Naar zee...

[jdbvos]

Tsja ! Die tante was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken...voor die tijd bijzonder, behalve voor bij de KHV.
De vrouw van het gezag werd soms moe, moeke of moeders genoemd, maar meestal kapiteinske....
Althans: voor zover mij bekend.
Maar in het geval van je tante ligt dat -als reder- wellicht anders.
Weer een mooi vervolg Theo.

[Harry G. Hogeboom]

Mooi verhaal Theo en een tik an de pet voor die Tante Tjitske van jou om die droom van dat Potje toch door te zetten nadat haar man niet weer terug kwam na WW2.

[Janna]

Mooi verhaal Theo. Ik volg het met veel plezier.

Ik was op de middelbare school ook niet zo'n student, en leerde alleen de dingen die ik leuk vond. Dat werkte niet zo best. Totdat ik eindelijk het licht zag; dat ik wilde gaan varen. Toen was er motivatie en kwam het alsnog goed.

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Het doet me plezier dat ik weer een aantal lezers een genoegen heb gedaan.
De laastste aflevering volgt spoedig. Hoewel... als hij te lang naar mijn smaak dreigt te worden, komt er mogelijk nog een klein stukkie achteraan.

Ook mijn dank voor de lovende reacties via e-mail. Ik heb vandaag even geen tijd om daar op te antwoorden, dus mijn verontschuldigingen als dat even op zich laat wachten.

[Aad v Staveren (RIP)]

Theo bedankt dat je deze gegevens uit het dagboekje van je vader ook aan ons toevertrouwd hebt. Het komt niet veel voor dat deze gegevens bewaard blijven. Het is goed dat je deze gegevens bewaard hebt.
Ik blijf je verhaal met belangstelling volgen en er komt heel wat boven daar ik wel iets later ook naar ze bent gegaan en dit niet door je ouders aangemoedigd werd. Alleen is bij mij het niet allemaal blijven hangen. Maar door jouw verhalen te lezen komen er weer kleine stukjes herinnering weer boven water
Theo nogmaals bedankt
Aad

[Bob R.I.P.]

Uiteraard met veel interesse volg ik de verhalen van Theo. En wat kom ik daar tegen? Een boekje "Sleepboot Cyclone". Ergens moet ik dat hebben. Ik ben een speurtocht door de boekenkast begonnen en vond het zwaar beschadigd boekje. Er zat geen voorpagina meer op. De achterkant was los. Kan je dus na gaan hoe vaak dit gelezen is. Ik heb geen idee wanneer ik dit boekje heb gekocht, voor of na mijn zeetijd. Was het er voor dan heeft het mij klaarblijkelijk niet weerhouden om toch telegrafist te worden. De twee telegrafisten hadden aan boord van de Cyclone niet zo leuke baan. Twee man en 24 uur uitluisteren en tijdens de job niet meer van wacht. Een rustbank in de radiohut was voldoende.
Typisch is dat de schrijver het steeds heeft over dat de schepen met elkaar praten, terwijl het toch morse was.

Het gevolg van mijn zoektocht was dat ik nog een aantal boeken over de zee vond, o.a. Schip in nood van Peisson, Storm, ijs en walvissen van van der Does, Vliegende storm van Toxopedeus en nog een stel. Ik heb ze al apart gelegd om nog eens te lezen. Waar zo'n prachtig stukje Kombuispraat al niet toe leidt! Bedankt Theo.

mvg
Bob

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Roger Vercel heeft nog veel meer moois geschreven. Hij schreef vrijwel uitsluitend over de zee, terwijl hij toch geen zeeman was. Ik heb er nog een van hem: Moeder of vader, over het vissen bij IJsland, in 1953 uitgegeven door De Boer in de Bibliotheek der Zeven Zeeën. Waarom nou toch weer zo'n lullige titel gekozen, terwijl het oorspronkelijk simpelweg Jean Villemeur heet, naar de hoofdpersoon. Maar dat gezegd hebbende: dat komt mij voor als een slechte vertaling, want ik kan me niet voorstellen dat Vercel zo schreef. Dus als jij schrijft...

Typisch is dat de schrijver het steeds heeft over dat de schepen met elkaar praten, terwijl het toch morse was.

... dan is het zeer wel mogelijk dat ook dit aan de vertaler heeft gelegen. Ik lees helaas geen Frans en dus heeft het voor mij weinig zin om het boek in het Frans te bestellen om dat te checken, zoals ik dat met vertalingen uit het Engels of Duits vaak wel doe. Soms maar voor één zin, of één uitdrukking. Misschien zou het, als ik Frans ging lezen, best meevallen, want ik ben tenslotte in de vierde klas van de lagere school met Frans begonnen en daarna die jaren niksen op de middelbare school, daar blijft toch allicht iets van hangen. Frans ligt me dan wel niet zo, maar in Frankrijk red ik me wel, dus wie weet, als ik ga lezen...? Dat was met Duits ook zo. Maar ja, ik lees nu al te weinig in het Nederlands en Engels, dus als ik nou ook nog eens aan Frans begin, is het eind helemaal zoek.

Telkens als ik bedenk dat ik toch eigenlijk wel Frans zou moeten kunnen lezen, moet ik weer terugdenken aan ook alweer zo'n vijftig jaar geleden, in Örnsköldsvik. Daar kwamen we een keer op zaterdag binnen en toen nam de agent - ik meen dat het Grundberg was - zijn vader mee aan boord om ons in te klaren. Die man was, naar ik meen, negentig jaar oud en wilde nog wel eens een schip zien. Aardige man, zoon zowel als vader. Maar die oude baas vertelde me toen dat hij het altijd als een gebrek had gezien dat hij geen Frans kende en daarom was hij alsnog aan een cursus Frans begonnen. Kijk, that's the spirit.

[Bob R.I.P.]

Een vriend van me ging Frans studeren omdat hij daarin slecht was op de HBS. Hij slaagde en is leraar Frans geworden. Altijd wel makkelijk zo'n vriend. Als je een stukje franse taal niet begrijpt kan ik het hem altijd voorleggen. Bijvoorbeeld toeristische borden.
mvg
Bob

[Bob R.I.P.]

Ik kom nog even terug op sleepboot Cyclone. Theo zette er een tekening bij van een V4-M-A1 sleepboot. Een amerikaanse sleepboot gebouwd in WOII. De Zwarte Zee diende als voorbeeld. Op het kaft van het boek staat een sleepboot die er erg op lijkt. Echter het klopt niet met het verhaal. Aan een aantal zaken is te merken dat het verhaal zich afspeelt voor de oorlog. De tekening is dus dichterlijke vrijheid. Een van de kenmerken dat het vooroorlogs is de beschrijving van het radiostation. Er staat slechts één zender en nog wel een vonkenzender. Nu werden deze vonkenzenders ook nog wel na de oorlog gebruikt, als noodzender, maar een sleepboot uitrusten met slechts 1 zender kan niet in de na oorlogse situatie. Als voorbeeld van een radiostation aan boord van een Liberty is hier de link. Duidelijk is dat toen buizenzenders gebruikelijk waren, zelfs xtal gestuurd. Het voordeel van de vonkenzenders was dat je overal doorheen blies. Afstemmen van de ontvanger, zeker als je dichtbij was, was echt niet nodig.

mvg
Bob

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Het boek verscheen in 1935.