"De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
Re: "De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
hoi Ton,
bij Dekker Watersport in Zaandam staat "de Prijs" bij de scheepvaartboeken ! Een paar weken geleden in ieder geval nog 2 stuks.
Succes
groet Ab
bij Dekker Watersport in Zaandam staat "de Prijs" bij de scheepvaartboeken ! Een paar weken geleden in ieder geval nog 2 stuks.
Succes
groet Ab
Re: "De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
Goedemorgen Ab
Ik heb ém al besteld bij de uitgever; in ieder geval bedankt
Ik heb ém al besteld bij de uitgever; in ieder geval bedankt
Re: "De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
U ook bedankt, mede namens vrouw, twee katten en drie honden...
Re: "De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
Hey Theo...
Ik heb je boek binnen en ben er meteen in begonnen Het boek "pakt" meteen; ben er blij mee. ((Mag ook wel es gezegd worden))
Ik heb je boek binnen en ben er meteen in begonnen Het boek "pakt" meteen; ben er blij mee. ((Mag ook wel es gezegd worden))
Re: "De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
Dat is goed om te horen, Ton.
Ik hoor t.z.t. graag eens hoe je er over dacht nadat je de laatste bladzijde had omgeslagen.
Of halverwege, dat is ook goed.
Ik hoor t.z.t. graag eens hoe je er over dacht nadat je de laatste bladzijde had omgeslagen.
Of halverwege, dat is ook goed.
WO II
Theo, veel sterke en succes morgen.Theo Horsten schreef: Ik ga sluiten. Mijn koffertje staat gepakt. Ik rij vannacht op halfdrie naar Thessaloniki en vlieg om zes uur via Budapest naar Amsterdam. Even tien dagen iets anders. Behalve iedereen weer eens even zien, is de voornaamste reden van de reis een interview voor de eerder genoemde "oral history" van de Tweede Wereldoorlog. Maandag een voorgesprek en donderdag voor de camera. Dan komen "De prijs" en de personen die daarin ten tonele worden gevoerd heel zeker ter sprake.
Ik ben benieuwd of er ook nog mensen worden geïnterviewd die iets kunnen vertellen over de verschrikkingen in de Japanse kampen in Azie. Duizenden zeevarenden en familieleden werden immers door de Jap geïnterneerd in onder andere Indië.
Ik heb de laatste dagen een en ander gelezen en gesproken met mensen die geïnterneerd zijn geweest
Naast de verschrikkingen die ze hebben meegemaakt in de kampen zit het onbegrip hun nog steeds dwars die zij hebben ondervonden tijdens hun terugkeer en/of verlofperiode in Nederland.
Zonder steun en offers van de Nederlandse koopvaardij hadden waarschijnlijk de Japanners ook Australie overlopen en had het veel langer geduurd voordat Japan had gecapituleerd.
Ik las: Footsteps in memories and …… geschreven door Marie Briggs – Koning, docher van KPM kapitein Hermanus Koning en Bandjir, Een Indische kroniek 1935-1950, geschreven door Truus Hobma – Glastra. Truus was getrouwd met KPM-stuurman Gerben Hobma. Haar man voer op de Sloet van Beele toen die door Japanse vliegtuigen op 17 februari 1942 tot zinken werd gebracht. Hobma overleefde deze ramp maar werd later net als zijn vrouw geïnterneerd.
Ook Marie Briggs (toen nog Koning), werd met haar moeder, 2 zussen en broer geïnterneerd in kamp Tjideng - Batavia. Haar broertje verhuisde op 10 jarige leeftijd naar een kamp voor mannen en jongens. Op 24 augustus 1945, de dag dat de kampbewoners hoorden dat de Japanners 9 dagen eerder op 15 augustus waren gecapituleerd, overleed haar moeder.
Aanbevolen: Marie says:
This story covers my early childhood years whilst living in the Netherlands East Indies. It recounts the happy and care-free years prior to the second world war and the love and care bestowed on us by my parents.
The Fall of Singapore followed by the Bombing of Padang, Sumatra, resulted in my family having to part from my father and flee through the jungle of Sumatra to its most southern point. From here we caught the last boat to Java whilst my father, a Dutch Captain of a KPM ship, joined the other Allied ships. Where did these ships go? What was their fate? What did they do? Just as well we did not know that my father's ship was sunk in the Bay of Bengal! Then his period in Townsville, Australia, followed by joining other Dutch merchant seamen sailing in the dangerous waters around New Guinea as part of the Allied fleet. The bravery of these sailors, as recorded in Captain Maan's memoirs, was not recognised by many Australians. Yet for those who struggled across the Kokoda track from Port Moresby, these ships were essential in transporting tanks and supplies to the other side of Papua New Guinea... to Milne Bay, Oro Bay and Buna.
The Japanese caught up with my mother and her four children in Java, and from there we were interned in concentration camps. Life in Camp Kareës was hard; and it was here that boys of 10 and over were taken from their mothers ... for many it was the last they saw of their families. Life was even worse in Tjideng under Captain Sonei's rule where many died from starvation, including my mother, and others were brutally punished for committing the slightest offences. At the end of the war on 15 August 1945, many POW's and civilian internees were still confined to the camps until liberated by Allied troops which for us, was not until after the British arrived about the middle of September 1945.
While many people around the world celebrated the end of the war, we ... who had survived all the above, were now at risk of being killed as we were thrust into another war - The Indonesian Revolution. At that time, Dutch ships in Australian ports were black-banned by the Australian wharf labourers, thereby diminishing assistance to provide us with much needed supplies of food, medicines
Meer informatie over het boek en het intrigerend boekomslag:
http://marken.customer.netspace.net.au/index.html
http://marken.customer.netspace.net.au/bookinfo.html
En dan nog: Anne
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14385
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: "De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
Anne et all,Naast de verschrikkingen die ze hebben meegemaakt in de kampen zit het onbegrip hun nog steeds dwars die zij hebben ondervonden tijdens hun terugkeer en/of verlofperiode in Nederland.
Je hoeft je niet "bijzonder" te verdiepen in de houding van de Nederlandse Regering ( lees zakelijke interesses!) na WW2 met Japan om vrijwel onmiddellijk je nekhaar flink overeind te krijgen. Veel van die " koeien liggen in de sloot" en het heeft geen zin om ze er hier uit te gaan halen, voor de direct betrokkenen of hun nazaten ligt dat wel FF anders vanzelf. Theo maakte onlangs nog een opmerking over het feit dat b.v. " geen enkele Japanse duikbootkommandant ooit voor een krijgsgerecht is gehaald"
De geschiedenis herhaald zich in " Afganistan", andere details, zelfde resultaten........... bodybags met jonge kerels die hun kinderen niet zien opgroeien...........voor WAT????
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: "De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
Anne, Harry e.a.,
Ik ben net terug. Een bijna drie uur durend interview. Wel met twee onderbrekingen voor een bakkie, maar toch intenser en vooral indringender dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik weet niet hoeveel er na redactie en montage van zoiets overblijft, maar ik weet wel dat ze een degelijk stuk werk doen.
Voor mijn gevoel heb ik erg weinig papieren uit die tijd, maar ze waren erg blij met wat ik had en ook dat is allemaal op camera opgenomen. Die ouwe Horsten moest eens weten dat zijn prachtige handschrift en zijn persoonlijke papieren straks alom vertoond worden. Misschien weet hij het ook wel...
In hoeverre er aandacht wordt besteed aan de kampen, dat weet ik niet. Ik heb zo'n vermoeden dat dit een heel apart hoofdstuk is.
In december moeten de interviews klaar zijn; de documentaire volgt in april 2010. We zien het straks allemaal wel, maar ik heb er alle vertrouwen in. April/mei 2010 is een gunstige datum voor de presentatie van een en ander: 65 jaar na het einde van de oorlog in Europa. Dan zijn er weer allerlei herdenkingen en tv-programma's. De belangstelling voor de Tweede Wereldoorlog groeit nog steeds. Overigens zouden de mensen die moeten beslissen wie ze daar in Afghanistan de dood in gaan jagen er goed aan doen om zich toch nog wat meer in de geschiedenis van de laatste 800 jaar of zo te verdiepen. Ik begrijp dat niet zo goed; niet de moed om te erkennen dat dit nooit met militaire middelen gewonnen kan worden? Angst om te erkennen dat al die jonge kerels uiteindelijk voor niets zijn gestorven? Maar ik dwaal af.
Ik ben net terug. Een bijna drie uur durend interview. Wel met twee onderbrekingen voor een bakkie, maar toch intenser en vooral indringender dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik weet niet hoeveel er na redactie en montage van zoiets overblijft, maar ik weet wel dat ze een degelijk stuk werk doen.
Voor mijn gevoel heb ik erg weinig papieren uit die tijd, maar ze waren erg blij met wat ik had en ook dat is allemaal op camera opgenomen. Die ouwe Horsten moest eens weten dat zijn prachtige handschrift en zijn persoonlijke papieren straks alom vertoond worden. Misschien weet hij het ook wel...
In hoeverre er aandacht wordt besteed aan de kampen, dat weet ik niet. Ik heb zo'n vermoeden dat dit een heel apart hoofdstuk is.
In december moeten de interviews klaar zijn; de documentaire volgt in april 2010. We zien het straks allemaal wel, maar ik heb er alle vertrouwen in. April/mei 2010 is een gunstige datum voor de presentatie van een en ander: 65 jaar na het einde van de oorlog in Europa. Dan zijn er weer allerlei herdenkingen en tv-programma's. De belangstelling voor de Tweede Wereldoorlog groeit nog steeds. Overigens zouden de mensen die moeten beslissen wie ze daar in Afghanistan de dood in gaan jagen er goed aan doen om zich toch nog wat meer in de geschiedenis van de laatste 800 jaar of zo te verdiepen. Ik begrijp dat niet zo goed; niet de moed om te erkennen dat dit nooit met militaire middelen gewonnen kan worden? Angst om te erkennen dat al die jonge kerels uiteindelijk voor niets zijn gestorven? Maar ik dwaal af.
Re: "De Prijs" Het nieuwe boek van Theo Horsten
Het blijft zeer belangrijk om 'oorlogsverhalen' te publiceren.
De mensen die het bewust hebben meegemaakt dunnen uit.
Havenmuts
De mensen die het bewust hebben meegemaakt dunnen uit.
Havenmuts
Geniet !
Elke dag is er weer eentje !
Elke dag is er weer eentje !