Re: Scheepsschilderijen
Geplaatst: 20 mar 2016 11:22
Het is weer een mooi stukkie werk, Evert. Mijn complimenten. Het geeft die Wai-boot wel groter en mooier weer dan ik me herinner, maar dat geeft niet. Als je een dame portretteert, mag je haar gerust een beetje voordeliger uit laten komen dan ze in werkelijkheid is.
De Waiwerang was mijn eerste schip bij de KPM en nadat ik ontslag had genomen, keerde ik daar ook weer op terug om mijn tijd uit te dienen. Ik heb veel herinneringen aan dat schip, heel sterke herinneringen, sommige aangenaam, andere minder aangenaam. Mijn sterkste herinnering is die van een tragische gebeurtenis op Oudejaarsdag 1955. Die greep me zo aan dat ik nog diezelfde dag achter een heel oude Remington schrijfmachine ging zitten en mijn ervaring op papier zette. Ook toen al, ruim zestig jaar geleden. Ik stopte mijn schrijfsel in een envelop en stuurde die naar "De Eemsbode", toen nog een heel aardige en veelgelezen krant in Noordoost-Groningen, nu verworden tot een huis-aan-huisblaadje. Ik hoorde er nooit meer iets van, wat ook toen al een niet geheel onbekend verschijnsel was.
Maar wie schetst mijn verbazing toen dat stukje bijna twintig jaar later, in mei 1974, zomaar werd opgenomen in dat bijzonder aardige boekje van de toenmalige Stichting Nederlands Studiecentrum voor Zeevarenden, Van kim tot kim. Ik had helemaal geen gevolg gegeven aan de oproep in Wacht te kooi, het mooie blad van de stichting dat naar alle schepen werd gestuurd, om verhalen, foto's, tekeningen, gedichten of wat dan ook in te sturen en toen het uitkwam had ik het niet eens gekocht. Ik ontdekte dat pas toen het in de Haagse Post werd besproken waarbij mijn bijdrage er als beste uit werd gehaald en zelfs integraal weergegeven! Ik heb dat exemplaar van de HP nog altijd. Het was afgezien van De Blauwe Wimpel, de allereerste recensie van een van mijn schrijfsels in een landelijke publicatie en dat maakt het voor mij bijzonder, zodoende.
Hoe het in dat boekje terecht is gekomen, hebben we nooit kunnen achterhalen. Die recensie in de Haagse Post werd me toegestuurd door de samensteller van dat boekje, Jhr. Mr. A.F. de Savornin Lohman, die ik persoonlijk kende. Hij maakte in 1970 op uitnodiging van Wagenborg samen met de bekende fotograaf Cees van de Meulen een reis met de toen nieuwe Scheldeborg. Ik zat toen op kantoor en was nauw betrokken bij die publiciteitscampagne. Het lag dus voor de hand dat ik hem onmiddellijk belde toen hij me die recensie toestuurde. Hij wist van niks, vertelde hij. Hij had een enorme hoeveelheid verhalen en foto's en tekeningen gekregen om daar een keuze uit te maken en daar zat dat twintig jaar oude verhaal van mij ook bij. Het raadsel is nooit opgelost.
Hieronder een foto van de Waiwerang zoals ik me het schip herinner, en mijn impressie die ik later gebruikte toen ik dat verhaal opnam in het bundeltje Vroeger had je lol.
Mocht er belangstelling voor zijn, dan wil ik dat verhaaltje hier met alle plezier nog eens plaatsen. Ik wil me echter niet opdringen. Schrijven is toch al egotrippen, dus om dat er nu ook nog eens dik bovenop te leggen ...
Ik hoor het wel.
De Waiwerang was mijn eerste schip bij de KPM en nadat ik ontslag had genomen, keerde ik daar ook weer op terug om mijn tijd uit te dienen. Ik heb veel herinneringen aan dat schip, heel sterke herinneringen, sommige aangenaam, andere minder aangenaam. Mijn sterkste herinnering is die van een tragische gebeurtenis op Oudejaarsdag 1955. Die greep me zo aan dat ik nog diezelfde dag achter een heel oude Remington schrijfmachine ging zitten en mijn ervaring op papier zette. Ook toen al, ruim zestig jaar geleden. Ik stopte mijn schrijfsel in een envelop en stuurde die naar "De Eemsbode", toen nog een heel aardige en veelgelezen krant in Noordoost-Groningen, nu verworden tot een huis-aan-huisblaadje. Ik hoorde er nooit meer iets van, wat ook toen al een niet geheel onbekend verschijnsel was.
Maar wie schetst mijn verbazing toen dat stukje bijna twintig jaar later, in mei 1974, zomaar werd opgenomen in dat bijzonder aardige boekje van de toenmalige Stichting Nederlands Studiecentrum voor Zeevarenden, Van kim tot kim. Ik had helemaal geen gevolg gegeven aan de oproep in Wacht te kooi, het mooie blad van de stichting dat naar alle schepen werd gestuurd, om verhalen, foto's, tekeningen, gedichten of wat dan ook in te sturen en toen het uitkwam had ik het niet eens gekocht. Ik ontdekte dat pas toen het in de Haagse Post werd besproken waarbij mijn bijdrage er als beste uit werd gehaald en zelfs integraal weergegeven! Ik heb dat exemplaar van de HP nog altijd. Het was afgezien van De Blauwe Wimpel, de allereerste recensie van een van mijn schrijfsels in een landelijke publicatie en dat maakt het voor mij bijzonder, zodoende.
Hoe het in dat boekje terecht is gekomen, hebben we nooit kunnen achterhalen. Die recensie in de Haagse Post werd me toegestuurd door de samensteller van dat boekje, Jhr. Mr. A.F. de Savornin Lohman, die ik persoonlijk kende. Hij maakte in 1970 op uitnodiging van Wagenborg samen met de bekende fotograaf Cees van de Meulen een reis met de toen nieuwe Scheldeborg. Ik zat toen op kantoor en was nauw betrokken bij die publiciteitscampagne. Het lag dus voor de hand dat ik hem onmiddellijk belde toen hij me die recensie toestuurde. Hij wist van niks, vertelde hij. Hij had een enorme hoeveelheid verhalen en foto's en tekeningen gekregen om daar een keuze uit te maken en daar zat dat twintig jaar oude verhaal van mij ook bij. Het raadsel is nooit opgelost.
Hieronder een foto van de Waiwerang zoals ik me het schip herinner, en mijn impressie die ik later gebruikte toen ik dat verhaal opnam in het bundeltje Vroeger had je lol.
Mocht er belangstelling voor zijn, dan wil ik dat verhaaltje hier met alle plezier nog eens plaatsen. Ik wil me echter niet opdringen. Schrijven is toch al egotrippen, dus om dat er nu ook nog eens dik bovenop te leggen ...
Ik hoor het wel.