Re: Woudsend, tussen de meren.
Geplaatst: 20 sep 2016 14:33
Na pikheet moesten we nog richting de Oorden, de rib liep stationair al te hard voor dit slootje dus we hadden brandstof genoeg aan boord.
We moesten onder een brug door waarbij wat scheepjes afgemeerd lagen en een forse zeilboot. De schipper van de zeilboot moest om daar te komen wel het zeilspul aftakelen en de mast strijken. We kregen zowaar een tegenligger die er flink de vaart in had. Hij nam beleefd zijn hoed af voor Marieke, ik was minder blij met hem. Kojangen in zo'n smal slootje op zo'n lullig rubberbootje, nergens voor nodig.
Bij de laatste brug, voor we het meer op voeren, lagen een paar mooie traditionele schepen, op het meer ging de lol er gauw af.
Te harde wind, te veel water over en geen zwemvestjes aan boord, we doken dus de Luts maar weer in voor de terugreis naar Balk.
Inmiddels was het een drukte van belang op de Luts, studenten met valkjes met gestreken mast met een voorraadje bier aan boord, de lange vaarweg naar de Oorden gebruikend om te herstellen van de vorige nacht. Beleefde jongens die zeer langzaam varend passeerden.
Vlak voor Balk kwamen we in een file voor de bruggen terecht, de voorste schipper liet de bootjes die onder de brug door konden niet passeren en zo kon het dat wij zomaar de bruggen in Balk konden zien draaien. De Karakorum lag nog op ons te wachten en omdat we toch stroom moesten draaien zijn we maar gelijk vertrokken naar Woudsend.
In Woudsend zijn we nog even met de opduwer wezen varen, Marieke was daar nog nooit aan boord geweest, te wiebelig. Nou dat viel mee ze wilde zelfs proberen af te meren(arme steiger) en dat lukte, op mat zwart zie je geen schrammen Het waaide behoorlijk en zo'n klein bootje laat zich snel door de wind wegzetten zodra de voortstuwing stopt.
Zelf bracht ik het er niet veel beter vanaf toen we in Woudsend wilden gaan eten, ik had de hele passantenhaven nodig om het ding aan te meren.
De wind stond vol op de ingang van het schiphuis bij terugkomst op onze plek, onder de deur door varen was een fluitje van een cent.
In de box parkeren kon ik mooi vergeten, we werden zo voorbij de box geblazen. Wachten tot de deur dicht was duurde tamelijk lang en dan gaan anderen zich al gauw met je bemoeien. Met kleine bootjes varen moet je dus ook leren
We moesten onder een brug door waarbij wat scheepjes afgemeerd lagen en een forse zeilboot. De schipper van de zeilboot moest om daar te komen wel het zeilspul aftakelen en de mast strijken. We kregen zowaar een tegenligger die er flink de vaart in had. Hij nam beleefd zijn hoed af voor Marieke, ik was minder blij met hem. Kojangen in zo'n smal slootje op zo'n lullig rubberbootje, nergens voor nodig.
Bij de laatste brug, voor we het meer op voeren, lagen een paar mooie traditionele schepen, op het meer ging de lol er gauw af.
Te harde wind, te veel water over en geen zwemvestjes aan boord, we doken dus de Luts maar weer in voor de terugreis naar Balk.
Inmiddels was het een drukte van belang op de Luts, studenten met valkjes met gestreken mast met een voorraadje bier aan boord, de lange vaarweg naar de Oorden gebruikend om te herstellen van de vorige nacht. Beleefde jongens die zeer langzaam varend passeerden.
Vlak voor Balk kwamen we in een file voor de bruggen terecht, de voorste schipper liet de bootjes die onder de brug door konden niet passeren en zo kon het dat wij zomaar de bruggen in Balk konden zien draaien. De Karakorum lag nog op ons te wachten en omdat we toch stroom moesten draaien zijn we maar gelijk vertrokken naar Woudsend.
In Woudsend zijn we nog even met de opduwer wezen varen, Marieke was daar nog nooit aan boord geweest, te wiebelig. Nou dat viel mee ze wilde zelfs proberen af te meren(arme steiger) en dat lukte, op mat zwart zie je geen schrammen Het waaide behoorlijk en zo'n klein bootje laat zich snel door de wind wegzetten zodra de voortstuwing stopt.
Zelf bracht ik het er niet veel beter vanaf toen we in Woudsend wilden gaan eten, ik had de hele passantenhaven nodig om het ding aan te meren.
De wind stond vol op de ingang van het schiphuis bij terugkomst op onze plek, onder de deur door varen was een fluitje van een cent.
In de box parkeren kon ik mooi vergeten, we werden zo voorbij de box geblazen. Wachten tot de deur dicht was duurde tamelijk lang en dan gaan anderen zich al gauw met je bemoeien. Met kleine bootjes varen moet je dus ook leren