Drank en vrouwen...
Re: Drank en vrouwen...
Ik sluit me helemaal bij Jan aan.
Enne Theo, bedankt voor je bijdragen, ik lees ze altijd met veel plezier ongeacht of de titel de lading wel goed dekt of niet.
Teun.
Enne Theo, bedankt voor je bijdragen, ik lees ze altijd met veel plezier ongeacht of de titel de lading wel goed dekt of niet.
Teun.
Tot een volgende keer, Teun.
Re: Drank en vrouwen...
Do you buy a whiskey for me ?
We komen komen met de “Coral Isis” terug uit de Perzische Golf, en we moeten naar Barcelona, een welkome bestemming na het afzien in de grote zandbak. De landen rond de Perzische golf bestaan voor een groot gedeelte uit woestijn (Saudi Arabië, Koeweit, UAE), en zeer schaarse begroeiing, vandaar de naam zandbak. We komen uit oorlogsgebied, want Iran en Irak zijn met elkaar in oorlog. We hebben veel, voornamelijk Amerikaanse´ oorlogsschepen gezien en ook een aantal keren gevechtshelikopters over zien komen. We konden de piloten zien zitten, en zagen de schietklare bewapening onder de helikopters hangen. Op zo´n moment geeft je dat toch een minder prettig gevoel, want we zitten op een grote varende bom, een gastanker.
Alle ellende is nog niet over, want op de terugreis komen we dicht onder de kust van Yemen. En daar hadden ze ook besloten met elkaar in de clinch te gaan, om noord en zuid Yemen met elkaar te verenigen. Via de radio diverse berichten onderschept, dat alle buitenlanders aangeraden wordt Yemen z.s.m. te verlaten. Het Koninklijke jacht “Brittania” van Koningin Elizabeth wordt naar Yemen gedirigeerd, om de Engelsen op te pikken. We komen later dit ranke motorschip in de Rode Zee tegen.
Enfin, we komen in Barcelona aan, een zeer prettige haven en na het inklaren van het schip, ga ik met een collega de wal op. We gaan de stad in en bekijken de bezienswaardigheden, we zijn blij weer eens onder de mensen te zijn. We lopen over de “las Ramblas” en eten wat, drinken wat en gaan naar de kapper om onze hoofdtooi weer een beetje in model te krijgen. Het eten en drinken in Spanje ligt ons wel, de meeste bar´s serveren verschillende soorten “tapas”. De uren verstrijken en we lopen langzaam steeds verder omhoog de las Ramblas op, waar we al kunnen merken dat er hier minder toeloop is dan aan de lage kant van de las Ramblas. Het aantal barretjes in de zijstraten nemen echter in aantal toe, en we hebben er al heel wat van binnen gezien. We moesten dat woestijnzand uit onze kelen zien weg te spoelen, vandaar.
Ik stel voor om weer terug te gaan naar het schip, want ik voel dat ik aan mijn merk zit, en moe ben na een hele dag rondgedoold te hebben in de stad. Mijn collega echter heeft oogcontact met een in zijn ogen schone donkere Spaanse, die na verloop van tijd onze richting uit komt. Ze vraagt mijn makker met een ietwat donkere en hese stem, “ Do you buy a whiskey for me ?”, en ze gaat naast mijn collega zitten. Bij mij gaan de alarmbellen al rinkelen, ik probeer mijn collega in klaar Nederlands te waarschuwen, dat ik het vermoeden heb dat de bewuste dame, misschien wel geen dame is, maar een omgebouwd heerschap. Hij negeert echter mijn advies, en gaat aan een afgelegen tafeltje zitten achter in de zaak. En binnen de kortst afzienbare tijd zit zij op zijn schoot en begint hij haar te zoenen en te betasten. Ik vind het wel goed zo, ik heb hem in ieder geval gewaarschuwd, en begin een dialoog met de man achter de bar en bestel nog wat tapas, om daarna mijn terugreis naar het schip te regelen. Ik vraag de barman om de rekening op te maken en of hij een taxi kan regelen die ons voor een schappelijk prijsje terug aan boord wil brengen. Dat wordt allemaal geregeld, en ik betaal en neem de rekening mee, die zal ik aan boord nog wel vereffenen met mijn collega, die het op dit moment te druk heeft met zijn nieuwe verovering. Ik ga nog even naar het toilet voor een pitstop, en zodra ik terug kom hoor ik ineens een hoop gevloek en getier in het Nederlands, tafeltjes en stoelen en glaswerk vallen met veel kabaal op de grond, en ik zie mijn collega in box-houding tegenover de dame in kwestie staan. Hij schreeuwt naar mij, “het is een travestiet, de gore flikker”. Ik pak mijn collega bij de arm, leid hem naar buiten direct de klaarstaande taxi in, ik heb namelijk geen zin de komst van de “Guarda Civil” af te wachten. Toch goed ge-timed allemaal, dat ik de rekening betaald had en een taxi geregeld had. Zodra we aan boord komen, help ik hem zijn hut in, want hij heeft hem goed zitten, en bij het verlaten van zijn hut vraag ik hem terloops met een zware hese stem “Do you buy a Whiskey for me ?” Ik hoor nog wat gevloek, en zoek daarna mijn hut op.
©2009 Dick Bal
We komen komen met de “Coral Isis” terug uit de Perzische Golf, en we moeten naar Barcelona, een welkome bestemming na het afzien in de grote zandbak. De landen rond de Perzische golf bestaan voor een groot gedeelte uit woestijn (Saudi Arabië, Koeweit, UAE), en zeer schaarse begroeiing, vandaar de naam zandbak. We komen uit oorlogsgebied, want Iran en Irak zijn met elkaar in oorlog. We hebben veel, voornamelijk Amerikaanse´ oorlogsschepen gezien en ook een aantal keren gevechtshelikopters over zien komen. We konden de piloten zien zitten, en zagen de schietklare bewapening onder de helikopters hangen. Op zo´n moment geeft je dat toch een minder prettig gevoel, want we zitten op een grote varende bom, een gastanker.
Alle ellende is nog niet over, want op de terugreis komen we dicht onder de kust van Yemen. En daar hadden ze ook besloten met elkaar in de clinch te gaan, om noord en zuid Yemen met elkaar te verenigen. Via de radio diverse berichten onderschept, dat alle buitenlanders aangeraden wordt Yemen z.s.m. te verlaten. Het Koninklijke jacht “Brittania” van Koningin Elizabeth wordt naar Yemen gedirigeerd, om de Engelsen op te pikken. We komen later dit ranke motorschip in de Rode Zee tegen.
Enfin, we komen in Barcelona aan, een zeer prettige haven en na het inklaren van het schip, ga ik met een collega de wal op. We gaan de stad in en bekijken de bezienswaardigheden, we zijn blij weer eens onder de mensen te zijn. We lopen over de “las Ramblas” en eten wat, drinken wat en gaan naar de kapper om onze hoofdtooi weer een beetje in model te krijgen. Het eten en drinken in Spanje ligt ons wel, de meeste bar´s serveren verschillende soorten “tapas”. De uren verstrijken en we lopen langzaam steeds verder omhoog de las Ramblas op, waar we al kunnen merken dat er hier minder toeloop is dan aan de lage kant van de las Ramblas. Het aantal barretjes in de zijstraten nemen echter in aantal toe, en we hebben er al heel wat van binnen gezien. We moesten dat woestijnzand uit onze kelen zien weg te spoelen, vandaar.
Ik stel voor om weer terug te gaan naar het schip, want ik voel dat ik aan mijn merk zit, en moe ben na een hele dag rondgedoold te hebben in de stad. Mijn collega echter heeft oogcontact met een in zijn ogen schone donkere Spaanse, die na verloop van tijd onze richting uit komt. Ze vraagt mijn makker met een ietwat donkere en hese stem, “ Do you buy a whiskey for me ?”, en ze gaat naast mijn collega zitten. Bij mij gaan de alarmbellen al rinkelen, ik probeer mijn collega in klaar Nederlands te waarschuwen, dat ik het vermoeden heb dat de bewuste dame, misschien wel geen dame is, maar een omgebouwd heerschap. Hij negeert echter mijn advies, en gaat aan een afgelegen tafeltje zitten achter in de zaak. En binnen de kortst afzienbare tijd zit zij op zijn schoot en begint hij haar te zoenen en te betasten. Ik vind het wel goed zo, ik heb hem in ieder geval gewaarschuwd, en begin een dialoog met de man achter de bar en bestel nog wat tapas, om daarna mijn terugreis naar het schip te regelen. Ik vraag de barman om de rekening op te maken en of hij een taxi kan regelen die ons voor een schappelijk prijsje terug aan boord wil brengen. Dat wordt allemaal geregeld, en ik betaal en neem de rekening mee, die zal ik aan boord nog wel vereffenen met mijn collega, die het op dit moment te druk heeft met zijn nieuwe verovering. Ik ga nog even naar het toilet voor een pitstop, en zodra ik terug kom hoor ik ineens een hoop gevloek en getier in het Nederlands, tafeltjes en stoelen en glaswerk vallen met veel kabaal op de grond, en ik zie mijn collega in box-houding tegenover de dame in kwestie staan. Hij schreeuwt naar mij, “het is een travestiet, de gore flikker”. Ik pak mijn collega bij de arm, leid hem naar buiten direct de klaarstaande taxi in, ik heb namelijk geen zin de komst van de “Guarda Civil” af te wachten. Toch goed ge-timed allemaal, dat ik de rekening betaald had en een taxi geregeld had. Zodra we aan boord komen, help ik hem zijn hut in, want hij heeft hem goed zitten, en bij het verlaten van zijn hut vraag ik hem terloops met een zware hese stem “Do you buy a Whiskey for me ?” Ik hoor nog wat gevloek, en zoek daarna mijn hut op.
©2009 Dick Bal
-
Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14434
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Drank en vrouwen...
Mooi stukkie " uit het leven gegrepen Sparks..........( en die donderse Horsten is weer druk bezig met sneeuw te verkopen aan Eskimo's!!We komen later dit ranke motorschip in de Rode Zee tegen.
)..........maaaar TOCH je verder maar niet bemoeien met de MK Sparks.( d'r IS een essentieel verschil tussen een stoom en een diesel voortstuwing 
) .......want ik meem zeker te weten dat de ouwe " Britannia" een tribune bootje is/was. ( Ligt nu opgelegd)Inmiddels heppik dat eventjes gecheckt....voor ik m'n kleppie opendeed...en het blijkt dat er 12000 stoom-ezeltjes beneden stonden.
Al met al is dat natuurlijk ook zo logisch als wat.........."als" ik de poen had dan wou ik ook naks nada met zo'n rammelende diesel te maken hebben en had een fluisterend tribunetje of tripletje beneden staan in m'n eigen jaggie!....Aahwel........dreams.
Dus die fraaie zinsnede "in de Rode Zee" als de bliksum corrigeren in je stukkie Sparks en voor de rest " uit de MK blijven" en je concentreren op " Drank en vrouwen"...je woont uiteindelijk in Braziel!
http://en.wikipedia.org/wiki/HMY_Britannia
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Drank en vrouwen...
Harry,
Toen we ter hoogte waren van Aden, werden daar schoten gewisseld (niet dat we in het schootsveld lagen), maar kwamen pas het S/S Britannia tegen in de "Rode Zee" ter hoogte van Jeddah. Wij waren op weg naar het Suez kanaal, en het S/S Britannia was op weg naar Yemen, om die arme ´Limeys´ van het strand te plukken.
In die tijd werd "Mare Rubrum" de Rode Zee genoemd en nog niet "Sinus Arabicus", de Arabische Golf.
Dat jij andere gedachten hebt, bij de term "bevaren van de Rode Zee" kan ik niks aan doen
P.S.:
In fact, she wasn’t used in her hospital ship capacity, except that, in 1986, she was used to evacuate British nationals from Yemen during the Aden Crisis. The Yemeni government granted Britannia permission to rescue British nationals trapped by the fighting, being allowed to enter their waters because she was not a warship.
Toen we ter hoogte waren van Aden, werden daar schoten gewisseld (niet dat we in het schootsveld lagen), maar kwamen pas het S/S Britannia tegen in de "Rode Zee" ter hoogte van Jeddah. Wij waren op weg naar het Suez kanaal, en het S/S Britannia was op weg naar Yemen, om die arme ´Limeys´ van het strand te plukken.
In die tijd werd "Mare Rubrum" de Rode Zee genoemd en nog niet "Sinus Arabicus", de Arabische Golf.
Dat jij andere gedachten hebt, bij de term "bevaren van de Rode Zee" kan ik niks aan doen
P.S.:
In fact, she wasn’t used in her hospital ship capacity, except that, in 1986, she was used to evacuate British nationals from Yemen during the Aden Crisis. The Yemeni government granted Britannia permission to rescue British nationals trapped by the fighting, being allowed to enter their waters because she was not a warship.
-
Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14434
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Drank en vrouwen...
Mooi verhaaal Sparks........
Ik heb vele voetstappen, zweetdruppels en ook de nodige mijlen daar in die zanderige en hete wereld en toen m'n oogies en oortjes goed de kost gegeven ( inclusief afgehakte mensen-koppies op paaltjes op de markt!!! ) En heb mezelluf beloofd bij m'n laaste vertrek uit Jeddah in een KLM bakkie in 1980 om "hier nooit meer terug te komen" ......sofar so good.
Ik heb vele voetstappen, zweetdruppels en ook de nodige mijlen daar in die zanderige en hete wereld en toen m'n oogies en oortjes goed de kost gegeven ( inclusief afgehakte mensen-koppies op paaltjes op de markt!!!
) En heb mezelluf beloofd bij m'n laaste vertrek uit Jeddah in een KLM bakkie in 1980 om "hier nooit meer terug te komen" ......sofar so good. MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
-
Jos Komen (R.I.P)
Re: Drank en vrouwen...
Vroeger was er een gevleugelde kreet aan boord van tankers.:
Bij Abu Ail zijn alle vrouwen gail.
(Abu Ail is een eilandje in de Rode Zee)
De meevarende echtgenotes werden daar natuurlijk wel extra in de peiling gehouden en de Lucky Guys kregen dit natuurlijk regelmatig te horen.
Tja, dat hoort er bij als je moeders meeneemt op een tanker.
Zelfs de in onze ogen stokoude (50+) vrouw van de hwtk werd met de dag mooier....en bij Abu Ail nauwlettend in de peiling gehouden.
Bij Abu Ail zijn alle vrouwen gail.
(Abu Ail is een eilandje in de Rode Zee)
De meevarende echtgenotes werden daar natuurlijk wel extra in de peiling gehouden en de Lucky Guys kregen dit natuurlijk regelmatig te horen.
Tja, dat hoort er bij als je moeders meeneemt op een tanker.
Zelfs de in onze ogen stokoude (50+) vrouw van de hwtk werd met de dag mooier....en bij Abu Ail nauwlettend in de peiling gehouden.
- Abu Ail.jpg (56.33 KiB) 3705 keer bekeken
Re: Drank en vrouwen...
Jos,
Die letters op de foto, zijn de roepnaam (callsign) van een radio-amateur station die vanaf dat stukje rots verbindingen maakten.
Ik heb met dat station (met dezelfde roepnaaam) als radio-amateur een verbinding gemaakt ... toevallig.
Ik denk niet dat er veel vrouwen voet aan wal hebben gezet....
Zo liggen er meer eilandjes in de Rode Zee waar we langs voeren, die uitgebreid werden bestudeerd, zoals het grijze Perim.
Die letters op de foto, zijn de roepnaam (callsign) van een radio-amateur station die vanaf dat stukje rots verbindingen maakten.
Ik heb met dat station (met dezelfde roepnaaam) als radio-amateur een verbinding gemaakt ... toevallig.
Ik denk niet dat er veel vrouwen voet aan wal hebben gezet....
Zo liggen er meer eilandjes in de Rode Zee waar we langs voeren, die uitgebreid werden bestudeerd, zoals het grijze Perim.
-
Jos Komen (R.I.P)
Re: Drank en vrouwen...
Tegenwoordig kun je cruises maken langs al die "mooie" eilandjes, inclusief de Kuria Muria eilanden.Zo liggen er meer eilandjes in de Rode Zee waar we langs voeren, die uitgebreid werden bestudeerd, zoals het grijze Perim.
En ook naar de PG.
Drank en vrouwen genoeg aan boord, om on topic te blijven.
http://www.cruisewinkel.nl/cruise/aidac ... -DI-177-NL
Re: Drank en vrouwen...
Ik sta helemaal verbaasd over het feit dat we op dit topic in de PG beland zijn.
Typisch een plek waar er weinig met vrouwen en drank te beleven viel.
Nou kan het wel zo zijn dat Theo ons op het verkeerde been gezet heeft met z'n onderwerp,
maar het valt me reuze tegen hoe weinig verhalen er uit de gelederen komen van al die collega's die vele
jaren over de oceanen gezworven hebben.
Kan zijn dat ze op de Christelijke Zeevaart alleen maar naar musea en andere culturele evenementen
zijn geweest, want ook al is de gemiddelde leeftijd op dit Forum misschien wat hoger, dan nog zal men
toch niet de mooie momenten vergeten zijn van die plaatsen en omstandigheden waar ze van hun moeder of
pastoor niet hadden mogen komen.
In 1973 voer op de Straat Cook in een lijndienst tussen Zuid Afrika en de oostkust van Zuid Amerika (Afzien was
dat
) en op die reizen met een Zuid Afrikaanse bemanning kon je soms ook leuke dingen meemaken.
Onderstaand een kleine anekdote:
De Bantu bemanning met gesloopte kroeg.
In het gezellige haventje Sao Francisco du Sul liggend had de bemanning het ook prima naar hun zin. Hoewel hun gages niet zo hoog waren, hadden ze met het regelmatige overwerk dat ze maakten toch wat extra geld om wat te stappen.
Nou hoefden ze in dat haventje niet zo ver te lopen, want aan het eind van de kade konden ze via een hek een heuveltje oplopen waar een kroeg was.
In die kroeg was het meubilair uiterst eenvoudig en kon zelfs een blind paard geen schade aanrichten, maar de drank was er bijzonder goedkoop en dat lieten de mannen zich dan ook goed smaken.
Op deze mooie dag was men 12 uur afgenokt om te eten. Zoals gebruikelijk had de bemanningskok alles al op tafel staan en binnen een kwartiertje was alles naar binnen gewerkt. Gewoonlijk ging men dan nog even een klein tukje doen voordat er om een uur weer met werk begonnen werd, maar met deze kroeg zo aanlokkelijk dicht bij het schip hadden de mannen meer trek in een borrel om daarna weer opgewekt aan de slag te kunnen gaan.
Als scheepsstaf zaten we even na een uur rustig aan tafel te eten toen de agent met een politieagent opgewonden de salon binnenkwam.
Ze waren door de madame van die kroeg te hulp geroepen want de borrel van onze mannen liep daar een beetje uit de hand. Bij het zien van die verhitte meute die onder elkaar wat aan het ruzie maken was, hadden de agent en die politieman besloten dat het verstandiger was om eerst maar even het schip te waarschuwen voordat zij een poging zouden doen om de tent te ontruimen.
Samen met Rein, de kaptein, zijn we toen maar even gaan kijken hoe we daar de zaak weer wat onder controle konden krijgen. Veel hoefden we niet te doen, want toen de bemanning ons zag aankomen schoten ze uit deuren en ramen weg en namen de benen.
Er was wat schade, maar in die kroeg kon je niet zeggen of die schade nou door onze mannen was aangericht of dat die al eerder was veroorzaakt.
Met de politie erbij kreeg de kroeg bazin ook steeds meer praatjes en eiste op hoge toon dat de schade aan meubilair en “Kristallen glazen” vergoed moest worden.
Terug aanboord gekomen bleek dat de bemanning ook weer een poging deed om die middag nog iets aan nuttig werk te verrichten en was alles verder rustig.
Na verloop van een paar uur stonden agent, politie en de kroeg bazin ineens weer voor onze neus met een schadeclaim van dik 1000 dollar.
Nou was die hele kroeg nauwelijks dat bedrag waard, dus leek die schade wel erg overdreven.
Met onzerzijds wat afdingen en anderzijds de dreiging dat er aangifte zou worden gedaan en er een gerechtszaak van zou worden gemaakt, leek het verstandiger om dan uiteindelijk toch maar 600 dollar te betalen om verdere problemen of vertraging van het schip te voorkomen.
De volgende dag de bootsman en machinekamer voorman op het matje geroepen om te proberen te achterhalen wie er bij betrokken waren geweest, maar dat bleek algauw een zinloze poging te zijn.
Om aan alle gedoe een einde te maken besloten we de schade hoofdelijk over de bemanning te verdelen, zodat bij elk bemanningslid zo’n 30 dollar op z’n gage werd ingehouden.
Weinig protesten verder gehad, dus de ware daders zullen de schade wel onderling geregeld hebben met de echte daders.
Mooie zondag verder, Koosn
Typisch een plek waar er weinig met vrouwen en drank te beleven viel.
Nou kan het wel zo zijn dat Theo ons op het verkeerde been gezet heeft met z'n onderwerp,
maar het valt me reuze tegen hoe weinig verhalen er uit de gelederen komen van al die collega's die vele
jaren over de oceanen gezworven hebben.
Kan zijn dat ze op de Christelijke Zeevaart alleen maar naar musea en andere culturele evenementen
zijn geweest, want ook al is de gemiddelde leeftijd op dit Forum misschien wat hoger, dan nog zal men
toch niet de mooie momenten vergeten zijn van die plaatsen en omstandigheden waar ze van hun moeder of
pastoor niet hadden mogen komen.
In 1973 voer op de Straat Cook in een lijndienst tussen Zuid Afrika en de oostkust van Zuid Amerika (Afzien was
dat
) en op die reizen met een Zuid Afrikaanse bemanning kon je soms ook leuke dingen meemaken.Onderstaand een kleine anekdote:
De Bantu bemanning met gesloopte kroeg.
In het gezellige haventje Sao Francisco du Sul liggend had de bemanning het ook prima naar hun zin. Hoewel hun gages niet zo hoog waren, hadden ze met het regelmatige overwerk dat ze maakten toch wat extra geld om wat te stappen.
Nou hoefden ze in dat haventje niet zo ver te lopen, want aan het eind van de kade konden ze via een hek een heuveltje oplopen waar een kroeg was.
In die kroeg was het meubilair uiterst eenvoudig en kon zelfs een blind paard geen schade aanrichten, maar de drank was er bijzonder goedkoop en dat lieten de mannen zich dan ook goed smaken.
Op deze mooie dag was men 12 uur afgenokt om te eten. Zoals gebruikelijk had de bemanningskok alles al op tafel staan en binnen een kwartiertje was alles naar binnen gewerkt. Gewoonlijk ging men dan nog even een klein tukje doen voordat er om een uur weer met werk begonnen werd, maar met deze kroeg zo aanlokkelijk dicht bij het schip hadden de mannen meer trek in een borrel om daarna weer opgewekt aan de slag te kunnen gaan.
Als scheepsstaf zaten we even na een uur rustig aan tafel te eten toen de agent met een politieagent opgewonden de salon binnenkwam.
Ze waren door de madame van die kroeg te hulp geroepen want de borrel van onze mannen liep daar een beetje uit de hand. Bij het zien van die verhitte meute die onder elkaar wat aan het ruzie maken was, hadden de agent en die politieman besloten dat het verstandiger was om eerst maar even het schip te waarschuwen voordat zij een poging zouden doen om de tent te ontruimen.
Samen met Rein, de kaptein, zijn we toen maar even gaan kijken hoe we daar de zaak weer wat onder controle konden krijgen. Veel hoefden we niet te doen, want toen de bemanning ons zag aankomen schoten ze uit deuren en ramen weg en namen de benen.
Er was wat schade, maar in die kroeg kon je niet zeggen of die schade nou door onze mannen was aangericht of dat die al eerder was veroorzaakt.
Met de politie erbij kreeg de kroeg bazin ook steeds meer praatjes en eiste op hoge toon dat de schade aan meubilair en “Kristallen glazen” vergoed moest worden.
Terug aanboord gekomen bleek dat de bemanning ook weer een poging deed om die middag nog iets aan nuttig werk te verrichten en was alles verder rustig.
Na verloop van een paar uur stonden agent, politie en de kroeg bazin ineens weer voor onze neus met een schadeclaim van dik 1000 dollar.
Nou was die hele kroeg nauwelijks dat bedrag waard, dus leek die schade wel erg overdreven.
Met onzerzijds wat afdingen en anderzijds de dreiging dat er aangifte zou worden gedaan en er een gerechtszaak van zou worden gemaakt, leek het verstandiger om dan uiteindelijk toch maar 600 dollar te betalen om verdere problemen of vertraging van het schip te voorkomen.
De volgende dag de bootsman en machinekamer voorman op het matje geroepen om te proberen te achterhalen wie er bij betrokken waren geweest, maar dat bleek algauw een zinloze poging te zijn.
Om aan alle gedoe een einde te maken besloten we de schade hoofdelijk over de bemanning te verdelen, zodat bij elk bemanningslid zo’n 30 dollar op z’n gage werd ingehouden.
Weinig protesten verder gehad, dus de ware daders zullen de schade wel onderling geregeld hebben met de echte daders.
Mooie zondag verder, Koosn
Re: Drank en vrouwen...
Koos,
Dank voor je story.
Er moeten honderden spannnende verhalen bij de 3649 leden van dit forum op de plank liggen. Van de groep waarmee ik indertijd bij RH begon komt nog regelmatig een groepje bijeen en er zijn altijd wel weer wat nieuwe ervaringen/verhalen.
De mannen hebben allemaal een erg goede walbaan gekregen maar de verhalen uit de tijd dat wij stempels in ons monsterboekje kregen blijven toch de boventoon voeren. Ik doe nu iets serieus in de luchtvaart maar drank en vrouwen komen daar in de verhalen niet voor.
Sparkymul
Dank voor je story.
Er moeten honderden spannnende verhalen bij de 3649 leden van dit forum op de plank liggen. Van de groep waarmee ik indertijd bij RH begon komt nog regelmatig een groepje bijeen en er zijn altijd wel weer wat nieuwe ervaringen/verhalen.
De mannen hebben allemaal een erg goede walbaan gekregen maar de verhalen uit de tijd dat wij stempels in ons monsterboekje kregen blijven toch de boventoon voeren. Ik doe nu iets serieus in de luchtvaart maar drank en vrouwen komen daar in de verhalen niet voor.
Sparkymul