Ode aan een bijzondere hond

Hier kan iedereen alles plaatsen over zaken die actueel en interessant zijn, maar niets met scheepvaart te maken hebben.
Gebruikersavatar
Cor Leliard
Berichten: 3418
Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
Locatie: Breda

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Cor Leliard »

Hopi mister Joks.
Nee, onze Jack Russell is nu vrij kalm.Hij is ten slotte al 10 jaar.
Alles wat klein is en beweegt en vliegt probeert hij te vangen.Laatst liep er een egel over het grasveld.Ik dacht ,ga je gang maar,je zal wel op tijd stoppen met die stekels.
Maar binnen 5 minuten ws de egel dood.Hoe hij het geflikt heeft weet ik niet.
Kreeg thuis op mijn donder want Spike zat onder de bloedspetters.
Dit jaar scheurde zijn knieband af,en hij liep op drie poten.
Operatie uitgevoerd met elastieken etc en nu loopt hij weer op alle vier.
Duur geintje trouwens alles bij elkaar 600 ballen.
Ook werd er kanker geconstateerd aan zijn anus.Kwaadaardig.We zijn 2 weken eerder thuis gekomen van vacantie omdat dat gezwel vrij groot was.Het gezwel is zover mogelijk weggenomen,maar niet helemaal,gezien de plaats.Een hond met en stoma schijnt geen succes te zijn.Enfin meneer wordt goed verwend en het gaat prima met hem.Zolang hij maar geen pijn heeft en lekker als hond kan leven prima.
gr uit 34 graden Breda Cor
Il parle Il a parle

Gebruikersavatar
Joop
Berichten: 2636
Lid geworden op: 23 sep 2008 13:49
Locatie: Zoetermeer
Contacteer:

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Joop »

:( Dat vind ik nu zielig Cor, dat van dat egeltje. Ik had toch ingegrepen. Ik was al blij als ik een vogeltje uit de bek van een pokkekat kon redden. Ik herinner me nu dat Yucca één keer een kat in haar bek had en dat mijn oudste dochter die erbij was zo hard in Yucca haar oor beet dat ze de kat onbeschadigd losliet. Regelmatig zag je een kat met een vogel in haar bek. Daarom heb ik min of meer een hekel gekregen aan katten. Het blijven roofdieren. Je kan wel zeggen, zo is de natuur maar als ik een schepsel het leven kan redden blijf ik niet werkloos toezien. :P De garoeten Joks

Deel 8
Na onze negatieve ervaring met dierenpensions namen we haar altijd mee op vakantie. Behalve dan die ene keer dat mijn schoonmoeder bereid was een weekje op haar te passen. Ome Frans woonde nog thuis en nam haar een keer mee naar zijn stamkroeg. Er zaten zo’n 10 man aan de stamtafel van hun drankjes te genieten. Frans was aan de beurt om te darten en bond de hond aan een tafelpoot. Hij stond op en liep naar het dartbord. Yucca nieuwsgierig er achteraan, de stamtafel achter zich aansleurend. Niemand had verwacht dat ze zo’n zware tafel in beweging kon brengen. Frans moest behoorlijk dokken voor de kapot gevallen, glazen, bierflesjes en asbakken.

We namen haar nu dus echt altijd mee op vakantie. In Brugge hadden we in een hotel geboekt waar je de hond mee mocht nemen. We lieten haar achter op de hotelkamer met de twee dochtertjes en gingen even naar beneden om wat alcoholische versnaperingen te halen. De meisjes kregen ook dorst, konden niet wachten en gingen naar de cola-automaat op de gang om alvast twee blikjes te kopen. De automaat was kennelijk zo van de hond geschrokken dat er onophoudelijk blikjes uit de automaat kwamen rollen. Toen we weer boven kwamen lagen de meisjes in een deuk toen we vroegen wat we daar verderop de gang allemaal voor een lawaai hoorden. Prrrt, boem, Prrrt boem. De dametjes hadden die nacht geen dorst maar moesten wel vaak naar het toilet.

Als we Yucca achter lieten in de auto om op te passen lieten we natuurlijk altijd een raampje open waar ze net met haar snuit door kon om haar tanden te laten blikkeren tegen eventuele snoodaards die het plan hadden opgevat om in te breken. Als we terugkwamen zat ze altijd rechtop in het kuipje van de bestuurdersstoel. Dat was geen gezicht en passanten draaiden hun hoofd om want ze geloofden eerst niet wat ze zagen. Als ik alleen met haar wegging zat ze ook altijd rechtop naast me. Gingen we door een bocht dan verplaatste ze haar gewicht zodanig dat ze niet omviel. Waren we niet van plan om haar mee te nemen en stond de achterklep van de auto even open om bagage of iets dergelijks te laden, sprong Yucca er altijd in en moest er dan met veel kabaal weer uit gesjord worden.

Ze vond het ook leuk om naast je op de fiets mee te rennen. Ik deed haar dan wel een riem aan om te voorkomen dat ze plotseling achter een ander bewegend voorwerp aan zou gaan rennen. Kennelijk had ik haar te lang laten lopen want plotseling hield ze in en wilde geen poot meer verzetten. Later bleek dat ze haar voetkussentjes had bezeerd. Dat vond ik best zielig. Nooit meer gedaan. Buren aan de overkant hadden hun tuindeur open laten staan. Toen hun kat naar binnen vluchtte vloog Yucca er onmiddellijk achteraan. Stormde door de achterkamer, voorkamer en de voordeur, die toevallig ook openstond, er weer uit. Ze volgde gewoon die kat snap je wel. Gelukkig hadden de buren net als wij plavuizen en namen ze het sportief op. Je staat toch raar te kijken als je zit te eten en je kat komt naar binnen pezen met een massieve Dobermann Pinscher achter d’r aan en floep, zo de voordeur weer uit.

Wordt vervolgd.
Bijlagen
Yucca in de auto
Yucca in de auto
Yucca in de auto.png (235.62 KiB) 2543 keer bekeken
Gebruikersavatar
Joop
Berichten: 2636
Lid geworden op: 23 sep 2008 13:49
Locatie: Zoetermeer
Contacteer:

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Joop »

Deel 9 (slot)
Kwam je thuis van je werk dan werd je altijd hartstochtelijk begroet. Ze sprong eerst tegen je op zodat ze een grote lik over je neus kon halen. Daarna begon ze rondjes te rennen om de salontafel heen met dat grote lijf. Dan ging ik vaak op mijn knieën zitten en sloeg dan met mijn handen voor me op de grond. Ze deed me dan precies na. Het gehoor van honden is verbijsterend goed. Als we ’s-avonds naar de TV zaten de kijken kon ze wel eens grommend van voor naar achter rennen. Achter met haar snoet door de gordijnen van de achterdeur en dan met een rotvaart naar het keukenraam omhoog met haar voorpoten op het kozijn. Ze kon dan niet door het raam kijken en hup daar ging ze weer naar achter. Waarschijnlijk sloop dan een kat om het huis.

Toen ze wat ouder werd lag ze vaak op het asfalt van de straat voor het huis om van de zon te genieten. Lekker warm aan haar buik. Als er sporadisch een auto aankwam moest die met een bocht om haar heen rijden. Niemand protesteerde daar ooit tegen. We werden eens ’s-avonds gebeld door de politie. We konden haar op het dierenpension halen want onbekende buren ergens verderop hadden haar scharrelend in hun tuin aangetroffen en in de schuur opgesloten. Vervolgens de politie gebeld die haar op het pension hadden afgeleverd. Kostte me Hfl 100 ballen. Toen dat een tweede keer gebeurde werd ik zo kwaad dat de Mini Cooper van ons een pirouette draaide toen ik de straat uit scheurde om haar weer op te halen.

Met uitlaten liet ik eens de wond op haar buik van de operatie aan die steen zien aan andere baasjes en bazinnen van honden. Je kletste namelijk heel wat af met andere honden liefhebbers in het park. Ik draaide Yucca op haar rug zodat de kijkers het beter konden zien. Toen ik haar weer losliet begon ze toch een partij boos tegen me te blaffen. Hoe haalde ik het in mijn gekke hoofd om haar zo te kijk te zetten. Het zijn net mensen die honden. Aan alles komt een eind. Zo ook voor Yucca. Toen ze veertien was kon ze steeds moeilijker haar behoeften ophouden. Met veel medicijnen konden we het nog een jaartje uitstellen. Maar daarna kregen we het advies van de dierenarts haar in te laten slapen want ze had continue pijn en schaamde zich diep dat ze haar mand steeds bevuilde.

Een avond liep ik met haar mee op haar rondje. Bij elke hoek bleef ze even wachten en keek dan om of ik wel zag waar ze heenging. Haar laatste dag had ik vrij genomen en nam haar nog één keer mee naar het strand. Ze kreeg weer haar ongefrituurde frikadel en vrat bijna mijn vinger erbij op. Ze lag een beetje in de weg en een man maakte daar boos een opmerking over. Toen ik hem vertelde dat het haar laatste dag was en die avond een spuitje zou krijgen keek hij mij aan en zag het verdriet op mijn gezicht en de tranen in mijn ogen. Hij knikte begrijpend en liep zwijgend door. Thuis gekomen gaf ik haar in de open achterklep van de auto een paar zoenen op die prachtige snuit en bracht haar naar binnen. Ik was er niet bij toen de dierenarts arriveerde. Ze kreeg eerst een slaapmiddel toegediend en daarna de definitieve spuit. De kinderen lagen om haar heen op de grond en lieten hun tranen de vrije loop. Ja mensen, dat is het trieste van het houden van dieren. Ze gaan meestal eerder dood dan diegenen die van ze houden. Maar beter zo dan andersom. Ik hoop dat ze een wereldtijd heeft gehad op deze aarde.

Einde

Helemaal onderaan enkele foto’s die op de laatste dag van haar zijn gemaakt. Tussenin wat foto’s die ik overhad en de moeite waard zijn om te plaatsen. Misschien komen mijn dochters als ze dit lezen nog met uitzonderlijke belevenissen die ik me niet meer kon herinneren. Die tekst zal ik er dan eventueel tussen plaatsen. De garoeten Joks
Bijlagen
Yucca met de kinderen
Yucca met de kinderen
1.png (954.21 KiB) 2514 keer bekeken
Yucca door de jaren heen
Yucca door de jaren heen
2.png (912.73 KiB) 2514 keer bekeken
Yucca's laatste dag
Yucca's laatste dag
3.png (865.82 KiB) 2514 keer bekeken
Rose
Berichten: 334
Lid geworden op: 12 aug 2005 11:20
Locatie: Westzaan

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Rose »

Prachtig man !
Ik heb genoten! :cry:
Havenmuts
Geniet !
Elke dag is er weer eentje !
Gebruikersavatar
Joop
Berichten: 2636
Lid geworden op: 23 sep 2008 13:49
Locatie: Zoetermeer
Contacteer:

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Joop »

:) Dank je wel Rose,
Ik ben blij om te lezen dat ik met dit verhaal ook anderen een plezier heb kunnen doen.
Het moest een keer van mijn hart en gelukkig hebben we zoiets als kombuispraat om het
kwijt te kunnen.
:-D Groeten Joks
Gebruikersavatar
Cor Leliard
Berichten: 3418
Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
Locatie: Breda

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Cor Leliard »

Bedankt
gr uit Breda Cor
Il parle Il a parle
Gerard

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Gerard »

Roerende geschiedenis Joks. Als je een eigenwijze, dappere en goudeerlijke hond wilt moet je inderdaad een Dobermann nemen. In de jaren `70 kocht mijn maat een jong. We haalden hem samen op. Mijn maat reed, ik hield dat beestje vast. Die werd goed wagenziek en kwijlde mijn schoenen onder. Thuis werd die eens goed bewonderd. Mooi beestje met veel te grote poten en een pienter koppie. (Reu :-D ) Als `ie in de tuin de bocht om rende viel `ie om. Moest even wennen aan de snelheid. Mijn verlof was op en ik ging weer de zee op. Na de lange reis kwam ik terug, ging naar het huis van mijn maat, en zie heel in de verte het vrouwtje die de hond uitliet. Het was een mooi beest geworden. Ik stond zo te kijken, toen hij me zag. Zijn oortjes gingen staan, en een langgerekt ,,WOEOEFFFF!" en hij stoof op me af. Niet te geloven. Hij dolde en blafte en rende rond, dat `ie me nog kende, ongelooflijk. En nergens bang van. Ging aan het matten met twee herders, arme herders. De plukken haar lagen op straat haha. Het was een ruw, hard en eerlijk beest, je kon er de hele dag mee ravotten. De kinderen uit de buurt kwamen altijd de tuin in om met dat beest te spelen. Hij verdroeg alles. Alleen volwassenen die hij niet kende moesten een beetje voorzichtig zijn, hij liet ze binnen, maar zonder toestemming van mijn maat of mij niet meer buiten. Als je een echt rustige en mooie hond wilt, neemt dan een Herder, of een New Founlander. Maar als je een echte dappere hond wilt om mee te ravotten en die heel pienter is: Dobermann.
Gebruikersavatar
Joop
Berichten: 2636
Lid geworden op: 23 sep 2008 13:49
Locatie: Zoetermeer
Contacteer:

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Joop »

:lol: Dapper was ze zeker wel Gerard maar goudeerlijk? Ze jatte chewies bij de plaatselijke drogist zonder ervoor te betalen, mind you. :P Die lekkernijen stonden naast de toonbank in een mand en kinderen mochten er zo nu en dan eentje uitpakken. Dat mocht de hond ook een keer doen toen we er wat kochten. En ja, dan moet je niet gek opkijken als ze dat voor herhaling vatbaar vindt. Mijn schuld was het dus niet. Mijn dochter bracht me gisteren hiervan op de hoogte. Die chewies verhuisden al rap van naast de toonbank naar op de toonbank. Maakte Yucca niet uit, ze ging gewoon met haar poten tegen de toonbank staan en kon er toch nog net bij. Het personeel kwam ook niet meer bij want ze deed dat geheel op eigen houtje. Ze schijnt thuis ook een keer een pot pindakaas van het aanrecht te hebben geschoven. Pats, op de plavuizen in scherven. Toen we thuis kwamen was er geen streepje pindakaas meer te bespeuren. Ook de scherven waren blinkend schoongelikt. Ze had er geen wondjes aan haar tong van overgehouden. Onbegrijpelijk.

Jij had een reu, die waren een slagje groter. Je moet wel kippenvel hebben gekregen toen hij je na zoveel maanden herkende en op je afstormde. Het zijn dus wel gezinshonden. Er doen veel bakerpraatjes de ronde. Ze kennen maar één baasje en proberen eerst jou de baas te worden. Dat laatste klopt wel een beetje maar toen eenmaal de pikorde in huis haar duidelijk werd gemaakt, luisterde ze in het vervolg naar elk gezinslid. Vreemden keek ze altijd eerst zeer argwanend aan. Maar dat doen de meeste honden. Dobermanns zijn ijzersterk en kunnen dus tegen een stootje. Dat was wel nodig met twee van die kleine deugnieten thuis. :wink: Groeten Joks

Ha, ha, schiet me net te binnen. Ik had haar naar mijn werkgever zijn verjaardag meegenomen. Hij zou de hond wel even een kunstje leren en legde een lekker toastje met pastei op de schitterend mooie rand van de open haard. Hij liet Yucca aan het toastje ruiken maar zei dat ze er niet aan mocht komen. Telkens als ze in de buurt kwam waarschuwde hij haar tot vervelens toe. Dat ging zo de hele avond door. Aan het einde van de verjaardag stonden we buiten nog even na te praten met de deur natuurlijk open. Je raad het al. Yucca zag haar kans schoon en ging met een noodgang alleen het huis in en vrat dat toastje in een oogwenk op. Dit was nog een klein nabrandertje.
Gebruikersavatar
Joop
Berichten: 2636
Lid geworden op: 23 sep 2008 13:49
Locatie: Zoetermeer
Contacteer:

Re: Ode aan een bijzondere hond

Bericht door Joop »

Leuke videoclip. Klik op de foto om hem af te spelen.
Beestig goed
Beestig goed
Beestig goed.jpg (260.61 KiB) 1466 keer bekeken


Plaats reactie