Pikheet in Noorwegen
Re: PIKHEET IN NOORWEGEN
Jan,
Je hebt groot gelijk. De Lofoten is hoog genoeg en de Noordkaap laten zitten. Daar zijn teveel toeristen en ook zijn de uitbaters van de Noordkaap erg geldbewust. Maar als je ooit weer eens die kant opgaat bekijk dan Sletness vuur bij Mehamn. Dus de eerste kaap oostelijk van de Noordkaap op het volgende schiereiland.
Je foto's zijn mooi. Nog een goede tocht verders.
gr. Martin
Je hebt groot gelijk. De Lofoten is hoog genoeg en de Noordkaap laten zitten. Daar zijn teveel toeristen en ook zijn de uitbaters van de Noordkaap erg geldbewust. Maar als je ooit weer eens die kant opgaat bekijk dan Sletness vuur bij Mehamn. Dus de eerste kaap oostelijk van de Noordkaap op het volgende schiereiland.
Je foto's zijn mooi. Nog een goede tocht verders.
gr. Martin
Re: PIKHEET IN NOORWEGEN
Martin,
wij hoeven niet zo nodig het spoor van alle toeristen te volgen en trekken meestal ons eigen plan.
We zullen je tip onthouden volgend jaar,als alles meezit, gaan we nog een keer naar Noorwegen maar een week of twee later.
De rest van onze foto's van Andenes staan hier onder.
wij hoeven niet zo nodig het spoor van alle toeristen te volgen en trekken meestal ons eigen plan.
We zullen je tip onthouden volgend jaar,als alles meezit, gaan we nog een keer naar Noorwegen maar een week of twee later.
De rest van onze foto's van Andenes staan hier onder.
- Cor Leliard
- Berichten: 3418
- Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
- Locatie: Breda
Re: PIKHEET IN NOORWEGEN
Ik geniet van de prachtige foto's ,
bedankt.
groetjes uit Breda Cor
bedankt.
groetjes uit Breda Cor
Il parle Il a parle
Re: PIKHEET IN NOORWEGEN
De weg naar Bleik is erg smal en de wind staat recht op de 20 vierkante meter aluminum en piepschuin van onze camperwand,hagel en regen wisselen elkaar af.
Als je hier voor je baas naar toe moest zou je protesteren. We stoppen en lezen de folder van Puffinsafari,voor het eerst, goed door.
De eerste afvaart is op 4 Juni,bij voldoende deelname. Wij hebben nog niemand af zien slaan naar Bleik,dus storm zal het niet lopen!
We besluiten via weg 82 terug naar Sortland te rijden dat ligt op Langoya,wat beschutter zodat het er waarschijnlijk aangenamer is.
We keren de hut bij de inrit naar een radiobaken,op de weg past niet.
Langs de 82 stuiten we op een grote groep rendieren,geen verkeer te zien dus kunnen we stoppen om foto's te maken.
De bruggen bij Risoyhamn en Sortland zijn de betonnen bruggen smal,hoog en voorzien van zeer steile opritten,de Hurtigruten jachten passen er net onderdoor .
Bij Sortland is een kade voor kustwachtschepen,er liggen er wat voor de kant.
Met 5000 inwoners is Sortland groter als Andenes en oogt wat vriendelijker.
Aan de kade zijn wat grotere bedrijven en we zien de onvermijdelijke grote koopwarenhuizen boven alles uitsteken.
De 82 loopt van Andenes naar Sortland langs de Andfjorden,Risoysundet,Forfjorden en Hognfjorden, een mooie route om te rijden als je de spullen goed voor elkaar hebt.
Met zo'n modern bandenreparatiespul gaat het hier niet lukken, een echt reservewiel en winterbanden is verstandig.
Ik heb voor de zekerheid ook een sleepkabel,accukabels en (echte)sneeuwketingen mee.
Als we bij Sortland de brug oversteken is het nog vroeg en we besluiten door te rijden naar Kabelvag op de Lofoten,uit de wind en aan het Vestfjorden.
Op Langoya aan de oostkant op de E10 is het al wat rustiger en ziet de omgeving er "bewerkter uit".
We rijden de vreemde brug naar het eiland Hadseloya op en komen opeens handen en camera's te kort.
Er meert een Hurtigruten aan,in de brug zit een vreemde bocht en er ligt een Hurtigruten op de kant bij een vreemd hoog gebouw.
De brug gaat over de Langoysundet die de Vesteralsfjorden verbindt met de Hadselfjorden.
We kunnen niet fotograferen en rijden tegelijk en een schip op de kant wil ik toch beter bekijken,we besluiten hier pauze te houden.
Kabelvag loopt niet weg en we hoeven niet in het donker te rijden,de zon zal ook vandaag niet onder gaan.
Als we richting schip rijden is het toch een hele verrassing,ze hebben de oude Finnmarken op de kant gesjord en het arme schip ligt als een walvis op het droge.
Voor bescherming is er een hoed van golfplaten op gezet,het had wel eleganter en met meer respect gekund voor zo'n bejaarde dame!!
We gaan parkeren en binnenkijken,dat is een verhaal apart.
Als je hier voor je baas naar toe moest zou je protesteren. We stoppen en lezen de folder van Puffinsafari,voor het eerst, goed door.
De eerste afvaart is op 4 Juni,bij voldoende deelname. Wij hebben nog niemand af zien slaan naar Bleik,dus storm zal het niet lopen!
We besluiten via weg 82 terug naar Sortland te rijden dat ligt op Langoya,wat beschutter zodat het er waarschijnlijk aangenamer is.
We keren de hut bij de inrit naar een radiobaken,op de weg past niet.
Langs de 82 stuiten we op een grote groep rendieren,geen verkeer te zien dus kunnen we stoppen om foto's te maken.
De bruggen bij Risoyhamn en Sortland zijn de betonnen bruggen smal,hoog en voorzien van zeer steile opritten,de Hurtigruten jachten passen er net onderdoor .
Bij Sortland is een kade voor kustwachtschepen,er liggen er wat voor de kant.
Met 5000 inwoners is Sortland groter als Andenes en oogt wat vriendelijker.
Aan de kade zijn wat grotere bedrijven en we zien de onvermijdelijke grote koopwarenhuizen boven alles uitsteken.
De 82 loopt van Andenes naar Sortland langs de Andfjorden,Risoysundet,Forfjorden en Hognfjorden, een mooie route om te rijden als je de spullen goed voor elkaar hebt.
Met zo'n modern bandenreparatiespul gaat het hier niet lukken, een echt reservewiel en winterbanden is verstandig.
Ik heb voor de zekerheid ook een sleepkabel,accukabels en (echte)sneeuwketingen mee.
Als we bij Sortland de brug oversteken is het nog vroeg en we besluiten door te rijden naar Kabelvag op de Lofoten,uit de wind en aan het Vestfjorden.
Op Langoya aan de oostkant op de E10 is het al wat rustiger en ziet de omgeving er "bewerkter uit".
We rijden de vreemde brug naar het eiland Hadseloya op en komen opeens handen en camera's te kort.
Er meert een Hurtigruten aan,in de brug zit een vreemde bocht en er ligt een Hurtigruten op de kant bij een vreemd hoog gebouw.
De brug gaat over de Langoysundet die de Vesteralsfjorden verbindt met de Hadselfjorden.
We kunnen niet fotograferen en rijden tegelijk en een schip op de kant wil ik toch beter bekijken,we besluiten hier pauze te houden.
Kabelvag loopt niet weg en we hoeven niet in het donker te rijden,de zon zal ook vandaag niet onder gaan.
Als we richting schip rijden is het toch een hele verrassing,ze hebben de oude Finnmarken op de kant gesjord en het arme schip ligt als een walvis op het droge.
Voor bescherming is er een hoed van golfplaten op gezet,het had wel eleganter en met meer respect gekund voor zo'n bejaarde dame!!
We gaan parkeren en binnenkijken,dat is een verhaal apart.
Re: PIKHEET IN NOORWEGEN
Dat zijn wijze woorden Jan. Inderdaad ALTIJD een echt reservewiel mee en ook een krik natuurlijk.Met zo'n modern bandenreparatiespul gaat het hier niet lukken, een echt reservewiel en winterbanden is verstandig
Dat moderne reparatie spul is misschien wel geschikt in West Europa maar zeer zeker niet hier met de grote afstanden.
Ik zag eens in Lapland een bordje langs de kant van de weg met de vermelding dat op 150 km de volgende winkel stond.
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat daar een garage is die een kapotte band repareert.
Jaren geleden in 1966 kreeg ik, ergens in nowhere, een steen door de voorruit. Ruit aan diggelen natuurlijk en het was 500 km rijden naar een bedrijf(je) die een nieuwe voorruit had. (De muggen zaten dus nu aan de binnenkant van de achterruit!)
Maar het is wel mooi daar. Ik geniet van je foto's.
Rij voorzichtig.
Martin
Re: PIKHEET IN NOORWEGEN
Bij de Hurtigrutenterminal is het verboden voor campers,we parkeren er toch maar ,de noren doen meestal niet moeilijk.
Bij de ingang van het museum zit een opgedofte dame op een kruk,een hostess.
Wij denken al wat een warme ontvangst,helaas zit ze daar slechts om de gasten van de Vesteralen op te vangen die een uurtje mogen luchten.
Ze zegt dat we, gratis, de Finnmarken mogen bezoeken ,rechts drie trappen op de gang door en dan aan het eind.
Omdat rust roest sjouwen we de drie trappen op een lange gang door en een zeer rommelige ontvangstruimte,waar een jongmens ons toegang weigert omdat we geen sticker hebben,!@#$%* !!
We sjouwen weer naar beneden,waar de hostess inmiddels het veld geruimd heeft en waar we na wat soebatten bij een loket twee stickers kopen voor alleen bezoek aan het schip.
Ik struikel zo wat over een yank in een mooi zwart (zomer)kostuum,hij ziet asgrauw en heeft grote wallen onder z'n ogen,hij bibbert van de kou.
Of ik weet waar een apotheek is,hij wil anti-zeeziektepillen kopen omdat de laatste twee dagen volgens hem "hell"waren!
Ik heb echt geen idee en zeg dat er aan boord vast en zeker zulke pillen te krijgen zijn en ik zou een jas aantrekken.
Hij kijkt me vinnig aan en vertrekt ,zonder jas ,richting centrum.
Inmidels zijn de gasten van de Vesteralen tot het museum doorgedrongen ze zijn niet echt vrolijk en erg ongeduldig.
We sjouwen weer naar boven waar geen mens meer om de sticker vraagt en er ook niemand is voor enige uitleg.
De winterslaap is nog niet uit en het is overal nog een tamelijke bende.
Inmiddels lopen er ook al een paar passagiers van de Vesteralen op de Finnmarken,een schotse zegt dat het weer zo beroerd was dat de tafelkleden nat gemaakt moesten worden om schuiven van de borden te voorkomen.
Ik slaag er zo maar in niets terug te zeggen ze heeft het al moeilijk genoeg.
Een engelsman zoekt net als ik de machinekamer,helaas alles is hermetisch afgesloten.
Dan maar naar de brug,waar het stuurhuis benauwd en rommelig aandoet.
Er staat geen mooie telegraaf van de firma Kwant uit Sneek en ook een stoer houtenstuurwiel is niet aan wezig.
Ik vind wel een Sallog,stuurautomaat met een lullig handwieltje,radarscherm,motorbediening,telefoons en de bediening van de waterdichte deuren.
Voor de ouderen onder ons toch wel leuk om weer eens te zien,maar de brug van b.v. de Camerounkust vond ik toch echt veel mooier.
We vinden een hut die open is,dat komt bekend voor,een engelse die achter ons staat merkt op dat haar hut nu maar nauwelijks groter is!
Het zal wel meevallen door het slechte weer zijn ze allemaal een beetje narrig.
De KOMBUIS is in mooie orginele staat,die lange kerels van tegenwoordig zouden constant hun kop stoten.
Mooi fornuis en de pannen tussen de slingerbeveiliging,er staat ook nog een mooie stoomkoker tegen de wand.
De salon is ook open en in originele staat.
Op de bak, waar zo te zien niet vaak iemand komt,staan mooie ankerspillen en vinden we het werfplaatje en de scheepsbel.
De aandrijving van de verhaalwinches heb ik nog nooit zo gezien,wellicht kan een kombuizer het ons uitleggen?
De sloepen liggen in slechte staat rond het schip,jammer.
Het kluisgat toont sporen van lange tijd een ketting naar achteren.
Het valt me op dat veel huidplaten gelast zijn,maar geklonken op de spanten en er zijn ook veel reparaties aan de romp geweest.
We brengen er een uurtje door,het is frustrerend een machinekamer te ruiken en er niet in te kunnen!! Let eens op het prachtige lampje(aan het log geschroefd)om de klok te verlichten!!
De foto's komen in twee series het zijn er te veel .
Bij de ingang van het museum zit een opgedofte dame op een kruk,een hostess.
Wij denken al wat een warme ontvangst,helaas zit ze daar slechts om de gasten van de Vesteralen op te vangen die een uurtje mogen luchten.
Ze zegt dat we, gratis, de Finnmarken mogen bezoeken ,rechts drie trappen op de gang door en dan aan het eind.
Omdat rust roest sjouwen we de drie trappen op een lange gang door en een zeer rommelige ontvangstruimte,waar een jongmens ons toegang weigert omdat we geen sticker hebben,!@#$%* !!
We sjouwen weer naar beneden,waar de hostess inmiddels het veld geruimd heeft en waar we na wat soebatten bij een loket twee stickers kopen voor alleen bezoek aan het schip.
Ik struikel zo wat over een yank in een mooi zwart (zomer)kostuum,hij ziet asgrauw en heeft grote wallen onder z'n ogen,hij bibbert van de kou.
Of ik weet waar een apotheek is,hij wil anti-zeeziektepillen kopen omdat de laatste twee dagen volgens hem "hell"waren!
Ik heb echt geen idee en zeg dat er aan boord vast en zeker zulke pillen te krijgen zijn en ik zou een jas aantrekken.
Hij kijkt me vinnig aan en vertrekt ,zonder jas ,richting centrum.
Inmidels zijn de gasten van de Vesteralen tot het museum doorgedrongen ze zijn niet echt vrolijk en erg ongeduldig.
We sjouwen weer naar boven waar geen mens meer om de sticker vraagt en er ook niemand is voor enige uitleg.
De winterslaap is nog niet uit en het is overal nog een tamelijke bende.
Inmiddels lopen er ook al een paar passagiers van de Vesteralen op de Finnmarken,een schotse zegt dat het weer zo beroerd was dat de tafelkleden nat gemaakt moesten worden om schuiven van de borden te voorkomen.
Ik slaag er zo maar in niets terug te zeggen ze heeft het al moeilijk genoeg.
Een engelsman zoekt net als ik de machinekamer,helaas alles is hermetisch afgesloten.
Dan maar naar de brug,waar het stuurhuis benauwd en rommelig aandoet.
Er staat geen mooie telegraaf van de firma Kwant uit Sneek en ook een stoer houtenstuurwiel is niet aan wezig.
Ik vind wel een Sallog,stuurautomaat met een lullig handwieltje,radarscherm,motorbediening,telefoons en de bediening van de waterdichte deuren.
Voor de ouderen onder ons toch wel leuk om weer eens te zien,maar de brug van b.v. de Camerounkust vond ik toch echt veel mooier.
We vinden een hut die open is,dat komt bekend voor,een engelse die achter ons staat merkt op dat haar hut nu maar nauwelijks groter is!
Het zal wel meevallen door het slechte weer zijn ze allemaal een beetje narrig.
De KOMBUIS is in mooie orginele staat,die lange kerels van tegenwoordig zouden constant hun kop stoten.
Mooi fornuis en de pannen tussen de slingerbeveiliging,er staat ook nog een mooie stoomkoker tegen de wand.
De salon is ook open en in originele staat.
Op de bak, waar zo te zien niet vaak iemand komt,staan mooie ankerspillen en vinden we het werfplaatje en de scheepsbel.
De aandrijving van de verhaalwinches heb ik nog nooit zo gezien,wellicht kan een kombuizer het ons uitleggen?
De sloepen liggen in slechte staat rond het schip,jammer.
Het kluisgat toont sporen van lange tijd een ketting naar achteren.
Het valt me op dat veel huidplaten gelast zijn,maar geklonken op de spanten en er zijn ook veel reparaties aan de romp geweest.
We brengen er een uurtje door,het is frustrerend een machinekamer te ruiken en er niet in te kunnen!! Let eens op het prachtige lampje(aan het log geschroefd)om de klok te verlichten!!
De foto's komen in twee series het zijn er te veel .
Re: PIKHEET IN NOORWEGEN
Wim van der Moolen heeft in een schitterende reportage, op kombuispraat,als eens de geschiedenis van Hurtigruten uit de doeken gedaan.
Van de oude Finnmarken vermelde hij dat hij er wel op geweest was maar geen foto,s gemaakt had,binnen.
Nou ja, met de restauratie schiet het dus niet erg op,ze is buitenom getjet en dat is het wel zo'n beetje.
Toen Wim haar op de plaat zette zag ze er beter uit!
Niet restaureren betekent wel dat het origineel blijft,dat is ook wel weer mooi.
Onderstaand de laatste foto's die wij konden nemen op en in het schip.
Van de oude Finnmarken vermelde hij dat hij er wel op geweest was maar geen foto,s gemaakt had,binnen.
Nou ja, met de restauratie schiet het dus niet erg op,ze is buitenom getjet en dat is het wel zo'n beetje.
Toen Wim haar op de plaat zette zag ze er beter uit!
Niet restaureren betekent wel dat het origineel blijft,dat is ook wel weer mooi.
Onderstaand de laatste foto's die wij konden nemen op en in het schip.
Re: PIKHEET IN NOORWEGEN
Dat lijkt me een Brattvaag hydraulische winch. Lage druk, dus dikke leidingen. Werkt altijd, probleemloos, onderhoudsvrij, geruisloos. Een zegen voor wie motorwinches en ankerlieren gewend was, vooral als die luchtgekoeld waren. Probeer dat op een Scandinavische wintermorgen met een graadje of 20 vorst maar eens aan de draai te krijgen.De aandrijving van de verhaalwinches heb ik nog nooit zo gezien,wellicht kan een kombuizer het ons uitleggen?
Hydraulische winches: hulpmotor in de machinekamer starten, hydraulische pomp in zijn werk en karren maar.
Brattvaag is een Noors product, tegenwoordig in handen van Akers.