal gemaakt,maar om nu te zeggen dat dit het gevolg van een verkeerde beroepskeuze is geweest,gaat mij te ver.
Ik had geen kennissen of familie die in de zeevaart werkzaam waren maar toch was ik van jongs af aan totaal bezeten van de zeevaart en alles wat daar mee samen hing. Ik vond het dan ook heel gewoon om op een eiland te wonen en als je ergens heen moest met de veerboot mee te moeten.In de oorlog was ik altijd op de haven te vinden,want daar zorgden de Duitsers voor bedrijvigheid..
Om kort te gaan IK wilde en zou zeeman worden. Maar mijn moeder stond er op dat ik naar de Mulo ging omdoor te leren. Ik stemde daar in toe en ik haalde in 4 jaar tijd het MULO B diploma.
Ik hield echter vol dat ik naar zee wilde. Op een gegeven dag zijn mijn moeder en ik naar Rotterdam gegaan en op het Vasteland terecht gekomen. Daar wilde ik voor de mast monsteren op de een of andere boot om zo een zeemansloopbaan te beginnen, want om naar een zeevaartschool te gaan was er geen poen. Dat monsteren ging niet door, want ik had nog geen mosterboekje etc. Wist ik veel. Nadat ik bij een bakker in ons dorp aangenomen was als broodbezorger etc kreeg ik een tip van iemand dat ik eens met een HWTK van de Shell die met verlof was, moest gaan praten. Die wilde mij wel helpen en wist ook van het bestaan van betaalde opleidingen door de Shell, KPM en KJCPL. Het maakte voor mij niets uit, als ik maar naar zee kon. Ik werd door de KJCPL aangenomen en op de Ruyterschool te Vlissingen geplaatst voor de opleiding tot Scheepswerktuigkundige. Toevallig dezelfde jaren als Jan Dikker. En hier kom ik al aan mijn eerste tweesprong. Er viel voor mij niets te kiezen. Ik had wel tien keer zo graag de opleiding tot stuurman willen volgen. Om eerlijk te zijn hoefde ik zo nodig niet onderdeks. Maar ja het was toen mijn enigste kans om gebruik makend van die vier jaar MULO opleiding op zee te komen. Dus hoezo keuze? Nada
Na twee jaar opleiding en mijn diploma BM mocht ik voor drie jaar naar het Verre Oosten.
Dat was ook een gedeelte van het contract. Het varen beviel mij uitstekend, ook al zat ik de eerste twee jaar op een schip uit 1926. Alleen het werken in de mk moest nog wennen. Ik kon toen nog echt niet verlekkerd gaan staan kijken naar zo'n mooie draaiende motor. Het was een onding. Gelukkig is dat allemaal met de tijd gekomen. Of is dat afstomping?
Na ruim drie jaar kwam ik met verlof terug in Holland en een veel voorkomend iets gebeurde met mij ook. Verliefd, verloofd en getrouwd. In die tijd in Rotterdam mijn A gehaald en ik werd bij de nieuwbouw van de Straat Singapore te Hardinxveld geplaatst. Na de proefvaart werd ik overgeplaatst(vanwege gezinsuitbreiding) naar de nieuwbouw van de Straat Johore, bij Boele Bolnes. Daar ik getrouwd was werd de nieuwe uitzendtermijn twee jaar.
Het was een pracht schip om mee te varen en werken en toen kwam er tegenslag. Ik kreeg heimwee en niet zo weinig ook. Dat resulteerde in tussentijds ontslagaanvraag. Nu daar zaten ze natuurlijk niet op te wachten, maar ik werd vanuit Bombay op de Alderamin als passagier naar Rotterdam geboekt. Nu die oude liberty deed er precies 32 dagen over om in Antwerpen te komen. En dat was precies het aantal verlofdagen dat ik te goed had. Ik had in Bombay geen geld op kunnen nemen, daar mijn rekening geblokkeerd was. Een tweede stuurman die ook naar huis gestuurd werd heeft voor mij de trein naar Rotterdam betaald. Daar had ik het geluk dat smorgens om 4 uur een posttram voor Goeree vertrok Illegaal meerijden en evenzo op de veerboot oversteken, toen nog twee kilometer gelift en daar stond ik om zes uur smorgens voor een huis in een straat, waar ik verondersteld werd te wonen. Mijn vrouw had intussen een woning toegewezen gekregen. Het bleek dat de maandbrief gestopt was en daar ik ook niets had de bodem van de schatkist bij ons zichtbaar was. De dag erop naar hoofdkantoor in A'dam. Kreeg geen geld, daar er eerst afgerekend moest worden en de boord rekening en Hongkong rekeningen binnen moesten zijn. Kijk en dan valt er weinig meer te kiezen. Er moet brood op de plank en dus naar het arbeidsbureau. De mijnheer, die mij hielp herinnerde zich een aanvraag voor een 2e wtk op een zeesleper bij Wijsmuller. Die gebeld en de andere dag naar Ijmuiden. Werd direct aangenomen en ik moest van hun eerst geld in voorschot opnemen, zodat ik nog enkele weken in rust en zonder kopzorgen van mijn verlof kon genieten.
Maar ja ik had weer voor de zee gekozen???? in ieder geval kon ik niet anders.
Daar heb ik ook nog twee lange reizen gemaakt maar het werd steeds korter. Op mijn 28ste werd ik HWTK en zo ging het door. Leuk inkomen en leuk werk. Ik heb nog even er aan gedacht om mijn B2 te halen, maar samen met het bewijs van diensttijd dat de rederij aangevraagd had had ik voldoende.
En dan komt er weer een kink in de kabel. Na een uitermate zware reis van October tot 23 Januari op de Noord Atlantic tussen Canada en Dakar met een booreiland werd de gehele bemanning afgelost. Behalve mijn persoontje niet want ik moest nog een heel nieuwe machinekamercrew inwerken en ik zou uit de States naar huis vliegen.Toen ging het in de bovenkamer goed mis. Ik had waanbeelden dat doordat ik van de rest was afgescheiden alleen met een ander vliegtuig naar beneden zou knallen.want zij waren wel goed op Schiphol aangekomen. Ik ben nooit in New York aangekomen doordat we een goed job maakten er er mee naar Punta Delgado zijn gevaren. Vandaar ging ik met een klein vliegtuig naar Islas de Maria waar ik op een Portugees lijntoestel naar Lissabon kon stappen. Tjonge wat was ik blij dat ik in Lissabon op een KLM vlucht kon stappen. Net alsof die niet naar benede konden vallen. Dit mengsel van terugkerende heimwee en overspannenheid deed mij in de ziektewet belanden. En als je opknapt kom je weer bij zo,n keuzepunt. Ik was intussen 35 jaar. Walbaan of doorvaren???
Als alles normaal is en je moet kiezen tussen een heel fijne goed betaalde job en een ongewisse minder betaalde job bij een of ander concern dan is het nogal duidelijk wat je kiest. Maar het was niet normaal. Ik wilde die ziekte etc niet nog eens meemaken. Het hoeft ook niet, maar ik kan het ook niet precies vertellen wat het is. Misschien noemen ze het tegenwoordig een burn out. Dus mensen Ik had weer niets te kiezen en moest dus aan wal. Ik kwam op de Alluminiumfabriek in Delfzijl terecht en na 9 maanden kreeg ik een tip dat er in Stadskanaal een vacante plaats van Chef van de wacht Energiebedrijven was ontstaan. Daar werd ik voor aangenomen en ik ben daar tot mijn pensioen gebleven. Ik was weer heerlijk eerste machinissie. met 15 machinisten, twee electriciens en twee machinemonteurs vol continu draaen. Moest eerst wel even wennen. Kreeg van de elec op mijn kop als ik zelf een zekering verwisselde, dat was een echte walmentaliteit Ik had altijd nog in mijn achterhoofd dat als het niet zou lukken, ik altijd nog terug naar zee zou kunnen. Totdat ik een ongelu kreeg en het zicht in mijn linkeroog weg was. Zeg maar dag tegen je ogenpapieren. Het heeft 31/2 jaar geduurd voor ik weer naar IJmuiden durfde. Ik was echt bang,dat ik iemand zou tegenkomen, die mij zou overhalen om weer te gaan varen. Ik ben nu 78 jaar en terugkijkend heb ik nergens spijt van. Maar de stelling dat als je aan wal gaat een verkeerde keuze zou hebben gemaakt, gaat er bij mij niet in. Ik ben er trots op dat ik gevaren heb.
Gebruikersavatar
rspeur
Berichten: 3111
Lid geworden op: 11 dec 2009 17:41
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door rspeur »

Mooi verhaal Jaap.
René
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape
Jos Komen (R.I.P)

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Ik had wel tien keer zo graag de opleiding tot stuurman willen volgen
Ach Jaap, je bent toch nog heel goed terecht gekomen. :lol:
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Dat heb je mooi en duidelijk beschreven, Jaap. Ik was degene die, intussen alweer drie maanden geleden, die stelling over beroepskeuze poneerde. Wetend dat dit zo hier en daar, op zijn zachtst gezegd, opgetrokken wenkbrauwen zou veroorzaken, schreef ik er onmiddellijk bij''...
    • Als de storm van protest is geluwd en het rode waas voor de ogen opgetrokken, wijs ik hierbij onmiddellijk op datgene waar ik mee begon:
      • ik denk dat we hierbij een heel duidelijk onderscheid moeten maken tussen nautici en technici.
        ... (Zie oorspronkelijk posting op pagina 1 ...)
      Als ik uitga van de ouderwetse rangen- SWTK A, B en C voor de werktuigkundigen en S3, 2 en 1 voor de stuurlieden, dan sla ik een diploma C wat niveau betreft een stuk hoger aan dan een S1. Dat is simpelweg zo en komt eenvoudig voort uit datgene wat er - althans volgens de geleerden - voor nodig is om een schip goed en veilig over zee te varen. Het spreekt dus vanzelf dat een dergelijk diploma ook aan de wal meer mogelijkheden biedt. Dat wil zeggen: het is een gedegen technische opleiding en dus kun je al snel ergens een goede baan vinden.

      Bij de stuurlieden ligt dat anders. Wat heb je aan de wal aan een S2 of S1? In feite niks; daar is de opleiding te gespecialiseerd voor. Als je daarmee aan de wal komt, moet je maar afwachten wat voor een baantje er voor je beschikbaar is. Vandaar mijn stelling: als je kiest voor een opleiding tot stuurman, dan moet je dat doen met de vooropgezette bedoeling om te blijven varen. Om je rangen te halen en de hoogste functie te bereiken: kapitein.
      Maar wat doen we vaak, om niet te zeggen meestal? Op zeker moment accepteren we een baantje aan de wal, enkel en alleen om maar thuis te kunnen zijn. Je kon dus niet tegen het varen. Je had van aanvang aan het verkeerde beroep gekozen.
Natuurlijk kun je door de omstandigheden worden gedwongen om een baantje aan de wal te zoeken. Dat kan door ziekte zijn, van jezelf of van je vrouw of kinderen. Of door economische omstandigheden zoals een crisis, als er werkelijk nergens meer werk is, zoals dat vooral in de crisis van de dertiger jaren het geval was. Als je moet aanpakken wat je krijgen kunt, maakt niet uit wat het is. Maar dat terzijde gelaten, blijf ik erbij dat een nautische opleiding alleen maar opleidt voor een nautisch beroep, wat niet wil zeggen dat je dan ook tot je pensioen moet blijven varen. Er is in de "shipping industry" nog heel wat meer te doen dan alleen maar in opdracht en onder strikt toezicht van een aantal lieden op een kantoor van A naar B varen. Ik heb het al zo vaak gezegd: ik begon pas écht een brede ervaring op te doen toen ik het reguliere scheepvaartbedrijf verliet. In de laatste tien jaar van mijn loopbaan in de scheepvaart, maar bovenal in de laatste vijf jaar daarvan, leerde ik meer van het totale bedrijf dan in de dertig jaar die daaraan vooraf waren gegaan.

Ik verliet het reguliere scheepvaartbedrijf zelf ook door omstandigheden waar ik weinig of geen invloed op kon uitoefenen. Maar was dat niet gebeurd, dan zou ik met volle tevredenheid tot mijn pensioen als kapitein bij Wagenborg zijn blijven varen en had daar dan vast nog wel twee jaar of meer als aflosser aan vastgeknoopt. Dat alles met mijn S2. Mijn S1 haalde ik pas op latere leeftijd omdat ik zelf van mening was dat ik juist door het speciale werk waar ik na Wagenborg in terechtkwam, niet buiten het hoogste diploma kon. Bovendien was het na twintig jaar een prachtige bijscholings- en opfriscursus.

Maar ik blijf erbij dat we voor wat dit onderwerp betreft onderscheid moeten maken tussen nautici en technici.
Gebruikersavatar
jdbvos
Berichten: 10559
Lid geworden op: 22 apr 2006 16:17
Locatie: Groningen
Contacteer:

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door jdbvos »

Ik heb me al een hele tijd niet geroerd in dit topic.....maar ik lees alles !
Dat komt omdat het een topic is, wat ons allen enorm aanspreekt, denk ik.....
Omdat we er allemaal op eoa wijze mee te maken hebben gehad/hebben/gaan krijgen....
Ook ik heb me enthousiast op het inkloppen van een 'doc-je' geworpen, maar dat is al snel -ff spieken- intussen (tussen alle ziekteperikelen door) 16 kantjes geworden.....en dát kan je de mensen niet aandoen.
Dus hoe ik zoiets terug moet brengen naar ca 1/2 - 1 kantje, vereist een hoop beleid....

Maar hoezeer het mij vroeger tegen de borst had gestuit ben ik het eens met Theo's ponatie.
En wel omdat het doel van een schip is, lading (in welke soort ook) van plaats A naar plaatsen van het verdere alfabet te brengen, en dát is dan ook het doel én het vak van de nautici. Dat brengt een hoop aandacht en werk met zich mee, wat weer de dekdienst benodigd, en die zijn dus ondersteuning tbv de taak van de nautici.
Omdat er onderweg een noodzaak is dat de mens moet eten, slapen en drinken is er de noodzaak voor de civiele dienst. Eveneens: ondersteuning van 'het doel'.
Ware het schip uitgerust met zeilen, was dit dan ook "de bemanning", zoals vele eeuwen het geval was.

De techniek -en dus de technici- kwamen later. Omdat 'de techniek' een andere specialistische kennis vereist, werd 'de techniek' en aparte tak van dienst. Echter niet om een schip van A naar B te varen, met touwen, luiken of wat dat ook om te gaan, en niet om de groep van voeding te voorzien....
Deze nieuwe dienst maakte de rest alleen maar mogelijk: zij zorgden voor voortstuwing en kracht op het roer, zij zorgden voor met een knoppie werkende lieren, zij zorgden voor stroom voor de (electrische) kookplaat/oven, ze zorgden zelfs voor 'stromend water'. Kortom: een facilitair bedrijf, die mogelijkheden maakt tót ...
Dat geeft -zoals Theo al aangaf- een héél ander soort schip, en dus ook zeeman.
Wij technici weten dat ook wel: hoeveel collegae ruilden het varen niet in voor een walbaan in het jaar waarin ze 27 werden ? Ze hadden alleen op nuttige en aangename wijze de militaire dienstplicht ontlopen.
Dát, samen met het gegeven dat de nautici meer solistisch aan de genoemde carriere werken, en de andere diensten het toch méér (moeten) hebben van 'de groep', geeft idd een andere insteek, en dus een andere mentaliteit.
En dat maakt het stoppen met varen, en een carriere aan de wal, voor alle diensten gemakkelijker dan voor de groep nautici.
En tot nog toe lees ik redenen voor dat stoppen, die ik ook niet had kunnen bedenken.....
Maar de meeste beschreven redenen herken ik meteen !
Oost, west...ook best
Jos Komen (R.I.P)

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

16 kantjes geworden.....en dát kan je de mensen niet aandoen
Dan maak je er toch een vervolgverhaal van, Jan?
Dat houdt de spanning erin. :)
Jaap5
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 nov 2005 04:06

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door Jaap5 »

Halo allemaal, Ik heb nog één aspect vergeten in mijn berichtje. Ik heb een hele fijne vrouw en een goede moeder voor de kinderen getrouwd. Als die me niet gesteund had dan was het vast niet zo verlopen. En inderdaad Jos ik ben nog goed terecht gekomen. Ik ben zelfs nog 11/2 maand runner(kapitein) geweest op de Japanse Tojo Maru. Ik sliep zelfs op de brug. Wat een weelde. Groet Jaap5
Martijn_H
Berichten: 9
Lid geworden op: 22 dec 2014 20:53
Contacteer:

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door Martijn_H »

Niet om het een of ander, maar wat mij opvalt is dat in dit topic vooral van die ouwe knarren reageren.
En hoewel hier soms prachtige verhalen tussen staan is een en ander wel een beetje gedateerd.
( Vooral die van eind jaren zestig en vanuit Santos een kaart sturen dat meneer in kwestie niet meer op de walbaan verschijnt vond ik prachtig. )

Groet, Martijn.
Gebruikersavatar
rspeur
Berichten: 3111
Lid geworden op: 11 dec 2009 17:41
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Overgang (naar een walbaan)

Bericht door rspeur »

De jonkies durven de motivering voor de overgang naar een walbaan nog niet aan Kombuispraat toe te vertrouwen Martijn, de ouwetjes hebben geen last meer van die gêne; daarom zijn de verhalen gedateerd.... :wink:
René
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape


Plaats reactie