Varen in Friesland
Varen in Friesland
Door de recessie, het aanhoudende mooie weer in eigen land, tegenzin om lang in de auto rond te hangen en meer van die smoezen die je kunt verzinnen om iets te ontwijken waar je weinig voor voelt, besloten we dit jaar in eigen land met eigen vaartuig een rondje door Friesland te maken. Het werd de Elfstedentocht om toch iets van een doel te hebben en enige drang om iets te voltooien.
Zoals altijd kwam er weer geen barst van terecht omdat we altijd kans zien ons af te laten leiden of halverwege iets anders te bedenken.
Onze vlet heet Karakorum, naar een berucht en beroemd schip van de SMN waarin een heuse Hotlo stond, die ik na een jaar van binnen en van buiten kende en waarvan ik nu nog weet waar de boutjes en de schroefjes zaten. In ons vletje staat een Japanse Kubota 3 liter 6 cilinder zonder oplading en elektronische fratsen, als ie loopt en de brandstof blijft beschikbaar kan je verder alles uitschakelen terwijl het karretje rustig verder tokkelt. Met 1400 omw./min. loopt het bootje 8 knopen en gebruikt 2 liter diesel/uur.
Omdat ik veel alleen vaar heb ik een boegschroef en een hekschroef waardoor het mogelijk is op de plaats te draaien of dwars uit te varen, erg makkelijk bij bruggen, sluizen en voor en achter maken.
We vertrekken de eerste dag van Woudsend via de Rakken, het Hegermeer en de Fluessen naar Stavoren, een mooi tochtje over de meren met slechts bij Warns een brug waar we niet onderdoor kunnen. De brug draait echter vlot en we liggen al vroeg in de middag in Stavoren, waarover later meer.
Op het Hegermeer ontmoeten we de Beatrix waarmee rolstoel gebruikers zeiltochten kunnen maken, ze genieten zichtbaar.
Er zijn aardig wat zeilschepen op het meer waaronder prachtige exemplaren. Bij Galamadammen, een groot recreatiebedrijf is het lekker druk aan de kades en ook op de camping is nog veel volk.
Vlak na Galamadammen lopen we de sleepboot Holland 10 op, een prachtige oude sleper die het zware werk nog aan te zien is. Later zullen we de eigenaar nog spreken.
Voor Stavoren ligt aan stuurboord een drijfcaravan, zoiets zie je bij ons op de Zwarte Cross.
Bij Stavoren is het sluizencomplex danig onderhanden genomen o.a. door het bijbouwen van een nieuwe sluis met drijvende steigers.
De schippers kunnen nu hun bootjes vastknopen aan die steiger en hoeven verder niet meer op de touwtjes te letten, gemak dient de mens.
Voor onze Karakorum is er altijd een plekje aan het eilandje op de hoek, daar wil verder niemand liggen omdat de kade te kort is en je bootje er aan alle kanten voorbij steekt.
Het vast leggen is daardoor een beetje lastig, maar met twee springen gaat het ook.
Zoals altijd kwam er weer geen barst van terecht omdat we altijd kans zien ons af te laten leiden of halverwege iets anders te bedenken.
Onze vlet heet Karakorum, naar een berucht en beroemd schip van de SMN waarin een heuse Hotlo stond, die ik na een jaar van binnen en van buiten kende en waarvan ik nu nog weet waar de boutjes en de schroefjes zaten. In ons vletje staat een Japanse Kubota 3 liter 6 cilinder zonder oplading en elektronische fratsen, als ie loopt en de brandstof blijft beschikbaar kan je verder alles uitschakelen terwijl het karretje rustig verder tokkelt. Met 1400 omw./min. loopt het bootje 8 knopen en gebruikt 2 liter diesel/uur.
Omdat ik veel alleen vaar heb ik een boegschroef en een hekschroef waardoor het mogelijk is op de plaats te draaien of dwars uit te varen, erg makkelijk bij bruggen, sluizen en voor en achter maken.
We vertrekken de eerste dag van Woudsend via de Rakken, het Hegermeer en de Fluessen naar Stavoren, een mooi tochtje over de meren met slechts bij Warns een brug waar we niet onderdoor kunnen. De brug draait echter vlot en we liggen al vroeg in de middag in Stavoren, waarover later meer.
Op het Hegermeer ontmoeten we de Beatrix waarmee rolstoel gebruikers zeiltochten kunnen maken, ze genieten zichtbaar.
Er zijn aardig wat zeilschepen op het meer waaronder prachtige exemplaren. Bij Galamadammen, een groot recreatiebedrijf is het lekker druk aan de kades en ook op de camping is nog veel volk.
Vlak na Galamadammen lopen we de sleepboot Holland 10 op, een prachtige oude sleper die het zware werk nog aan te zien is. Later zullen we de eigenaar nog spreken.
Voor Stavoren ligt aan stuurboord een drijfcaravan, zoiets zie je bij ons op de Zwarte Cross.
Bij Stavoren is het sluizencomplex danig onderhanden genomen o.a. door het bijbouwen van een nieuwe sluis met drijvende steigers.
De schippers kunnen nu hun bootjes vastknopen aan die steiger en hoeven verder niet meer op de touwtjes te letten, gemak dient de mens.
Voor onze Karakorum is er altijd een plekje aan het eilandje op de hoek, daar wil verder niemand liggen omdat de kade te kort is en je bootje er aan alle kanten voorbij steekt.
Het vast leggen is daardoor een beetje lastig, maar met twee springen gaat het ook.
Re: Varen in Friesland
Prima idee, Jan.
Ik heb daar vroeger ook vaak rondgescharreld met een zeilboot en ik neem aan andere kombuizers ook.
Ik herinner vooral de geur van gier als je ergens in een sloot lag te dobberen, wachtend op een vlagie wind.
Ik heb daar vroeger ook vaak rondgescharreld met een zeilboot en ik neem aan andere kombuizers ook.
Ik herinner vooral de geur van gier als je ergens in een sloot lag te dobberen, wachtend op een vlagie wind.
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14383
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Varen in Friesland
Mooi zo Jan..dat wordt je "goede daad" voor "Sallanders in den Vreemde"........... een gratis vaartochtje door de Friese dreven.....aaait vedan
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Varen in Friesland
Omdat we toch vroeg zijn gaan we bij het vernieuwde sluizencomplex kijken, het ziet er wel gelikt uit met zelfs roestvaststalen draadspanners in het hekwerk
De sluiswachter zit in een mooi hok, bedekt met zonnepanelen en overal wordt de nadruk gelegd op hoe energie zuinig het geheel is. De balustrades en het hekwerk lijken zwaar genoeg om een pantserwagen van de M.E tegen te houden, het hekkie is echter open en we sjokken achter twee ander bezoekers aan de, in de kelder gevestigde, tentoonstellingsruimte in.
Het is een soort zelfbedieningsruimte met folderbakken en panelen waar je op knopjes moet drukken om een verklaring te krijgen. We zijn niet erg onder de indruk, het heeft iets weg van een snel in elkaar getimmerde stand op een beurs. De ontwerper heeft bij de ingang, door middel van een licht blauw geverfde in hoogte aflopende stalen krul, het water willen verbeelden en tevens een voor rolstoelers toegankelijke ingang gemaakt. Voor gasten zoals wij met vari-focale brillen op hun snufferd is het een benenbreker, wellicht hangt ergens een EHBO kastje.
Op een houtenpaneeltje is een oude marifoon bevestigd en er is een uitleg over het bedieningspaneel van de sluizen en bruggen, er liggen folders met uitleg over diverse zaken.
De deuren van de nieuwe sluis zijn wel knap gemaakt, in plaats van twee deuren sluit slechts een deur de opening af, het geheel wordt hydraulisch bediend en werkt tamelijk geruisloos.
De oude brug die de eerste sluis overbrugt is ook onder handen genomen, het ding maakt echter een enorm lawaai tot groot verdriet van de omwonenden.
We gaan nog even bij de oude sluis in de spoorhaven kijken om het verschil te zien en daar blijkt dat vroeger niet alles beter was, de sluiswachter moest met handkracht de brug en de sluisdeur bedienen! De sluiswachter van de nieuwe sluis moet naar de sportschool om zijn spieren in conditie te houden
Het vrouwtje van Stavoren staat nog steeds op haar voetstuk en kijkt uit over de spoorhaven, we halen een bakje koffie en gaan terug naar ons bootje.
Als de havenmeesteres langs komt om de penningen te innen vraag ik hoe het met haar mooie poes is. Mijn vrouw zie ik verbaasd mijn richting uit kijken, je ziet haar denken die oude wordt steeds gekker. Ik krijg netjes antwoord dat het met de poes goed gaat en dat ie nog steeds in het tuintje voor haar schip bivakkeert. Mijn vrouw was kennelijk vergeten dat we vorig jaar daar al eens een gesprekje over hadden.
In Stavoren is het gebruik van walstroom inbegrepen in het havengeld en voor een klein bedrag kan je er douchen.
De haven is vooral in het seizoen erg druk, maar tegenwoordig is er ook achter de Koebrug nog wel gelegenheid tot afmeren, de Koebrug wordt beperkt bediend.
In Stavoren reed enkel jaren terug een slijptrein dwars door een stootblok en ramde een watersportwinkel, nu is er een parkeerterrein en een frietkot. De plek wordt druk bezocht omdat er gratis WIFI is.
De sluiswachter zit in een mooi hok, bedekt met zonnepanelen en overal wordt de nadruk gelegd op hoe energie zuinig het geheel is. De balustrades en het hekwerk lijken zwaar genoeg om een pantserwagen van de M.E tegen te houden, het hekkie is echter open en we sjokken achter twee ander bezoekers aan de, in de kelder gevestigde, tentoonstellingsruimte in.
Het is een soort zelfbedieningsruimte met folderbakken en panelen waar je op knopjes moet drukken om een verklaring te krijgen. We zijn niet erg onder de indruk, het heeft iets weg van een snel in elkaar getimmerde stand op een beurs. De ontwerper heeft bij de ingang, door middel van een licht blauw geverfde in hoogte aflopende stalen krul, het water willen verbeelden en tevens een voor rolstoelers toegankelijke ingang gemaakt. Voor gasten zoals wij met vari-focale brillen op hun snufferd is het een benenbreker, wellicht hangt ergens een EHBO kastje.
Op een houtenpaneeltje is een oude marifoon bevestigd en er is een uitleg over het bedieningspaneel van de sluizen en bruggen, er liggen folders met uitleg over diverse zaken.
De deuren van de nieuwe sluis zijn wel knap gemaakt, in plaats van twee deuren sluit slechts een deur de opening af, het geheel wordt hydraulisch bediend en werkt tamelijk geruisloos.
De oude brug die de eerste sluis overbrugt is ook onder handen genomen, het ding maakt echter een enorm lawaai tot groot verdriet van de omwonenden.
We gaan nog even bij de oude sluis in de spoorhaven kijken om het verschil te zien en daar blijkt dat vroeger niet alles beter was, de sluiswachter moest met handkracht de brug en de sluisdeur bedienen! De sluiswachter van de nieuwe sluis moet naar de sportschool om zijn spieren in conditie te houden
Het vrouwtje van Stavoren staat nog steeds op haar voetstuk en kijkt uit over de spoorhaven, we halen een bakje koffie en gaan terug naar ons bootje.
Als de havenmeesteres langs komt om de penningen te innen vraag ik hoe het met haar mooie poes is. Mijn vrouw zie ik verbaasd mijn richting uit kijken, je ziet haar denken die oude wordt steeds gekker. Ik krijg netjes antwoord dat het met de poes goed gaat en dat ie nog steeds in het tuintje voor haar schip bivakkeert. Mijn vrouw was kennelijk vergeten dat we vorig jaar daar al eens een gesprekje over hadden.
In Stavoren is het gebruik van walstroom inbegrepen in het havengeld en voor een klein bedrag kan je er douchen.
De haven is vooral in het seizoen erg druk, maar tegenwoordig is er ook achter de Koebrug nog wel gelegenheid tot afmeren, de Koebrug wordt beperkt bediend.
In Stavoren reed enkel jaren terug een slijptrein dwars door een stootblok en ramde een watersportwinkel, nu is er een parkeerterrein en een frietkot. De plek wordt druk bezocht omdat er gratis WIFI is.
- Bijlagen
-
- i phone marieke september 059stavoren buiten 8.JPG (396.43 KiB) 4702 keer bekeken
- gerard tenerife
- Berichten: 6491
- Lid geworden op: 22 mei 2009 21:01
- Locatie: valle san lorenzo,tenerife,spanje
Re: Varen in Friesland
Harry schreef
mvg Gerard
Ook door "Keientrekkers" in de vreemde word het zeer gewaardeerd Ga maar even door Jan, ik ken veel te weinig van NederlandMooi zo Jan..dat wordt je "goede daad" voor "Sallanders in den Vreemde".
mvg Gerard
een pessimist is een optimist met veel ervaring.
Re: Varen in Friesland
Gerard, ik moet nog even op gang komen. De foto van de bediening van de oude sluis heb ik nog toegevoegd. Als ex "kettingboer vind je dat wel leuk om te zien denk ik.
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14383
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Varen in Friesland
EN met keramisch opgespoten en geslepen stangen in de hydraulische cylinders, ze hadden waarschijnlijk een flink budget.gelikt uit met zelfs roestvaststalen draadspanners in het hekwerk
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Varen in Friesland
Jan, ik lees WIFI, hoe ist met jouw "wiefi".
Is eigenlijk wel privé en privacy gevoelig.
Is eigenlijk wel privé en privacy gevoelig.
Grtn @Allen
Re: Varen in Friesland
Allen, met mijn wiefi gaat het wel goed. Zonder wachtwoord krijg je alle informatie die je nodig hebt en ook als TomTom doet ze degelijk werk, met een vaarkaart uit 2004 zin we toch weer thuis gekomen