Re: Geep op weg terug
Geplaatst: 22 nov 2015 13:04
door Geep
Wat is uw geboortejaar? Anno ????
De controlevraag; of ik wel …, de juiste ik was!
Lieve mensen, aan iedereen/U, allen die mij hebben
behandeld & verzorgd, voor en na mijn knieoperatie.
---------------------------------------------------------------------------------
Wandelend, lopend, kilometers, urenlang in het rond,
Samen met de 4 potige boef, onze ondernemende hond.
Zomaar ’n klein ongemak, pats ‘n waarschuwende scheut
,,Hé, jòh, je worre oud, op weg naar een, ouwe teut’’.
Daar sta je dan alleen, verlaten, midden in het land.
Pijnlijk, met de lijn van je hond, stevig in de hand.
Voorzichtig, strompelend, stukkie tot een meter of tien
Neem dapper de moed, het mijn arts te laten zien
Het oordeel, ,,Tja, zo ik het constateer, voel en zie…
Helaas, het is niets anders, ‘t is ’n versleten knie!
Het lijkt mij heel verstandig, voor de knie gaat kraken
Laat in WF-polikliniek te H., er foto’s van maken’’.
Ging ik, alleen 20-8 Donderdag op pad, wel met de trein
Afdeling / orthopedie / slijtage-knie, daar moest ik zijn
Wat ik allemaal in de wachtkamers kreeg te horen,
Zweet in mijn handen, met heftig tuitende oren.
,,Meneer, Geep?’’….. gevolgd door ’n vriendelijk gesprek
De voorlichting, duidelijk, uitvoerig! ‘t Klonk lang niet gek.
M’n besluit stond al vast, ga stevig door. Ik wist genoeg,
Buitenshuis, voor ’t eerst, een tijdje in de ziekenboeg!
Mijn Ega, en ik, praten samen over ’n verstandig idee,
zoeken het onderwerp op, lezen de kansen, op onze Pc
Ingewikkelde begrippen, wel helder en duidelijk beschreven
Zag de toekomst weer terug, fietsend langs landelijke dreven.
Woensdag 26 – 8, de voorlichting/film. Heeft mij niet verveeld.
Wat wij konden verwachten werd ons duidelijk uitgebeeld.
Nu wachten voor oproep, indeling, op tijd van de juiste dag
Wat ik in die spannende uren, op de OK.tafel verwachten mag.
Dinsdag 15 – 9, Op die dag ging ik, 80 jaar oud, voor het laatst
geheel compleet; wandelend/schuifelend, lopend over straat
Het uitzicht boven, over H. was zonnig, groots en wijd
De treintjes benee, tot mijn verwondering, reden alle op tijd.
,,Meneer…..,eh..Geep ’’? Het ging rustig, zo rap en snel,
Mijn begeleider; ,,we gaan op pad’’, bij de lift, drukte op de bel
Zoefde naar beneden, op begane grond, de onderste laag
Daar was de röntgent-kamer het domein van de Fotograaf
Met de lift., Waarnaar toe? Ik was verbluft, de kluts even kwijt.
Mijn begeleider, wenste mij succes ,,Wij zijn er’’, precies op tijd
Hoe is het mogelijk, int ziekenhuis, werd ik van alles berooft!
Maakt u zich geen zorgen, ‘t gaat naar uw plekje, zo werd beloofd.
Het volgende traject is niet vatten, ingepakt van top tot teen
In een paar tellen was ik koud en warm op bed, geheel alleen
Een vriendelijk gehelmd gezicht, gaf mij een roesje(?) en ’n prik!
Verdween langzaam, vermoedelijk, volgens regels, in mijn eigen ik.
¬¬¬???? Onbekend…, wazig schemergebied ????
,,Meneer…. Geep…. wakker worden’’, ik was weg, en diep
Ik was op zaal, zusters om mij heen, ik wist niet dat ik sliep
Verbluft, voel ik mijn rechterbeen, ingepakt, reeds verbonden
In m’n geheugen, lik ik aan ‘n ijsje, de reden, heb ik niet gevonden
Om verveling te voorkomen, wilde ik graag wat lezen in ‘n simpel boekje
‘t Lukte niet, wat slaperig, zie ik mijn echtgenote bij de deur, int hoekje
Blij haar te zien, Mijn avontuur, op de OK. was een grote blinde plek,
Zij vond het heel gewoon, was niet vreemd, ‘n donkere duistere vlek
Dan kom ik in ervaren handen, omringd van vele liefdevolle zorgen
De hele dag, de volle nacht, niets was te veel, tot de volgende morgen
Dag en Zaal, ontwaakte, onder toezicht van mijzelf, wassen en toilet
was nog niet helder, tot mijn grote vreugde, was ik niet bevuild in bed!
Het rijdend ontbijtrestaurant kwam langs, gelukkig, de honger was groot
Volgens m’n wensen, kreeg ik kaas, zelfs honing, op mijn brood!
Kopje thee, glaasje karnemelk, had stevige dorst, ’t deed me goed
Alles in serene rust, gewoon een beetje tutteren, zoals het moet
2 vriendelijke dames, ik stond rechtop, in ’n stevig, wonderlijk apparaat
Ik dacht een travalje, zo’n constructie waar men paarden in beslaat
,,U gaat weer lopen op de gang, een stukje heen, terug, en weer, heen
Snapte het niet, voelde niets, geen pijn, ik kon al staan op dat been.
Gehoorzaam pakte ik mijn beide loopstokken, een in elke hand
Mocht even beetje oefenen, stilstaand…steunend aan de wand
Wat stijf en bang, voetje voor voetje (46!) nog een, tot aan de trap
Rechts omhoog, keer, en rechts terug, naar benee, ‘t was knap.
Het was mij gelukt, vermoeid, dat wel, de start naar ’n volgend doel
Plots was m’n bed omringd, medische mensen int wit, een hele boel
Hoe het met mij ging, ‘t was veel belovend, er werd gebeld naar huis
Hulptroepen waren paraat en klaar, ‘n paar uur later was ik thuis.
Nu al 2 weken thuis.
1 Oktober, na alle voorbijgaande dagen, gaat het mij goed.
Ik wil U allen bedanken en als het kon, met,
5 Diamanten elk getooid met een gouden Kroon.
Allen vrgr. Geep
Vriendelijke groeten,
Ouwe Geep.