Ode aan een bijzondere hond

[Gerard]

Roerende geschiedenis Joks. Als je een eigenwijze, dappere en goudeerlijke hond wilt moet je inderdaad een Dobermann nemen. In de jaren `70 kocht mijn maat een jong. We haalden hem samen op. Mijn maat reed, ik hield dat beestje vast. Die werd goed wagenziek en kwijlde mijn schoenen onder. Thuis werd die eens goed bewonderd. Mooi beestje met veel te grote poten en een pienter koppie. (Reu ) Als `ie in de tuin de bocht om rende viel `ie om. Moest even wennen aan de snelheid. Mijn verlof was op en ik ging weer de zee op. Na de lange reis kwam ik terug, ging naar het huis van mijn maat, en zie heel in de verte het vrouwtje die de hond uitliet. Het was een mooi beest geworden. Ik stond zo te kijken, toen hij me zag. Zijn oortjes gingen staan, en een langgerekt ,,WOEOEFFFF!" en hij stoof op me af. Niet te geloven. Hij dolde en blafte en rende rond, dat `ie me nog kende, ongelooflijk. En nergens bang van. Ging aan het matten met twee herders, arme herders. De plukken haar lagen op straat haha. Het was een ruw, hard en eerlijk beest, je kon er de hele dag mee ravotten. De kinderen uit de buurt kwamen altijd de tuin in om met dat beest te spelen. Hij verdroeg alles. Alleen volwassenen die hij niet kende moesten een beetje voorzichtig zijn, hij liet ze binnen, maar zonder toestemming van mijn maat of mij niet meer buiten. Als je een echt rustige en mooie hond wilt, neemt dan een Herder, of een New Founlander. Maar als je een echte dappere hond wilt om mee te ravotten en die heel pienter is: Dobermann.

[Joop]

Dapper was ze zeker wel Gerard maar goudeerlijk? Ze jatte chewies bij de plaatselijke drogist zonder ervoor te betalen, mind you. Die lekkernijen stonden naast de toonbank in een mand en kinderen mochten er zo nu en dan eentje uitpakken. Dat mocht de hond ook een keer doen toen we er wat kochten. En ja, dan moet je niet gek opkijken als ze dat voor herhaling vatbaar vindt. Mijn schuld was het dus niet. Mijn dochter bracht me gisteren hiervan op de hoogte. Die chewies verhuisden al rap van naast de toonbank naar op de toonbank. Maakte Yucca niet uit, ze ging gewoon met haar poten tegen de toonbank staan en kon er toch nog net bij. Het personeel kwam ook niet meer bij want ze deed dat geheel op eigen houtje. Ze schijnt thuis ook een keer een pot pindakaas van het aanrecht te hebben geschoven. Pats, op de plavuizen in scherven. Toen we thuis kwamen was er geen streepje pindakaas meer te bespeuren. Ook de scherven waren blinkend schoongelikt. Ze had er geen wondjes aan haar tong van overgehouden. Onbegrijpelijk.

Jij had een reu, die waren een slagje groter. Je moet wel kippenvel hebben gekregen toen hij je na zoveel maanden herkende en op je afstormde. Het zijn dus wel gezinshonden. Er doen veel bakerpraatjes de ronde. Ze kennen maar één baasje en proberen eerst jou de baas te worden. Dat laatste klopt wel een beetje maar toen eenmaal de pikorde in huis haar duidelijk werd gemaakt, luisterde ze in het vervolg naar elk gezinslid. Vreemden keek ze altijd eerst zeer argwanend aan. Maar dat doen de meeste honden. Dobermanns zijn ijzersterk en kunnen dus tegen een stootje. Dat was wel nodig met twee van die kleine deugnieten thuis. Groeten Joks

Ha, ha, schiet me net te binnen. Ik had haar naar mijn werkgever zijn verjaardag meegenomen. Hij zou de hond wel even een kunstje leren en legde een lekker toastje met pastei op de schitterend mooie rand van de open haard. Hij liet Yucca aan het toastje ruiken maar zei dat ze er niet aan mocht komen. Telkens als ze in de buurt kwam waarschuwde hij haar tot vervelens toe. Dat ging zo de hele avond door. Aan het einde van de verjaardag stonden we buiten nog even na te praten met de deur natuurlijk open. Je raad het al. Yucca zag haar kans schoon en ging met een noodgang alleen het huis in en vrat dat toastje in een oogwenk op. Dit was nog een klein nabrandertje.

[Joop]

Leuke videoclip. Klik op de foto om hem af te spelen.

Beestig goed

Beestig goed.jpg (260.61 KiB) 1475 keer bekeken