Vervanging Nederlandse bemanning door buitenlanders

[Jos Linders]

Mijn laatste reizen bij de HAL maakte ik eind 1972 op de Nieuw Amsterdam, we kregen daar toen Indonesische bemanning aan boord, die verdiende toen tussen de 65 en 80 dollar/maand. Volgens mij ging geen enkele Nederlandse matroos voor dat bedrag naar zee.
Dat bedrag was afhankelijk van de functie zodat daar nog wel eens mee werd gewisseld, volgens mij heb ik het verhaal al eens eerder verteld dat ik een nieuwe stoker op wacht kreeg die de reis ervoor als wasbaas had gewerkt, die flikte het om een brander te wisselen zonder dat er een branderplaatje in zat, gevolg een dikke straal stookolie de ketel in. Gelukkig dat, dat op het nippertje goed is afgelopen anders had ik dit hier niet zitten typen.

Groetjes, Jos Linders.

[K.Brouwer]

De constatering dat de buitenlanders ( Spanjolen, Cabo Verdianen ) het zelfde betaald kregen als de Nederlandse is juist.

De algehele teruggang van de Nederlandse matrozen begon beginjaren 60 toen de bootwerkers meer gingen verdienen dan de matrozen.Die kwam ik dan bij de HSM weer "onder de balen" tegen , verdienden dus meer en waren elke avond thuis. Omdat
de HSM haast niet meer aan Nederlandse matrozen kon komen werden enkele schepen met een Spaanse ploeg matrozen uitgerust.

In 1980 ging ik op stap met de nieuwe Casablanca met drie Nederlandse matrozen en een Marokkaan.Die Nederlandse waren een grote ergenis, wilde niks, konden niks, wisten niks.Niet lang daarna ging DvdH over op Cabo Verdianen wat wel een verademing was. Nadat in '89 DvdH werd overgenomen door Seatrade stonden er plotseling Filipijnen voor onze neus. Dus alleen de kapitein
en hwtk waren nog Nederlanders. In de begin periode heb ik menig grijs haartje gekregen van die "yes-yes mannetjes" ze zeiden dat n.l. op al je vragen of instructies. Dat het vaak no-no moest zijn bleek pas later na het volgende "grijze haren incident". Later werd het langzaam beter. Met de Russen/Polen heb ik ook gevaren en had de indruk dat die hun vak wel verstonden.
Dit tot zover mijn commentaar.

Groeten, K.Brouwer

[Harry G. Hogeboom]

Gelukkig dat, dat op het nippertje goed is afgelopen anders had ik dit hier niet zitten typen

Inderdaad Jos, ik heb toen ook heeeeel snel geleerd om alles en ik bedoel dan ook ALLES snel zelf te controleren Wat me nu net te binnen schiet is het feit dat toen ik voor het eerst als 7e massinist op de " Forest Hill" bij de 2e op de 4-8 wacht liep ik snel begreep dat " die gozer het voor elkaar had"...vast overwerk....een 4e om het werk te doen, hij kwam ook " af en toe eens kijken"...een 7e massinist voor alle rotklussies...zgn. "omdat hij het allemaal nog moest leren" ( wat natuurlijk ook juist was!!) en dan een Spaanse olieman die in feite al het werk deed in de MK een ook mij Spaanse leerde spreken ( wat achteraf bleek geen Hoog Catalaans te zijn! ) en dan nog een Spaanse stoker voor de 2 stuks loeiers van Schotse ketels met de hele stoompompen rimbam d'r bij, al met een een " ALLES op het handje diesel hoofd en flink uit de kluiten gewassen stoom hulp bedrijf" ( het enige geautomatiseerde aspect was de viscorator en die werkte dus niet! )- uiteraard waren er enkele handlangers in de dagdienst en regelmatig een elec die een pikheetje meevoer om alle lampies te wisselen. Goed ik bedacht dus bij mezelf dat ik " als een speer" moest zorgen om ook een paar streepies op de mouw te arrangeren en dan kon het goede leven dus ook voor mij een aanvang nemen..........HET heeft dus NOOIT zo mogen zijn. Nieuwe 7e massinisten heb ik na mijn lichting nooit meer meegemaakt.De Spaanse MK crew verdween in Juni 1966 en werd vervangen door de reeds eerder genoemde Chinezen waarvan slechts de #1 enig Engels sprak en de rest zo goed als niks...wel werd er regelmatig al luidkeels geciteerd uit het befaamde Rode Boekje van Chairman Mao!( Ik heb met diverse Chinese bemanningen zowel absoluut 1e klas als ook " zwaar beneden peil" gevaren).Binnen de kortste keren was al het "overtollige bemannings vet" er uit en af gesneden en voeren we met een minimale staf en bemanning in diezelfde MK zoals hierboven beschreven, maar dan met 1-een- wtk op wacht en 1-een- Chinese stoker -olieman en aan dek idem dito met een sterretje...... EN....." guess what"......die schepen voeren gewoon door, inclusief een kompleet Kerstdiner wat over de muur werd gepleurd omdat die Chinezen onder elkaar wat hadden te verhapstukken en de Chinese hofjood voor lul wilden zetten toen ie even weg was, dat werd dus een sinaasappel en een handvol nootjes met een zelf gesmeerd boterhammetje en een extra potje bier. Terwijl ik me al vele vele jaren zelf heb afgevraagd "waarom ik de zak niet nam".....kan ik slechts eerlijkheidshalve NU zeggen dat me dit toch wel keiharde bedrijf wel aansprak, ik weet geen beter antwoord. De harde leerschool heeft me in mijn latere leven goede diensten bewezen, maar daar hebben we het hier niet over. En uuuuuuh Chris.dus, als je net met pesioen bent moet je je eigen maar zo snel mogelijk afleren om het bloed aan de kook te brengen en snelle/verkeerde konklusies te trekken, anders vaar je misschien maar verdomd weinig met je bootje.

De constatering dat de buitenlanders ( Spanjolen, Cabo Verdianen ) het zelfde betaald kregen als de Nederlandse is juist

.
Ik wil hier niet met je over rede twisten KB, je zal best weten wat je zegt, maaaaar die Chinezen waar ik mee voer kregen dat dus zeker NIET, wat ik me er van herinner zijn geen cijfertjes meer, maar wel " dat ze het zout in de pap amper verdienden" en er stond toch echt Rotterdam op de kont en er wapperde een Rood-wit-Blauwe zakdoek boven!!!
Je doet me trouwens nu denken aan hoe ik me ooit ook nog de hik heb gewerkt om die mooie " Casablanca" van jouw weer op te fiksen na een brandje hier voor de kust, mooie nieuwe generator karretjes er weer in en wat aan die Deutz gesleuteld. Ben de naam van die ouwe massinist die er bij liep nou net vergeten, maar was een beste kerel en al met al een leuke klus!

[K.Brouwer]

Harry, die zaak met die betalingen is knap gecompliceerd. Laten we het erop houden dat de schepen die regelmatig in Europa voeren die Spanjolen en Kaap Verdianen volgens de Ned. CAO betaalden. Zelf voer ik van '66 t/m '79 op de Atlantic Line schepen met locale bemanningen welke zoiets van $100 p.m. verdienden met uitzondering van een dienst op Australië/N.Zeeland
waar we Aussies ( Norfolk Islanders als matrozen/kok ) kregen voor de Ned. CAO. Zal wel iets met de bond daar te maken hebben gehad. De latere Filippino's /Russen etc. kwamen allemaal met hun eigen al ondertekende arbeidscontracten/voorwaarden a/b dus daar had je geen omkijken naar. Je moest alleen die mensen "even" wisselen voordat je in een Zweedse haven ging lossen want daar ging men het schip niet lossen voordat men een contract met de ITF gesloten had. Het gageverschil was nu echt niet zo groot maar die opvarenden pleegde wel contractbreuk en werden vrij snel weer "afgelost". Heb eens met zo'n ITF man te maken gehad
en hem gevraagd of dat kleine verschil nu al dat gedoe waard was. Hij vond van wel. Heb hem toen uitgelegd dat ik het toch wel
erg vreemd vond dat die "onderbetaalde" 1e stmn thuis er een tuinman/chauffeur een dienstmeisje en een manusje van alles op na hield en ik mij als kapt. mij dit echt niet kon veroorloven. Tja,was even stil en hij liep weg. We hebben het nu natuurlijk niet over de werkelijk schrijnende gevallen die nog steeds voorkomen, daar ben ik ook fel tegen en goed dat er een ITF is.

Groeten, K.Brouwer

P.S. Harry, die humo's waren klotekarren. Breek me de bek niet open.Vaak brand door gebroken hd brandstofleidingen. Een schip
was halverwege de oceaan met volle bak tonijn en opeens alle vier de humo's kwijt vanwege brand. Men heeft er een weer a/d praat kunnen krijgen doch vriezen gaat dan natuurlijk niet meer. Alle matrozen de hele dag met de dekwasslang de luiken/ganboorden dekkhuizen koel houden. Na aankomst Mayaguez generatoren van de wal aangesloten en vriezen. Na twee dagen kon er gelost worden .We dwalen weer af merk ik...

[Chris.dus]

Harry, ik gaf slechts commentaar op de eerste zin van dit topic, door jou geschreven. Ik heb niet het idee dat ik daar de verkeerde conclusies uit heb getrokken.
Misschien bedoelde je het niet zo, maar het staat er wel zo.
Maar goed, uit de reacties hier blijkt wel dat er geen eenduidigheid bestaat over dit onderwerp.
Hetzelfde loon, minder loon. Betere bemanning, slechtere bemanning.
Weet je, het zal allemaal wel. Ik heb zelf meegemaakt hoe groot de verandering van sfeer aan boord was toen de eerste spanjaarden aanboord kwamen bij de KNSM.
Complete vechtpartijen braken uit in de messroom.
Ooit wel eens op een bootje gevaren met houten luikies waar ze opeens een Spanjool aan boord plaatsen die nog nooit gevaren heeft maar wel meteen als matroos gemonsterd word? Das lekker werken joh om met zo'n gozer op een paar centimer beam te staan boven een leeg ruim.
Waarom die gasten meteen als matroos werden gemonsterd is me nu nog een raadsel, lichtmatroos of o/g was ze zeker te min.
Brandnieuw monsterboekje, eerste bootje, matroos.
Ik vraag me af wat de reactie van vele op dit forum zou zijn als er bv een hwtk zou zijn gemonsterd onder dezelfde condities.
Brandnieuw monsterboekje, eerste bootje, hwtk.

[Harry G. Hogeboom]

en opeens alle vier de humo's kwijt vanwege brand

Hallo KB, ik meen dat we "het" er al eens eerder over hebben gehad wat betreft de " Casablanca", waar dat hokkie met de 4 humo's hier voor de kust compleet was uitgebrand. Toen we de hele handel op een rijtje hadden gezet bleek dat er van de -ik meen 4- CO2 flessen slechts eentje was aangesloten...en DIE deed het klussie " wonder boven wonder". We hebben er toen 4 hele nieuwe karretjes ingezet, al met al ook al weer een goeie 25 jaar geleden.
Even n.a.v. het " Kon Tiki" vlot, je wel bekend, ze hebben recent deze trip opnieuw met sukses gedaan, ik meen " in Memory off" en wilden ook de terugweg maken met een grote bocht, maar dat moesten ze afhaken begreep ik.

Brandnieuw monsterboekje,

Misschien was zijn ouwe monsterboekje vol Chris.dus ik heb zeer competente herinneringen aan Spaanse bemanningen, er komen volgens mij goede zeelui daar bij Kaap Finisterre vandaan. Veel plezier met je motor-bootje en niet nijdig worden als je Nederlandse bemanning het even niet goed doet! Ik heb daar veeeeel ellende uit zien voortkomen

[ferryvaneeuwen]

Blijkbaar een heikel onderwerp. Ik waag het er toch maar op om een paar persoonlijke ervaringen over dit onderwerp hieraan toe te voegen. Mijn eerste ervaring met buitenlandse bemanning was op mijn eerste schip, de Sibajak. Hele horden Indonesische bemanningsleden liepen daar rond. Het grootste deel huisde helemaal voorin het schip wat in de wandelgangen de 'kratong' werd genoemd. Het scheen daar niet best te zijn, ze leefden daar blijkbaar op en onder elkaar. Op de tweede dag na vertrek zocht ik de douche maar kon het niet zo gauw vinden. Het bleek uiteindelijk het hok voorzien van een koperen plaatje met de tekst 'Mandiekamer' te zijn. De WC heette Kamar Kecil. Waarschijnlijk vertaald van het Nederlandse 'kleinste kamertje'. Verder heb ik weinig over deze jongens te melden, het ging allemaal goed anders konden ze vertrekken hoorde ik en dat wilden ze niet want er was thuis voor geen cent te 'makken'.

Bij van Ommeren ging het in het begin wel met de Nederlandse bemanning maar op enig moment kwam daar toch de klad in. Op De 'W. Alton Jones' voeren we met ex-bajesklanten. Deliquenten kregen in die tijd straftijdverkorting als ze bereid waren om te gaan varen. Dat leek een heleboel van die gasten wel wat. Ook nog iets van de wereld zien en geld toe. Mr. Ooyevaar van van Ommeren zat hoog in de reclassering. Mooi werk en je moet dan het goede voorbeeld geven, toch? Dat kan ik billijken. Hij streek de hand over zijn hart en bemande barmhartig de schepen met deze mannen. Er was tenslotte een tekort aan zeelieden, dus dat kwam toevallig goed uit. Ik moet zeggen dat een groot deel niet kwaad was. Als er 's nachts zo'n jongen moest sturen om het vak niet te verleren lagen we soms plat van de lach van de verhalen die ze over hun wandaden wisten te vertellen. Maar er zat een harde kern tussen van onaangename gasten die op alle mogelijke wijzen de zaak probeerden te verstieren, vechtpartijen uitlokten, meubilair vernielden, met eten inclusief borden en bestek gooiden als het eten niet naar hun zin was etc.

Op een middag liep ik op de kippenloop naar achteren toen ik halverwege werd tegengehouden door twee van de grootste raddraaiers met van die grote messen opzij. Ze gingen dicht tegen me aanstaan. Zij eisten een extra Oceaanpost omdat ze het exemplaar voor de bemanning niet wensten te delen met de collega's van de machinekamer. Ik zei dat ik niet meer doorslagen kon maken en daarom niet aan hun verzoek kon voldoen. Dat was ook zo. Ik maakte dacht ik in totaal vijf stuks, het origineel en vier kopieën waarvan de laatste nauwelijks te lezen was. Het was rammen geblazen op het toetsenbord om het nog enigszins leesbaar te houden. De rondjes van de letter 'o' bijvoorbeeld vielen altijd spontaan uit het origineel als ik klaar was. Het leek wel een gatenkaas. Na mijn uitleg vroeg één van hen of ik wel kon zwemmen. Ik heb de pest aan retorische vragen en zei daarom: Nee, jij? Daar keken ze even van op. Op mijn vraag of zij mij bedreigden antwoorden ze ontkennend, het was zo maar een vraagje, toch? Ik ben toen doorgelopen. Het voorval rapporteerde ik aan de kapitein, maar deze reageerde luchtigjes. "Een geintje man, maak je niet druk", sprak hij. Dat deed ik ook niet want ze hadden me toch niet vrijgezet omdat ze anders de voetbaluitslagen zouden moeten missen......

Ongeveer twee dagen later kwam de 2e stuurman, een Hallicrafters man, 's ochtends vroeg zijn hut binnen en zag tot zijn grote schrik dat er een levensgrote fel rood gekleurde brandbijl in zijn mooie wereldontvanger stond. Dat kwam niet meer goed. De brandbijlen hingen op deze schepen op diverse plekken aan de wanden in de gangen. Kennelijk een Amerikaanse voorschrift want deze schepen werden in Newport News, USA gebouwd. Alle bijlen werden hierna voor de zekerheid weggehaald. Het vervelende was dat bij de meeste officieren de deuren op slot gingen, ook als ze sliepen. Dat gaf toch wel een naar sfeertje aan boord dat nog lang bleef hangen.

Er zat ook een verdwaalde Nieuwersluiser tussen die als dienstplichtige zijn geweer op de rug van de sergeant had stuk geslagen omdat die hem een opdracht gaf die hem niet aanstond. Nou ja wat heet opdracht, hij was zwijgend op de punten van zijn schoenen gaan staan om aan te geven dat hij niet goed stond opgelijnd in de rij. Tja, dat moest je bij hem niet doen, hij had ze net gepoetst. De jongen was een tuinderszoon uit het Westland en beresterk, een soort Obelix uit Asterix. Zo draaide hij eens bijna achteloos een afsluiter op dek stuk. Pa had hem naar zee gestuurd om manieren te leren.....

Daarna kwam ik bij Shell Tankers in het begin met Spanjaarden te varen. Ik begrijp dat Chris daar slechte ervaringen mee heeft gehad. Ik dus niet, integendeel. Het waren bemanningsleden van vissersschepen van Vigo die door gebrek aan werk daar een deurtje verder moesten gaan kijken. Dat waren eerste klas zeelui. Die waren gewend om een paar keer per nacht uit hun nest gehaald te worden om de netten binnen te halen en kregen nu, vonden zij, een soort kantoorbaan van 9 tot 5. Voor hun was het echt een luizenbaantje waar je nog zeer ruim voor betaald werd ook. Ze keken hun ogen uit op de accommodatie met aparte hutten voor bijna iedereen. Die hutten waren voor hun begrippen echte hotelkamers.

Ik zal het niet al te lang maken. Hierna ging Shell met Chinezen varen. Dat was een zeer wisselende zaak. Soms had je een goede ploeg met weinig problemen, dan weer een crew die onderling altijd ruzie hadden, uiteraard over gokken en speelschulden. Op een keer kwam een Chinees 's middags verwilderd bij de kapitein binnengerend met achter hem aan een paar Chinezen met messen bewapend. Die stopten wel bij de drempel van zijn hut en dropen daarna af. De Chinees werd voor een paar dagen in het hospitaal geparkeerd waar na onderhandelingen hij weer terugkon naar zijn kompanen.

Het was nog in de tijd van Mao en er was altijd een belangrijke partijman aan boord. Soms was dat de wasbaas maar het kon ook wel één van de pantryboys zijn. Daar was iedereen benauwd van. Ik weet niet wat Shell ze betaalde maar ik denk niet het volle pond omdat je een stuk meer Chinezen nodig had voor hetzelfde werk. In de messroom liepen alleen al drie bediendes en waren er twee pantryboys. Met Nederlanders was dat 1 en 1. Bij voor en achter krioelde het op de bak van de Chinezen die allemaal schreeuwden en elkaar voor de voeten liepen. Die arme stuurman had er bijna geen vat op. Nee, dat waren echt schuivende panelen.

Wat we hoorden was dat er in Hong Kong een soort ronselaar zat die ze zwaar moesten betalen om aan te mogen monsteren, die had de touwtjes in handen. Er scheen sprake te zijn van een maandelijks bedrag dat ze moesten overmaken omdat ze een bedrag ineens gewoon niet konden betalen.

Een Chinese kok kon trouwens geen Nederlands eten koken. De meesten hadden een Engelse opleiding gehad. Het gevolg was bijvoorbeeld dat als een aardappel kruimig was de kok bijkans stond te janken. Hij was die Engelse glasballen gewend want zo hoorde het. Het enige wat bijna altijd goed was met die Chinezen was de rijsttafel op zondag, we ontbeten in afwachting van het gebeuren dan bijna niet om zo de bunkercapaciteit te vergroten.

[Chris.dus]

Ik ben de bemanning Harry, mijn vrouw stuurt en manouvreert.
Volgende week vertrekken we voor een zomer varen.

https://www.youtube.com/watch?v=VNOBx0sfFNw

[Drentenier]

Helaas Chris, die video is niet beschikbaar

[Bob R.I.P.]

Het enige wat bijna altijd goed was met die Chinezen was de rijsttafel op zondag, we ontbeten in afwachting van het gebeuren dan bijna niet om zo de bunkercapaciteit te vergroten.

Wat was dat lekker. Het traditionele flesje bier werd dicht gelaten want waar bier is kan geen rijst. De derde stuurman: "Niet tegen me lullen want ik heb geen tijd voor een antwoord". Dit was aan boord van de Cinulia.