Pagina 1 van 3

Verhalenbundel van Theo Horsten

Geplaatst: 17 mar 2005 22:58
door Jos Komen (R.I.P)
Binnenkort verschijnt de verhalenbundel van Theo Horsten, waar we allemaal al een lange tijd reikhalzend naar uitkijken. Ik heb de eer het eerste exemplaar toegestuurd te krijgen, die ik in één adem zal uitlezen en zal dan een objectieve recensie op Kombuispraat geven.
All the best
Jos


Afbeelding

Ik geef het in eigen beheer uit en de verkoopprijs weet ik op dit moment nog niet, maar die laat ik je natuurlijk voor die tijd nog weten. Ik hoef er niets aan te verdienen; het is zonde dat die verhalen blijven liggen terwijl ik weet dat er belangstelling voor is. Voor mij hoeft het alleen maar kostendekkend te zijn, meer niet.

Dit is de inhoud zoals die ook in het boek staat:

Annie
is een verhaal uit vervlogen dagen, gebaseerd op een ware gebeurtenis.
Ik schreef het oorspronkelijk in het Engels en het vertalen
naar het Nederlands viel me lang niet mee.

Vroeger
verscheen eerder in Noordvaarder, het orgaan van "Abel Tasman"

Geplaatst: 18 mar 2005 01:07
door Johan H.
Theo,

Ik ben zeer benieuwd.
Klinkt allemaal erg goed.

Groeten Johan H.

Verhalen van Theo.

Geplaatst: 18 mar 2005 02:06
door Harry G. Hogeboom
Hallo Theo,

Vroeger toen je LOL had, was dat in dezelfde tijd toen "Geluk nog heel gewoon was?"
Als je zover bent hoop ik een boekje in de post te krijgen, op de een of andere manier komen er dan wel wat groene briefeis naar Griekenland.
Horens HH

Geplaatst: 18 mar 2005 11:17
door Theo Horsten (R.I.P.)
Gisteravond heb ik de proefdrukken met een paar laatste, kleine wijziging teruggestuurd, dus ze kunnen wat mij betreft gaan drukken.
Dat het zo lang heeft geduurd, komt omdat ik geen goede uitgever "in eigen beheer" kon vinden. Er komen steeds meer lieden die zich daarmee bezighouden, voor het merendeel alleen maar zakkenvullers die inspelen op het grote verlangen van mensen om hun schrijfsels koste wat kost in druk te zien. Of ze bedoelen het goed, maar leveren echt slechte kwaliteit; slecht papier, lelijke opmaak.

In december stond er in HP-De Tijd een artikel over dit fenomeen en daarin werden twee van deze internetuitgeverijen genoemd die eruit sprongen. Daar heb ik er eentje van benaderd en die bleek inderdaad goed te zijn. Pas een week of zes geleden had ik tijd om er ook echt werk van te maken en nu is het dus klaar. Eindelijk. :)

Omdat ze voor mij niet hoeven te redigeren of te corrigeren - waar stevige prijzen per uur voor worden gerekend, want dat is ook veel werk - heb ik de productiekosten binnen de perken weten te houden. Ik ga er een verkoopprijs van maken inclusief de verzendkosten binnen de EU, maar voor diezelfde prijs verstuur ik het dus ook wereldwijd. Nogmaals: ik hoef er niets aan te verdienen. Dus, Harry, het komt zeker ook in Canada terecht, geen probleem.

Jullie kijken reikhalzend uit naar het boekje; ik kijk gespannen uit naar de reacties. Ik heb veel plezier beleefd aan het schrijven; hopelijk beleven jullie net zoveel plezier aan het lezen.

Bedankt voor de support! :D

Geplaatst: 18 mar 2005 14:06
door Compass
Voor mij ook maar een exemplaar

Bert de Boer

Vroeger had je LOL

Geplaatst: 19 mar 2005 02:55
door Harry G. Hogeboom
Hallo Theo,

Alvast bedankt, als't zover is FF een mailtje en krijg je een adres in Holland.
PS.je zag net een film over Peru met:
"DE Moeder van ALLE Country Still's" :wink: moest aan die Griekse maat van je denken!
Proost op je Boekie!!

Geplaatst: 26 mar 2005 18:40
door Co
Hallo Theo,

Ik heb misschien wat gemist.
Vandaar dat ik een tweetal vragen heb:
Wanneer komt je boek uit?
En hoe kun je in het bezit komen?

Lijkt me prima om te lezen!

Groeten van Co.

Geplaatst: 06 apr 2005 16:15
door Jos Komen (R.I.P)
Ik vernam van Theo dat het eerste exemplaar morgen naar mij op de post gaat, ik ben er ontzettend benieuwd naar. Theo heeft mij de eer gegund mijn eerlijke mening over het boek hier te plaatsen.
Onderstaand bericht staat op de site van de uitgever.
All the best
Jos


Theo Horsten / Vroeger had je lol

Theo Horsten ging in 1951 naar zee als een zeer lichte lichtmatroos op een coaster van 300 ton en beëindigde zijn varende loopbaan in 1987 als kapitein op een mammoettanker van 300.000 ton. In de tussenliggende zesendertig jaar voer hij op meer dan veertig verschillende schepen over de hele wereld en was daartussenin en ook daarna tot 1994 actief in een aantal walfuncties in de scheepvaart.
In 1976 verruilde hij het reguliere rederijbedrijf voor de shipdelivery, het op eigen kracht uitbrengen van schepen van onverschillig welk type of formaat naar onverschillig welke bestemming ter wereld, van de kleinste havenslepers en baggermateriaal tot de grootste tankers. Een meer avontuurlijke tak van scheepvaart. Zo bracht hij tussen 1983 en 1990 samen met anderen voor eigen rekening en risico dertig tankers in grootte variërend van 95.000 tot 450.000 ton vanuit Europa naar Taiwan voor sloop, waarvan tien op eigen kracht en twee door hemzelf gevaren.
Theo Horsten publiceerde artikelen, foto's en korte verhalen in verschillende tijdschriften en kranten en schreef de roman De kim blijft altijd even ver "“ Unieboek 1977. Daarnaast vertaalde hij sinds 1976 meer dan 50 boeken vanuit het Engels naar het Nederlands.
Hij woont in het uiterste noorden van Griekenland en werkt op dit moment aan een volgend boek.

© Theo Horsten 2005

ISBN 90-8570-012-4 / paperback / 154 pagina's / illustraties in zwart-wit / prijs € 14,35 exclusief verzendkosten van € 3,10.

Bestel dit boek rechtstreeks bij de auteur, vermeld duidelijk uw naam en adres gegevens op het formulier.

Fragment uit het boek


Het is niet voor het eerst dat ik aan dit verhaal begin. Ik heb al verschillende keren geprobeerd om het op papier te zetten. Het probleem is echter dat ik telkens op een bepaald punt blijf steken. Dan wordt het te mooi, te zoet. Een beetje klef zelfs. Hoe dat komt, weet ik niet. Nou ja, ik weet het eigenlijk wel, maar ik wil het niet toegeven, zo zit dat.
Het is een verhaal uit voorbije dagen, een lang vervlogen tijd die nooit meer terugkomt, en die gedachte stemt me melancholiek. Het geeft een indruk hoe de schepen en de bemanningen vroeger waren, veertig, vijfenveertig jaar geleden. En één schip in het bijzonder. Het schip dat ik nog altijd beschouw als het beste waarop ik in al die jaren die ik op zee heb doorgebracht, heb gevaren.
Ze was kort na de Tweede Wereldoorlog in Engeland gebouwd, aan de River Clyde, en een voorbeeld van Brits vakmanschap en scheepsbouwtraditie. Een schip waar je alle kanten mee op kon: ruim tienduizend ton deadweight, een Doxford-diesel van zesduizend paardenkrachten voor een dienstsnelheid van zestien knopen, vijf luiken, twee tussendekken, dieptanks, koel- en vriesruimte, zwaar-laadgerei, mooie, sterke lijnen, doordacht ontworpen, mooie accommodatie, zes passagiershutten. Ze was met recht every inch a lady, maar dan wel eentje die kon werken, een wijf dat in donkere, stormachtige winternachten op de Noord-Atlantic goed voor haar mannen zorgde en ze nooit in de steek liet.
Bij ontwerp en bouw was niet alleen rekening gehouden met de mensen die met en op haar moesten werken, maar die waren zelfs om advies gevraagd, iets wat in die dagen, en eigenlijk nu nog, uniek was. Het geeft bovendien een indruk van de rederij.
De eigenaars behoorden tot de laatste echte Nederlandse reders, mannen met namen die, in verschillende combinaties, door de jaren heen met de scheepvaart en de Rotterdamse haven verbonden waren geweest, namen die teruggingen tot de tijd van de VOC. Prima mensen die hun kapiteins en bemanningen zeer hoog achtten. Ze gáven echt om ze, een houding die zijn weerslag vond in de manier waarop de bemanningen met hun schepen en hun belangen omgingen.
De mensen bleven ook lang bij de rederij. Op het schip waar ik het over heb, hadden we een matroos die al vanaf zijn veertiende jaar bij hen voer. Nu was hij inmiddels bijna zestig en later hoorde ik dat ze hem de vijftig jaar hadden laten volmaken waarna hij eindelijk met pensioen ging. De rederij gaf een bescheiden feestje, overhandigde hem een gouden horloge met inscriptie en ketting en een cheque waarvan hij tranen in de ogen kreeg en bovendien beloofde de spreker van de rederij dat de directie gezien zijn unieke staat van dienst had besloten zijn pensioen tot aan het eind van zijn dagen aan te vullen tot honderd procent van zijn laatst verdiende gage. Wat maakte een matroos meer of minder op die enorme loonlijst per slot van rekening uit? Een lintje van Hare Majesteit de koningin maakte zijn geluk compleet.


(site van Boekenbent)

Geplaatst: 06 apr 2005 17:43
door Theo Horsten (R.I.P.)
En dan pakken ze gewoon de eerste bladzijde, maar dat zegt natuurlijk zo weinig. Hier dan maar een ander stukje uit een ander verhaal:

Ik was blij dat ik bij Peter een opfriscursus machinekamer had gevolgd en ging naar beneden, startte de hulpmotor en begon de ballastafsluiters te bekijken. Ik had er niet op gerekend dat ik zelf zou moeten ontballasten, maar zo ingewikkeld was het nu ook weer niet en na tien minuten had ik de zaak aan de loop. Ik startte de hoofdmotor, bleef even beneden om me ervan te overtuigen dat koelwater en smeerolie in orde waren en ging toen naar boven.
Het was een zwoele, windstille nacht en ik luisterde met genoegen naar het regelmatige geplof van de uitlaat. Het spul liep als een goed geoliede naaimachine. We lagen bakboord voor de kant, met achter ons een groot binnenschip, dus ik wilde op het bakboordsvoorspring flink afdraaien en dan op het gemakje achteruit. Omdat er geen wind was, konden we eigenlijk net zo goed meteen beginnen en dwars van de ligplaats een beetje gaande houden tot die vrij zou zijn, wat zo te zien nog hooguit een halfuur kon duren. We gooiden achter alles los, ik legde het roer hard bakboord en drukte het handel van de koppeling naar voren. Even leek de motor het erg zwaar te hebben en stopte toen met wat gepiep en gesis helemaal. Ik snapte er helemaal niets van. Het leek net of hij plotseling geen brandstof meer kreeg. Had ik dan toch iets fout gedaan? Iets vergeten? Een stomme streek uitgehaald?
Achterop bewees onze nieuwe matroos al direct dat hij zijn vak verstond, want zonder dat ik iets hoefde te zeggen, gooide hij een dubbele bocht om de bolder aan de wal en zorgde dat we niet verder konden afdrijven terwijl ik me naar de machinekamer haastte.
Ik controleerde alles, wat snel gebeurd was aangezien het nu niet bepaald een gecompliceerde installatie was en zelfs een stuk overzichtelijker dan wanneer je de motorkap van een auto optilde. Brandstof, smeerolie, koelwater: alles in orde. Dan bleef er verder weinig over. Ik vervloekte Jelle Seitsema, greep het tornijzer en zette het monster op stand.
Koppeling vrij? Ja. Luchtkraan open, aanzethandel naar beneden, veel gesis, even laten draaien, handel helemaal naar boven, brandstof, en ja: daar huppelde het machien weer heen. Als een horloge, zo regelmatig tikte de oude kar. Ik draaide eens aan de regulateur: geen probleem. Regulateur helemaal dicht: geen probleem. Terug naar boven. Lekko achter en dead slow vooruit. Opnieuw viel hij stil, maar nu nog vlugger dan de eerste keer. Ik stapte aan bakboord het stuurhuis uit en keek naar achteren waar de matroos voor de tweede keer een bocht om de bolder gooide.
De stuurman kwam over de kade naar achteren gelopen, keek peinzend naar het achterschip en scheen met zijn zaklamp in het water. Hij had dezelfde gedachte als ik: een draad of een tros in de schroef. Maar hoe dan? Niet van onszelf en water stond hier meer dan genoeg, dus we konden ook geen draad van de bodem hebben opgedraaid.
Het raadsel loste zich snel op.
De schipper van het binnenschip achter ons kwam naar voren gesloft en riep: "˜Gaan jullie weg?'
"˜Dat is wel de bedoeling,' riep ik terug. "˜Maar het lijkt wel of we een draad in de schroef hebben.'
De schipper bleef met een ruk staan, liep toen naar zijn verhaalliertje, keek even en begon driftig te slingeren. Er kwam een dun verhaaldraadje omhoog, misschien tien meter, waarna er in het gelige schijnsel van de kadeverlichting een rafelig gebroken eind boven water kwam.
"˜gloeiende verdomme!' riep de schipper. "˜Dat was honderdtwintig meter nieuwe verhaaldraad!'
"˜Je wordt bedankt, mooie klootzak!' riep ik terug. "˜Had je niet even kunnen wachten met je draadje, of ons toch in elk geval kunnen waarschuwen?'
"˜Ik scheld niet op jou,' brulde hij. "˜Dat heeft m'n wijf gedaan!' Waarop hij naar achteren snelde en in zijn stuurhuis verdween. Even later werd de stille zomernacht verstoord door het heftige getier van het schippersechtpaar.


Je kunt ook op de site van de uitgever gaan kijken: http://boekenbent.com/horsten.htm

Voor de leden van het forum neem ik de portokosten voor mijn rekening. Wereldwijd. Maar ik zou zeggen: wacht even met bestellen tot Jos zijn mening heeft gegeven. Wie weet vind hij er geen barst aan.

Nog een stukje, vooruit. Omdat iedereen toch altijd wil weten waar de vieze stukkies zitten:

Maar goed, we moeten verder.
Van de ouverture wil ik alleen melden dat daar pastis en witte wijn aan te pas kwam, waarna de deur dicht en het rolgordijn naar beneden ging en we via de deur met de spiegel dieper het huis binnendrongen. Van het interieur zag ik niets omdat ik helemaal op de schone waardin gefixeerd was en mijn ogen en handen overal tegelijk wilde hebben. Grijpend en klauwend strompelden we een steile trap op en kwamen in een slaapkamer waar ik aanvankelijk ook maar één ding zag en dat was een groot, blinkend gepoetst koperen ledikant met veel kussens. In mijn toestand was dat het enige wat ik nog van het leven verlangde: de schone kasteleinse en een bed.
Er volgde nog meer gegrijp en gesteun en gekerm van: "˜un moment, un moment', waarna ik het lipje van de lange rits aan de achterkant van de zwarte jurk tussen mijn vingers kreeg en die vaardig afpelde. Eronder zat een heel dunne, zwarte onderjurk die als een verdord blad op de vloer dwarrelde, waarna er alleen een minuscuul zwart slipje en een paar zwarte kousen met échte, onvervalste, ouderwetse kousenbanden overbleven met op de linker een rood en op de rechter een blauw anjertje. Ondanks mijn opwinding zocht ik toch nog naar de ontbrekende witte anjer en die vond ik toen ik mijn trillende vingers achter de boord van haar slipje stak. Haar zwarte kousen en het fluwelen bandje met het medaillon hield ze aan.
Op de een of andere manier kwam ik al graaiend en struikelend en zonder mijn nek te breken zelf ook uit hemd, broek en slip en we verdaagden op het bed waar we zonder verdere inleidende besprekingen of schermutselingen overgingen tot het gewone werk van Piet-pak-de-leuning, recht-op-en-neer en geneer je maar niet, wat ons naar mijn gevoel beiden veel voldoening gaf. Het bed had satijnen lakens en veel kussens en we rolden wat en we deden wat met die kussens en we hijgden en snoven en kermden wat, maar op den duur bleven we toch liggen, beiden op de rug, starend naar het plafond met alweer mooi stucwerk met veel cherubijntjes.


8)

Geplaatst: 06 apr 2005 21:06
door jannuh
Theo, welke methode kunnen we het beste volgen ivm bestellen, via PM, email, of via de site van de uitgever??

We zijn om.. :lol: