Pikheet in de ALGARVE
Re: Pikheet in de ALGARVE
Mij stoor je niet Jan,eerder een mooie aanvulling en mooie plaatjes.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Bootjes en water,we gaan naar Ponte da Piedade bij de vuurtoren waar bootjes zijn die je langs,in en door de grotten varen.
Via de onvermijdelijke n-125, waar het altijd lekker bedrijvig, is komen we in Lagos en vinden een richtingaanwijzer naar de klif.
Lagos geloven we wel,veel touristen en hoogbouw,we gaan er later wel eens kijken.
Langs de weg van Lagos naar de klif is er al prachtig uitzicht op de kustlijn,die hier erg bebouwd is.
We treffen het weinig wind en lage deining. Parkeren kan bij de vuurtoren waar een parkeerplaats is en een restaurant(je) Als je naar beneden loopt via een goed aangelegde trap met hoge optredes,staat er een man bootochtjes aan te prijzen.
Wij willen eerst het bootje en de schipper wel eens zien.
Hij haalt zijn schouders op en zegt dat we het ook met de schippers kunnen regelen.
De gaten in de rotsen zijn hier al duidelijk te zien en maken nieuwsgierig. Beneden ligt een bootje te wachten en een ander gaat juist met een vrachtje naar buiten. De schipper en zijn bootje zien er betrouwbaar uit en het karretje loopt perfect.
Door de in het gat lopende deinig kan hij niet aanmeren en voert de onderhandelingen uit terwijl ie zijn boot gaande houdt.
Als we mee willen vaart hij tot aan het trapje en we moeten op het stampende bootje stappen.
Hij deelt een paar antieke zwemvesten uit en heeft er zelf ook een om,safety first!
Ik heb niet de indruk dat je hier met een zwemvest ver komt,alles is hoog en steil. Hij werkt het bootje tussen een paar rotsen door naar buiten en varen kan hij.
Er komt geen buiswater binnen en hij koerst zo ,dat hij steeds schuin op de golven vaart waardoor het kojangen niet hinderlijk wordt. Door de rotsen heen en langs een pilaar waarvan, net als bij ijsbergen, het grootste deel onder water steekt.
Je moet hier goed bekend zijn om dat te doen en je niet laten afleiden. Omdat het opkomend tij is en de ruimte kleiner wordt dirigeert hij ons op de bodem,zelf kan hij nog net bij de motordediening.
We varen een gewelf binnen als een kerk zo groot,binnen kijken we naar boven en zien de blauwe hemel,prachtig. Hij neemt de tijd en geniet zelf ook van het mooie weer en onze verbazing.
Breed lachend vaart hij nog door een paar tunneltjes en doorgangen waarvan je het niet mogelijk acht dat het goed gaat.
Ervaring is alles,een nieuwe schipper voor de Costa cruises?
Via de onvermijdelijke n-125, waar het altijd lekker bedrijvig, is komen we in Lagos en vinden een richtingaanwijzer naar de klif.
Lagos geloven we wel,veel touristen en hoogbouw,we gaan er later wel eens kijken.
Langs de weg van Lagos naar de klif is er al prachtig uitzicht op de kustlijn,die hier erg bebouwd is.
We treffen het weinig wind en lage deining. Parkeren kan bij de vuurtoren waar een parkeerplaats is en een restaurant(je) Als je naar beneden loopt via een goed aangelegde trap met hoge optredes,staat er een man bootochtjes aan te prijzen.
Wij willen eerst het bootje en de schipper wel eens zien.
Hij haalt zijn schouders op en zegt dat we het ook met de schippers kunnen regelen.
De gaten in de rotsen zijn hier al duidelijk te zien en maken nieuwsgierig. Beneden ligt een bootje te wachten en een ander gaat juist met een vrachtje naar buiten. De schipper en zijn bootje zien er betrouwbaar uit en het karretje loopt perfect.
Door de in het gat lopende deinig kan hij niet aanmeren en voert de onderhandelingen uit terwijl ie zijn boot gaande houdt.
Als we mee willen vaart hij tot aan het trapje en we moeten op het stampende bootje stappen.
Hij deelt een paar antieke zwemvesten uit en heeft er zelf ook een om,safety first!
Ik heb niet de indruk dat je hier met een zwemvest ver komt,alles is hoog en steil. Hij werkt het bootje tussen een paar rotsen door naar buiten en varen kan hij.
Er komt geen buiswater binnen en hij koerst zo ,dat hij steeds schuin op de golven vaart waardoor het kojangen niet hinderlijk wordt. Door de rotsen heen en langs een pilaar waarvan, net als bij ijsbergen, het grootste deel onder water steekt.
Je moet hier goed bekend zijn om dat te doen en je niet laten afleiden. Omdat het opkomend tij is en de ruimte kleiner wordt dirigeert hij ons op de bodem,zelf kan hij nog net bij de motordediening.
We varen een gewelf binnen als een kerk zo groot,binnen kijken we naar boven en zien de blauwe hemel,prachtig. Hij neemt de tijd en geniet zelf ook van het mooie weer en onze verbazing.
Breed lachend vaart hij nog door een paar tunneltjes en doorgangen waarvan je het niet mogelijk acht dat het goed gaat.
Ervaring is alles,een nieuwe schipper voor de Costa cruises?
Re: Pikheet in de ALGARVE
Leuk Jan je reportage uit Lagos. Zelf wilden we ook al vaker zo'n tochtje maken, maar of het tij was niet goed op het momentr dat we daar waren of het stormde, enfin altijd wat.
Maar nu het ik toch gezien. Scheelt weer frustratie.
groeten
Jan van der Pluijm
Maar nu het ik toch gezien. Scheelt weer frustratie.
groeten
Jan van der Pluijm
Re: Pikheet in de ALGARVE
Onze schipper heeft de spelonken en grotten namen gegeven als;kathedraal,witte huis,sterrenhemel en meer van dat.
Sterrenhemel is nog wel toepasselijk omdat door alle gaten in de koepel fel licht in de donkere koepel schijnt.
De foto's spreken voor zich. Buiten kunnen we de kustlijn bij Luz en Praia da Luz zien. Sommige van die bruggetjes zien er onbetrouwbaar uit,als zoiets in je sloepje dondert helpt je zwemvest niet, vrees ik. In sommige tunnels is het aarde donker bij de uitgang is dan een lichtfeest aan de gang. Ook in zo'n gat weet hij zijn bootje zonder ook maar iets te raken binnen te brengen, een rondje te maken en weer naar buiten.
Alles gaat zonder motorgeweld en zeer beheerst. Vroeger zo'n vijftig jaar geleden in een Hwal dienstje lagen we vaak op rede achter de spijker,bomen laden of simpel ergens op wachten.
Met de sloep of de barkas varen was toen al een mooie bezigheid en ook met zo'n prauw mee naar het strand vond ik mooi werk.
Hier voelt het ook zo, rustige deining ,wind om je kop,je ruikt het zoute water en de lucht heeft meer zuurstof lijkt het wel.
Onze schipper brengt ons tot bij het steigertje.
De schipper krijgt wat ons betreft een tien met een griffel en een zoen van de juffrouw,helemaal klasse.
We springen aan wal en bedanken hem voor zijn mooie tochtje, dat wat tijd betreft behoorlijk uit de hand liep.
Tijd is hier iets relatiefs,als het naar je zin hebt.
We klimmen de trap op waarbij de luchtpomp en het karretje moeten werken,goed voor het luie zweet.
Opeens horen we een stoot op een luchthoorn,alsof een groot schip in het baaitje binnenkomt.
Verbaasd draaien wij ons om en zien de schipper die met een brede lach, als afscheid, nog een paar van die zware signalen uit een schelp weet te persen.
Geen idee hoe hij dat flikt.
Sterrenhemel is nog wel toepasselijk omdat door alle gaten in de koepel fel licht in de donkere koepel schijnt.
De foto's spreken voor zich. Buiten kunnen we de kustlijn bij Luz en Praia da Luz zien. Sommige van die bruggetjes zien er onbetrouwbaar uit,als zoiets in je sloepje dondert helpt je zwemvest niet, vrees ik. In sommige tunnels is het aarde donker bij de uitgang is dan een lichtfeest aan de gang. Ook in zo'n gat weet hij zijn bootje zonder ook maar iets te raken binnen te brengen, een rondje te maken en weer naar buiten.
Alles gaat zonder motorgeweld en zeer beheerst. Vroeger zo'n vijftig jaar geleden in een Hwal dienstje lagen we vaak op rede achter de spijker,bomen laden of simpel ergens op wachten.
Met de sloep of de barkas varen was toen al een mooie bezigheid en ook met zo'n prauw mee naar het strand vond ik mooi werk.
Hier voelt het ook zo, rustige deining ,wind om je kop,je ruikt het zoute water en de lucht heeft meer zuurstof lijkt het wel.
Onze schipper brengt ons tot bij het steigertje.
De schipper krijgt wat ons betreft een tien met een griffel en een zoen van de juffrouw,helemaal klasse.
We springen aan wal en bedanken hem voor zijn mooie tochtje, dat wat tijd betreft behoorlijk uit de hand liep.
Tijd is hier iets relatiefs,als het naar je zin hebt.
We klimmen de trap op waarbij de luchtpomp en het karretje moeten werken,goed voor het luie zweet.
Opeens horen we een stoot op een luchthoorn,alsof een groot schip in het baaitje binnenkomt.
Verbaasd draaien wij ons om en zien de schipper die met een brede lach, als afscheid, nog een paar van die zware signalen uit een schelp weet te persen.
Geen idee hoe hij dat flikt.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Schitterend stukkie en foto's!
Groeten,K.Brouwer.
Groeten,K.Brouwer.
Re: Pikheet in de ALGARVE
In de Algarve hebben sommige vissers een nieuwe handel ontdekt,dus wellicht is dat een verklaring voor die goed lopende karretjes
Er is in 2011 in totaal 10,4 ton cocaine buitgemaakt door de portugese douane in Olhao, volgens het algarfse sufferdje.
Die krant weet ook te melden dat de Karveel van Lagos te koop is.
Wel een mooi verhaal en ik heb getracht het zo kompleet mogelijk te vertalen,ter leering en vermaak!
Lagos heeft om in aanmerking te komen voor benoeming als Unesco World Heritage project alles uit de kast getrokken om dit te doen slagen.
Waaronder de aankoop van de Karveel "goede verwachting" voor een bedrag, in 2000, van omgerekend euro 75.000,=
Deze aankoop gebeurde met behulp van een EUROPEES FONDS!!
Het unesco project slaagde niet en men bleef met de karveel zitten.
Er konden niet voldoende investeerders aangetrokken worden om een Karveelproject op te zetten.
Antonio Pina zegt dat gebruik voor promotionele activiteiten alleen,het schip niet boven water zal houden.
Het onderhoud kost jaarlijks euro 100.000,= tot euro 150.000,=
De gemeente Lagos betaalde per jaar euro 100.000,= per vier jaar kontrakt,dat nu afgelopen is.
Lagos stelt nu euro 50.000,= ter beschikking,omdat het schip voor educatieve doeleinden ingezet wordt.
De kaptein van het schip Jose Gravota zegt dat hij per reis betaald wordt.
Er is al twee jaar niet gevaren dus heeft hij,al twee jaar, geen cent gezien!
Om het schip te varen zijn er twintig bemanningsleden nodig(zeilend).
De 180 p.k. motor heeft volgens hem niet voldoende pit om het 140 ton wegende schip snelheid te laten maken.
Volgens de kaptein zijn er vele beloftes gedaan maar slechts de gemeente Lagos is tot nu toe een betrouwbare partner gebleken.
De kaptein reist eenmaal per week van Faro naar Lagos om de boel gangbaar te houden,dat doet hij met vrijwilligers.
Het schip ligt nu te koop , een ondernemer heeft euro 50.000,= geboden en wil het gaan gebruiken voor varen met touristen.
Er wordt nagedacht hoe het nu verder moet.
Als je al dat geld ,dat hier ingepompt is, aan Marnix en zijn maten had gegeven was de Furie bekant van onder tot boven overhaald.
Hoe kan je geld makkelijk laten verdwijnen,het gebeurt echt niet alleen in Griekenland!
Er is in 2011 in totaal 10,4 ton cocaine buitgemaakt door de portugese douane in Olhao, volgens het algarfse sufferdje.
Die krant weet ook te melden dat de Karveel van Lagos te koop is.
Wel een mooi verhaal en ik heb getracht het zo kompleet mogelijk te vertalen,ter leering en vermaak!
Lagos heeft om in aanmerking te komen voor benoeming als Unesco World Heritage project alles uit de kast getrokken om dit te doen slagen.
Waaronder de aankoop van de Karveel "goede verwachting" voor een bedrag, in 2000, van omgerekend euro 75.000,=
Deze aankoop gebeurde met behulp van een EUROPEES FONDS!!
Het unesco project slaagde niet en men bleef met de karveel zitten.
Er konden niet voldoende investeerders aangetrokken worden om een Karveelproject op te zetten.
Antonio Pina zegt dat gebruik voor promotionele activiteiten alleen,het schip niet boven water zal houden.
Het onderhoud kost jaarlijks euro 100.000,= tot euro 150.000,=
De gemeente Lagos betaalde per jaar euro 100.000,= per vier jaar kontrakt,dat nu afgelopen is.
Lagos stelt nu euro 50.000,= ter beschikking,omdat het schip voor educatieve doeleinden ingezet wordt.
De kaptein van het schip Jose Gravota zegt dat hij per reis betaald wordt.
Er is al twee jaar niet gevaren dus heeft hij,al twee jaar, geen cent gezien!
Om het schip te varen zijn er twintig bemanningsleden nodig(zeilend).
De 180 p.k. motor heeft volgens hem niet voldoende pit om het 140 ton wegende schip snelheid te laten maken.
Volgens de kaptein zijn er vele beloftes gedaan maar slechts de gemeente Lagos is tot nu toe een betrouwbare partner gebleken.
De kaptein reist eenmaal per week van Faro naar Lagos om de boel gangbaar te houden,dat doet hij met vrijwilligers.
Het schip ligt nu te koop , een ondernemer heeft euro 50.000,= geboden en wil het gaan gebruiken voor varen met touristen.
Er wordt nagedacht hoe het nu verder moet.
Als je al dat geld ,dat hier ingepompt is, aan Marnix en zijn maten had gegeven was de Furie bekant van onder tot boven overhaald.
Hoe kan je geld makkelijk laten verdwijnen,het gebeurt echt niet alleen in Griekenland!
- Bijlagen
-
- DSC02666.jpg (490.32 KiB) 3605 keer bekeken
Re: Pikheet in de ALGARVE
Vandaag gaan we naar Foia het hoogste punt van de Algarve, al van verre te zien.
Op de top kan je zelfs campers parkeren,hoewel de breedte van het laatste stuk weg niet overhoudt.
Om er te komen gaan we n-125,n-124,n-266 en n-263/3 en zoals vaak rijden we hier en daar een stukje verkeerd.
Als transportmiddel worden hier nog veel motoren,brommers en driewielers gebruikt,vaak met tweetakt motoren.
Kleine cilinderinhoud maar veel kracht,een driewieler met een tamelijk roekeloze stuurman weet zelfs met 30 km/uur de bult op te gaan.
Het lawaai is oorverdovend en we zitten in een dikke tweetaktwalm,vooral als hij terugschakelt. Er is nauwlijks verkeer en huizen zijn hier al helemaal niet.
We zien een mooi voorbeeld van een in 2009 geschilde kurkeik,duidelijk is te zien hoe de bast afgenomen is.
Voor de boekhouding wordt er een negen op geschilderd,in 2018 is ie weer aan de beurt. Mooie vergezichten hoewel het een beetje heiig is.
Met de verrekijker is het iets duidelijker ,helaas is onze kleine jap niet in staat alles dichterbij te halen. We klimmen naar 902 meter en parkeren op de top .
Een paar hollanders ,die hier zonder jas lopen,lenen we onze verrekijker omdat er toch echt veel te zien is.
Mevrouw vraagt of we helemaal uit holland zijn gekomen met dat kleine Fiatje.
Zonder het antwoord af te wachten zegt ze haar man, dat zij dat dan ook wel kan, met haar Suzuki.
Wij leggen haar uit dat onze fiat achter de camper hangt,de man glimlacht opgelucht ,hij moet er niet aan denken.
Het tableau vertelt dat Pedro da Silva,schipper van de Maloca,zich uit een zware storm redde omdat hij de Foia zag.
Als dank voor zijn redding liet hij een klooster bouwen.
Het klooster is nu een ruine door de grote aardbeving in de achttiende eeuw. Het uitzicht is indrukwekkend en Portimao en de monding van de Arade,op ongeveer 30 km. afstand zijn goed te zien. Het cicuit van Monchique waar autoraces worden gehouden is hier goed te zien. Er is op de helling een grote werkende steengroeve,we hopen niet dat ze ooit die hele bult afgraven. We gaan zonder brandstof te gebruiken de heuvel af en halen zeventig km/uur,natuurlijk sla ik ergens verkeerd af bij wegwerkzaamheden.
Nou ja ,ze doen iets met borden en verder gebeurt er niet veel.
Het is wel mooi om te zien,dat je hier met een vlaggetje het verkeer naar je hand kunt zetten.
De wimpelzwaaiers kunnen elkaar niet beschreuwen en andere communicatiemiddelen zijn er niet.
Het loopt dan ook niet echt gesmeerd,de ene wimpelzwaaier laat jou door en de andere laat tegelijkertijd een grote zandtruck oprijden.
Enfin de sterkste wint zoals altijd.
Op de top kan je zelfs campers parkeren,hoewel de breedte van het laatste stuk weg niet overhoudt.
Om er te komen gaan we n-125,n-124,n-266 en n-263/3 en zoals vaak rijden we hier en daar een stukje verkeerd.
Als transportmiddel worden hier nog veel motoren,brommers en driewielers gebruikt,vaak met tweetakt motoren.
Kleine cilinderinhoud maar veel kracht,een driewieler met een tamelijk roekeloze stuurman weet zelfs met 30 km/uur de bult op te gaan.
Het lawaai is oorverdovend en we zitten in een dikke tweetaktwalm,vooral als hij terugschakelt. Er is nauwlijks verkeer en huizen zijn hier al helemaal niet.
We zien een mooi voorbeeld van een in 2009 geschilde kurkeik,duidelijk is te zien hoe de bast afgenomen is.
Voor de boekhouding wordt er een negen op geschilderd,in 2018 is ie weer aan de beurt. Mooie vergezichten hoewel het een beetje heiig is.
Met de verrekijker is het iets duidelijker ,helaas is onze kleine jap niet in staat alles dichterbij te halen. We klimmen naar 902 meter en parkeren op de top .
Een paar hollanders ,die hier zonder jas lopen,lenen we onze verrekijker omdat er toch echt veel te zien is.
Mevrouw vraagt of we helemaal uit holland zijn gekomen met dat kleine Fiatje.
Zonder het antwoord af te wachten zegt ze haar man, dat zij dat dan ook wel kan, met haar Suzuki.
Wij leggen haar uit dat onze fiat achter de camper hangt,de man glimlacht opgelucht ,hij moet er niet aan denken.
Het tableau vertelt dat Pedro da Silva,schipper van de Maloca,zich uit een zware storm redde omdat hij de Foia zag.
Als dank voor zijn redding liet hij een klooster bouwen.
Het klooster is nu een ruine door de grote aardbeving in de achttiende eeuw. Het uitzicht is indrukwekkend en Portimao en de monding van de Arade,op ongeveer 30 km. afstand zijn goed te zien. Het cicuit van Monchique waar autoraces worden gehouden is hier goed te zien. Er is op de helling een grote werkende steengroeve,we hopen niet dat ze ooit die hele bult afgraven. We gaan zonder brandstof te gebruiken de heuvel af en halen zeventig km/uur,natuurlijk sla ik ergens verkeerd af bij wegwerkzaamheden.
Nou ja ,ze doen iets met borden en verder gebeurt er niet veel.
Het is wel mooi om te zien,dat je hier met een vlaggetje het verkeer naar je hand kunt zetten.
De wimpelzwaaiers kunnen elkaar niet beschreuwen en andere communicatiemiddelen zijn er niet.
Het loopt dan ook niet echt gesmeerd,de ene wimpelzwaaier laat jou door en de andere laat tegelijkertijd een grote zandtruck oprijden.
Enfin de sterkste wint zoals altijd.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Aan de kust van de Algarve gebeuren soms bizarre,te vermijden, ongelukken.
Door erosie zijn de duinen steil en soms zodanig zwak dat hele stukken in zee verdwijnen door instorting.
Deze instortingen worden vaak ingeluid door toeristen die de duinen beklimmen of boven aan de rand gezellig in de verte gaan staan kijken .
Spannend,maar er vallen doden bij deze instortingen omdat men te dicht bij de duinen loopt.
Overal waar je toegang tot het strand krijgt staan waarschuwingsborden in diverse talen ,voorzien van tekeningen.
Dus zelfs als je niet kunt lezen is het gevaar te begrijpen.
Ook zijn er overal stevige houten trappen tot aan het strand.
Door risico nemende toeristen gaat de overheid steeds meer maatregelen nemen en hele stukken niet meer toegankelijk verklaren.
Jammer maar kennelijk nodig.
Onderstaande foto's geven een indruk van de kust en hoe die erosie werkt.
In hoog tempo verdwijnen hele stukken in zee,wel worden de stranden regelmatig opgespoten.
Toch zijn er (lage) delen waar je met vloed nergens meer heen kan.
Doe zoals de lokalen doen en mijdt deze stukken,in ieder geval met opkomend water.
Door erosie zijn de duinen steil en soms zodanig zwak dat hele stukken in zee verdwijnen door instorting.
Deze instortingen worden vaak ingeluid door toeristen die de duinen beklimmen of boven aan de rand gezellig in de verte gaan staan kijken .
Spannend,maar er vallen doden bij deze instortingen omdat men te dicht bij de duinen loopt.
Overal waar je toegang tot het strand krijgt staan waarschuwingsborden in diverse talen ,voorzien van tekeningen.
Dus zelfs als je niet kunt lezen is het gevaar te begrijpen.
Ook zijn er overal stevige houten trappen tot aan het strand.
Door risico nemende toeristen gaat de overheid steeds meer maatregelen nemen en hele stukken niet meer toegankelijk verklaren.
Jammer maar kennelijk nodig.
Onderstaande foto's geven een indruk van de kust en hoe die erosie werkt.
In hoog tempo verdwijnen hele stukken in zee,wel worden de stranden regelmatig opgespoten.
Toch zijn er (lage) delen waar je met vloed nergens meer heen kan.
Doe zoals de lokalen doen en mijdt deze stukken,in ieder geval met opkomend water.
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14448
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Pikheet in de ALGARVE
Mooi plaatjes en interressant van die erosie. doet me denken aan de " Badlands in Alberta" waar ik vroegaah veel door heen karde.
http://en.wikipedia.org/wiki/Badlands
http://en.wikipedia.org/wiki/Badlands
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Pikheet in de ALGARVE
Vandaag gaan we inpakken en de hut van de blokken afhalen, opdat we morgen een beetje op tijd weg kunnen en nog wat in Evora struinen.
In de middag hebben we nog wat tijd over en, voordat de Fiat op de aanhanger gaat, kijken we nog even bij Vale de Lobo en Quinta do lago.
Beide nederzettingen hebben hotels ,zomerhuizen en appartementsgebouwen.
Er zijn ook restaurants,sportscholen ,tennisbanen en andere zaken nodig om je niet te vervelen.
De entree van Vale de Lobo ziet er goed verzorgd uit. Vanaf boven kijk je hier mooi op de Atlantic. Een stukje golfterrein. Nog een paar hutjes gelegen aan de golfbaan. Quinta do Lago is wat natuurlijker met minder huizen op elkaar gebouwd.
Hier stroomt de Atlantic in een soort lagune van oude zoutpannen,achter de duinen.
Het water loopt door tot aan Faro en gaat daar over in Ria Formosa(natuurgebied).
Het is een water- en waadvogelparadijs,we zagen hier Steltkluten,Wulpen,Grutto's,lepelaars,Flamingo's,oever- en strandlopers en grote groepen zangvogels in de struiken.
Vanaf de parkeerplaats is dit direkt je uitzicht. Volgens zeggen verbindt hier de langste houtenbrug van Europa het strand met de parkeerplaats. Het strand is hier breed,vlak en schoon, er staat altijd wel een stevig briesje.
Aan stuurboord zie je Quarteira en Vilamoura en daar voorbij de door erosie geplaagde hoge duinen. Hier zie je aan stuurboord een stukje golfterrein.
Als we komen aanlopen staat, aan het einde van het pad, een oudere wat sjofele portugees met lieslaarzen aan en leunend op een stok ,in de verte te staren.
Het lijkt wel een van de mannen die hier zeepieren steken om te vissen.
We horen kort na elkaar twee plonzen , omdat het water helder is kijken we of we de vissen kunnen zien.
Mijn vrouw ontdekt twee golfballetjes, net onder het wateroppervlak.
Een jonge vrouw,die er wandelt,vraagt ons de balletjes aan te wijzen,dat doen we.
Ze vist ze uit het water en loopt richting p-plaats.
Vanaf het kortgeschoren gras komt een zenuwenlijder,met een kromme stok,aangerend al roepend"don't touch my balls" of iets van die strekking.
Ik denk ,ze wil helemaal niet aan jouw ballen zitten en probeer niet te lachen.
Ze krijgt een enorme uitbrander en moet die lullige balletjes inleveren.
Inmiddels is er nog zo'n vogel komen aandraven en ze vragen waar de balletjes precies in het water gevallen zijn.
Na wat geharrewar leggen ze zo'n ding aan de waterkant en een van die gasten mept het ding weg,de bosjes in.
De ander loopt nog te mopperen en probeert een beter plekje voor de afslag te smokkelen,z'n maat protesteert.
Er komt zo'n pausmobiel in het zicht en de bestuurster , kennelijk gezagvoerder van het spul, moppert dat er op moet worden geschoten.
De oudste mepper zegt:'yes dear' legt het balletje op de rand van het veld en zwiept het weg richting Faro.
De gezagvoerder gebied hem in te stappen,wat hij gehoorzaam doet.
De pausmobiel verdwijnt uit het zicht.
De portugese, oude, ballenjongen staat, met lieslaarzen aan, op de stok van z'n ballennetje te leunen en heeft niet bewogen.
In de middag hebben we nog wat tijd over en, voordat de Fiat op de aanhanger gaat, kijken we nog even bij Vale de Lobo en Quinta do lago.
Beide nederzettingen hebben hotels ,zomerhuizen en appartementsgebouwen.
Er zijn ook restaurants,sportscholen ,tennisbanen en andere zaken nodig om je niet te vervelen.
De entree van Vale de Lobo ziet er goed verzorgd uit. Vanaf boven kijk je hier mooi op de Atlantic. Een stukje golfterrein. Nog een paar hutjes gelegen aan de golfbaan. Quinta do Lago is wat natuurlijker met minder huizen op elkaar gebouwd.
Hier stroomt de Atlantic in een soort lagune van oude zoutpannen,achter de duinen.
Het water loopt door tot aan Faro en gaat daar over in Ria Formosa(natuurgebied).
Het is een water- en waadvogelparadijs,we zagen hier Steltkluten,Wulpen,Grutto's,lepelaars,Flamingo's,oever- en strandlopers en grote groepen zangvogels in de struiken.
Vanaf de parkeerplaats is dit direkt je uitzicht. Volgens zeggen verbindt hier de langste houtenbrug van Europa het strand met de parkeerplaats. Het strand is hier breed,vlak en schoon, er staat altijd wel een stevig briesje.
Aan stuurboord zie je Quarteira en Vilamoura en daar voorbij de door erosie geplaagde hoge duinen. Hier zie je aan stuurboord een stukje golfterrein.
Als we komen aanlopen staat, aan het einde van het pad, een oudere wat sjofele portugees met lieslaarzen aan en leunend op een stok ,in de verte te staren.
Het lijkt wel een van de mannen die hier zeepieren steken om te vissen.
We horen kort na elkaar twee plonzen , omdat het water helder is kijken we of we de vissen kunnen zien.
Mijn vrouw ontdekt twee golfballetjes, net onder het wateroppervlak.
Een jonge vrouw,die er wandelt,vraagt ons de balletjes aan te wijzen,dat doen we.
Ze vist ze uit het water en loopt richting p-plaats.
Vanaf het kortgeschoren gras komt een zenuwenlijder,met een kromme stok,aangerend al roepend"don't touch my balls" of iets van die strekking.
Ik denk ,ze wil helemaal niet aan jouw ballen zitten en probeer niet te lachen.
Ze krijgt een enorme uitbrander en moet die lullige balletjes inleveren.
Inmiddels is er nog zo'n vogel komen aandraven en ze vragen waar de balletjes precies in het water gevallen zijn.
Na wat geharrewar leggen ze zo'n ding aan de waterkant en een van die gasten mept het ding weg,de bosjes in.
De ander loopt nog te mopperen en probeert een beter plekje voor de afslag te smokkelen,z'n maat protesteert.
Er komt zo'n pausmobiel in het zicht en de bestuurster , kennelijk gezagvoerder van het spul, moppert dat er op moet worden geschoten.
De oudste mepper zegt:'yes dear' legt het balletje op de rand van het veld en zwiept het weg richting Faro.
De gezagvoerder gebied hem in te stappen,wat hij gehoorzaam doet.
De pausmobiel verdwijnt uit het zicht.
De portugese, oude, ballenjongen staat, met lieslaarzen aan, op de stok van z'n ballennetje te leunen en heeft niet bewogen.