Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Alles over boeken, schrijven, uitgevers etc.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Leo schreef:ik hou niet zo van lessen...
Nee, ik ook niet. Ik geef toe: je steekt er altijd wel iets van op, maar verwacht niet dat je daar schrijven leert. Verder is wat Leo nog meer zegt, me uit het hart gegrepen, zoals bijvoorbeeld dat schrijven gewoon hard werken is. En over het weggooien van rommel. Dat doe je tegenwoordig gelukkig makkelijker dan vroeger. Dan weerhield alleen de gedachte om weer een nieuw vel in de schrijfmachine te moeten draaien je ervan om het enige te doen wat je moest doen: wegflikkeren die onzin.

Roy's suggestie om een journalist of een leraar Nederlands om goede raad en tips te vragen, deel ik niet. Die leraar Nederlands zou je natuurlijk kunnen helpen met je taal, met je spelling, maar slechts een enkeling kan je goed helpen met je taalgebruik en dat is nu juist het belangrijkste. De mogelijkheden van de taal benutten. Spelen met de taal. Een leraar Nederlands zou misschien de neiging hebben om je dialogen te gaan kuisen, wat nu juist niet de bedoeling is.

Niet iedere journalist kan jou zomaar vertellen hoe je een goed verhaal moet schrijven. Ik heb zelf geruime tijd voor een krant(je) gewerkt, meest freelance, maar ook een poosje in vaste dient. Een krant maken is bijna net zo leuk als varen, maar dit terzijde. Omdat het inderdaad maar een klein krantje met een kleine redactie was, moest iedereen als dat nodig was álles doen. Zo deed ik soms ook pure verslaggeving - het werk met de zes W's: Wanneer Waar Wat Wie Waarom Waarmee - maar daar was ik minder geschikt voor. Je werkte dan vaak zo onder tijdsdruk omdat de krant "dicht" moest en jouw stukkie daar nog in moest. Dat stukkie moest dan precies zo lang zijn en niet langer want de plek waar het moest komen, was open en daar moest je het precies inpersen. Dat moest je dan schrijven, direct nadat je op de redactie was komen binnenrennen. Schrijfmachine van de verticale in de normale stand zetten, vel kopijpapier erin en tikken maar, terwijl om je heen werd gepraat en gebeld en getikt en koffie gedronken en gelachen en gerookt en iemand riep waar jouw stukkie bleef en dat je wel eens een beetje op mocht schieten. Erg leerzaam, dat wel, omdat je snel en zeker de juiste woorden moest kiezen en in een heel kort bestek informatie moest geven die begrijpelijk was voor mensen met een kennisniveau van de vijfde klas van de ouderwetse lagere school, maar geen hulp bij het schrijven van boeiende fictie. Ik dééd dat werk wel en nadat ik wist wat er van me verlangd werd, lúkte het me ook prima, maar toch was het niet mijn idee van schrijven. Ik was meer iemand voor de paginagrote verhalen waar geen deadline aan verbonden was. Die schreef ik op mijn gemak waarna ze soms weken op de plank lagen en pas werden gebruikt als de tijd daar rijp voor was, het onderwerp plotseling actueel of wéér actueel werd of er gewoon een extra pagina gevuld moest worden. Ook dan werd na al je moeite, onderzoek en zwoegen een dag later de vis in jouw verhaal verpakt, maar dan schreef je toch al veel meer voor een bepaald publiek en moest je proberen de mensen door de kop en de eerste alinea's voor je schrijven te interesseren en hun aandacht vervolgens vast te houden. Daar leerde je van. Ook dan was je ruimte beperkt waardoor je leerde efficiënt te schrijven, iets waar ik wel eens moeite mee heb. Ik heb de neiging tot wijdlopigheid, maar dat komt omdat ik zelf aan het detail hecht en tracht om ook de lezer op dat detail te wijzen en hem of haar daar voor te interesseren. Als mijn wijdlopigheid een "beeldend" verhaal oplevert, is het goed. Ik ben gelukkig erg kritisch voor mezelf.

Ik ben altijd een filmfreak geweest en dat was op de redactie van dat krantje bekend. Toen de man die de filmrecensies schreef de krant verliet, moest ik dat gaan doen. Dat was leuk, maar ook dat moest onder tijdsdruk gebeuren. Op donderdagavond naar de bioscoop en na afloop terug naar de redactie om je stuk te schrijven. Het enige voordeel was dat er dan niemand meer op de redactie was en je dus rust had. Maar geen tijd want 's nachts om één uur, uiterlijk halftwee, moest je stuk naar de drukkerij. Toch ook weer erg leerzaam: een pakkend stuk schrijven waarin de film tot zijn recht en je mening helder tot uitdrukking kwam.

Maar dat is dus journalistiek schrijven en dat heeft naar mijn mening en ervaring helemaal niets uitstaande met het schrijven waar wij het hier over hebben en dus zou ik daar nooit voor in de leer gaan bij een journalist. Neem liever de fameuze 10 Rules of Writing van Elmore Leonard ter harte. Een kostelijk boekje dat ik iedereen van harte kan aanbevelen, ondanks de drie zeer negatieve beoordelingen van kopers onderaan die pagina op Amazon. Als je het niet wilt kopen, vind je zijn regels zo ook wel ergens op het net.

Afbeelding . Afbeelding

Afbeelding . Afbeelding

Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Brazuca »

@ et all; Bedankt voor de reacties zover, ik hoop nog veel reacties te krijgen

@ Theo; Ik had al verwacht en gehoopt dat je op dit onderwerp zou reageren. Tips en ervaringen hoe jij tot het schrijverschap gekomen bent, zijn dus waardevol.

m.i. bestaat er veel belangstelling voor ´leesvoer´ uit de maritieme wereld. Het voordeel dat we hebben, is dat we weten wat er op een schip afspeelt en wat er onder de bemanning leeft.

Hier staan de 10 regels van Elmore Leonard.
Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Brazuca »

Hier staan diverse tips weliswaar in de Engelse taal, maar toch van voldoende kwaliteit om te vermelden.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Ik schreef:Ik zal nog het een en ander in het topic "Tips voor het schrijven van verhalen/memoires" zetten. Dat is minder persoonlijk; dat hoeft dan niet opgevat te worden als kritiek, maar daar kan iedereen dan uithalen wat van zijn - of haar - gading is. En me terechtwijzen als hij denkt dat ik onzin zit te verkopen, dat vooral niet te vergeten. Of er alleen maar het zijne van denken.
Bij deze dan.

Neem vooral de tijd. Een goed verhaal schrijven kóst nu eenmaal tijd. Zelfs voor een stukje dat, uitgeprint, niet meer dan anderhalf A4'tje in beslag neemt, ben je zomaar een volle werkdag kwijt. Schrijven, schrappen, omzetten, herschrijven. Net even een ander woord gebruiken. Twee komma's vervangen door twee streepjes. Een zin in tweeën hakken of twee zinnen inkorten en samenvoegen. Een halfuur zitten dubben wat nu in die bepaalde zin beter loopt: eerst het hulpwerkwoord en dan het voltooid deelwoord of andersom? Dus "was geweest" of "geweest was", om maar een voorbeeld te noemen.

Wees niet te gauw tevreden; échte critici die jouw verhaal onder een vergrootglas leggen en helemaal gaan uitpluizen voordat ze een oordeel geven, zijn dat ook niet en oordelen vaak keihard. Een reguliere uitgever die bereid is om je schrijfsels te lezen om te zien of hij die soms zou willen uitgeven, is ook onverbiddelijk in zijn of haar oordeel. Doe je het in eigen beheer via een internetuitgever, dan mis je die kritiek; die zijn bereid alles uit te geven zolang jij bereid bent om daarvoor te betalen. Dat is géén voordeel; goede kritiek heb je hard nodig. En eventueel een goede redacteur en een goede corrector. Die mis je bij een internetuitgever en dus moet je volledig afgaan en vertrouwen op je eigen kennis en ervaring en op je zelfkritiek. Zo nu en dan moet je denken: mijn god, wat een onzin. Dan moet je de hele handel in de prullenbak smijten en opnieuw beginnen.

Alles is belangrijk; niet alleen goed en foutloos taalgebruik, maar ook de interpunctie. De komma is zo ongeveer het belangrijkste leesteken dat het Nederlands kent en je moet goed weten hoe je die gebruikt en wanneer en waar je die gebruikt. Soms kun je hem beter vervangen door een punt en een nieuwe zin beginnen. Twijfel je, dan is de puntkomma vaak de juiste tussenweg; die is daar ook voor bedoeld: om een pauze aan te geven die langer is dan de pauze die een komma weer moet geven.
Ik zeg dus met opzet dat de komma in het Nederlands het belangrijkste leesteken is, want in andere talen zoals bijvoorbeeld het Engels - of het Amerikaans, wat weer een andere taal is - wordt de komma anders gebruikt dan wij dat doen. Daar komt hij bijvoorbeeld ook op de plaats waar wij een dubbele punt zouden zetten.
Magozzi scowled and said, "There's a city ordinance against drinking on the streets, you know."
Zomaar een zin die ik hier toevallig voor me zie in de vertaling die ik onderhanden heb.
Magozzi keek hem afkeurend aan en zei: "Er is een gemeenteverordening die drinken op straat verbiedt."
In het Engels komt er een komma achter "said", terwijl wij op die plaats een dubbele punt gebruiken. Dat eeuwige "you know" kan vaak beter worden weggelaten.

Neem als vuistregel aan dat tussen twee werkwoorden altijd een komma moet staan. Als dat niet zo is, moet dat ook tijdens het lezen van de zin blijken. Een komma geeft een pauze aan en pas als die pauze tussen twee werkwoorden bij het lezen gedwongen aanvoelt, moet je van die simpele regel afwijken. Dat zal niet vaak het geval zijn. Zelfs als de komma op die plaats weg kan, is het feit dat hij er toch staat, minder hinderlijk dan het ontbreken ervan terwijl er toch echt een pauze ingelast zou moeten worden.

Het uitroepteken moet je zeer spaarzaam gebruiken; hooguit één keer per twintigduizend woorden. Die luide toon die je wilt aangeven, moet ook zonder dat uitroepteken uit je zin blijken. Meer dan één uitroepteken achter een zin is natuurlijk helemaal een misdrijf. Een vraagteken is een onmisbaar, maar heel wat makkelijker leesteken. Zet echter nooit twee of drie vraagtekens achter elkaar om grote verbazing, vertwijfeling of radeloosheid weer te geven en al evenmin een vraagteken gevolgd door een uitroepteken.

Een ander vaak misbruikt leesteken, is het "beletselteken". Dat zijn die puntjes die een onderbreking, een onverwachte wending, een onvolledige gedachte of een taboewoord aangeven.
  • Werken vind ik leuk ... voor anderen.
  • "Ik heb het echt gepro..." "Ja, dat zal wel!"
  • Genetisch gemanipuleerd voedsel: je proeft er niets van ...
(Renkema pagina 370, zie hieronder.)

Dat zijn nooit meer dan drie puntjes. Geen lange reeks; dat is fout en erg storend bij het lezen.

Koop een boekje over interpunctie, of nog beter: koop de Schrijfwijzer, het onmisbare boek van Jan Renkema dat je altijd onder handbereik moet hebben. Sdu Uitgevers, ISBN 978 90 12 10854 6 Prijs € 34,95

Veel Engelse woorden en uitdrukkingen zijn volledig in de Nederlandse taal geaccepteerd en geïntegreerd; daar is niets op tegen. Maar gebruik ze niet om je verhaal een interessant trekje te geven, want dat werkt niet. Denk aan je lezers, aan je publiek dat bij voorkeur zo breed mogelijk moet zijn. Je schrijft niet alleen maar voor mensen die van wanten weten, wat niet betekent dat je elk woord omstandig moet gaan uitleggen; je mag gerust van je lezer verwachten dat die eens een keer een woordenboek pakt, hoewel dat ook weer niet te vaak nodig moet zijn.
En áls je Engelse woorden of uitdrukkingen gebruikt, gebruik ze dan wel goed. Hou er rekening mee dat een Engels woord dat in het Nederlands is opgenomen, vaak anders geschreven wordt dan in het Engels. Vaak is het meervoud in het Nederlands ook anders. Zo is het meervoud van "baby" in het Engels "babies", maar in het Nederlands "baby's" en zo zijn er veel meer woorden.

ferry - ferry's
lady - lady's
beauty - beauty's
party - party's
en ga zo maar door.

Amerikanen hebben het altijd over "a few blocks" of "two blocks down the street". Dat mag je zo niet overnemen; dat vertaal je door "een paar straten", hoewel "een paar blokken" ook nog wel kan, al is dat voor ons geen gebruikelijke uitdrukking. Je mag gerust een keer "downtown" gebruiken, maar dan als één woord en de eerste keer tussen aanhalingsteken, want niet elke lezer kent dat begrip. Laat in de tekst tot uitdrukking komen dat hier het centrum mee wordt bedoeld. Woorden die in het Engels los van elkaar (moeten) worden geschreven, zijn in het Nederlands opgenomen als één woord. Dat geldt óók voor woorden en uitdrukkingen die verband houden met computers. Raadpleeg bij twijfel Van Dale want die is bij het schrijven in het Nederlands maatgevend. Wat in correct Engels twee woorden zijn, wordt in correct Nederlands één woord:

hard disk - harddisk
hard drugs - harddrugs
after shave - aftershave

Maar hardcover blijft hardcover
Zo ook "hardcore" maar "hardcore music" wordt "hardcoremuziek".

Gebruik naast Van Dale ook "Het Groene Boekje" zoals de officiële "Woordenlijst Nederlandse Taal" in de wandeling wordt genoemd. Sdu Uitgevers - ISBN 90 12 10590 0 Prijs € 23,50, maar HIER vind je het online.

Let gelijk even op dat je "Van Dale" schrijft, met een kapitale "v". Dat doe je bij het voorzetsel in een naam altijd.
Je schrijft: "De heer Bert de Boer" , maar ook: "Vraag het maar aan de heer De Boer."

Nog even terugkomend op de Schrijfwijzer van Renkema die je altijd bij de hand moet hebben. Ik heb daar kleine bladwijzertjes in geplakt bij de zaken die ik telkens weer moet opslaan om zekerheid te hebben. Dat zijn bijvoorbeeld:
  • de vraag of ik nu "wat" of "dat" moet gebruiken
  • die of dat
  • ieder of elk
  • en de eeuwige vraag: "hun" of "hen"?
Leer het verschil tussen
  • teveel en te veel
  • tekort en te kort
.
De boekhouder was nog te kort in functie en werd te veel door de bijna blote borsten van de secretaresse in beslag genomen om het tekort op te merken. Toch wist hij heel goed dat een teveel in de kas net zo erg is als een tekort.

Zeg nooit dat dit onbelangrijk gemierenneuk is, want dat is het niet. Als je verhaal in druk verschijnt, in een publicatie waar je geld voor verwacht te krijgen, moet je tekst foutloos, of toch in elk geval nagenoeg foutloos zijn. In een beetje lange tekst kom je na twintig keer lezen en corrigeren en lang nadat die in druk is verschenen, nog steeds fouten tegen. Uiteraard begin je met je tekst te laten controleren door de spellingscontrole van je tekstverwerker. Maar pas op: soms geeft die iets anders aan Van Dale doet. Ook dan heeft Van Dale gelijk!

Taal is mooi. Taal leeft.
Taal onderscheidt ons van de dieren.
Zonder taal is ontwikkeling onmogelijk.
Vandaar dat we taal met respect moeten behandelen.

Tot later.
(Er zitten vast en zeker nog wel een aantal fouten in bovenstaande tekst. ;) )
Gerard

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Gerard »

Hallo Theo. Ik lees jouw stukken altijd met veel interesse, en steek er een hoop van op. Eén ding is echter erg persoonlijk voor mij, iets waar ik nooit aan zal toegeven: Die z.g. ,,moderne spelling" van de laatste jaren. En helemaal die beruchte grammaticavernieler: Die ,,tussen N". Ruggen-graat ip.v. ruggegraat, harten-kreet i.p.v. hartekreet. Het is zwaar fout, taalkundig en grammaticaal, en een stel Haagse kwiepen gaan mij niet voorschrijven hoe ik mijn Nederlands moet spellen en schrijven. Die ,,N" als die er tussen gezet wordt duidt een toestand aan, een eigenschap, zoals hier in Brabant wel wordt gezegd: ,,Nen rareN kerel", ,,Nen schoneN hond". Maar, ,,harte" in ,,hartekreet" duidt grammaticaal op iets heel anders: Het is oud, maar nog steeds correct en fatsoenlijk Nederlands om aan te duiden dat die kreet ,,uit het harte" komt. Deze ,,eind-E" of ,,tussen-E" duidt AFKOMST aan, en GEEN eigenschap.
Ons Nederlands van de jaren `50 was het beste wat onze spelling betreft, en wordt door een stel grappemakers in het Haagse om zeep geholpen. Het is nu zelfs zo erg dat een gast zo tussen de 12 en 25 jaar oud geen fatsoenlijke letter of woord meer op papier krijgt, een een boek of brief van de jaren 1800 al helemaal niet meer lezen kan. Helaas heeft de uitgever in mijn boek, ondanks eerdere ,,beloftes" toch zitten knoeien met mijn spelling. Het is een hardnekkige taalziekte die de meesten besmet heeft, dat ,,ennetje" er tussen. Meelopen met de grote hoop. De kans is niet groot dat ik nog ooit een boek schrijf of een goeie uitgever tref, maar als dat toch gebeurt laat ik contractueel opnemen dat er met mijn spelling niet geknoeid gaat worden met die moderne Haagsche Quats. Afijn, nog even iets: Laat het even weten als je het boek, ondanks alle stakingen daar, ontvangen hebt. Vriendelijke groet: Gerard.
Gebruikersavatar
Brazuca
Berichten: 2133
Lid geworden op: 04 mei 2009 00:06
Locatie: São Paulo
Contacteer:

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Brazuca »

@ Theo,
Ik ben blij dat je de discussie hier verder voert, misschien dat het onderwerp hier ook inderdaad beter past.

@ Gerard, Ik moet zeggen dat ik ook moeite heb met die tussen-N.

PANNENKOEK i.p.v. Pannekoek, dat klinkt toch helemaal niet goed ?

Wat dat betreft ben ik ook rebels, en hou nog vast aan de oude spelling.
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Tja, Gerard, dat komt dus recht uit het harte... :-D
Het staat je natuurlijk vrij om je niets van die nieuwe spelling aan te trekken - die overigens niet is bedacht door "Haagse kwiepen", maar het werk is van de Nederlandse Taalunie, een samenwerkingsverband tussen Nederland en (Vlaams) België. Wel moet je dan besluiten of dat alleen om die tussen-"n" gaat, of dat je de hele spelling afwijst. Maar welke spelling wil je dan gebruiken? Die van de jaren vijftig, zeg je. Maar alles daarna dan? Ga je terug naar "kado" en "kadet", "buro" en "kommies", om maar eens iets te noemen? Of sla je die over en blijf je bij de spelling zoals die was voor de laatste verandering?

Gaat het je inderdaad alleen om de tussen-"n", dan bevind je je in goed gezelschap; zoals je mogelijk weet hebben ook een aantal kranten en weekbladen - Volkskrant, Trouw, NRC Handelsblad, Elsevier, HP/De Tijd, De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland - plus de NOS, Tekstnet en Planet Internet in 2006 besloten deze nieuwe spelling te boycotten. Ze gaven daartoe Het Witte Boekje uit en noemden hun spelling de Witte Spelling. Ze dachten toen dat dit verzet een nog veel bredere aanhang zou vinden en dat de Taalunie zo onder druk zou komen te staan dat ze die nieuwe spelling zouden moeten terugdraaien. Dat is niet gebeurd en dat zal ook niet gebeuren. Ik denk eerder dat met het verstrijken van de jaren ook die dissidenten zich bij de nieuwe spelling zullen neerleggen. Het zijn kranten en tijdschriften, wat veel redactiewisselingen betekent en dan willen er nog wel eens dingen worden veranderd.

Voor mij was het geen punt. Ik werk tegen betaling met taal en dus moest ik de mensen die mij opdrachten geven in 2006 beleefd vragen welke spelling ze prefereerden. Dat was de nieuwe spelling en dus ben ik die gaan gebruiken. Na een paar maanden weet je niet beter. Die soms wat vreemde tussen-"n" went razendsnel en na een jaar valt het je onmiddellijk op als iemand die vergeet of opzettelijk niet gebruikt.
Een afwijkende mening hebben is heel leuk en aardig, maar je moet natuurlijk wel uitkijken dat je niet wordt als die mensen die naar de open dag gingen van het kampement waar hun zoon gelegerd was. Die zeiden later: "Onze Jan doet het hartstikke goed. Hij kan marcheren als de beste. Ze liepen allemaal uit de pas, behalve onze Jan." :roll:

Tja, Gerard, dingen veranderen nu eenmaal. Jij wilt liever terug naar het verleden. Pas op dat je niet te ver teruggaat. Je hebt het over brieven uit 1800. In de allereerste editie van Van Dale uit 1864, was het ook allemaal hartenkreet en hartenpijn en hartenleed en ganzenveer en koeienkont. Dat die tussen-"n" er later tussenuit viel, moet veel mensen aan het hart zijn gegaan en velen zullen hem waarschijnlijk nog lang zijn blijven gebruiken, boos als ze waren over zoveel taalslordigheid. Die moesten toen waarschijnlijk ook niets hebben van die lieden die zomaar besloten dat die "n" wel weg kon omdat hij toch niet uitgesproken werd. Die ouwe knakkers draaien zich nu misschien vergenoegd om in hun graf en denken: Kijk eens aan, eindelijk gerechtigheid. De tussen-"n" is terug. :-D

Goeie uitgevers zijn er genoeg, Gerard. Het probleem is dat die erg kieskeurig zijn met wat ze willen uitgeven en ook heel erg kritisch. Als je zo gelukkig bent om bij een reguliere uitgever een voet - wat zeg ik? - een kleine teen tussen de deur te krijgen, kun je maar beter goed naar die uitgever luisteren en je naar zijn of haar wensen schikken, anders wordt het bij voorbaat helemaal niks. Eisen kun je alleen stellen als er van je vorige boek minstens 50.000 exemplaren zijn verkocht. Ik zei het al eerder: bij mijn eerste boek mocht ik niet eens de titel bepalen. Wel zal een goede redacteur het wel uit haar hoofd laten om in je dialogen te gaan zitten veranderen. Wat tussen aanhalingstekens staat hoeft niet altijd goed Nederlands te zijn. Integendeel: dialoog moet zijn zoals mensen écht praten. Dat goed weergeven is een kunst die lang niet iedere schrijver beheerst.
Wel doe ik bij elke vertaling die ik klaar heb een aantal aanwijzingen voor de redactie en de persklaarmaker om te voorkomen dat bepaalde dingen worden "verbeterd" die juist moeten blijven staan zoals ik het heb geschreven. Van eigen werk krijg je altijd de uiteindelijke drukproeven te zien. Die kun je dan controleren op dat soort dingen. Jij hebt bijvoorbeeld geschreven:
Ondanks de heldere maneschijn gleed hij uit over een bananenschil en viel met zijn tandeloze smoel in de kippenstront.
"Kijk toch uit, koeiekut!" riep zijn vrouw.

Dan moet dat eigenlijk "koeienkut" zijn, maar omdat het dialoog is en zijn vrouw die tussen-"n" vast niet uitspreekt, mag dat niet worden veranderd. :roll:

Dit is echter weer een ander chapiter.

Ah, ik zie dat Dick zich ook weer bij dit topic aansluit. Ach ja, het befaamde "pannenkoek" waar iedereen onmiddellijk over viel. Dat is ook weer zo'n hartstikke ouderwets woord; ook dat werd in 1864 net zo geschreven als we het nu weer moeten doen. :wink:
Wat zingt Bob Dylan ook alweer?

The Times They Are A-changin'

Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won't come again
And don't speak too soon
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
That it's namin'.
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'.


Wat je voor jezelf schrijft of wat je bijvoorbeeld op een forum wil zetten of in welke spelling je je brieven wilt schrijven, dat is helemaal aan jou. Maar wil je gaan publiceren, dan zal je je toch echt moeten schikken naar degene die eventueel bereid is om jouw werk aan een groter publiek voor te leggen. Als je een manuscript naar een uitgever hebt gestuurd en je hebt het geluk dat het op de stapel komt die ook echt gelezen gaat worden, dan kun je maar beter zorgen dat je spelling en je grammatica correct zijn, anders gaat het nadat de eerste pagina gelezen is, alsnog op de stapel "WVW" - Waardeloos, Vlug Wegwezen.

Nogmaals: vandaar het grote succes van al die internetuitgevers. Die zal het worst wezen wat jij hebt geschreven. Jouw centen in hun zak, dat is het enige dat telt. Dan willen ze je ook nog wel vertellen dat je een groot schrijver bent. Als de kassa maar rinkelt.

Nog even terugkomend op het gebruik van Engelse uitdrukkingen in het Nederlands. Ik kom net in mijn vertaling het begrip "hate crime" tegen: een misdrijf uit haat tegen iemand, maar vaker tegen een bepaalde groep - homo's, kleurlingen, joden. Dat is intussen ook in het Nederlands geaccepteerd en in Van Dale opgenomen, maar dan wel als één woord: hatecrime.
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14378
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Net van het Internet geplukt............
Ondanks dat ik nu dus 30 jaar " in't buut'nlaand woonuh" woar ze allenig mah Engels proat en schrieft- en woar ak ok un bult Engels - en goed muh mah rek'n-mudduh schriev'n!!.....kan ik nog aardig uit de voet'n in het ABS Nederlands en ak in't darp kommuh kunt ze nait an mien plat heur'n dak " ah un bestuh tiet vot uhwes binnuh!!!"
t'zit volgens mien allemoahluh tussen de oorties zekt ze weh, en t'is ok mah net waij oezelf wiesmaakt- ik hadduh vrogger buur'n die waar'n un moand noah Amerika uhwes en toen kon'n ze gien Goed Hollands meer proat'n " You know" :lol: :mrgreen:

Publisher halts book about bombing of Hiroshima
Mar 1, 4:07 PM (ET)

By HILLEL ITALIE

(AP) In this Feb. 26, 2007 file photo, author Charles Pellegrino is shown during a news...
Full Image

NEW YORK (AP) - Publication has been halted for a disputed book about the atomic bombing of Japan in 1945, The Associated Press has learned.

Charles Pellegrino's "The Last Train from Hiroshima" had received strong reviews and had been optioned for a possible film by "Avatar" director James Cameron. But publisher Henry Holt and Company, responding to questions from the AP, said Monday that Pellegrino "was not able to answer" several concerns, including whether two men mentioned in the text actually existed.

"It is with deep regret that Henry Holt and Company announces that we will not print, correct or ship copies of Charles Pellegrino's 'The Last Train from Hiroshima,'" the publisher said in a statement issued to the AP.

Doubts were first raised about the book a week ago after Pellegrino acknowledged that one of his interview subjects had falsely claimed to be on one of the planes accompanying the Enola Gay, from which an atom bomb was dropped by the United States on Hiroshima in 1945. Holt had initially promised to send a corrected edition.

But further doubts about the book emerged. The publisher was unable to determine the existence of a Father Mattias (the first name is not given) who supposedly lived in Hiroshima at the time of the bombing, and John MacQuitty, identified as a Jesuit scholar presiding over Mattias' funeral

"I read a number of books on this period of time and none of them mentioned Mattias or MacQuitty. I knew there was no way those people could have been omitted if they were real," said history professor Barton Bernstein of Stanford University.

Pellegrino's own background was also questioned. He sometimes refers to himself as Dr. Pellegrino, and his Web site, , lists him as receiving a Ph.D. in 1982 from Victoria University of Wellington, New Zealand. But in response to a query from the AP, the school said it had no proof that Pellegrino had such a degree.http://www.charlespellegrino.com

"It is easy to understand how even the most diligent author could be duped by a source, but we also understand that opens that book to very detailed scrutiny," according to the statement from Holt.

"The author of any work of nonfiction must stand behind its content. We must rely on our authors to answer questions that may arise as to the accuracy of their work and reliability of their sources. Unfortunately, Mr. Pellegrino was not able to answer the additional questions that have arisen about his book to our satisfaction."

E-mail and phone messages left with Pellegrino were not immediately answered. Cameron's office had no immediate comment.

Holt publicist Nicole Dewey said 18,000 copies of the book, published in January, were in print. The publisher "will issue full credit to wholesalers and retailers who wish to return the book. Consumers who seek a refund should return to the retailer from whom they purchased the book," Monday's statement said.

As of Monday afternoon, "Last Train" was ranked at 244 on the Amazon.com best-seller list. According to Nielsen BookScan, which tracks around 75 percent of industry sales, the book has sold 7,000 copies.

The book's fate not only means the likely demise of the film deal with Cameron, who provided a blurb for "Last Train," but complicates the long history of collaboration between the director and Pellegrino, who served as an adviser for "Avatar," the box-office champ that has been nominated for nine Academy Awards.

Cameron wrote introductions for Pellegrino's "Ghosts of the Titanic," published in 2000, and for the controversial 2007 release "The Jesus Family Tomb," co-authored by Pellegrino and strongly questioned by scholars for its assertion that a tomb discovered in Jerusalem contained the remains of Jesus and possible family members.

When first released, "The Last Train from Hiroshima" received high praise from The New York Times' Dwight Garner, who called it a "sober and authoritative new book" and a "gleaming, popular wartime history." Pellegrino first acknowledged flaws in the book when he told the Times last month that he had been misled by Joseph Fuoco, who had claimed he was a last-minute replacement for flight engineer James R. Corliss.

Other books, mostly memoirs, have been withdrawn in recent years, including Margaret B. Jones'"Love and Consequences" and Herman Rosenblat's "Angel at the Fence." Publishers traditionally review manuscripts for possible legal problems, but have resisted calls to fact-check nonfiction works, saying the process is too expensive and time-consuming.

Holt's Dewey declined comment Monday on whether "Last Train" had been fact-checked.

Pellegrino, 56, has also written science fiction and magazine articles. A piece he wrote for Omni magazine in 1985 is widely credited as an early examination of whether the DNA of flies preserved from prehistoric times might include information about dinosaurs, a theory amplified in Michael Crichton's "Jurassic Park."
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Kijk eens aan, dat zal je als uitgever maar gebeuren, dat je sterauteur zijn huiswerk niet heeft gedaan. Wat een blamage.
Het heeft wel een hoop leuke commentaren losgemaakt. Als Pellegrino zijn huiswerk wél zou hebben en dan ook goed, zou hij hebben geweten dat er in de loop der tijden heel wat mensen zijn geweest die beweerden dat ze tijdens die vlucht naar Hiroshima en later naar Nagasaki aan boord van een van die vliegtuigen waren.
Zo zegt ene Russell E. Gackenbach, die navigator was aan boord van de "Up An Atom", een van de zes vliegtuigen die deelnamen aan de tweede atoomaanval, die op Nagasaki, naar aanleiding van het bericht dat Pellegrino's bron Fuoco helemaal niet aan boord was: "Als iedereen die later beweerde aan boord te zijn geweest dat ook inderdaad was geweest, waren we helemaal niet van de grond gekomen." :-D

Kijk dat behoor je als schrijver dan toch te weten, vooral omdat het vandaag de dag heel simpel is om alles aan de weet te komen wat je nodig hebt. Er is een heel uitgebreide site over de 509th Composite Group, de vliegtuigen die waren uitgekozen voor de vluchten naar Hiroshima en Nagasaki. Daar vind je ieder bemanningslid van elk vliegtuig en daar zit geen meneer Fuoco bij.

Blij dat ik zelf zo'n mierenneuker ben die alles haarfijn wil weten en die niet wil dat iemand hem op een fout kan betrappen. En een fout is nog tot daaraantoe; die kan iedereen maken. Maar een blunder...?
Een goed voorbeeld zit meteen in de zin hierboven. Dit topic gaat over taal, over schrijven, over spellen, reden waarom ik hier nog mierenneukeriger ben dan gewoonlijk, want voor dat je het weet, roept er iemand: "Kijk naar je eige, man!" :-D

Ik wist werkelijk niet onmiddellijk hoe je dat nu eigenlijk schrijft: "tot daar aan toe" of "tot daaraan toe" of "tot daar aantoe" of weet-ik-veel. Van Dale brengt niet onmiddellijk de oplossing en dus gewoon op Google ingetikt: "tot daar aan toe". Dan word je direct doorverwezen naar de voortreffelijke site van ONZE TAAL en weet je onmiddellijk - en ook voor altijd - van de hoed en de rand.
Er is nauwelijks nog een excuus te vinden voor het maken van spel- en taalfouten. Tekstverwerker met spellingcontrole - zonder tussen-"s" - met daarbij de Van Dale, het Groene Boekje, de Schrijfwijzer én het internet tot je beschikking, dan mag je in teksten die gepubliceerd gaan worden geen fouten meer maken.

Maar pas op: het is nog veel moeilijker. Het moet foutloos zijn, maar als het een verhaal is, moet het tevens boeiend zijn, anders leest natuurlijk geen mens het en dat is dan ook weer jammer. Als je die link naar Onze Taal aanklikt, zie je links iets aardigs staan:
"Sommige mensen zul je nooit betrappen op een taalfout in de strikte betekenis, maar ook nooit op een welluidende, krachtige, pakkende, sterke, spitse, sprankelende formulering." Kristien Hemmerechts.

Dat is een waar woord. Maar zeker geen vrijbrief om maar raak te doen; wel een stimulans om het nóg beter te willen doen. Nooit tevreden zijn.
Boeiend, pakkend, krachtig, foutloos, mooi, vloeiend lopend Nederlands met natuurlijke dialogen, daar moet je naar streven.
Gaat u er maar even aan staan.
Of is het "aanstaan"...?
What the hell, zeggen ze dan in Finland. :roll:
Gebruikersavatar
Leo Bokkum
Berichten: 508
Lid geworden op: 15 dec 2006 05:30
Locatie: Oost Drenthe

Re: Tips voor het schrijven van verhalen / memoires

Bericht door Leo Bokkum »

Tejoo, juh laad muh duh moet induh sgoene sakkuh med dad gepriechul ofer duh taaal
assik daro alluhmaal an mot denkuh dankomp ur geneen woort meer uid mein toestebort

chroetjus, lejo :lol:
pee es; gaad aajubee door med juh tipz.
(zorry foor duh drie zpelvautuh)
Pas geen oplossingen toe voordat je weet wat het probleem is


Plaats reactie