Pikheet in Noorwegen

[v+d]

Bedankt Theo,dat hydraulische had ik wel bedacht maar kon het toch niet plaatsen door de dikke leidingen,we leren elke dag bij

[K.Brouwer]

Hallo Theo,

Schiet mij bij het lezen van je uitleg opeens hetvolgende te binnen .

Die "Atlantic Line" schepen ( en ook andere) waren allemaal met Hatlappa winches uitgerust en werkte precies zoals je beschreef.

De lagedrukleidingen liepen wel van de m.k. over dek tot aan het ankerspil aan toe,dus een aardige afstand.

Een keer tijdens de winter in N.Y. werd om 17.00 gestopt met laden/lossen en werd de hydraulische druk "van dek" afgehaald door
de koppeling tussen de hydraulische pomp en de hulpmotor uit z'n werk te zetten,een makkie, je haalde gewoon een handel over.
's Nachts had het flink gevroren (-18 C) en toen de 2e wtk 's ochtends weer "druk aan dek" wilde geven kreeg hij met geen mogelijkheid
de koppelinghandel in z'n werk, het leek alsof hij tegen een muur stond te drukken . Dus "hulp van boven" erbij gehaald en door de hulpmotor een stuk langzamer te laten draaien en met drie man aan de koppelingshandel te scheuren kregen we de zaak weer "in z'n
werk" en konden we weer laden/lossen.
De oorzaak van de koppeling niet meer in z'n werk te kunnen krijgen bleek dat de hydraulische olie zo dik geworden was dat het nauwelijks wilde doorstromen. Als oplossing hebben toen maar na 17.00 de bedieningshandel van het ankerspil met een touwtje vastgeknoopt zodat het ankerspil de hele nacht bleef draaien en de olie dus niet meer zo dik werd en toen men weer met laden/lossen begon werd het spil weer gestopt . Dit meegemaakt in '66 dus heb later nog vele malen van dit truukje gebruik gemaakt .

De Westzaan zat toendertijd meestal in de Carib, doch ze moesten met die boot eens in de winter naar Canada ( dacht Halifax) dus werden de motorwinches bij het passeren van Cape Hatteras gestart en pas na vertrek Halifax gestopt. Dat voordeel heb je als er geen kapt./eigenaar in je nek staat te hijgen .

Groeten,K.Brouwer.

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Nee, ik kan me niet herinneren dat we daar ooit problemen mee hebben gehad en het kan in Zweden en Finland toch knap vriezen. Met (luchtgekoelde) motorwinches moest je allerlei kunstgrepen uithalen; door laten draaien, cargolampen erop leggen, olielampen erin zetten. Waarom ze daar nooit elektrische verwarming hebben ingebouwd, begrijp ik achteraf niet zo goed. Met liggende Deutzjes kon je tenminste nog iets doen: heet water erin, lontjes gebruiken, benzine laten snuiven en zo. Dat we niet allemaal op jeugdige leeftijd zijn omgekomen bij die experimenten, mag een wonder heten.

Ik zit een zeer spannend boek te vertalen. Daar is op een basis aan de Zuidpool alle stroom uitgevallen en nou moeten ze een Snowcat starten, Die heeft ook elektrische voorverwarming, maar die werkt dus niet meer en de olie is zo dik dat de motor niet meer rond te tornen valt. Carter aftappen en de olie op een campingbrander verwarmen. Dat we daar toch nooit aan hebben gedacht...

Ik probeer nu al sinds gisteren aan de weet te komen hóé laag die lage druk van Brattvaag nu eigenlijk was/is. Er stond me iets bij van 8 bar, maar nu kom ik 47 bar tegen. Die heeft Rauma Brattvaag opgevoerd naar 64 bar, lees ik, wat 30 tot 35 procent meer kracht oplevert. Of gold die 8 bar soms voor die ouwe Engelse waterdruk havenkranen en andere toestanden?

[dita]

Carter aftappen en de olie op een campingbrander verwarmen

Heel wat jaartjes geleden belde mijn teenage zoon op en vertelde dat hij de auto niet aan de praat kreeg en of ik hem wilde halen. Hij stond ergens in een bos langs de weg waar de nacht in een tent doorgebracht was. Het was die nacht een dikke -20 graden geweest dus zodoende. Ik op weg en ook al doordat ik niet precies wist waar hij zat was het dus goed kijken en ja hoor ergens zag ik een hoop rook boven de bomen opstijgen, daar dus heen en de boys (zoonlief met vrienden) hadden een houtvuurtje gemaakt onder het carter en hadden inmiddels ook de motor weer aan de gang gekregen.
Dit is ook een reden dat er in de kofferruimte van een auto hier ook altijd een bijl te vinden is. Naast het reservewiel dus.
Groeten
Martin

[v+d]

Vorig jaar ,in Gotenburg ,vonden wij op de kade en mooi motorwinchje,jammer dat het buiten staat.
In Antwerpen staan nog op waterdruk werkende kranen,het pomphuis is ook nog aanwezig en tot monument verklaard.
Ergens bij het onderwerp What Port zijn er foto's van te vinden.

DSC01945.JPG (575.67 KiB) 2357 keer bekeken

[Aad v Staveren (RIP)]

Mooie verhalen met begelijdende foto´s geven een inzicht over een vakantie in Noorwegen. Knap gedaan. Ook de uitleg over de ankerspillen en problemen met de hydrolische olie in de winter, is goed weergegeven. Mijn dank hiervoor.Dat met de dikke olie in het carter van de auto´s heb ik meer gehoord. Ik weet dat ze in Alaska bij de Pruhoe Baai de auto´s niet af zetten zodat deze altijd beschikbaar waren .
Aad

[Harry G. Hogeboom]

I

k weet dat ze in Alaska bij de Pruhoe Baai de auto´s niet af zetten

DAT doen ze " overal waar het ECHT koud is" Aad....In Noord Alberta- Yukon-NorthWest Territories kan het 'swinters ook "stijf koud" zijn en daar kun je zomaar bij een Motel ( of andere parkeergelegenheid) komen waar ALLE auto's staan met de motor draaiende. Op publieke parkeerplaatsen..ook in Calgary Alta. b.v.- zijn stopkontakten zodat je de motor kunt " in pluggen"..je zet hem dan wel af maar houdt met een elementje de zakk netjes warm genoeg zodat ie wil starten als je om 5 uur weer naar huis wil. En thuis doe je vanzelf het zelfde.
Ik heb in Noord Alberta en de Yukon met de regelmaat van de klok 'sochtends eerst een poossie kassie an gereden omdat er LETTERLIJK een platte kant aan de banden zit. je rijdt dus van ...kahoemp....kahoemp.....TOT het banden rubber weer een beetje meebuigt.!!
Ik ben nooit verder Noord in Scandinavie als Lulea geweest, maar daar was het toch ook al "stijf koud" toen 'swinters, dus zal best het zelfde verhaal zijn.
Zelfs hier aan de kust in Nova Scotia hebben we " af en toe" een echte winter en dan wil je het dieseltje graag aan de stekker doen!!!

Betreffende de Braatvaag winches, nog even voor de fans.....
Het BLIJFT natuurlijk verbazingwekkend dat "die lieden van boven" zulke winches "zomaar herkennen" en dan ook nog zinvol over de werking praat....ik zit helemaal te stuiteren......ZOOO maaaak'n ze "ze" nait meer
De "Motor" is , wat ik noem een " Schotten model".....( in't Engels vane pump-je hebt dus ook zulke pompen!!) het IS een brede ronde-pannekoek- schijf staal op een as waar haaks op de optrek sleuven in zijn gefraisd waar een stalen plaatje - schotje- mooi pas en veerbelast in zit en zodoende op de omtrek afdicht. Deze draait in een exentrisch rond huis en de olie druk op de schotten, karnt de hele handel rond. Aan de zijkant zit het hele happie klem met een " platgeslagen schaamhaar" aan speling......en "weg gaat ie"....altijd zeer interessant om ze uit elkaar te halen, glad af te draaien en te slijpen, speling in het huis weer terug naar " plat haartje"...enz. enz.( Het zelfde principe zie je OOK bij " rotary vane" stuurmachines!)

PS.je..zie hier voor de principe werking van zowel Braatvaag als stuurmachine.

http://www.rolls-royce.com/marine/produ ... ar/rv_irv/

http://www.unitest.pl/cbt5/rotary_vane_ ... _gear.html

http://www.jfps.jp/proceedings/toyama2008/pdf/p1-21.pdf

http://bv-industries.com/products/stabi ... gGears.cfm

[K.Brouwer]

Ik kan mij nog wel herinneren dat die Hatlappa winches op 30 atm. draaiden. Op de volgende serie schepen ( de Jan Willem klasse) hadden we die ook ,maar nu stond de hydraulische pomp niet meer in de m.k. doch had iedere winch z'n eigen pomp.Voordeel was wel geen lange leidingen meer over dek. Nu was het echter over met de "rust aan dek" daar als die winch bijstond er continu een koelfan draaide welke de hydraulische olie koelde en een pokkenherrie maakte, dat was een hoog gierend geluid,niet om aan te horen .

Ook wilde de electromotor die onder de winch in een bak met olie draaide en de hydraulische pomp aandreef nog wel eens doorbranden. Was dan een rotklus om die electromotor te verwisselen weet ik nog wel. Waarom die electomotoren steeds doorbrandde heeft men naar mijn weten nooit goed kunnen achterhalen. Het gekke was echter dat hoe ouder die schepen werden des te minder vaak de zaak doorbrandde.In de laatste jaren dat ik er op voer kwam het niet meer voor.

Kan me nog herinneren dat op de Alban de "hoofdhydraulische" pomp in elkaar draaide,deze was dubbel uitgevoerd en kon alle winches volbelast "trekken". De reservepomp was een "enkele" en kon niet alles tegelijk trekken. De nieuwe pomp kostte f 5000,00 en de vervoerskosten per KLM naar Melbourne waren ook f 5000,00 . Tja...de herinneringen komen weer bovendrijven .

Groeten,K.Brouwer

[v+d]

Kijk met jullie wordt het gezellig om een verhaal te houden en het is nog leerzaam ook, ben benieuwd wat jullie gaan vertellen over de stoommachine die we in Namsos vonden.
Daar zijn we over een paar dagen,nog even geduld.
In Finland en Zweden heb ik van die stroomkassies bij de hotels gezien,in Noorwegen is mij dat niet opgevallen.
Wel had onze noorse agent destijds zo'n kastje bij zijn huis om zijn Chevy V8 diesel warm te houden.

Als we uit het museum komen groeten we Richard With,de oprichter van Hurtigruten, even.
Hij staat bij de parkeerplaats en houdt de oude lady in de gaten.
We zien een witte container met een aankondiging erop, er blijkt een stukje van een nog oudere Finmarken in te zitten(1912).
Het stuk is kennelijk van de sloop gered en pas in 2003 uit Beekbergen (N.L.)opgehaald.
Ik vraag me dan direct of wie dat stuk bewaard heeft en waarom en hoe komt Hurtigruten er nu aan??
De container is op slot en niemand te zien,wellicht weet Zeehond, die stoomschepen sloopte, er meer van?
Niet duidelijk is of de hele opbouw erin zit of slechts de inrichting,mooi schip die oude Finmarken!

Als wij in de camper stappen vertrekt de Vesteralen alweer,er af ,museum in,er weer op en weg,die hebben niet veel van het stadje gezien.
In het fjord is het water rustig, kunnen ze even bijkomen voor buitengaats waar het nog aardig spookt.
Wij rijden naar Melbu om de veerboot te nemen en komen langs een vismeel/oliefabriek die een museum herbergt,maar ja je kunt niet alles zien.
De veerstoep van Melbu is bijna geheel verlaten en als Sigrid ons op komt pikken wordt het weer slechter.
We varen langs Akerseafood waar een schip voor de wal ligt verder beweegt er niets.

DSC00284.JPG (796.2 KiB) 2944 keer bekeken

DSC00285.JPG (263.6 KiB) 2944 keer bekeken

DSC00286.JPG (268.78 KiB) 2944 keer bekeken

DSC00287.JPG (346.07 KiB) 2944 keer bekeken

DSC00288.JPG (262.82 KiB) 2944 keer bekeken

DSC00289.JPG (494.17 KiB) 2944 keer bekeken

DSC00291.JPG (347.11 KiB) 2944 keer bekeken

DSC00293.JPG (310.85 KiB) 2944 keer bekeken

[dita]

stopkontakten zodat je de motor kunt " in pluggen".

In Finland en Zweden zijn van die stroomkassies bij de hotels

Klopt. Die stroomkastjes gebruikt hier iedereen. Voordat je op pad gaat een halfuurtje en niet langer, want dat is niet zo bevordelijk voor de motor, de stekker er in en voorverwarmen. Het scheelt je een slok in je benzine. Ook rijdt het lekkerder. Dit wordt gedaan bij vriezend weer en aanbevolen bij temperaturen van plus twee en kouder. Diesels laat men altijd draaien dus taxi's en zo. In de havens staan ook de mobiele kranen en vorkheftrucks in het stopcontact.
Melbu is een bekende haven daar laden we destijds vis voor de USA. Leuk de foto's weer eens te zien.
groeten
Martin