------------------------
Dat zouden fouten in de interpunctie zijn en die heeft de persklaarmaker in die zinnen niet gevonden.
Het zijn
grammaticale fouten en ze heeft gelijk.
Jos heeft wat die eerste zin betreft helemaal gelijk.
Als kind hadden mijn ouders weinig aandacht voor ons, is net zo dubbelzinnig als die gozer met die hond en die stok.
Zoals het er nu staat, lijkt het of die ouders toen ze nog kinderen waren weinig aandacht voor die anderen hadden.
Ze geeft twee alternatieven:
Toen we nog kinderen waren, hadden mijn ouders weinig aandacht voor ons. en ook, zoals ze zegt minder mooi, maar grammaticaal wel correct:
Als kind hadden wij ouders die ons weinig aandacht schonken.
In die andere twee zinnen zit beide keren eenzelfde fout.
Het moet zijn:
`Ik ben dokter Shields,' zei ik en
ik glimlachte vriendelijk naar hem.
`In zekere zin,' zei Jason en
hij glimlachte alsof ik iets grappigs had gezegd.
Ik moet dit soort fouten in de afgelopen veertig jaar honderden keren hebben gemaakt. Het was nu voor het eerst dat ik een redactieverslag onder ogen kreeg want zo belangrijk is dat verder niet. Er wordt veel meer op leesbaarheid gelet, op een vlotte en toch correcte vertaling. Daar tilt men veel zwaarder aan dan aan dit soort toch maar kleine fouten. Daar wordt die persklaarmaker/corrector nu juist voor betaald, om die eruit te halen, dus als jij alles in een keer goed zou doen, zou dat een beetje weggegooid geld zijn.
Bij Unieboek zeiden ze altijd dat er aan mijn vertalingen nauwelijks nog nawerk zat en dat ze daar zelfs rekening mee hielden als ze een beetje krap in de tijd zaten. Dan wisten ze dat de persklaarmaker nauwelijks werk zou hebben.
Maar fouten zijn fouten, zeker voor de ware mierenneuker en dus trekken we hier lering uit. Geen veertien dagen reserveren voor correctie, maar drie weken.
--------------------------