----------------------------------------------
-------------------------------------------------------I
n nauwe samenwerking met ...
----------------------------------------------------
Nou ja, goed, ik moet toegeven ... ik heb enige hulp gehad van de firma Vassilopoulos te Thessaloniki. Die hebben als slogan "... en ook vogeltjesmelk", dus voor die lieden is witlof een fluitje van een cent. Voor 3,98 de kilo weet je alles. Ik betaalde voor deze oogst 3 euro met 14 centen. Daar kun je toch geen armoe voor lijden? Daar kun je je als godvruchtig schipper toch niet belachelijk voor laten maken? Kijk, gezagvoerders die vroeger geraniums in het stuurhuis hadden staan en petunia's in de salon, die zouden misschien met succes ook witlof kunnen kweken, maar ja ...
Wij moesten in Thessaloniki bij IKEA zijn en daar zit Vassilopoulos vlak naast. Zodoende eten wij witlof.
Mijn witlof is gewoon mislukt, zo mogen we dat nu rustig stellen. Twee armetierige plantjes vechten voor een ellendig leven, dat is alles. Maar wat dconder, ik ben immers ook geen tuinman? Ik heb andere kwaliteiten. Hendrik Jan de Tuinman moet zich ook niet op zee begeven, dat wordt vast ook niks. Mijn vader - God hebbe zijn ziel - zei ook altijd dat "in de grond wroeten" niks voor hem was. En wat kan een mens nou meer doen dan de grond geheel voor volgens de aanwijzingen gereed maken en vervolgens de zaadjes eveneens geheel volgens de aanwijzingen op de millimeter nauwkeurig in die grond brengen? Mijn vrouws groenten groeien en bloeien dat het een lieve lust is, terwijl als zij naar een geranium kijkt, die onmiddellijk verdort.
Maar ik geef nog niet op. Ik heb nog plenty zaad, en daar ga ik wat van in een bak zaaien en als die plantjes dan opkomen ga ik die opnieuw in de grond zetten. Niet nu, later! Dus vraag volgende week niet hoe het met de witlof is, want op dergelijke vragen ga ik niet meer in. Ik heb genoeg geleden. Ook voor deze witlofoogst. Het was 39,5 graad Celcius - de 40 hebben we nét niet gehaald - en mijn airco pikte het af. Van de auto, bedoel ik.
En Vassilopoulos is niet meer wat het geweest is. Dat was altijd een
begrip in Griekenland. Er was geen betere, geen luxere supermarkt dan Vassilopoulos. Dat wist ik dertig jaar geleden al, toen wij in Athene woonden, in Kifissia, wat de van oudsher sjieke buurt van Athene is. Waar kon ik ook anders wonen, nietwaar?
Die werden enige jaren geleden overgenomen door Delhaize, die mooi, ook zo goede Belgische supermarkt. Daar werd Vassilopoulos alleen nog maar beter van. Maar nu ... na het samengaan met Albert Heijn, is het naar de kloten. Het is niet meer dan een slechte discounter. Zo gaat de hele wereld naar de bliksem, dus wat maak ik me nou toch druk over een paar stnnkjes witlof?
Op naar het volgende project!
Fabam intubus et lactuca, et vade in terram Spa Faldera