---------------------
Ik lees de reacties nu pas en dat gebeurt me niet zo vaak, dat ik iets mis. Harry schreef:
Ik denk bij het lezen van Theodorus zijn proza dat je al of niet ex- zeeman moet zijn om de kern van dit verhaal ECHT te vatten en betwijfel of walslurpen begrijpen WAT er wel voor nodig is om " als eventuele voorzorg" alvast met zo'n weerschip aan de praat te gaan, als je een schuivende lading staalplaten hebt.
Na tweeënvijftig jaar is dat proza best nog wel leesbaar.
Hier en daar is het taalgebruik een tikkie gedateerd, maar het verhaal loopt nog steeds.
Dat gezegd hebbende: bij mij was er nooit zo erg veel voor nodig om uit voorzorg met iemand aan de praat te gaan. Je moet vooruit denken en je weet toch uit ervaring en het op de radiotelefonie luisteren naar de spoed- en noodgevallen van anderen hoe weinig tijd er vaak is en hoe snel de paniek sommige mensen in zijn greep krijgt
when the shit hits the fan. Dat heb ik altijd gedaan: vooruit denken en dat tot in het voor sommigen mogelijk absurde. Ik heb me altijd, zolang als ik gevaren heb, bezig gehouden met de vraag: "Wat nou als..." Niet alleen varend, maar ook onder andere omstandigheden. Gewoon, in een donkere nacht uit het stuurhuisraam hangend, prachtig weer, vlakke zee, onbeperkt zicht, een situatie bedenken: wat nou als... Wat doe ik dan? In de tijd toen ik zoveel reisde dat ik soms 's nachts in een hotelkamer wakker werd en op het briefpapier moest kijken waar ik was, vroeg ik me in elk hotel steeds weer af: wat nou als er brand komt? En dan ging ik even de nooduitgang checken en - als het niet al te hoog was - eens even met de trap naar beneden in plaats van met de lift. Ik had een keer bij een brand in de machinekamer klem gezeten. Dat vergeet je niet licht en daar leer je van.
In "De Prijs" beschrijf ik hoe iemand zich helemaal voorbereid had op een torpedering en wat hij daarna dan moest doen om te overleven. Zo had hij bijvoorbeeld ook een heel zorgvuldig samengesteld overlevingspakket . Ik heb op die kleine schepen jarenlang een overlevingspakket in de kaartenkamer gehad. Nadat ik een aanvaring met een visserman in potdichte mist had gehad die, afgezien van wat materiële schade, verder goed afliep, dacht ik: Wat nou als ik niet hém had geraakt, maar hij mij, volle kracht varend, in ruim 1, onder een hoek van negentig graden net achter het voorpiekschot? Dan waren we binnen minuten als een steen gezonken. Dan waren de vlotten vast wel komen opdrijven, maar daarna? Wat heb ik dan nodig? Daar had ik mijn pakketje op afgestemd. Niks bijzonders en gelukkig nooit nodig gehad.
Vooruit denken, plannen, rekening houden met het onverwachte en soms met het schijnbaar onmogelijke. Dat geeft een rustig gevoel. En anderen rustig en tijdig om raad vragen, zoals zo'n weerschip. Het was het weer- en reddingsschip Storeknut, een vroegere Duitse trawler die nog steeds in Chili vaart, nu weer vissend.
Zo was ik ook altijd zeer snel met een radiomedical: even de dokter in het Rode Kruisziekenhuis in Den Haag bellen, vertellen wat ik aan de hand had en vragen wat ik het beste kon doen. Dat hoefde echt geen levensbedreigende situaties te zijn; dat kon ook een vent met een gat in zijn kop zijn dat ik niet goed dicht kon krijgen, of die makker op de Kroonborg die met niet zulk best weer met de koffiepot van achteren naar het stuurhuis kwam scharrelen en zo link was geweest om de kopjes in zijn broekzakken te stoppen. Toen viel hij. Niet alleen was de koffie weg, maar een van de kopjes maakte een jaap in zijn dijbeen, niet te geloven. Dokter gebeld: wat kan ik het beste doen, hechten of mag ik ook krammen zetten? Dat doe ik liever dan hechten.
Ik mocht krammen zetten. De kok, Jan van der Haven, stond erop om me te assisteren, puur omdat hij er met zijn nieuwsgierige neus graag bij wilde zijn. De patiënt was gelukkig een brave kerel die dat alles kalm onderging terwijl het bepaald geen pijnloze behandeling was. Ach, je maakte nog eens wat mee. We hebben later de dokter ergens in Engeland de krammen er weer uit laten halen en die zei dat ik het keurig had gedaan, dus ik was zo trots als een aap met een glazen kont, dat begrijp je.
Maar wat dit alles nou in het topic Scheepsschilderijen doet....
------------------