Chinese bemanning
-
Jos Komen (R.I.P)
Chinese bemanning
Chinese bemanning.
Op scheepspraat en kombuispraat staan diverse verhalen en anekdotes over Chinese crew, lijkt me leuk om dit allemaal eens op een rijtje te zetten.
Zelf heb ik bij Triton, dochter van de Rotterdamse Lloyd, met Chinezen op de Goeree, de Walcheren en de Voorne.
Wat me opviel is dat er op ieder schip een soortgelijke mix was,.
De dekchinezen kwamen allemaal uit een bepaalde streek in China, de civiele dienst uit Hong Kong en de machinekamer kwam uit het noorden van China, dat waren lange Chinezen.
Ze hadden allemaal hun eigen kok.
Chinees nieuwjaar vierden we drie dagen lang, want iedere kok maakte dan hun eigen specialiteiten klaar voor de feestmaaltijd.
Tijdens het eten: Yam Sing en dan moest je proosten en je glas in een teug leeglurken.
Als dat niet lukte, you lose face en als het wel lukte werd je zo zat als een aap.
Op de Goeree maakten we een reis naar de Grote meren en daar moest altijd een matroos in een bootsmansstoeltje aan de kant gezet worden om de trossen te aan te pakken en op een bolder te vast te maken, als we weer eens voor een sluis moesten wachten.
Maar iedere keer waren die matrozen pleite, nooit meer teruggezien.
Op deze wijze zou de bemanning spoedig gehalveerd zijn en werd de zevende machinist in het stoeltje gepiekeld, die liepen niet zo snel weg"¦.
De rederij kreeg fikse boetes voor gedroste Chinezen dus in de haven hadden we een of ander beveiligingsbedrijf gecharterd.
Van die figuren met een bobbel onder hun jasje, .38 of zoiets, shoot to kill.
Duidelijk niet de slimste private eyes, maar je moest toch wat.
De eerste stuurman wilde met zijn vrouw de wal op, hij was van Indonesische afkomst en die kleerkast hield hem tegen voor de gangway: No Fucking Chinese ashore.
Na een hoop gedoe mochten ze uiteindelijk toch de wal op.
Die Chinezen kregen in Hong Kong Dollars uitbetaald en ik was de gelukkige om de gageadministratie aan boord in zijn geheel bij te mogen houden.
Mooie grote vierkantstaten, het bedrag rechts opgeteld moest overeenkomen met het bedrag wat beneden horizontaal stond.
En iedere maand als ik hun salarisbriefjes klaar had, stond mijn hut vol met woedende en schreeuwende Chinezen.
Als ze tien cent te kort kwamen in hun ogen was het al raak.
Daarentegen als je ze toevallig aan de wal tegenkwam in een keilewinkel bleven ze maar drankjes weggeven.
En gokken dat ze deden"¦
Overal hingen grote foto's van Mao, hun grote leider, behalve als ze in de States de benen konden nemen.
Er waren aan dek een Number one (boots), een carpenter (chippy) quartermasters en sailors, een groot verschil. De quartermasters konden sturen en de sailors waren aan voor het onderhoud aan dek.
Leuk was het pidgin Engels wat we gebruikten. I speaky you, you speaky bosum, bosun speaky me.
Oftewel: wil je even vragen of de boots op de brug komt?
Op de Voorne kreeg de gehele bemanning de zak om vervangen te worden door Indonesiërs. Dit verhaal staat ergens op Scheepspraat.nl,
Er zal me ongetwijfeld nog meer te binnen schieten, dit heb ik even gauw uit mijn interne geheugen gedownload.
All the best
Jos
Op scheepspraat en kombuispraat staan diverse verhalen en anekdotes over Chinese crew, lijkt me leuk om dit allemaal eens op een rijtje te zetten.
Zelf heb ik bij Triton, dochter van de Rotterdamse Lloyd, met Chinezen op de Goeree, de Walcheren en de Voorne.
Wat me opviel is dat er op ieder schip een soortgelijke mix was,.
De dekchinezen kwamen allemaal uit een bepaalde streek in China, de civiele dienst uit Hong Kong en de machinekamer kwam uit het noorden van China, dat waren lange Chinezen.
Ze hadden allemaal hun eigen kok.
Chinees nieuwjaar vierden we drie dagen lang, want iedere kok maakte dan hun eigen specialiteiten klaar voor de feestmaaltijd.
Tijdens het eten: Yam Sing en dan moest je proosten en je glas in een teug leeglurken.
Als dat niet lukte, you lose face en als het wel lukte werd je zo zat als een aap.
Op de Goeree maakten we een reis naar de Grote meren en daar moest altijd een matroos in een bootsmansstoeltje aan de kant gezet worden om de trossen te aan te pakken en op een bolder te vast te maken, als we weer eens voor een sluis moesten wachten.
Maar iedere keer waren die matrozen pleite, nooit meer teruggezien.
Op deze wijze zou de bemanning spoedig gehalveerd zijn en werd de zevende machinist in het stoeltje gepiekeld, die liepen niet zo snel weg"¦.
De rederij kreeg fikse boetes voor gedroste Chinezen dus in de haven hadden we een of ander beveiligingsbedrijf gecharterd.
Van die figuren met een bobbel onder hun jasje, .38 of zoiets, shoot to kill.
Duidelijk niet de slimste private eyes, maar je moest toch wat.
De eerste stuurman wilde met zijn vrouw de wal op, hij was van Indonesische afkomst en die kleerkast hield hem tegen voor de gangway: No Fucking Chinese ashore.
Na een hoop gedoe mochten ze uiteindelijk toch de wal op.
Die Chinezen kregen in Hong Kong Dollars uitbetaald en ik was de gelukkige om de gageadministratie aan boord in zijn geheel bij te mogen houden.
Mooie grote vierkantstaten, het bedrag rechts opgeteld moest overeenkomen met het bedrag wat beneden horizontaal stond.
En iedere maand als ik hun salarisbriefjes klaar had, stond mijn hut vol met woedende en schreeuwende Chinezen.
Als ze tien cent te kort kwamen in hun ogen was het al raak.
Daarentegen als je ze toevallig aan de wal tegenkwam in een keilewinkel bleven ze maar drankjes weggeven.
En gokken dat ze deden"¦
Overal hingen grote foto's van Mao, hun grote leider, behalve als ze in de States de benen konden nemen.
Er waren aan dek een Number one (boots), een carpenter (chippy) quartermasters en sailors, een groot verschil. De quartermasters konden sturen en de sailors waren aan voor het onderhoud aan dek.
Leuk was het pidgin Engels wat we gebruikten. I speaky you, you speaky bosum, bosun speaky me.
Oftewel: wil je even vragen of de boots op de brug komt?
Op de Voorne kreeg de gehele bemanning de zak om vervangen te worden door Indonesiërs. Dit verhaal staat ergens op Scheepspraat.nl,
Er zal me ongetwijfeld nog meer te binnen schieten, dit heb ik even gauw uit mijn interne geheugen gedownload.
All the best
Jos
-
Gerard
Chinezen.
Ahoy Jos. Tussen ongeveer 1974 en 1994 heb ik, raar maar waar, Chinese vrienden gehad. In al die jaren zelfs bij die mensen gelogeerd thuis, met ze gegeten, cadeautjes meegebracht voor de kinderen, voor oh-pa en oh-ma lekkere hapjes, voor oh-tha-pa en ma ook lekkers. Ik mocht wel zeggen de beste vrienden die een mens z`n eigen wensen kan. Een Chinees is òf falikant tegen je, òf falikant voor, en doet dan alles om het je naar de zin te maken. Ik heb een hele hoop geleerd van die mensen, beter gezegd à fgeleerd. Wij beschouwen iedere mens als een Europeaan, maar dat gaat hier niet op. Ik heb vroeger op Formosa Chinese schoonfamilie gehad, heel fijne mensen. Maarrr...Je moet er wel mee weten omgaan, een Europeaan, en zeker een Nederlander, is in hun ogen een lomperik. En dat klopt. Als jij je eisen niet te hoog stelt, en gewoon HEEL bescheiden opstelt, NOOIT of te nimmer een typisch ,,Hollands lolletje`` uithaalt, geen politiek aanhaalt en altijd HEEL beleefd tegen die ladies en GEEN grappen maken, zijn het de fijnste mensen die je kennen kunt.(en dat is NIET persoonlijk bedoeld, geldt ook voor mij....!) Een Chinees liegt dattie barst als `ie je voor het eerst ziet, maar hij liegt wel eerlijk. Hij verwacht van een Westerling EEN ding: Respect , en rechtvaardigheid. Dan zal hij na een paar jaar een betrouwbare vriend worden. Yo Se Quo Men: Tsà i Chièn!
-
Jos Komen (R.I.P)
Hallo Bankie,
En Kee Lung en Khaoshung is heel andere koek dan waar die Mao volgelingen vandaan kwamen.
Er lag regelmatig opeens een rood boekje in mijn hut, maar die pleurde ik meteen over de muur.
Maar als ze in een haven een leuk smokkeldealtje gemaakt hadden lag er soms een enveloppe met dollars in mijn hut.
Me no look see waarschijnlijk als ze op het achterdek aan het scharrelen waren geweest met een bootje langszij.
Maar al met al heb ik heel goed met ze gevaren.
Alleen toen ze in Bandar Shapur de zak kregen, sliep ik niet echt rustig, met die gasten nog aan boord en de Iranese militairen die op verzoek van die ouwe een oogje in het zeil hielden, sympathiseerden met die Chinezen.
Ik ben toen een week bezig geweest om samen met die hofjood de stores te tallyen. Die kreeg van Triton maandelijks een bedrag en daarvan kocht hij zelf alles in, dus iedere bevroren varkenspoot moest gewogen worden en aan de hand van zijn inkoopfakturen moesten we de prijs vastellen, want dat kreeg hij in de pocket.
Die ouwe en de eerste stuurman hadden het opeens heel erg druk met andere dingen, dus was ik de lul.
Maar Respect, en rechtvaardigheid, zoals je al eerder stelde dat was echt wel aanwezig. Kon goed met hem opschieten omdat ik in Australie een party aan boord met verpleegsters had geregeld had ik hem natuurlijk nodig.
Maar ik heb de belangen van de rederij zo goed mogelijk behartigd en tevens de belangen van de opvarenden van de Voorne.
En niets zelf in de pocket gestopt, daar zat die hofjood ook op te vlassen.
Niet omdat ik nou zo goudeerlijk ben, maar gevoelsmatig voelde ik aan dat ik dan my Face zou Loosen.
En dan ben je de lul bij Chinezen.
You loose face, iets ergers is niet denkbaar.
All the best
Jos
Mijn vierkantstaten klopten altijd tot op de cent nauwkeurig, maar iedere maand was het oorlog in mijn hut.Hij verwacht van een Westerling EEN ding: Respect , en rechtvaardigheid.
En Kee Lung en Khaoshung is heel andere koek dan waar die Mao volgelingen vandaan kwamen.
Er lag regelmatig opeens een rood boekje in mijn hut, maar die pleurde ik meteen over de muur.
Maar als ze in een haven een leuk smokkeldealtje gemaakt hadden lag er soms een enveloppe met dollars in mijn hut.
Me no look see waarschijnlijk als ze op het achterdek aan het scharrelen waren geweest met een bootje langszij.
Maar al met al heb ik heel goed met ze gevaren.
Alleen toen ze in Bandar Shapur de zak kregen, sliep ik niet echt rustig, met die gasten nog aan boord en de Iranese militairen die op verzoek van die ouwe een oogje in het zeil hielden, sympathiseerden met die Chinezen.
Ik ben toen een week bezig geweest om samen met die hofjood de stores te tallyen. Die kreeg van Triton maandelijks een bedrag en daarvan kocht hij zelf alles in, dus iedere bevroren varkenspoot moest gewogen worden en aan de hand van zijn inkoopfakturen moesten we de prijs vastellen, want dat kreeg hij in de pocket.
Die ouwe en de eerste stuurman hadden het opeens heel erg druk met andere dingen, dus was ik de lul.
Maar Respect, en rechtvaardigheid, zoals je al eerder stelde dat was echt wel aanwezig. Kon goed met hem opschieten omdat ik in Australie een party aan boord met verpleegsters had geregeld had ik hem natuurlijk nodig.
Maar ik heb de belangen van de rederij zo goed mogelijk behartigd en tevens de belangen van de opvarenden van de Voorne.
En niets zelf in de pocket gestopt, daar zat die hofjood ook op te vlassen.
Niet omdat ik nou zo goudeerlijk ben, maar gevoelsmatig voelde ik aan dat ik dan my Face zou Loosen.
En dan ben je de lul bij Chinezen.
You loose face, iets ergers is niet denkbaar.
All the best
Jos
-
Gerard
Ahoy Yo Sê Quo Men. Natuurlijk ben ik overtuigd dat ze door jullie goed behandeld werden. En je hebt gelijk dat die Mao-gasten anders zijn dan Tai Wan Chinezen. Die gasten van het vasteland heb ik niet gevaren, maar zat van gehoord van second Vlielander en de Hof op de Neder Elbe. Daar moest je inderdaad voor oppassen, in de PG. een Hofmeester over de muur gepleurd b.v. omdat `ie vond dat ze ook maar eens een Nederlandse hap moesten leren eten....groeten van Pang Ky....
Chinezen
Ook ik heb met Chinezen gevaren op MS Wonosari, SS Bengalen en SS Zeeland van de Konninklijke Rotterdamsche Lloyd.
Ik was op de Wonosari en Bengalen Bakker/koksmaat de ervaring met deze mensen was niet echt prettig.
Bij uitdelen van de rantsoenen altijd geouwehoer altijs dissie no good China people no lykie enz.
De chef kok van de Bengalen en de hofmeester zijn in New Zeeland de wal opgegaan met de drie kokkies naar de amrkt.
Daar aangekomen liepen de kokkies wijzend op de groentes en zeiden
seppie kokkei china people dissie plenty lyke berrry goed.
Nu gingen we van Nieuw Zeeland naar Genua via Panama kanaal en in Christobal konden we niet provianderen voor ons geen probleem diepvries en blik groenten genoeg.
Maar toen we kort van Nieuw Zeeland vertrokken waren kwamen de kokkies en zeiden seppie kokkie China people dissie(wijzend op hun uitgezochte groente)no lykie.
Wij konden dus niet meer provianderen de chef kok ging aardig te keer in de kombuis tegen de Chinezen op een gegeven dag standen aan weerzijde van de combuis Chinezen en vloog de door hun kokkies uitgezochte groente om onze oren door de Kombuis
Op de Wonosari was er tijdens de oversteek van Adan naar Australie een passagier overleden deze lag opgebaard in het hospitaalje naast mijn hut
De hut werd niet schoongemaakt en 14 dagen liepen de chinezen niet door deze gang want opa kon opstaan.
Mao had gezegd dat na het na 14 dagen geen kwaad kon toen gebruikte
ze deze gang weer.
Er zat ook een Chinees bij die kruiden drankjes maakte van sterke drank
wij deden dan net of we onze voet of knie zeer gedaan hadden en dan riep hij je naar zijn hut en moest je een glaasje drinken, wij hadden toen die reis veel last van onze benen maar werden ook altijd wonderbaarlijk genezen tot ze er achter kwamen dat wij hen in de maling namen.
Maar als met al was het niet prettig waren met deze mensen.
Als we van Hong Kong vertrokken naar de States hadden we 30 Chineese
bemanningen en in korte tijd in de States nog 12 a 14 op de terug tocht
naar de oost kwam dan het douane/politie bootje en brachten dan opgepakte Chinezen aanboord terug naar Hong Kong.
Ik was op de Wonosari en Bengalen Bakker/koksmaat de ervaring met deze mensen was niet echt prettig.
Bij uitdelen van de rantsoenen altijd geouwehoer altijs dissie no good China people no lykie enz.
De chef kok van de Bengalen en de hofmeester zijn in New Zeeland de wal opgegaan met de drie kokkies naar de amrkt.
Daar aangekomen liepen de kokkies wijzend op de groentes en zeiden
seppie kokkei china people dissie plenty lyke berrry goed.
Nu gingen we van Nieuw Zeeland naar Genua via Panama kanaal en in Christobal konden we niet provianderen voor ons geen probleem diepvries en blik groenten genoeg.
Maar toen we kort van Nieuw Zeeland vertrokken waren kwamen de kokkies en zeiden seppie kokkie China people dissie(wijzend op hun uitgezochte groente)no lykie.
Wij konden dus niet meer provianderen de chef kok ging aardig te keer in de kombuis tegen de Chinezen op een gegeven dag standen aan weerzijde van de combuis Chinezen en vloog de door hun kokkies uitgezochte groente om onze oren door de Kombuis
Op de Wonosari was er tijdens de oversteek van Adan naar Australie een passagier overleden deze lag opgebaard in het hospitaalje naast mijn hut
De hut werd niet schoongemaakt en 14 dagen liepen de chinezen niet door deze gang want opa kon opstaan.
Mao had gezegd dat na het na 14 dagen geen kwaad kon toen gebruikte
ze deze gang weer.
Er zat ook een Chinees bij die kruiden drankjes maakte van sterke drank
wij deden dan net of we onze voet of knie zeer gedaan hadden en dan riep hij je naar zijn hut en moest je een glaasje drinken, wij hadden toen die reis veel last van onze benen maar werden ook altijd wonderbaarlijk genezen tot ze er achter kwamen dat wij hen in de maling namen.
Maar als met al was het niet prettig waren met deze mensen.
Als we van Hong Kong vertrokken naar de States hadden we 30 Chineese
bemanningen en in korte tijd in de States nog 12 a 14 op de terug tocht
naar de oost kwam dan het douane/politie bootje en brachten dan opgepakte Chinezen aanboord terug naar Hong Kong.
-
Gerard
-
Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14434
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Chinezen.
Kombuis,
Na de Spanjaarden kwamen de Chinezen, kompleet met " Mao z'n Rooie Boekie" EN de onvermijdelijke "Yam Sing" ( Ik had later nog eens een zeiljachie met die "passende naam")
Wat mij betreft waren de Chinezen "net Hollanders" niet zozeer in hun gewoontes en gedrag, maaaar je had er ook klootzakken en OOK hele goeie kerels tussen!!!! en heb door de bank genomen goed met ze gevaren, OOK wel eens een zoodje aan de wal moeten zetten.
Ik vind persoonlijk dat ik er een hoop van heb geleerd, met mensen werken die de wereld toch een beetje anders bekijkuh als jezelf, een grote taalbarriere en TOCH "zuiger trekkuh" en die bak aan de gang houwuh!!
Als je er nu op terug kijkt dan was het "voorbereidend werk" natuurlijk helemaal NADA; Palermo 1967, KOMPLETE bemanning er AF en KOMPLETE bemanning EROP, je raad het al Chinezen in het laatste geval en geeeen sterveling had er ervaring mee! Ik geloof dat het in het vliegtuig werd medegedeeld, zoiets van: "Oh jaaaah, we gaan met Chinezen varen!!"
TOCH ging die boot naar zee!!
D'r wordt veeeel te veeeeel geouwehoerd tegen'swoordig!
Na de Spanjaarden kwamen de Chinezen, kompleet met " Mao z'n Rooie Boekie" EN de onvermijdelijke "Yam Sing" ( Ik had later nog eens een zeiljachie met die "passende naam")
Wat mij betreft waren de Chinezen "net Hollanders" niet zozeer in hun gewoontes en gedrag, maaaar je had er ook klootzakken en OOK hele goeie kerels tussen!!!! en heb door de bank genomen goed met ze gevaren, OOK wel eens een zoodje aan de wal moeten zetten.
Ik vind persoonlijk dat ik er een hoop van heb geleerd, met mensen werken die de wereld toch een beetje anders bekijkuh als jezelf, een grote taalbarriere en TOCH "zuiger trekkuh" en die bak aan de gang houwuh!!
Als je er nu op terug kijkt dan was het "voorbereidend werk" natuurlijk helemaal NADA; Palermo 1967, KOMPLETE bemanning er AF en KOMPLETE bemanning EROP, je raad het al Chinezen in het laatste geval en geeeen sterveling had er ervaring mee! Ik geloof dat het in het vliegtuig werd medegedeeld, zoiets van: "Oh jaaaah, we gaan met Chinezen varen!!"
TOCH ging die boot naar zee!!
D'r wordt veeeel te veeeeel geouwehoerd tegen'swoordig!
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
-
Gerard bankw.
Re: Chinezen.
[quote
D'r wordt veeeel te veeeeel geouwehoerd tegen'swoordig![/quote]
Je hebt gelijk Harry, daar heb ik zelf ook wel eens last van, zal de leeftijd wel wezen........ :D vr.gr.gerard
D'r wordt veeeel te veeeeel geouwehoerd tegen'swoordig![/quote]
Je hebt gelijk Harry, daar heb ik zelf ook wel eens last van, zal de leeftijd wel wezen........ :D vr.gr.gerard
-
Jos Komen (R.I.P)
Ik heb het over mijn persoonlijke ervaring met Chinese bemanning gehad.
Ik zat waarschijnlijk net in de verkeerde tijd aan boord, want op de "Goeree" waren die portretten van Mao en die rooie boekies ook nieuw voor degenen die al jaren met ze gevaren had.
Voor zeg, 1970 was het ideaal varen met die gasten. Ze zaten buiten het bereik van de rooie boekies gasten.
Ik denk dat er sindsdien, in navolging van het systeem op Russicshe schepen er een soort politiek commissaris aan boord zat.
Dat kon een wiper zijn, maar de invloed was duidelijk merkbaar.
Wie het was, daar kwam je toch nooit achter, want het was een voor ons gesloten gemeenschap.
Als je ze privé sprak, bijvoorbeeld op de brugvleugel dan kreeg je heel andere verhalen te horen en zodra er een andere Chinees binnen gehoorsafstand kwam dan stokte het gesprek.
Opa voer al zijn hele leven op schepen van de Rotterdamse Lloyd.
Hij was steward en hij deed van alles voor me. Van de oude stempel.
Mijn wasgoed lag de volgende dag alweer schoon gestreken in mijn hut.
Het had één nadeel. Mijn overhemden en witte uniformbroeken stonden altijd stijf van de stijfsel.
Je kon zo'n broek recht overeind zetten in je hut en er zo inspringen en je shirt over je hoofd laten vallen en dan liep je een paar uur rond als een robot. Krak Krak, zo liep je de stijfsel eruit.
"Opa, next time no Starch"
"Yes missel mate, me savie"
Ook opa moest meedoen met die ongein, foto van Mao in zijn hut en dat ging niet van harte.
Hij vertrouwde me wel eens toe: No good now, me no likie.
Maar opa was ook een ouwe smokkelaar, ik weet nog steeds niet hoe en wat ze smokkelden op een schip van de wilde vaart.
All the best
Jos
Ik zat waarschijnlijk net in de verkeerde tijd aan boord, want op de "Goeree" waren die portretten van Mao en die rooie boekies ook nieuw voor degenen die al jaren met ze gevaren had.
Voor zeg, 1970 was het ideaal varen met die gasten. Ze zaten buiten het bereik van de rooie boekies gasten.
Ik denk dat er sindsdien, in navolging van het systeem op Russicshe schepen er een soort politiek commissaris aan boord zat.
Dat kon een wiper zijn, maar de invloed was duidelijk merkbaar.
Wie het was, daar kwam je toch nooit achter, want het was een voor ons gesloten gemeenschap.
Als je ze privé sprak, bijvoorbeeld op de brugvleugel dan kreeg je heel andere verhalen te horen en zodra er een andere Chinees binnen gehoorsafstand kwam dan stokte het gesprek.
Opa voer al zijn hele leven op schepen van de Rotterdamse Lloyd.
Hij was steward en hij deed van alles voor me. Van de oude stempel.
Mijn wasgoed lag de volgende dag alweer schoon gestreken in mijn hut.
Het had één nadeel. Mijn overhemden en witte uniformbroeken stonden altijd stijf van de stijfsel.
Je kon zo'n broek recht overeind zetten in je hut en er zo inspringen en je shirt over je hoofd laten vallen en dan liep je een paar uur rond als een robot. Krak Krak, zo liep je de stijfsel eruit.
"Opa, next time no Starch"
"Yes missel mate, me savie"
Ook opa moest meedoen met die ongein, foto van Mao in zijn hut en dat ging niet van harte.
Hij vertrouwde me wel eens toe: No good now, me no likie.
Maar opa was ook een ouwe smokkelaar, ik weet nog steeds niet hoe en wat ze smokkelden op een schip van de wilde vaart.
All the best
Jos
-
Jos Komen (R.I.P)
Met de "Goeree" lagen we een keer een weekend over in een Spaanse haven aan de zuidkust.
Samen met Willem Scholten de wal op.
Na diverse gezellige kroegies gingen we in gezelschap van twee Spaanse Schonen nog even een afzakkertje halen in een nachtclub.
Tot onze grote verbazing zat daar in een donker hoekje Opa, met een bolhoed op en met zijn sjofele regenjassie aan, in gesprek met een lokale Chinees.
Nadat zijn gesprekspartner de zaak verlaten had nodigden we opa uit bij ons aan tafel.
Die had zo te zien een paar keer geyamsingd en begon meteen rondjes te geven en stond erop dat hij alles zou betalen, want hij had good bussiness.
Maar details van zijn duistere zaken gaf hij niet, want daar waren we wel benieuwd naar.
Die gasten hadden een wereldwijde connectie, want we wisten pas een week terug dat we deze reis gingen maken.
Wel met bestemming Great lakes.
Wat ik nu zo leuk vind, is dat diezelfde Willem Scholten, die als zondebok werd aangewezen vanwege het schandaal in de Rotterdamse haven nu als adviseur werkt bij de huidige Chinezen.
En hij zal bij zijn adviezen ZIJN Rotterdam echt niet laten vallen.
All the best
Jos
Samen met Willem Scholten de wal op.
Na diverse gezellige kroegies gingen we in gezelschap van twee Spaanse Schonen nog even een afzakkertje halen in een nachtclub.
Tot onze grote verbazing zat daar in een donker hoekje Opa, met een bolhoed op en met zijn sjofele regenjassie aan, in gesprek met een lokale Chinees.
Nadat zijn gesprekspartner de zaak verlaten had nodigden we opa uit bij ons aan tafel.
Die had zo te zien een paar keer geyamsingd en begon meteen rondjes te geven en stond erop dat hij alles zou betalen, want hij had good bussiness.
Maar details van zijn duistere zaken gaf hij niet, want daar waren we wel benieuwd naar.
Die gasten hadden een wereldwijde connectie, want we wisten pas een week terug dat we deze reis gingen maken.
Wel met bestemming Great lakes.
Wat ik nu zo leuk vind, is dat diezelfde Willem Scholten, die als zondebok werd aangewezen vanwege het schandaal in de Rotterdamse haven nu als adviseur werkt bij de huidige Chinezen.
En hij zal bij zijn adviezen ZIJN Rotterdam echt niet laten vallen.
All the best
Jos