Bekocht...

Alles over boeken, schrijven, uitgevers etc.
Plaats reactie
Theo Horsten (R.I.P.)

Bekocht...

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

-------------------------------Afbeelding---- Afbeelding
-------------------------------------------- Babylonisch kleitablet---------------------------------------Apple tablet


Taal onderscheidt de mens van de dieren. Door het spreken, het gebruik van een taal, is de mens in staat om gedachten, emoties en vooral ook informatie tot in detail met anderen te delen. Door de taal heeft de mens het peil kunnen bereiken waarop hij nu staat. Wie deze speciale kant van de mens en de ontwikkeling van dat speciale vermogen begrijpelijk uitgelegd wil hebben, moet het prachtige en o zo leesbare boek van Yuval Noah Harari lezen: Sapiens, een kleine geschiedenis van de mensheid. Voor 6 euro als e-book te downloaden en voor 20 euro als paperback in de boekhandel. Dat is de Nederlandse vertaling. De originele Engelse uitgave kost ongeveer hetzelfde. Werkelijk een aanrader, een boek dat je niet zal teleustellen - en dit laatste zeg ik met nadruk omdat de directe aanleiding voor dit stukkie van mij een gevoel van teleurstelling is. Teleurstelling over een boek dat ik kocht omdat het een "aanrader" was.

Wat de mens naast de spraak en de taal ook van het dier onderscheidt is fictie - het praten en schrijven over dingen die niet bestaan en het vermogen om in de meest onmogelijke zaken te geloven en die ook voor waar aan te nemen. Dat onderscheidt ons van onze achterneven en -nichten, de aap. Harari beschrijft dat kort en prachtig: je kunt een aap niet overhalen om jou een banaan te geven door hem te beloven dat hij na zijn dood in de apenhemel onbeperkt bananen zal kunnen eten. Harari zegt dat er dan niet achteraan, maar dat vul ik dan maar aan: ... maar je kunt miljoenen mensen uitbuiten en in honger, armoede en ellende laten leven door ze te laten geloven dat dit de wil van hun god is en ze te beloven dat het na de dood allemaal beter zal worden. Op dezelfde manier, door dezelfde verzinsels, kun je een jonge vent in de bloei van zijn leven ertoe brengen om een bomgordel om te doen en zich te midden van een menigte op te blazen en tientallen "ongelovigen" mee de dood in te sleuren, alleen maar door hem ervan te overtuigen dat hij met die dappere daad zijn god dient en hem te laten geloven en te beloven dat diezelfde god hem daarvoor zal belonen met opname in een hemels paradijs vol met mooie meiden.

Vanaf het moment dat de mens door de taal, door de spraak, in staat was zijn gedachten, gevoelens, ervaringen en belevenissen met anderen te delen, heeft de mens ook de behoefte gevoeld om dat alles vast te leggen, op te schrijven. We zijn intussen "full circle" gekomen, van het krassen in een kleitablet tot het intikken van alles wat bij ons opkomt op een tablet computer. We kunnen alles vastleggen, hetzij in een korte notitie of een kort verhaaltje, maar ook in een bestand van honderden pagina's en dat vervolgens met anderen delen.Dat heet schrijven. Heel veel mensen, zo niet alle, hebben die behoefte op zeker moment: gedachten, ervaringen, ideeën en emoties opschrijven en die al dan niet met anderen delen. Dat is prachtig. Wie die aandrang heeft, moet dat vooral doen en wie daarvoor in de gelegenheid is, moet zulke mensen stimuleren en waar mogelijk vooruit helpen. Elke creatieve activiteit verdient waardering en stimulering.

Er wordt wat geschreven. Uitgevers ontvangen jaarlijks duizenden manuscripten. Die komen op grote stapels terecht en de kans dat zo'n werk op den duur ook werkelijk in druk in de boekhandel ligt, is erg klein. Dat is enerzijds jammer, omdat er zodoende zonder enige twijfel goede boeken ongemerkt in de vergetelheid verdwijnen. Anderzijds was - en ik zeg met nadruk wás - het een uitstekend filter om alle pulp naar de bodem van de put te laten zinken en werkelijke kwaliteit of toch in elk geval veelbelovend werk naar boven te halen. Werkelijk talent laat zich niet onderdrukken. Nooit.
In die situatie is nog niets veranderd. Uitgevers zijn nog steeds zeer kritisch en geven slechts een heel klein deel van de manuscripten die worden aangeboden ook werkelijk uit. Dat komt omdat een uitgever in elk boek dat hij besluit uit te geven, geld moet investeren. Uitgevers geven boeken uit om geld te verdienen, maar als het goed is, is dat niet hun voornaamste drijfveer. Uitgeven is een vak, maar voor een échte uitgever ook een passie. Een uitgever moet in de allereerste plaats zelf een liefhebber zijn van goede boeken. Hij moet een neus hebben voor kwaliteit en een nog fijnere neus voor talent. Hij moet van oordeel zijn dat iemands werk het waard is om onder de aandacht van een breed publiek te worden gebracht - of juist bestemd is voor een klein, select publiek. Een uitgever moet zowel commercieel als - laten we zeggen - literair denken. Niet voor niets wordt dat bij de grotere uitgeverijen strikt gescheiden: daar is een commercieel directeur en er is een "uitgever", de persoon die bepaalt wat waard is om te worden uitgegeven, ook al zal dat soms nauwelijks of niet kostendekkend kunnen gebeuren. Maar vandaar dus die hoge stapels met manuscripten van would-beauteurs.

Zo was het altijd en zo is het nog steeds, alleen is daar nu iets aan toegevoegd: de internetuitgever. Uitgeven in eigen beheer. Dat is niet nieuw; dat is zo oud als het boekbedrijf. Het was altijd al mogelijk om zelf met een manuscript naar een drukker te gaan om het te laten zetten en drukken en inbinden en dan zelf voor de verspreiding te zorgen. Soms kon de plaatselijke boekhandel of de regionale krant zo'n uitgave verzorgen, vooral als het een boekje over iets plaatselijks betrof. Een amateur-historicus kon zich verdiepen in de historie van een dorp of alleen maar van de uit de 13de eeuw stammende dorpskerk en dat vastleggen in een keurig boekje dat dan bij de plaatselijke boekhandel te koop of bij de krant te bestellen was. Vaak was de krant dan tevens de uitgever en soms ook de boekhandel. Of een kleine uitgever in de buurt. Daar is niks mis mee; ik heb verschillende van die boekjes.Hieronder een ervan...

-----------------------------------------Afbeelding

Keurig verzorgd boekje van 55 pagina's, mooi papier, foto's goed weergegeven. Geschreven door een toen nog student geschiedenis en uitgegeven door Profiel in Bedum, een uitgeverij die gespecialiseerd is in geschiedenis. Wat dit boekje destijds heeft gekost, weet ik niet - ik kreeg het cadeau van vrienden - maar als ik zie dat een vergelijkbaar boekje van 80 pagina's nu € 9,95 kost, dan zal dit misschien 9,50 hebben gekost. Dat is alleszins aanvaardbaar voor een stukje geschiedenis. Een uitgever die weet wat hij wil en die zijn markt kent. Als jij daar aankomt met je manuscript over de geschiedenis van het nu verdwenen gehucht Naterij, ook bekend als Ladysmith, of een mooi gedocumenteerde historie van het eveneens aan de industrie geofferde Oterdum, dan zal die uitgever waarschijnlijk direct geïnteresseerd zijn en bereid er een paar centen in te steken en er iets moois van te maken. Als ik zo'n boekje dan koop voor tien of twaalf euro, dan zal ik vast niet teleurgesteld zijn en me niet snel bekocht voelen. Een mooi stukje geschiedenis is nooit weg.

Maar nu de internetuitgevers, de lieden die zeggen dat jij echt niet langer met je roman over de zeevaart waar de wereld op heeft gewacht langs uitgevers hoeft te leuren, waar je, als je boft, alleen maar met een automatisch gegenereerd maar desondanks heel beleefd briefje wordt bedankt voor de moeite, maar nee, bedankt. Wij wensen u verder veel succes. Nee, hoor: laat die zeikers van reguliere uitgevers, arrogante klootzakken die ze zijn, mooi de zenuwen krijgen en geef je eigen boek uit! Wij helpen je! Over veertien dagen kun jij je eigen boek in handen houden, compleet met ISBN nummer en zodoende in elke boekhandel te bestellen. Je komt bij ons in de webwinkel en bij BOL en waar je nog maar meer in de webwinkel wil komen. Jij betaalt, wij drukken. Je roman is niet al te lijvig, 150 pagina's op formaat A5, keurige omslag, glanzend in full colour 300 grams papier, inhoud op een goede kwaliteit 80 grams papier. Verkoopprijs € 14,90. Hartstikke mooi, man. Staat dat even goed op je eigen boekenplank en wat is de familie trots, zeg. Jij bent nu schrijver. Vanaf dat moment kun jij je "maritiem auteur" noemen want van jouw hand is immers een boek over de zeevaart verschenen? Hoe dat boek is, wat de kwaliteit is, of jij weet waar je over schrijft en of je een beetje vaardig bent met taal, dat doet allemaal niet ter zake en daar let die internetuitgever ook niet op. Jij betaalt en zij drukken, zo simpel is dat.
Het is ook simpel, want bij de moderne "on demand printing" machines, stop je er papier voor de inhoud in en papier voor het omslag, stopt een USB-stickie in de computer, drukt op de knop en hopla, aan de andere kant komt jouw meesterwerk tevoorschijn, keurig gebrocheerd, in een oplage van één exemplaar, of tien, of tweehonderd, u zegt het maar.

Laat ik dit verhaal kort maken of kortsluiten, net hoe je het noemen wilt. Ik heb me deze week werkelijk weer eens hartgrondig geërgerd en mezelf beloofd dat ik er vanaf nu echt nooit meer in zal trappen. Opnieuw liet ik me door enthousiaste kreten van anderen - superlatieven als: realistisch en met kennis van zaken geschreven, in één ruk uitgelezen, wat een sfeer! - verleiden om een dergelijk boek te bestellen. Ik ga de titel niet noemen en ik ga ook niet zeggen wie de schrijver is, want dat heeft allemaal geen enkele zin. Als ik dat doe en ik geef mijn eerlijke, oprechte en - al zeg ik het zelf - ook vakkundige mening, vakkundig zowel voor wat betreft de maritieme als de literaire kwaliteiten van het boek, dan komt daar alleen maar een hoop ellende en gedoe van. Ik spreek uit ervaring. Kritiek, terechte kritiek, schijnt voor velen toch heel moeilijk te aanvaarden. Men is alleen gevoelig voor die eerder genoemde lovende kreten, ook al meent de lofprijzer er geen barst van. Het spijt me zeer, maar dat kan ik niet en dus zeg ik liever niks.

Waar ik me niet alleen aan erger, maar ook over verbaas, dat is het feit dat sommigen toch wel heel weinig zelfkritiek, laat staan zelfcensuur hebben. Als je schrijft, dan moet je zelf toch aanvoelen of je kwaliteit schrijft of bagger? Om bij het maritieme te blijven: als je graag "zeeschrijver" wil worden, dan meet je je eigen werk toch af aan dat van andere, gerenommeerde, gearriveerde zeeschrijvers? Dan léés je die immers? Dan bewonder je die immers en dan zou je niets liever willen dan die evenaren? Zo is het toch?
"Lees, Horsten! zei mijn mentor. "Lees ze allemaal, de groten. Conrad, Melville, Dana, Piet Verhoog. Lees en leer!"
Dat je graag wilt schrijven, is normaal en dat is prachtig en dat moet worden gestimuleerd. En als je schrijft, wil je gelezen worden, dan wil je publiceren. Maar publiceer dan wel daar waar je gelezen wordt door mensen met kennis van zaken en waar je kritiek kunt verwachten. Om te beginnen door de mensen die jou in de gelegenheid stellen om je schrijfsel te publiceren en die zodoende verstand hebben van schrijven en van de kwaliteit van schrijfsels en daarna door de lezer.

En als je nu werkelijk niet kunt wachten tot je een reguliere uitgever vindt die je werk wil uitgeven, of een redacteur van een tijdschrift of een krant die jouw verhaal wil opnemen en je wilt je schrijfsel echt als een boek op de plank zien staan, schroom dan niet en laat het op eigen kosten drukken. Laat twintig of dertig exemplaren drukken en geef die aan familie en vrienden. Laat die ze lezen en vraag die om hun echte, goudeerlijke mening. Maar ga het niet voor 14,90 verkopen, want als je iets verkoopt, dan moet je kwaliteit leveren en geen bagger. Dat is althans mijn mening. Als ik betaal, wil ik waar voor mijn geld. Dat willen we toch allemaal? Als jij voor de volle prijs een lauw pilsje zonder schuim geserveerd krijgt omdat degene die jou dat pilsje verkoopt de ballen verstand heeft van biertappen, dan pik je dat toch ook niet? Voorbeelden genoeg van zaken waar we geen genoegen mee zouden nemen.

Of je moet het lef hebben om datgene te doen wat Bosch & Keunig waar ik een boek voor vertaalde in 1995 deed, toen ze een boek van een onbekende auteur in de markt zetten. Die deden er een bandje omheen...

------------------------------- Afbeelding

------------------------------- Afbeelding

Ze haalden de pers met hun actie, wat dus extra publiciteit voor het boek betekende. Hoeveel ze er terug hebben gekregen, weet ik niet, maar niet veel. Het was dan ook een prima boek. de schrijver werkte in een videotheek, maar dat baantje kon hij direct na verschijnen opgeven, want het boek maakte hem rijk.

Maar heb dat lef dan, als je werkelijk denkt dat je iets goeds hebt geschreven en je publiceert en verkoopt dat via een internetuitgever. Leg er dan een kaartje met en dergelijke tekst in en zie wat er gebeurt. Het boek dat ik voor 14,90 kocht en deze week las, zou ik heel zeker hebben teruggestuurd met een duidelijke uitleg waarom. Er zit kop noch staart aan en waar het middenstuk zit, is onduidelijk. De schrijver heeft erg weinig ervaring in de zeevaart, maar dat hoeft geen enkel bezwaar te zijn. Arthur van Schendel was leraar Engels en had nog nooit gevaren, maar schreef Het fregatschip Johanna Maria waarin je hem op geen enkele fout kunt betrappen. Hij werd in 1938 voorgedragen voor de Nobelprijs voor literatuur en kreeg in 1947 postuum de P.C, Hooftprijs. Wat had Jan de Hartog nou helemaal gevaren? Niks immers? Nee, dat is geen bezwaar. Maar je moet wel weten waar je over schrijft en dat weet de schrijver van dat boek wat ik las niet. Op zijn taal was niet zo veel aan te merken, maar overigens. Ach, ik wil er verder ook niet te veel over zeggen. Het was een echte teleurstelling. De zoveelste. Ik doe dat niet meer. Ik bestel die boeken niet meer. Ook niet uit een gevoel van loyaliteit, want dat is telkens mijn eerste impuls: Ja, laat ik het bestellen. Dat is een opsteker voor die gozer! Maar dan moet het wel enig niveau hebben.

En wat dan weer zo jammer is, dat is dat ik een manuscript te lezen kreeg van iemand die op dit forum schreef en dat dat werkelijk goed was. Prima. Heel mooi. Beetje schaven en polijsten, beetje redactie en uitgeven. Dat zou een van de betere boeken van de zee zijn. Puur autobiografisch. Zo uit het zeemansleven van vroeger gegrepen,. Veel humor. Heel herkenbaar. Maar hij wil niet. Jammer, maar dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Misschien is het voor hem voldoende om te weten dat hij kán schrijven. Want dat kan hij. Dat boek zou ik iedereen echt aan durven bevelen. Dat zou zijn prijs echt waard zijn. Bij dat boek van deze week voelde ik me werkelijk bekocht en dat heb ik niet zo gauw.
-------------------------------

v+d
Berichten: 7164
Lid geworden op: 20 jun 2011 19:56

Re: Bekocht...

Bericht door v+d »

Begrepen, maar denk een beetje om je bloeddruk !
Hoe is nu te bepalen of een zelf uitgegeven boek ( je ) wel de moeite waard Is?
Ik lees meestal e-boeken en voor ik het koop lees ik eerst een gratis stukkie, als dat al niet te pruimen is gaat het feest niet door.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Bekocht...

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

-------------------------------
--------------------------------------Afbeelding

------------------------------------------------------------------Van boeken en bonen


Nee, op mijn bloeddruk heeft zo'n teleurstellende ervaring gelukkig geen invloed. :-D
Maar dat zou ik voortaan kunnen doen: van een boek dat op een van de fora wordt aangeboden of aangeprezen het eerste hoofdstuk of de eerste tien, vijftien pagina's opvragen. Dat is over het algemeen voldoende om een indruk te krijgen. En dan bedoel ik een indruk van de kwaliteit, een indruk van het taalgebruik en de stijl. Dat zou bij het boek dat mij nu zo tegenviel ruim voldoende zijn geweest om beleefd te bedanken.

Waar het eigenlijk om gaat, dat is dat het internet dit mogelijk maakt. Het is prachtig dat je op een heel eenvoudige manier een boek kunt produceren dat wat het uiterlijk van het boek betreft elke kritische vergelijking met een via een reguliere uitgeverij gepubliceerd boek kan doorstaan. Dat maakt het mogelijk om je eigen boek uit te brengen tegen niet al te hoge kosten. Zelfs tegen heel lage kosten als je het volledig in eigen hand houdt. Als je je boek alleen laat drukken, nadat je zelf de opmaak hebt gedaan - wat, ook weer dank zij de pc en de prima software, bepaald geen heksentoer is - bij de drukker op een usb-stick aanlevert en het eindresultaat, het gedrukte boek zelf bij de drukker ophaalt. Dan heb je voor goed 250 euro vijftig exemplaren van je werk in huis. Meer hoeft niet en is ook niet aan te raden. Probeer die vijftig exemplaren nu eerst maar eens te slijten. De productietijd is twee dagen, dus als het echt storm loopt laat je er even 250 exemplaren bijdrukken die je dan maar 4 euro per exemplaar kosten.
Wat je verkoopprijs daarna wordt, bepaal je ook zelf. Het voorbeeld dat ik geef, geldt voor een boek van 150 pagina's, gelamineerd omslag in kleur, Ik zou zeggen dat een verkoopprijs van 12,50 dan voor iedereen aanvaardbaar is. Als je 250 exemplaren laat drukken, moet je er 85 verkopen om uit de kosten te komen. Als je dát niet lukt, was je boek het ook niet waard om te worden uitgegeven.

Mijn neefje Pierre - helaas alweer jaren geleden overleden - zoon van mijn oudere zuster die twee jaar geleden helaas overleed, was een zeer kleurrijk figuur. Handelaar pur sang met als grootste passie: op de markten in België en dan voornamelijk in Antwerpen, partijen maakt niet uit wat aan de man brengen. Daar heeft hij altijd een ruim belegde boterham mee verdiend. In een wat moeilijker periode van zijn zeer gevarieerde leven had hij even geen vaste woon- of verblijfplaats en koos toen mijn zusters adres en telefoonnummer - ook in Antwerpen - als contactadres. Hij stond toen op de markt met een partij voordelig geprijsde snijbonenmolentjes die, als hij ze demonstreerde, een wonder van eenvoudige techniek waren, maar die, als de mensen er thuis hetzelfde mee probeerden te doen, van geen kanten werkten. Zoals mijn zuster, in Rotterdam geboren en in Eindhoven opgegroeid, perfect Gronings kon spreken, kon ze ook in het Antwerpse dialect fraai imiteren wat de mensen zeiden die ze aan de telefoon kreeg met klachten over de "meulekes" terwijl ze geen flauw idee had waar ze het over hadden en van geen meulekes wist.

Maar ik bedoel dus... je zou ook over een in eigen beheer uitgegeven boek moeten kunnen klagen en je geld terugeisen. Niet omdat het verhaal je niet bevalt, maar omdat het elke kwaliteit mist en via de reguliere uitgeverskanalen nooit verder zou zijn gekomen dan dat briefje met bedankt, maar nee bedankt en alle succes verder. Over smaak valt niet te twisten, maar over kwaliteit, over vakmanschap, over kennis van zaken wél. Voldoet het niet aan die minimumeisen dan mag je er geen geld voor vragen.

-------------------------------
Knopenkees
Berichten: 231
Lid geworden op: 13 mei 2010 21:48

Re: Bekocht...

Bericht door Knopenkees »

Boeken in eigen beheer.

Ik heb nu twee boeken in eigen beheer laten maken, één in samenwerking met een historicus over de Thor veerdienst hier in de regio en één over de Postbezorging in de Biesbosch over de laatste 120 jaar. Omdat het een plaatselijke uitgave betreft kun je ook niet al te veel fouten maken in de tekst en bijschriften want er zijn voldoende deskundigen die dan ineens opstaan.

Beide boeken zijn in een zeer beperkte eerste druk oplage gedrukt en diegene die een dergelijk boek hebben bezitten inmiddels een soort collectors item.

Door alles zelf in beheer te houden ( schrijven - corrigeren - grafisch ontwerp - drukker - oplage ) heb je uiteindelijk de voldoening van een eigen product zonder te veel randverschijnselen.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Bekocht...

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

-------------------------------
Vandaar dat ik boeken over historische onderwerpen ook apart noemde.
Ik schreef:Als ik zo'n boekje dan koop voor tien of twaalf euro, dan zal ik vast niet teleurgesteld zijn en me niet snel bekocht voelen. Een mooi stukje geschiedenis is nooit weg.
Die zijn bij uitstek geschikt voor uitgeven in eigen beheer.
-------------------------------
Geep
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 apr 2012 18:49

Re: Bekocht...

Bericht door Geep »

Hr.Horsten, wat aangeeft heb ik ook ervaren, ik schrijf mijn hele leven al, wat ik zie of ondervind aan de lijve
Ook en zevental toneelstukken waar de Zee, de hoofdrol in beleefd. Voel mij nooit achter gesteld. ik ben gewoon Geep, bij u allen bekend, toch blijf ik tot aan mijn dood anoniem.
Zal ook wel de oorzaak zijn dat ik afgewezen wordt!
Toch voel ik mij gelukkig!
Dankzij KB ben ik toch wereldwijd bekend tussen de 2 polen!
Vrgr. Geep
Patru (R.I.P)

Re: Bekocht...

Bericht door Patru (R.I.P) »

Dag heer Geep,
Als die toneelstukken bij de Koninklijke Bibliotheek liggen dan zijn ze toch ook uitgegeven?
Ik neem aan dat ze i.v.m. de anonimiteit onder een pseudoniem zijn geschreven.
Zijn ze helemaal verzonnen of ook (een beetje) autobiografisch?
Ik wil ze wel graag eens lezen.
Groet, Paul G.
Gebruikersavatar
Allen
Berichten: 4848
Lid geworden op: 26 feb 2010 12:24

Re: Bekocht...

Bericht door Allen »

Heer @Geep, staat uw naam -of uw pseudoniem- in één van onderstaande lijsten:

>>> Nederlands schrijver
(Links onderaan -onder namenlijst- doorklikken naar de volgende pagina)


>>> Nederlands toneelschrijver


pseudoniem.JPG
pseudoniem.JPG (17.26 KiB) 5067 keer bekeken
Grtn @Allen


Plaats reactie