Tallships
-
Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14448
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Hallo Kombuis.
De vondeling van Ameland
Boudewijn de Groot / Freek de Jonge
Op 't strand van Ameland was hij als zuigling aangespoeld,
overboord gegooid op een reddingsboei gebonden
hij had zich op de golven als in de baarmoeder gevoeld
en schreeuwde tot hij door een jutter werd gevonden
Ameland sprak schande van de jutter,
een zonderling die leefde van de wind
die al de raarste dingen had gevonden,
hoe kwam die jutter nu weer aan dat kind
Als hij er daags op uitging om te jutten,
moest de vondeling altijd met hem mee
en toen die na een jaar begon te praten,
was zijn eerste woordje ZEE
Op 't strand van Ameland speelde de kleuter jarenlang,
de jutter was z'n meester die hem wijze lessen leerde.
hij stond wijdbeens in 't zand,
was voor de woeste zee niet bang,
en schreeuwde net zo lang tot het vloed zich keerde.
Ameland sprak schande van de kleuter,
de vondeling die schreeuwde op de wind,
hoe was het in vredesnaam toch mogelijk
dat de zee zich terugtrok voor een kind?
wat hij riep zou niemand kunnen zeggen,
dat was uit de verte moeilijk te verstaan
en toen ze het de jutter hoorden zeggen zei die:
"volgens mij roept hij: ik kom eraan".
Ik kom eraan, ik kom eraan, zee, wind, zon, oceaan,
ik kom eraan.
Op 't strand van Ameland stond hij als knaap in de avondzon,
hij zei geen woord, begon zich langzaam uit te kleden,
de vloed kwam hem tegemoet,
hij zag alleen de horizon,
nog eenmaal draaide hij zich om,
liep toen de zee in.
Ameland sprak schande van de jongen,
die naakte zonderlinge die leefde van de wind,
men had zich boven op 't duin verzameld,
omdat men voelde dat er iets gebeuren ging
En toen begon hij plotseling te schreeuwen,
zo hard dat het tot aan de duinen klonk.
nog even zagen ze hem op het water lopen,
voor hij in de diepte zakte en verdronk
Ik kom eraan, ik kom eraan, zee, wind, zon, oceaan,
ik kom eraan.
Ik kom eraan,
ik kom eraan, zee, wind, zon, oceaan,
ik kom eraan.
De vondeling van Ameland
Boudewijn de Groot / Freek de Jonge
Op 't strand van Ameland was hij als zuigling aangespoeld,
overboord gegooid op een reddingsboei gebonden
hij had zich op de golven als in de baarmoeder gevoeld
en schreeuwde tot hij door een jutter werd gevonden
Ameland sprak schande van de jutter,
een zonderling die leefde van de wind
die al de raarste dingen had gevonden,
hoe kwam die jutter nu weer aan dat kind
Als hij er daags op uitging om te jutten,
moest de vondeling altijd met hem mee
en toen die na een jaar begon te praten,
was zijn eerste woordje ZEE
Op 't strand van Ameland speelde de kleuter jarenlang,
de jutter was z'n meester die hem wijze lessen leerde.
hij stond wijdbeens in 't zand,
was voor de woeste zee niet bang,
en schreeuwde net zo lang tot het vloed zich keerde.
Ameland sprak schande van de kleuter,
de vondeling die schreeuwde op de wind,
hoe was het in vredesnaam toch mogelijk
dat de zee zich terugtrok voor een kind?
wat hij riep zou niemand kunnen zeggen,
dat was uit de verte moeilijk te verstaan
en toen ze het de jutter hoorden zeggen zei die:
"volgens mij roept hij: ik kom eraan".
Ik kom eraan, ik kom eraan, zee, wind, zon, oceaan,
ik kom eraan.
Op 't strand van Ameland stond hij als knaap in de avondzon,
hij zei geen woord, begon zich langzaam uit te kleden,
de vloed kwam hem tegemoet,
hij zag alleen de horizon,
nog eenmaal draaide hij zich om,
liep toen de zee in.
Ameland sprak schande van de jongen,
die naakte zonderlinge die leefde van de wind,
men had zich boven op 't duin verzameld,
omdat men voelde dat er iets gebeuren ging
En toen begon hij plotseling te schreeuwen,
zo hard dat het tot aan de duinen klonk.
nog even zagen ze hem op het water lopen,
voor hij in de diepte zakte en verdronk
Ik kom eraan, ik kom eraan, zee, wind, zon, oceaan,
ik kom eraan.
Ik kom eraan,
ik kom eraan, zee, wind, zon, oceaan,
ik kom eraan.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
-
Bram
Tall ships
:D Hallo Harry,dit is een schitternd stuk poezie ,diet hoef je maar een maal te lezen en het pakt je.net als het volgende van
Jan Jacob Slauerhoff
Een diep verlangen om de wijde wereld in te trekken, moet de dichter
Jan Jacob Slauerhoff (1898-1936) al vroeg in zich hebben gevoeld. Zijn diepste wens was: naar zee te gaan. Maar zijn vader stond erop
dat hij medicijnen zou gaan studeren. Toen hij daarna in Amsterdam
deze studie volgde, was zijn kamer verfraaid met een opiumpijp en
het houten model van een boot, terwijl hijzelf in een scheep kooi sliep.
Vrienden trakteerde hij op 'schipbreukwijn', die van een gestrand schip afkomstig zou zijn. Zijn medestudenten noemden hem: Slau.
Trouwens: hij vond een compromis tussen zijn toekomstverlangen en
wat zijn ouders van hem verwachtten: hij werd scheepsarts.
Over dat zeemansbestaan zal hij dan heel veel, zowel romans, verhalen en gedichten (en zelfs een toneelstuk) schrijven. Al jong was Slauerhoff begonnen poëzie te schrijven, waarin hij mede onder invloed van bewonderde Franse dichters als Charles Baudelaire en Tristan Corbiere - zijn afkeer van de geordende maatschappij onder woorden bracht.
Nadat hij in het tijdschrift 'Het Getij' een aantal verzen had gepubliceerd, verscheen in 1933 zijn eerste gedichtenbundel, 'Archipel'.
Enige maanden na de afsluiting van zijn artsenstudie greep Slauerhoff de eerste gelegenheid aan om naar zee te gaan.
In 1934 vertrok hij als scheepsarts met het stoomschip 'Riouw' naar Nederlands Oost-Indië, maar onderweg werd hij ziek. Een jaar later
was hij opnieuw in het Verre Oosten, waar hij in dienst trad van de
Java-China-Japan Lijn.
Tijdens zijn zwerftochten in deze periode, waarbij hij vooral geboeid werd door het onmetelijke, geheimzinnige China, schreef hij aan boord honderden gedichten, die later verzameld werden in bundel als 'Eldorado', "˜Saturnus' en "˜Serenade'. Evenals in zijn eerste bundel "˜Archipel' schreef Slauerhoff hierin over het lot van de
gedoemde zwerver, die door zijn driften eindeloos wordt
voortgejaagd, maar die nergens zijn geluk kan vinden. Hetzelfde
thema van het verlangen dat niet bevredigd kan worden, kort voor in zijn verhalen, die gepubliceerd werden in "˜Het lente-eiland "˜en "˜Schuim En Asch'.
Nadat Slauerhoff ook enige tochten naar Zuid-Amerika had gemaakt, keerde hij naar Nederland terug, waar hij de danseres Darja Collin ontmoette, met wie hij enige maanden later trouwde.
Direct daarna vertrok hij opnieuw naar Zuid-Amerika. In deze tijd schreef hij zijn roman 'Het Verboden Rijk', waarin de zestiende-eeuwse Portugese zeevaarder en schrijver Luis Camoës een van de hoofdpersonen is.
In Slauerhoffs volgende roman, "˜Het Leven Op Aarde' probeert een
Noord-Ierse marconist, die ook al was opgetreden in 'Het Verboden Rijk', de westerse beschaving te ontvluchten door volledige rust en
vrede te zoeken in China.
Voor een leeslijst zijn enkele verhalen zoals Slauerhoff die uitgaf
onder de titel Schuim en Asch heel geschikt. Heel illustratief voor
de kijk van Slauerhoff op de samenleving is het volgende gedicht:
IN NEDERLAND
In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er steeds zijn lusten reven,
Ter wille van de goede buren,
Die gretig door elk gaatje gluren.
'k Ga liever leven in de steppen,
Waar men geen last heeft van zijn naasten:
Om "˜t krijschen van mijn lust zal zich geen reiger reppen,
Geen vos zijn tred verhaasten.
In Nederland wil ik niet sterven,
En in de natte grond bederven
Waarop men nimmer heeft geleefd.
Dan blijf ik liever hunkrend zwerven
En kom terecht bij de nomaden.
Mijn landgenooten smaden mij: ,,Hij is mislukt."
Ja, dat ik hen niet meer kon schaden,
Heeft mij in vrijheid nog te vaak bedrukt.
In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er altijd naar iets streven,
Om "˜t welzijn van zijn medemenschen denken.
In het geniep slechts mag men krenken,
Maar niet een facie ranslen dat het knalt,
Alleen omdat die trek mij niet bevalt.
Iemand mishandlen zonder reden
Getuigt van tuchtelooze zeden.
Ik wil niet in die smalle huizen wonen.
Die Leelijkheid in steden en in dorpen
Bij duizendtallen heeft geworpen...
Daar loopen allen met een stijve boord
- Uit stijlgevoel niet, om te toonen
Dat men wel weet hoe het behoort -
Des Zondags om elkaar te groeten
De straten door in zwarte stoeten.
In Nederland wil ik niet blijven,
Ik zou dichtgroeien en verstijven.
Het gaat mij daar te kalm, te deftig,
Men spreekt er langzaam, wordt nooit heftig,
En danst nooit op het slappe koord.
Wel worden weerloozen gekweld,
Nooit wordt zoo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord.
Hetzelfde thema is verwerkt in het volgende gedicht:
WONINGLOOZE
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de' eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen.
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.
Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat voor den nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee "˜k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.
Toen Slauerhoffs laatste dichtbundel, 'Een eerlijk zeemansgraf'
(1936), verscheen, was hijzelf al ernstig ziek. Op 5 oktober 1936
stierf hij, achtendertig jaar oud.
Een van de laatste gedichten uit deze bundel is het volgende:
HET EINDE
Vroeger toen "˜k woonde diep in t land,
Vrat mij onstilbaar wee;
Zooals een gier de lever, want
Ik wist: geen streek geeft mij bestand,
En k zocht het ver op zee.
Maar nu ik ver gevaren heb
En lag op den oceaan alleen,
Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen
Niet boren door de kimmen heen,
Voel ik het trekken als een eb
Naar 't verre, vaste, bruine land...
Nu weet ik: nergens vind ik vree,
Op aarde niet en niet op zee,
Pas aan die laatste smalle ree
Van hout in zand.
Harry en de andere Kombuizenaren ook natuurlijk,veel lees plezier,
Groetjes Bram
Jan Jacob Slauerhoff
Een diep verlangen om de wijde wereld in te trekken, moet de dichter
Jan Jacob Slauerhoff (1898-1936) al vroeg in zich hebben gevoeld. Zijn diepste wens was: naar zee te gaan. Maar zijn vader stond erop
dat hij medicijnen zou gaan studeren. Toen hij daarna in Amsterdam
deze studie volgde, was zijn kamer verfraaid met een opiumpijp en
het houten model van een boot, terwijl hijzelf in een scheep kooi sliep.
Vrienden trakteerde hij op 'schipbreukwijn', die van een gestrand schip afkomstig zou zijn. Zijn medestudenten noemden hem: Slau.
Trouwens: hij vond een compromis tussen zijn toekomstverlangen en
wat zijn ouders van hem verwachtten: hij werd scheepsarts.
Over dat zeemansbestaan zal hij dan heel veel, zowel romans, verhalen en gedichten (en zelfs een toneelstuk) schrijven. Al jong was Slauerhoff begonnen poëzie te schrijven, waarin hij mede onder invloed van bewonderde Franse dichters als Charles Baudelaire en Tristan Corbiere - zijn afkeer van de geordende maatschappij onder woorden bracht.
Nadat hij in het tijdschrift 'Het Getij' een aantal verzen had gepubliceerd, verscheen in 1933 zijn eerste gedichtenbundel, 'Archipel'.
Enige maanden na de afsluiting van zijn artsenstudie greep Slauerhoff de eerste gelegenheid aan om naar zee te gaan.
In 1934 vertrok hij als scheepsarts met het stoomschip 'Riouw' naar Nederlands Oost-Indië, maar onderweg werd hij ziek. Een jaar later
was hij opnieuw in het Verre Oosten, waar hij in dienst trad van de
Java-China-Japan Lijn.
Tijdens zijn zwerftochten in deze periode, waarbij hij vooral geboeid werd door het onmetelijke, geheimzinnige China, schreef hij aan boord honderden gedichten, die later verzameld werden in bundel als 'Eldorado', "˜Saturnus' en "˜Serenade'. Evenals in zijn eerste bundel "˜Archipel' schreef Slauerhoff hierin over het lot van de
gedoemde zwerver, die door zijn driften eindeloos wordt
voortgejaagd, maar die nergens zijn geluk kan vinden. Hetzelfde
thema van het verlangen dat niet bevredigd kan worden, kort voor in zijn verhalen, die gepubliceerd werden in "˜Het lente-eiland "˜en "˜Schuim En Asch'.
Nadat Slauerhoff ook enige tochten naar Zuid-Amerika had gemaakt, keerde hij naar Nederland terug, waar hij de danseres Darja Collin ontmoette, met wie hij enige maanden later trouwde.
Direct daarna vertrok hij opnieuw naar Zuid-Amerika. In deze tijd schreef hij zijn roman 'Het Verboden Rijk', waarin de zestiende-eeuwse Portugese zeevaarder en schrijver Luis Camoës een van de hoofdpersonen is.
In Slauerhoffs volgende roman, "˜Het Leven Op Aarde' probeert een
Noord-Ierse marconist, die ook al was opgetreden in 'Het Verboden Rijk', de westerse beschaving te ontvluchten door volledige rust en
vrede te zoeken in China.
Voor een leeslijst zijn enkele verhalen zoals Slauerhoff die uitgaf
onder de titel Schuim en Asch heel geschikt. Heel illustratief voor
de kijk van Slauerhoff op de samenleving is het volgende gedicht:
IN NEDERLAND
In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er steeds zijn lusten reven,
Ter wille van de goede buren,
Die gretig door elk gaatje gluren.
'k Ga liever leven in de steppen,
Waar men geen last heeft van zijn naasten:
Om "˜t krijschen van mijn lust zal zich geen reiger reppen,
Geen vos zijn tred verhaasten.
In Nederland wil ik niet sterven,
En in de natte grond bederven
Waarop men nimmer heeft geleefd.
Dan blijf ik liever hunkrend zwerven
En kom terecht bij de nomaden.
Mijn landgenooten smaden mij: ,,Hij is mislukt."
Ja, dat ik hen niet meer kon schaden,
Heeft mij in vrijheid nog te vaak bedrukt.
In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er altijd naar iets streven,
Om "˜t welzijn van zijn medemenschen denken.
In het geniep slechts mag men krenken,
Maar niet een facie ranslen dat het knalt,
Alleen omdat die trek mij niet bevalt.
Iemand mishandlen zonder reden
Getuigt van tuchtelooze zeden.
Ik wil niet in die smalle huizen wonen.
Die Leelijkheid in steden en in dorpen
Bij duizendtallen heeft geworpen...
Daar loopen allen met een stijve boord
- Uit stijlgevoel niet, om te toonen
Dat men wel weet hoe het behoort -
Des Zondags om elkaar te groeten
De straten door in zwarte stoeten.
In Nederland wil ik niet blijven,
Ik zou dichtgroeien en verstijven.
Het gaat mij daar te kalm, te deftig,
Men spreekt er langzaam, wordt nooit heftig,
En danst nooit op het slappe koord.
Wel worden weerloozen gekweld,
Nooit wordt zoo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord.
Hetzelfde thema is verwerkt in het volgende gedicht:
WONINGLOOZE
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de' eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen.
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.
Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat voor den nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee "˜k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.
Toen Slauerhoffs laatste dichtbundel, 'Een eerlijk zeemansgraf'
(1936), verscheen, was hijzelf al ernstig ziek. Op 5 oktober 1936
stierf hij, achtendertig jaar oud.
Een van de laatste gedichten uit deze bundel is het volgende:
HET EINDE
Vroeger toen "˜k woonde diep in t land,
Vrat mij onstilbaar wee;
Zooals een gier de lever, want
Ik wist: geen streek geeft mij bestand,
En k zocht het ver op zee.
Maar nu ik ver gevaren heb
En lag op den oceaan alleen,
Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen
Niet boren door de kimmen heen,
Voel ik het trekken als een eb
Naar 't verre, vaste, bruine land...
Nu weet ik: nergens vind ik vree,
Op aarde niet en niet op zee,
Pas aan die laatste smalle ree
Van hout in zand.
Harry en de andere Kombuizenaren ook natuurlijk,veel lees plezier,
Groetjes Bram
-
Bram
Tall ships
:D Hallo allemaal.we gaan maar even verder ,heb nog wat mooie zeilende Jammers gevonden
Alexander von Humboldt
De Europa in haar element
De Esmeralda feestelijk verlicht
Zware wolken hangen boven{niet bij Ikke Jan}
de Frederyk Chopin
De Gloria op de lange deining
De Kruzensthern in volle zeilen in haar element
Replica van de beroemde Bounty,{die van de muiterij}
Bij mij weten een Nederlands schip{uut Fryslan}???????
De groetjes maar weer zal eerst nog ff een kouwe klets nemen.
enne by de weg Lady Adrie hier nog twee uiltjes voor je ik weet niet of je die al heeft.
Groetje Bram
Alexander von Humboldt
De Europa in haar element
De Esmeralda feestelijk verlicht
Zware wolken hangen boven{niet bij Ikke Jan}
de Frederyk Chopin
De Gloria op de lange deining
De Kruzensthern in volle zeilen in haar element
Replica van de beroemde Bounty,{die van de muiterij}
Bij mij weten een Nederlands schip{uut Fryslan}???????
De groetjes maar weer zal eerst nog ff een kouwe klets nemen.
enne by de weg Lady Adrie hier nog twee uiltjes voor je ik weet niet of je die al heeft.
Groetje Bram
-
Bram
Tall ships
:D Hallo Bert ouwe tunnelzanger,mooie foto`s,die een na de laatste foto van die stoom zeiler was in de winter van 1963 nog in Monaco opgelegd voor het winterseizoen ,was toen een motor ingebouwd,het jacht vaart nog steeds maar dan met 2 masten dacht ik ,ik moet de naam en foto`s nog ergens in me archiefje hebben,zoek het wel voor je op eerdaags,bedankt in ieder geval voor de foto`s.
Groetjes Bram
Groetjes Bram
-
Bram
Tall ships
:D Goeden morgen Jan
Volgens mijn gegevens is de Passat een zusterschip van de Pamir.
De stalen 4 masten Bark Passat werd in 1911 op de werf Blohm&Voss in Hamburg gebouwd,voor de P-Liner de Rederij F.Laetz voor de Salpetervaart naar Chili.
In 1951 wordt er een 1000 pk motor ingebouwd.
Na de ondergang van de Pamir{1957}wort de Passat opgelegd en gerestaureerd
In 1966 wordt de Passat opengesteld als stationaire zeemansschool,sindsdien ligt het schip in Travemunde-Priwall
Techn gegevens:
Lengte over alles-----------------------------------------115 mtr
Breedte-------------------------------------------------14.30 mtr
Diepgang----------------------------------------------------7 mtr
Tonage--------------------------------------------------3181 Brt.
Hoogste Mast vanaf de waterlijn-------------------------56 mtr
Grootste ra lengte-----------------------------------------28 mtr
Zeil opp.-------------------------------------------------4600 mtr 2
Max snelheid onder zeil-----------------------------------18 Knp.
Gew. van een Anker------------------------------------3500 kg.
Dit zijn de gegevens die ik heb Jan ,ik hoop maar dat ik wat vragen voor je heb op kunnen lossen.
Groetjes Bram
Volgens mijn gegevens is de Passat een zusterschip van de Pamir.
De stalen 4 masten Bark Passat werd in 1911 op de werf Blohm&Voss in Hamburg gebouwd,voor de P-Liner de Rederij F.Laetz voor de Salpetervaart naar Chili.
In 1951 wordt er een 1000 pk motor ingebouwd.
Na de ondergang van de Pamir{1957}wort de Passat opgelegd en gerestaureerd
In 1966 wordt de Passat opengesteld als stationaire zeemansschool,sindsdien ligt het schip in Travemunde-Priwall
Techn gegevens:
Lengte over alles-----------------------------------------115 mtr
Breedte-------------------------------------------------14.30 mtr
Diepgang----------------------------------------------------7 mtr
Tonage--------------------------------------------------3181 Brt.
Hoogste Mast vanaf de waterlijn-------------------------56 mtr
Grootste ra lengte-----------------------------------------28 mtr
Zeil opp.-------------------------------------------------4600 mtr 2
Max snelheid onder zeil-----------------------------------18 Knp.
Gew. van een Anker------------------------------------3500 kg.
Dit zijn de gegevens die ik heb Jan ,ik hoop maar dat ik wat vragen voor je heb op kunnen lossen.
Groetjes Bram
-
pluijmpje
er bij te zetten