Griekenland
Geplaatst: 23 dec 2011 00:28
Ik zal dat met alle plezier doen, alleen... waar begin ik dan? De toestand verandert - lees: verslechtert - met de dag, terwijl de oorsprong ongeveer dertig jaar terug ligt, in 1974, aan het einde van kolonelsregime.Johan Journee schreef:Ik weet niet hoe anderen er over denken, maar zou jij (Theo) niet een topic willen openen over de situatie daar?
Titel: "Our man in Greece"? Greene lijkt veel op Greece en Greene en Horsten zijn beide schrijvers.
Wij kunnen hier makkelijk oordelen over Griekenland, maar hoe staan de Grieken zelf in hun leven? Ik zou daar wel meer over willen weten.
Het is maar een idee en het heeft (nog) niets met scheepvaart van doen. Maar, persoonlijk zou ik het interessant vinden!
Ik kwam hier voor het eerst in 1983. Ja, ik was wel eens eerder met een schip in Griekenland geweest, maar in de zomer en het najaar van 1983 had ik in Piraeus een enorme klus met een tanker. Dat schip heette Elpida, wat Grieks is voor "hoop" en als er nu ooit iets waar is geweest, dan was het dat wel. Dat schip veranderde mijn leven; ik kreeg opeens weer hoop. Ik leerde mijn vrouw kennen en toen het schip op 14 oktober 1983 eindelijk vertrok, richting Taiwan, besloot ik in Griekenland te blijven. Daarna hebben we vanaf 1988 of daaromtrent nog wel weer ruim vijf jaar in Nederland gewoond, maar dit alles terzijde.
Vanaf het eerste moment dat ik in 1983 hier rond begon te kijken en met mensen begon te praten, verbaasde ik me over een hoop dingen en dacht ik vaak: maar dit kán natuurlijk helemaal niet! Ik weet nog goed dat ik al vrij spoedig aan de echtgenoot van mijn vrouws zuster - een man die een bloeiende groothandel in dranken in een goede wijk van Athene had - vroeg: "Hoeveel belasting betalen jullie hier zo door de bank genomen?" Waarop hij hartelijk begon te lachen. Belasting betalen? Dat was iets voor domme mensen; dat deed je natuurlijk niet.
"Ja. maar hoe moet alles dan betaald worden," wilde ik weten. "Politie, de wegen, de brandweer, de straatverlichting en zo."
Oh, dat betaalde de regering, want die had geld genoeg. Waarop ik zei dat de regering geen stuiver had en dat dat allemaal van de mensen moest komen, maar dat was gelul.
Ik bedoel: dat was natuurlijk onzin, maar het geeft wel een indruk van de mentaliteit, van het denken van de mensen.
Kerstmis 1983 kwam ik voor het eerst in het dorp waar ik nu woon, het geboortedorp van mijn vrouw en kwam in gesprek met haar broers - boeren die perziken kweekten en toen nog veel tabak verbouwden en maïs en katoen en zo. Die vroeg ik naar hun mening over wat nu de Europese Unie is, maar wat toen nog EEG heette, de Europese Economische Gemeenschap waar Griekenland tegen de wil van o.a. Nederland, maar onder druk van vooral de Franse president Valéry Giscard d'Estaing in 1981 tot was toegelaten.
Die vraag bracht brede grijnzen op de gezichten van de mannen. Dat was je reinste pracht, die EEG; daar kregen ze geld van zonder dat ze er ook maar iets voor hoefden te doen. Ze hadden van aanvang aan door dat er geen of nauwelijks controle was op al die subsidies die met gulle hand vanuit Brussel werden betaald en dat je dus helemaal niet de moeite hoefde te nemen om maïs of tabak te verbouwen, of toch in elk geval niet de hoeveelheid die je opgaf om subsidie te krijgen.
Toen hadden ze hier nog de oude, vertrouwde drachme en als ik even terug ga zoeken, dan vind ik zo de wisselkoers met de dollar en de gulden weer uit de tachtiger jaren, maar voor het gemak hou ik het ook nu nog op 0,6 cent voor 1 drachme, dus het mooie biljet van 1000 drachme waar Geert Wilders onlangs nog mee liep te sjouwen, was zes gulden waard. Voor een gulden kreeg je 166 drachme.
Ik lette daar niet zo op, maar toen ik in 1983 met die tanker in Piraeus bezig was, had ik een Nederlandse accountant mee die de financiering van het project moest begeleiden. Die man had verstand van geld en die zat ook elke morgen zwaar te lezen in de Telegraaf en in de Financial Times en de New York Herald en zo en die wees me er toen op dat je op de drachme op je sloffen 20 procent rente kon maken.
"De mensen zijn hartstikke gek om voor een ton of anderhalve ton een tweede huis in Spanje te kopen," zei hij. "Als je vijftigduizend gulden omwisselt in drachmes en hier op de bank zet, dan heb je elk jaar tienduizend gulden om in Griekenland op vakantie te gaan. Elke keer naar weer een ander mooi eiland. Geen zorgen over een huis in Spanje en niet verplicht twee keer per jaar naar diezelfde plek in Spanje waar je op den duur de kots van krijgt.'
Dat waren toen al zaken die me aan het denken zetten. Doe daarbij mijn ervaringen met het zakendoen in Griekenland en het wonen in Griekenland in die tijd en het kon niet anders of ik begon steeds meer vraagtekens bij allerlei zaken te zetten.
Welnu, dit lijkt me zo een eerste aanzet voor dit topic. Het is één uur geweest en ik ga eerst even naar mijn nest. Morgen zal ik verdergaan met de blijde intocht van Griekenland als lid van de eurozone waarna het geld van de ene dag op de andere geen twintig procent rente meer kostte en het feest kon beginnen.