Re: De ramp met de El Faro
Geplaatst: 18 feb 2017 10:52
-------------------------------
-------------------------------
-----------------------------------Hurricane Joaquin op 1 oktober 2015 nabij de Bahamas met windsnelheden tot 120 mijl/h
-------------------------------------------------------------------- De ramp met de El Faro
--------------------------------------------------`Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.’
---------------------------------------------- ... en zij verdeelden de schuld door het trekken van lootjes.------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------(Vrij naar Lucas 23:34)
Op 1 oktober 2015 verging het roro/containerschip El Faro dat onderweg was van Jacksonville, Florida, naar San Juan Puerto Rico, nabij de Bahamas in hurricane Joaquin. Hierbij kwamen 33 mensen om het leven - 28 Amerikaanse bemanningsleden en 5 Poolse werknemers van een bedrijf dat gecontracteerd was om het schip gereed te maken voor de vaart op Alaska. Dat gebeurde nu bijna zestien maanden geleden. Gisteren, 18 februari 2017, werd in Jacksonville de derde en tevens laatste serie hoorzittingen naar deze ramp afgesloten. De onderzoekscommissie verwacht het verslag van dit onderzoek met de eindconclusies over de oorzaak en aanbevelingen om een dergelijke ramp in de toekomst te voorkomen over één tot anderhalf jaar te publiceren. Gaan we van dat laatste uit, anderhalf jaar, dan zal dat dus vierendertig maanden oftewel bijna drie jaar na de ramp zijn.
De twee eerste reeksen hoorzittingen heb ik met grote belangstelling gevolgd en alweer enige tijd geleden, nadat de VDR van het schip was gevonden en geborgen en ik de transcriptie van zesentwintig uur gesprekken op de brug van het schip aandachtig en heel nauwkeurig had gelezen, zei ik tegen een van onze, op dit terrein zeer deskundige forumleden, dat ik heel nieuwsgierig was naar het verloop van die derde serie hoorzittingen. Tot mijn verbazing zei hij dat hij daar helemaal niet nieuwsgierig naar was; hij wist nu al hoe dat zou aflopen. En verdomd ... hij krijgt gelijk. Die derde serie hoorzittingen was een farce. Er is nauwelijks iets gezegd, laat staan iets nieuws naar voren gebracht. Voor mijn gevoel draait men heel zorgvuldig om de waarheid heen en past men er wel voor op om dieper te gaan spitten en de beerput écht open te trekken. Het is nu klaar. Ze gaan er eens goed voor zitten en stellen dat eindverslag op, de woorden zorgvuldig wikkend en wegend, nu al in de wetenschap - in de overtuiging - dat als dat rapport drie jaar na dato dan toch eindelijk gepubliceerd wordt, er nauwelijks nog iemand zal zijn die het interesseert. Met het merendeel van de nagelaten betrekkingen is een financiële regeling getroffen en de overigen - ik meen dat dat er nog vier of vijf zijn - zullen tussen nu en anderhalf jaar ook wel volgen. Zand erover. De overledenen waren brave mensen. En gaan over tot de orde van de dag. Er blijven oude Amerikaanse Jones-Actschepen varen die ondanks het feit dat ze volledig gecertificeerd zijn door de United States Coast Guard die het toezicht op het naleven van de regels volledig aan derden heeft uitbesteed - derden zoals het American Bureau of Shipping - kuis verrot zijn en alleen nog maar goed voor de sloop. Het één jaar jongere zusterschip El Yunque was ook voorbestemd om uit de dienst Jacksonville-San Juan te worden gehaald en werd eveneens gereed gemaakt voor de vaart op Alaska. Na het zinken van de El Faro werd echter al snel besloten om hem toch maar liever naar de sloop te brengen. Dat was, zo verklaarde Lee Peterson, die ten tijde van het vergaan van de El Faro Director of Safety and Marine Operations van TOTE was, een zuiver commerciële beslissing geweest en niet, zoals hem op de man af werd gevraagd, gebeurd op bevel van de Coast Guard omdat die nu plotseling van mening was geweest dat het schip niet langer veilig was.
Dat de El Faro water maakte en al snel vervuld raakte, kan mede veroorzaakt zijn doordat water via ventilatiekokers van het ene ruim naar het andere kon lopen. Diezelfde ventilatiekokers bleken op de El Yunque onder de vele verflagen totaal weggeroest te zijn. Door de sloop is een nader onderzoek daarnaar helaas niet meer mogelijk. De getuige ligt inmiddels op het schepenkerkhof.
Dit hele onderzoek - als je het zo al durft te noemen - is werkelijk verbijsterend. Wie kan er na dit alles te hebben gevolgd ook nog maar enig vertrouwen hebben in de US Coast Guard en het American Bureau of Shipping? Uiteindelijk hebben die drie series hoorzittingen helemaal niets opgeleverd en daarmee hebben de USCG en ABS voor mij alle recht van spreken verloren. Niet alleen in dit geval, maar ook bij toekomstige rampen, want waarom zou het dan anders gaan? Beter, zorgvuldiger, vakkundiger? Wie dit een te hard oordeel vindt, mag me met duidelijke argumenten omkleed vertellen waarom dat te hard geoordeeld is.
Het wachten is nu dus op het eindrapport, maar ook daar heb ik na dit alles erg weinig vertrouwen in. Daar verwacht ik ook geen duidelijke antwoorden van omdat er immers tijdens al die hoorzittingen nauwelijks echt duidelijke vragen zijn gesteld en weinig of geen duidelijke antwoorden gegeven. Mijn vragen blijven ...
Al die vragen over stabiliteit, over de surveys en het verstrekken van cerificaten zijn natuurlijk bijzonder interessant en vragen ook om een antwoord, ook al zal mijn vertrouwen in de Amerikaanse autoriteiten heel moeilijk te herstellen zijn. Maar uiteindelijk blijft er toch maar één vraag en is de rest vulling, niet meer dan gelul eromheen. Die vraag is en blijft waarom, Davidson? Waarom?
-------------------------------
-------------------------------
-----------------------------------Hurricane Joaquin op 1 oktober 2015 nabij de Bahamas met windsnelheden tot 120 mijl/h
-------------------------------------------------------------------- De ramp met de El Faro
--------------------------------------------------`Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.’
---------------------------------------------- ... en zij verdeelden de schuld door het trekken van lootjes.------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------(Vrij naar Lucas 23:34)
Op 1 oktober 2015 verging het roro/containerschip El Faro dat onderweg was van Jacksonville, Florida, naar San Juan Puerto Rico, nabij de Bahamas in hurricane Joaquin. Hierbij kwamen 33 mensen om het leven - 28 Amerikaanse bemanningsleden en 5 Poolse werknemers van een bedrijf dat gecontracteerd was om het schip gereed te maken voor de vaart op Alaska. Dat gebeurde nu bijna zestien maanden geleden. Gisteren, 18 februari 2017, werd in Jacksonville de derde en tevens laatste serie hoorzittingen naar deze ramp afgesloten. De onderzoekscommissie verwacht het verslag van dit onderzoek met de eindconclusies over de oorzaak en aanbevelingen om een dergelijke ramp in de toekomst te voorkomen over één tot anderhalf jaar te publiceren. Gaan we van dat laatste uit, anderhalf jaar, dan zal dat dus vierendertig maanden oftewel bijna drie jaar na de ramp zijn.
De twee eerste reeksen hoorzittingen heb ik met grote belangstelling gevolgd en alweer enige tijd geleden, nadat de VDR van het schip was gevonden en geborgen en ik de transcriptie van zesentwintig uur gesprekken op de brug van het schip aandachtig en heel nauwkeurig had gelezen, zei ik tegen een van onze, op dit terrein zeer deskundige forumleden, dat ik heel nieuwsgierig was naar het verloop van die derde serie hoorzittingen. Tot mijn verbazing zei hij dat hij daar helemaal niet nieuwsgierig naar was; hij wist nu al hoe dat zou aflopen. En verdomd ... hij krijgt gelijk. Die derde serie hoorzittingen was een farce. Er is nauwelijks iets gezegd, laat staan iets nieuws naar voren gebracht. Voor mijn gevoel draait men heel zorgvuldig om de waarheid heen en past men er wel voor op om dieper te gaan spitten en de beerput écht open te trekken. Het is nu klaar. Ze gaan er eens goed voor zitten en stellen dat eindverslag op, de woorden zorgvuldig wikkend en wegend, nu al in de wetenschap - in de overtuiging - dat als dat rapport drie jaar na dato dan toch eindelijk gepubliceerd wordt, er nauwelijks nog iemand zal zijn die het interesseert. Met het merendeel van de nagelaten betrekkingen is een financiële regeling getroffen en de overigen - ik meen dat dat er nog vier of vijf zijn - zullen tussen nu en anderhalf jaar ook wel volgen. Zand erover. De overledenen waren brave mensen. En gaan over tot de orde van de dag. Er blijven oude Amerikaanse Jones-Actschepen varen die ondanks het feit dat ze volledig gecertificeerd zijn door de United States Coast Guard die het toezicht op het naleven van de regels volledig aan derden heeft uitbesteed - derden zoals het American Bureau of Shipping - kuis verrot zijn en alleen nog maar goed voor de sloop. Het één jaar jongere zusterschip El Yunque was ook voorbestemd om uit de dienst Jacksonville-San Juan te worden gehaald en werd eveneens gereed gemaakt voor de vaart op Alaska. Na het zinken van de El Faro werd echter al snel besloten om hem toch maar liever naar de sloop te brengen. Dat was, zo verklaarde Lee Peterson, die ten tijde van het vergaan van de El Faro Director of Safety and Marine Operations van TOTE was, een zuiver commerciële beslissing geweest en niet, zoals hem op de man af werd gevraagd, gebeurd op bevel van de Coast Guard omdat die nu plotseling van mening was geweest dat het schip niet langer veilig was.
Dat de El Faro water maakte en al snel vervuld raakte, kan mede veroorzaakt zijn doordat water via ventilatiekokers van het ene ruim naar het andere kon lopen. Diezelfde ventilatiekokers bleken op de El Yunque onder de vele verflagen totaal weggeroest te zijn. Door de sloop is een nader onderzoek daarnaar helaas niet meer mogelijk. De getuige ligt inmiddels op het schepenkerkhof.
Dit hele onderzoek - als je het zo al durft te noemen - is werkelijk verbijsterend. Wie kan er na dit alles te hebben gevolgd ook nog maar enig vertrouwen hebben in de US Coast Guard en het American Bureau of Shipping? Uiteindelijk hebben die drie series hoorzittingen helemaal niets opgeleverd en daarmee hebben de USCG en ABS voor mij alle recht van spreken verloren. Niet alleen in dit geval, maar ook bij toekomstige rampen, want waarom zou het dan anders gaan? Beter, zorgvuldiger, vakkundiger? Wie dit een te hard oordeel vindt, mag me met duidelijke argumenten omkleed vertellen waarom dat te hard geoordeeld is.
Het wachten is nu dus op het eindrapport, maar ook daar heb ik na dit alles erg weinig vertrouwen in. Daar verwacht ik ook geen duidelijke antwoorden van omdat er immers tijdens al die hoorzittingen nauwelijks echt duidelijke vragen zijn gesteld en weinig of geen duidelijke antwoorden gegeven. Mijn vragen blijven ...
- Hoe zat het werkelijk met de stabiliteit van de El Faro
- Hoe goed waren die trucks, trailers en ander rollend materieel gesjord
- Wat dreef Davidson om die route kiezen, maar bovenal, wat dreef hem om in die route te volharden, recht op een hurricane af te varen en de basisregels van orkaannavigatie te negeren of aan zijn laars te lappen.
Al die vragen over stabiliteit, over de surveys en het verstrekken van cerificaten zijn natuurlijk bijzonder interessant en vragen ook om een antwoord, ook al zal mijn vertrouwen in de Amerikaanse autoriteiten heel moeilijk te herstellen zijn. Maar uiteindelijk blijft er toch maar één vraag en is de rest vulling, niet meer dan gelul eromheen. Die vraag is en blijft waarom, Davidson? Waarom?
-------------------------------