Ede Staal
-
Arie Hazebroek
- Berichten: 2097
- Lid geworden op: 03 jul 2005 11:14
-
Jan Vos
2 jaar geleden mocht een lobby van de presentator zelf om een Haarlemmer (Boudewijn, bobo voor z'n vrienden) op de eerste plaats van de top 2000 te krijgen wel. Maar ieder nadeel heb z'n voordeel. Ik hoor Ede op de landelijke zenders nu meer dan voor de boycot. Enne mocht je RTV Noord kunnen ontvangen: kijk en luister morgen vanaf 18.22 uur naar De Week Bekeken.
Moi,
Anne
Moi,
Anne
-
Jos Komen (R.I.P)
Een linkje naar Ede Staal zijn videoclip (zie tekst en vertaling hieronder):
http://nl.youtube.com/watch?v=2iiEItrOnVo
En in het Limburgs: "˜t is nog noëts zoë donker geweës van Paul van Loo & Ivo Rosbeek door
één van de vier nummers aan te klikken op deze link:
http://profile.myspace.com/index.cfm?fu ... =268107543
Ze woonden soamen in n hoeske,
zai was wat stief van reumetiek,
och konden ze zok hail nuver redden,
in t lutje hoeske achter diek.
De kinder waren al laank de deur oet,
toch kwamen ze voak nog op t ol stee,
en mainsttieds hadden ze t over vrouger,
din wizzen z'apmoal wat e zee:
t Het nog nooit, nog nooit zo donker west,
of t wer altied wel weer licht...
Zes hounder en n olde sege,
n swien op t hok en n kaampke laand,
en twijmoal doags even over t loantje,
en din huil opoe hom bie d'haand.
Zien haile leven haar e aarbaid,
en moeke mit acht kinder thoes,
bie zummerdag hail vroug aan t maaien,
en pas om melkenstied bie hoes.
Toun op n zundag in december,
krigt opa t zomor zo benaauwd,
zien dochter brengt hom din noar stad tou,
omdat ze t aiglieks nait vertraauwt.
En aanderdoags is e overleden,
't het mie veur t olske zo begroot,
meschain was t beter andersom west,
want drij week loater was ze dood.
De dood dat heb je nait veur t zeggen,
want baaide wollen ze geern geliek,
ze rusten zacht doar op t kerkhof,
vlak bie t hoeske achter diek.
Vertaling
Ze woonden samen in een huisje
Zij was wat stijf van reumatiek
Toch konden ze het samen heel aardig redden
In 't kleine huisje bij de dijk
De kinderen waren al lang het huis uit
Toch kwamen ze vaak nog op 't oude nest
En meestal hadden ze het over vroeger
Dan wisten ze allemaal wat hij zei:
Het is nog nooit, nog nooit zo donker geweest
of het wordt altijd wel weer licht
Zes kippen en een oude geit
Een varken in 't hok en een stukje land
En twee keer per dag even over 't laantje
En dan hield opoe hem bij de hand
Zijn hele leven had hij gewerkt
En moeder met acht kinderen thuis
's Zomers al heel vroeg aan het maaien
En pas tegen melktijd weer bij huis
Toen op een zondag in december
Krijgt opa het zomaar zo benauwd
Zijn dochter brengt hem dan naar de Stad
Omdat ze het eigenlijk niet vertrouwt
En de volgende dag is hij overleden
Ik vond het zo sneu voor dat mensje
Misschien was het andersom beter geweest
Want drie weken later was ze dood
De dood dat heb je niet voor het zeggen
Want beiden wilden ze graag gelijk
Ze rusten zacht daar op het kerkhof
Vlakbij het huisje aan de dijk
Moi,
Anne
http://nl.youtube.com/watch?v=2iiEItrOnVo
En in het Limburgs: "˜t is nog noëts zoë donker geweës van Paul van Loo & Ivo Rosbeek door
één van de vier nummers aan te klikken op deze link:
http://profile.myspace.com/index.cfm?fu ... =268107543
Ze woonden soamen in n hoeske,
zai was wat stief van reumetiek,
och konden ze zok hail nuver redden,
in t lutje hoeske achter diek.
De kinder waren al laank de deur oet,
toch kwamen ze voak nog op t ol stee,
en mainsttieds hadden ze t over vrouger,
din wizzen z'apmoal wat e zee:
t Het nog nooit, nog nooit zo donker west,
of t wer altied wel weer licht...
Zes hounder en n olde sege,
n swien op t hok en n kaampke laand,
en twijmoal doags even over t loantje,
en din huil opoe hom bie d'haand.
Zien haile leven haar e aarbaid,
en moeke mit acht kinder thoes,
bie zummerdag hail vroug aan t maaien,
en pas om melkenstied bie hoes.
Toun op n zundag in december,
krigt opa t zomor zo benaauwd,
zien dochter brengt hom din noar stad tou,
omdat ze t aiglieks nait vertraauwt.
En aanderdoags is e overleden,
't het mie veur t olske zo begroot,
meschain was t beter andersom west,
want drij week loater was ze dood.
De dood dat heb je nait veur t zeggen,
want baaide wollen ze geern geliek,
ze rusten zacht doar op t kerkhof,
vlak bie t hoeske achter diek.
Vertaling
Ze woonden samen in een huisje
Zij was wat stijf van reumatiek
Toch konden ze het samen heel aardig redden
In 't kleine huisje bij de dijk
De kinderen waren al lang het huis uit
Toch kwamen ze vaak nog op 't oude nest
En meestal hadden ze het over vroeger
Dan wisten ze allemaal wat hij zei:
Het is nog nooit, nog nooit zo donker geweest
of het wordt altijd wel weer licht
Zes kippen en een oude geit
Een varken in 't hok en een stukje land
En twee keer per dag even over 't laantje
En dan hield opoe hem bij de hand
Zijn hele leven had hij gewerkt
En moeder met acht kinderen thuis
's Zomers al heel vroeg aan het maaien
En pas tegen melktijd weer bij huis
Toen op een zondag in december
Krijgt opa het zomaar zo benauwd
Zijn dochter brengt hem dan naar de Stad
Omdat ze het eigenlijk niet vertrouwt
En de volgende dag is hij overleden
Ik vond het zo sneu voor dat mensje
Misschien was het andersom beter geweest
Want drie weken later was ze dood
De dood dat heb je niet voor het zeggen
Want beiden wilden ze graag gelijk
Ze rusten zacht daar op het kerkhof
Vlakbij het huisje aan de dijk
Moi,
Anne