Woudsend, tussen de meren.
Re: Woudsend, tussen de meren.
Mooi, dat vinden wij nu het mooie van Kombuispraat. Gewoon kletsen en ook iets leren, bedankt maar weer. Tarzan is een prachtig scheepje, we hebben de motor horen lopen.
Jammer dat ik niet wist dat het familie van je is, praten met jouw kennissen levert mooie verhalen op. Volgende keer beter!
Jammer dat ik niet wist dat het familie van je is, praten met jouw kennissen levert mooie verhalen op. Volgende keer beter!
Re: Woudsend, tussen de meren.
Van Woudsend gingen we zaterdag via de kortste weg naar Terherne en dan kom je vanzelf in het kanaal terecht.
Ook wel eens leuk voor een keer en als je mazzel hebt gebeurd er iets of kom je wat bijzonders tegen. Een cementtanker kwam met flinke vaart onder de brug door, terwijl een sloepje nog even tussen de tanker en het remmingswerk moest glippen.
De schipper van de duwboot, die de tanker duwde, zal er niet van geschrokken zijn hij kon het hele ding niet zien.
Wij namen maar even snelheid terug totdat de tanker en duwboot de brug achter zich hadden gelaten, samen tussen het nauwe deel van de brug gaat wel wat betreft ruimte maar niet wat betreft zuiging. Het sloepje had er moeite mee.
Ik dacht die cementtanker al vaker gezien te hebben in de sluis te Eefde, al een paar jaar terug ook geduwd door een sleepboot
Helaas heb ik geen georganiseerd archief dus kon ik er niets meer van vinden.
Op het Sneekermeer waren ze druk met zeilwedstrijden en het was prima zeilweer.
Hoewel we redelijk vroeg in Terherne waren was de steiger bij Portunus al aardig vol met tjalken en skûtsjes dus we lagen in goed gezelschap.
Nadat wij de lijntjes belegd hadden kwam er een Blomtjalk langszij met de vraag of wij allemaal een beetje wilden opschuiven zodat hij ook nog aan de kade kon.
Eerst maar bij de Karakorum langszij vastgemaakt en toen met vereende krachten de schepen wat verhaald.
De schipper van de Blomtjalk had bij Blom in Hylpen gewerkt en als je het over Hylpen hebt heb je het over Vos.
Hij zou ons nog wat verhalen vertellen maar er moest ook nog gefietst en gegeten worden dus die verhalen houden we tegoed.
Wat te eten halen in Terherne viel nog niet mee, alles vol of heel laat pas beschikbaar, dus op de fiets naar de Klokketoren.
Daar aangekomen bleek je er niet binnen te komen zonder reservering, balen en terug naar Terherne.
Even voorbij de brug van Herenzijl staat een mooi restaurant met uitzicht op het meer, als we geen haast hadden konden wij daar neerstrijken en wilden ze wel een maaltijd voor ons regelen. Prima gastvrij en zo hoort het.
Ook wel eens leuk voor een keer en als je mazzel hebt gebeurd er iets of kom je wat bijzonders tegen. Een cementtanker kwam met flinke vaart onder de brug door, terwijl een sloepje nog even tussen de tanker en het remmingswerk moest glippen.
De schipper van de duwboot, die de tanker duwde, zal er niet van geschrokken zijn hij kon het hele ding niet zien.
Wij namen maar even snelheid terug totdat de tanker en duwboot de brug achter zich hadden gelaten, samen tussen het nauwe deel van de brug gaat wel wat betreft ruimte maar niet wat betreft zuiging. Het sloepje had er moeite mee.
Ik dacht die cementtanker al vaker gezien te hebben in de sluis te Eefde, al een paar jaar terug ook geduwd door een sleepboot
Helaas heb ik geen georganiseerd archief dus kon ik er niets meer van vinden.
Op het Sneekermeer waren ze druk met zeilwedstrijden en het was prima zeilweer.
Hoewel we redelijk vroeg in Terherne waren was de steiger bij Portunus al aardig vol met tjalken en skûtsjes dus we lagen in goed gezelschap.
Nadat wij de lijntjes belegd hadden kwam er een Blomtjalk langszij met de vraag of wij allemaal een beetje wilden opschuiven zodat hij ook nog aan de kade kon.
Eerst maar bij de Karakorum langszij vastgemaakt en toen met vereende krachten de schepen wat verhaald.
De schipper van de Blomtjalk had bij Blom in Hylpen gewerkt en als je het over Hylpen hebt heb je het over Vos.
Hij zou ons nog wat verhalen vertellen maar er moest ook nog gefietst en gegeten worden dus die verhalen houden we tegoed.
Wat te eten halen in Terherne viel nog niet mee, alles vol of heel laat pas beschikbaar, dus op de fiets naar de Klokketoren.
Daar aangekomen bleek je er niet binnen te komen zonder reservering, balen en terug naar Terherne.
Even voorbij de brug van Herenzijl staat een mooi restaurant met uitzicht op het meer, als we geen haast hadden konden wij daar neerstrijken en wilden ze wel een maaltijd voor ons regelen. Prima gastvrij en zo hoort het.
Re: Woudsend, tussen de meren.
Mooie platen met bijbehorend verhaal weer.
Bij de eerste foto kwamen de kinderjaren weer boven (alsof die ooit weg waren): zuring kauwen in de wei. Lekker.
Overigens hoorde daar ook regelmatig een nat pak bij als we bij het overspringen van een sloot van de lage naar de hoge kant sprongen...
René
Bij de eerste foto kwamen de kinderjaren weer boven (alsof die ooit weg waren): zuring kauwen in de wei. Lekker.
Overigens hoorde daar ook regelmatig een nat pak bij als we bij het overspringen van een sloot van de lage naar de hoge kant sprongen...
René
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape
Re: Woudsend, tussen de meren.
Zuring kauwen in de wei, dat kun je in de wei van de Gouden Bodem in Woudsend nog wel doen. Prachtig stukje is het daar waar de koeien lekker buiten lopen.
Overigens wordt er in Friesland ook steeds meer aangeharkt en gebouwd voor de toeristen, het lijkt niet veel maar er verschijnen nog steeds van die resorts met bijzonder welluidende namen. Nou ja geld moet rollen
Uit Terherne vertrokken we zondagochtend vroeg met een stevig briesje, bij de brug van Herenzijl was de brugwachter kennelijk nog niet goed wakker.
Op de brug brandde in het midden een geel lampje en aan bak- en stuurboord elk een rode lamp, volgens mij betekende dat doorvaart van beide kanten mogelijk mits je onder de klap doorpast.
Met de wind op de kont is ons vletje soms wat lastig te besturen bij langzame vaart, dus toegegeven ik voer wat snel.
Bij het remmingswerk overviel de brugwachter kennelijk twijfel of ik wel voldoende vrije hoogte had, hoewel hij had kunnen zien dat de mast gestreken werd, ruim voor de brug.
Opeens gebeurde er van alles, de slagbomen gingen dicht, het gele lampje doofde, de lichten werden groen en de klep ging omhoog toen ik al met de bak onder de brug zat. Een paar automobilisten waren vast niet blij met deze snelle actie.
Wij keken achterom in de verwachting een schip met staande mast te zien dat een opening gevraagd had, niets.
Ook kwam ons niets tegemoet en lag er niets aan de wachtsteiger.
De Karakorum past bij de hoogste waterstand nog altijd met vijf centimeter speling onder de brug van Herenzijl, we nemen dus maar aan dat de brugwachter dacht dat wij zaten te slapen en dat hij een reddingsactie uit wilde voeren, waarvoor alsnog onze dank.
Marieke riep: "Sorry we wilden u niet laten schrikken" Maar ja dat hielp niet, tegenwoordig zit de brugwachter achter donkerglas op een schermpje te kijken, contact is er verder niet.
Tegenover Rufus aan de Marrekritesteiger hebben we op ons gemak een uurtje bootjes en sapiens gekeken, mooie bootjes...
Sommige schepen hebben namen die grote verwachtingen oproepen zoals een schip met de naam "Liefde" en zes dikbuikige kerels aan boord.
Ook zagen we een schip met de naam "VIskus" en er voer een "Blut"voorbij.
Je kunt ook met een oude tankersloep fijn over de Friese wateren varen, naamloos.
Overigens wordt er in Friesland ook steeds meer aangeharkt en gebouwd voor de toeristen, het lijkt niet veel maar er verschijnen nog steeds van die resorts met bijzonder welluidende namen. Nou ja geld moet rollen
Uit Terherne vertrokken we zondagochtend vroeg met een stevig briesje, bij de brug van Herenzijl was de brugwachter kennelijk nog niet goed wakker.
Op de brug brandde in het midden een geel lampje en aan bak- en stuurboord elk een rode lamp, volgens mij betekende dat doorvaart van beide kanten mogelijk mits je onder de klap doorpast.
Met de wind op de kont is ons vletje soms wat lastig te besturen bij langzame vaart, dus toegegeven ik voer wat snel.
Bij het remmingswerk overviel de brugwachter kennelijk twijfel of ik wel voldoende vrije hoogte had, hoewel hij had kunnen zien dat de mast gestreken werd, ruim voor de brug.
Opeens gebeurde er van alles, de slagbomen gingen dicht, het gele lampje doofde, de lichten werden groen en de klep ging omhoog toen ik al met de bak onder de brug zat. Een paar automobilisten waren vast niet blij met deze snelle actie.
Wij keken achterom in de verwachting een schip met staande mast te zien dat een opening gevraagd had, niets.
Ook kwam ons niets tegemoet en lag er niets aan de wachtsteiger.
De Karakorum past bij de hoogste waterstand nog altijd met vijf centimeter speling onder de brug van Herenzijl, we nemen dus maar aan dat de brugwachter dacht dat wij zaten te slapen en dat hij een reddingsactie uit wilde voeren, waarvoor alsnog onze dank.
Marieke riep: "Sorry we wilden u niet laten schrikken" Maar ja dat hielp niet, tegenwoordig zit de brugwachter achter donkerglas op een schermpje te kijken, contact is er verder niet.
Tegenover Rufus aan de Marrekritesteiger hebben we op ons gemak een uurtje bootjes en sapiens gekeken, mooie bootjes...
Sommige schepen hebben namen die grote verwachtingen oproepen zoals een schip met de naam "Liefde" en zes dikbuikige kerels aan boord.
Ook zagen we een schip met de naam "VIskus" en er voer een "Blut"voorbij.
Je kunt ook met een oude tankersloep fijn over de Friese wateren varen, naamloos.
Re: Woudsend, tussen de meren.
Zondag was het eigenlijk te warm om veel te doen maar op het water met een stevig windje was het wel uit te houden.
We gingen van Woudsend via de Rakken naar IJlst, langs de kortste weg, in de hoop dat wij vroeg genoeg zouden zijn om bij houtzaagmolen de Rat een ligplaats te kunnen vinden.
Dat lukte zomaar dus wij lagen al vroeg in de middag in IJst waar het gezellig druk was en wij ontdekten dat de tijd wel erg snel voorbij gaat.
Bij ons vorig bezoek was er nog een museum in het Nooitgedacht-gebouw, nu is dat ondergebracht in een nieuwbouw vlak naast de Rat.
Er lag een mooie brandblusboot, ooit van Groningen. Het gebouw zelf konden wij niet in omdat het vanwege het tropenrooster gesloten was!
De tropen in IJlst, we maken nog eens iets mee.
Bij de brug lag een mooi origineel baggermolentje dat wij als eens vaker zagen op de sleepbootdagen in Woudsend.
Bij de brug zitten is altijd leuk, de brug ligt in een bocht en er ligt voor en na de brug altijd veel drijvend ijzer, plastic en hout, al dan niet gemotoriseerd.
De schippers van sommige huurboten halen de vreemdste toeren uit om door de brugopening te komen, zondag zagen wij er een die met zijn plastic tobbe van oever tot oever kaatste, kans zag de boeg achter het remmingwerk te krijgen, de boegschroef kennelijk vergeten was maar nog wel de achteruit wist te vinden dus achterwaarts van het remmingwerk los kwam.
Een draai maken zag hij niet zitten dus zette hij voor de tweede maal een aanval op het remmingwerk in, dit maal werd hij terug gestuiterd, zeer tot zijn eigen verwondering precies voor de brugopening en op de juiste koers.
Zijn maat stak nog even, op het achterschip, zijn onbeschermde blote kakkies tussen het remmingwerk en het potdeksel in een poging de verf van de romp te redden.
Het mocht niet baten, verf en bij-bootje werden zwaar en ruw door de muur verwend, die verhuurders hebben een ruim geweten of zijn gauw tevreden met de vaarprestaties van hun huurders.
Tegen de avond kwam er nog en prachtige diepliggende opduwer voorbij met een mooi langzaam lopende motor en ook in IJlst ging de zon weer voor niets onder.
We gingen van Woudsend via de Rakken naar IJlst, langs de kortste weg, in de hoop dat wij vroeg genoeg zouden zijn om bij houtzaagmolen de Rat een ligplaats te kunnen vinden.
Dat lukte zomaar dus wij lagen al vroeg in de middag in IJst waar het gezellig druk was en wij ontdekten dat de tijd wel erg snel voorbij gaat.
Bij ons vorig bezoek was er nog een museum in het Nooitgedacht-gebouw, nu is dat ondergebracht in een nieuwbouw vlak naast de Rat.
Er lag een mooie brandblusboot, ooit van Groningen. Het gebouw zelf konden wij niet in omdat het vanwege het tropenrooster gesloten was!
De tropen in IJlst, we maken nog eens iets mee.
Bij de brug lag een mooi origineel baggermolentje dat wij als eens vaker zagen op de sleepbootdagen in Woudsend.
Bij de brug zitten is altijd leuk, de brug ligt in een bocht en er ligt voor en na de brug altijd veel drijvend ijzer, plastic en hout, al dan niet gemotoriseerd.
De schippers van sommige huurboten halen de vreemdste toeren uit om door de brugopening te komen, zondag zagen wij er een die met zijn plastic tobbe van oever tot oever kaatste, kans zag de boeg achter het remmingwerk te krijgen, de boegschroef kennelijk vergeten was maar nog wel de achteruit wist te vinden dus achterwaarts van het remmingwerk los kwam.
Een draai maken zag hij niet zitten dus zette hij voor de tweede maal een aanval op het remmingwerk in, dit maal werd hij terug gestuiterd, zeer tot zijn eigen verwondering precies voor de brugopening en op de juiste koers.
Zijn maat stak nog even, op het achterschip, zijn onbeschermde blote kakkies tussen het remmingwerk en het potdeksel in een poging de verf van de romp te redden.
Het mocht niet baten, verf en bij-bootje werden zwaar en ruw door de muur verwend, die verhuurders hebben een ruim geweten of zijn gauw tevreden met de vaarprestaties van hun huurders.
Tegen de avond kwam er nog en prachtige diepliggende opduwer voorbij met een mooi langzaam lopende motor en ook in IJlst ging de zon weer voor niets onder.
Re: Woudsend, tussen de meren.
Echt mooi,
bedankt
pete
bedankt
pete
Als woelig water tot rust komt,
wordt het langzaam helder.
wordt het langzaam helder.
Re: Woudsend, tussen de meren.
Pete, het houd ons van de straat en in ons landje zijn nog wel wat mooie plekjes dus we doen het graag.
Maandagochtend om 06.30 uur werden wij al wakker van de oorverdovende stilte bij IJlst, je hoort slechts karekieten, rietgorzen, futen, meerkoeten, tureluurs, kievieten en af en toe een koekoek. Omdat de brug pas om 09.00 draait gingen wij eerst ons ontbijtje halen bij de supermarkt in het dorp, dat is ook goed voor de broodnodige beweging.
In de super was het erg rustig en lekker koel, wij zagen een mooie dekzwabber en wilden die wel hebben.
Helaas was dat alleen mogelijk met bepaalde spaarpunten. Op onze leeftijd heeft sparen weinig zin dus dat snapten wij niet en daar doen wij niet aan.
De dame aan de kassa vond het wel amusant en had een prachtig mooi humeur, zij flitste ergens heen en kwam terug met een handvol zegeltjes, plakte die op een kaartje en zei: " Ziezo, geregeld."
Nu moet ik dus zwabberen, nou ja er zijn erger dingen.
Op de terugweg kwamen wij voor de Rat een typisch Amerikaans echtpaar tegen, hij hield met uitgestrekte arm zijn telefoon omhoog in een poging een zelfportret te maken van de Rat, zijn echtgenote en zichzelf. Het resultaat beviel kennelijk niet want hij vroeg Marieke om een foto te maken met zijn telefoon. De Man had nogal een uitstulpend maagje om het voorzichtig uit te drukken, maar de foto slaagde.
Hij vond het prachtig maar zei wel dat zijn buik wel groter leek dan in werkelijkheid. Zijn vrouw lachte maar eens toen ik zie dat dat kwam door dat kleine frame van de telefoon.
De terugweg naar Woudsend gingen we achter IJlst om via kleine slootjes naar Jutrijp volgens de Friezen moest dat kunnen met ons bootje.
Het was een mooi tochtje onder lage bruggen door en tussen de weilanden door.
Wat er in Jutrijp rijp was weten wij niet, maar het stonk er ontiegelijk naar koeienstront en slib.
Ergens lag d'n Braven Hendrik uit Beesd, een bijzonder schip dat de krant al eens haalde. De eigenaar heeft het schip geheel zelf gebouwd en er ook tijdens de afbouw op gewoond.
Helaas lag de schipper te slapen en wilden wij hem niet storen, bij een volgende ontmoeting willen wij hem is alles vragen over zijn bijzondere aandrijving.
Er werd ook druk met slib gevaren, het door ons gespotte transportje was wel erg gevuld!
Maandagochtend om 06.30 uur werden wij al wakker van de oorverdovende stilte bij IJlst, je hoort slechts karekieten, rietgorzen, futen, meerkoeten, tureluurs, kievieten en af en toe een koekoek. Omdat de brug pas om 09.00 draait gingen wij eerst ons ontbijtje halen bij de supermarkt in het dorp, dat is ook goed voor de broodnodige beweging.
In de super was het erg rustig en lekker koel, wij zagen een mooie dekzwabber en wilden die wel hebben.
Helaas was dat alleen mogelijk met bepaalde spaarpunten. Op onze leeftijd heeft sparen weinig zin dus dat snapten wij niet en daar doen wij niet aan.
De dame aan de kassa vond het wel amusant en had een prachtig mooi humeur, zij flitste ergens heen en kwam terug met een handvol zegeltjes, plakte die op een kaartje en zei: " Ziezo, geregeld."
Nu moet ik dus zwabberen, nou ja er zijn erger dingen.
Op de terugweg kwamen wij voor de Rat een typisch Amerikaans echtpaar tegen, hij hield met uitgestrekte arm zijn telefoon omhoog in een poging een zelfportret te maken van de Rat, zijn echtgenote en zichzelf. Het resultaat beviel kennelijk niet want hij vroeg Marieke om een foto te maken met zijn telefoon. De Man had nogal een uitstulpend maagje om het voorzichtig uit te drukken, maar de foto slaagde.
Hij vond het prachtig maar zei wel dat zijn buik wel groter leek dan in werkelijkheid. Zijn vrouw lachte maar eens toen ik zie dat dat kwam door dat kleine frame van de telefoon.
De terugweg naar Woudsend gingen we achter IJlst om via kleine slootjes naar Jutrijp volgens de Friezen moest dat kunnen met ons bootje.
Het was een mooi tochtje onder lage bruggen door en tussen de weilanden door.
Wat er in Jutrijp rijp was weten wij niet, maar het stonk er ontiegelijk naar koeienstront en slib.
Ergens lag d'n Braven Hendrik uit Beesd, een bijzonder schip dat de krant al eens haalde. De eigenaar heeft het schip geheel zelf gebouwd en er ook tijdens de afbouw op gewoond.
Helaas lag de schipper te slapen en wilden wij hem niet storen, bij een volgende ontmoeting willen wij hem is alles vragen over zijn bijzondere aandrijving.
Er werd ook druk met slib gevaren, het door ons gespotte transportje was wel erg gevuld!
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14385
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Woudsend, tussen de meren.
Allereerst de komplimenten aan het " journalistieke V&D team" voor de altijd weer fraaie Friesland veslagen. d'n Braven Hendrik lijkt een typisch voorbeeld van " waarom salluh we het makkelijk doen als het ook moeilijk kan"..........maaar lijkt bijzonder interessant die " radarboot" ik neem aan dat er aan de BB kant dus ook zo'n rad zit? Ik ben wel benieuwd naar de mesjanische aandrijving van het geheel, misschien wel heel eenvoudig met een listig V snaren pakketje......aahwel ik hoop het nog eens te lezen?Ergens lag d'n Braven Hendrik uit Beesd, een bijzonder schip dat de krant al eens haalde
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"